Ο ΓΕΩΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

Ένας γεωργός ξεκίνησε, μια φθινοπωρινή μέρα, να γυρίσει στον τόπο του. Το καλοκαίρι, είχε πάει, με λίγα πρόβατα, λίγες κατσίκες και δυο βόδια που είχε, ψηλά στο βουνό, να βοσκήσουν καλύτερα. Είχε και δυο σκυλιά μαζί του για να φυλάνε το κοπάδι. Όταν όμως μπήκε το φθινόπωρο, αποφάσισε [;], για να ξεχειμωνιάσει.
Αλλά δεν πρόφτασε, γιατί, καθώς κατέβαινε από το βουνό, έπιασε μια τέτοια βαρυχειμωνιά κι έπεσε τόσο χιόνι, ώστε όλα τα μονοπάτια κλείστηκαν.
Ο γεωργός βρήκε μια καλυβούλα κι εκεί έβαλε τα ζώα του να μην κρυώνουν.
- Ευτυχώς, έχω να φάω! σκέφτηκε ο γεωργός.
Κι έσφαξε ένα πρόβατο, το 'ψησε να το φάει. Μετά από τρεις-τεσσερις μέρες έσφαξε κι άλλο πρόβατο.
Κάθε μέρα καθάριζε το χιόνι μπροστά στην πόρτα της καλύβας, για να μπορεί να βγαίνει έξω και να βλέπει τι καιρό κάνει, αλλά κάθε νύχτα το χιόνι σωριαζόταν πάλι και την άλλη μέρα, χρειαζόταν περισσότερη ώρα να το καθαρίσει.
Το χιόνι δεν έλεγε [;] και ο γεωργός έσφαξε τα πρόβατα, τις κατσίκες και το ένα βόδι.
Τα σκυλιά του γεωργού έτρωγαν τα κόκαλα που τους έριχνε, αλλά ήταν ξαπλωμένα συνέχεια μια και δεν είχαν τίποτε να φυλάξουν. Μόλις είδαν όμως ότι ο γεωργός έσφαξε το πρώτο βόδι σκέφτηκαν:
- Αφού έσφαξε το βόδι, που του οργώνει τα χωράφια, σίγουρα θα σφάξει κι εμάς που τεμπελιάζουμε.
Έτσι το 'σκασαν κρυφά, να γλιτώσουν, γιατί κατάλαβαν ότι πρέπει [;] που δε διστάζουν να κάνουν κακό ακόμα και σ' αυτούς που τους προσφέρουν πολλά πράγματα.