«ΙΣΤΟΡΙΑ»
Η Θεσσαλονίκη,
είναι η
δεύτερη
μεγαλύτερη
πόλη της Ελλάδας.
Αποτελεί έδρα
της
Περιφερειακής
Ενότητας Θεσσαλονίκης
και της Περιφέρειας
Κεντρικής
Μακεδονίας.
Από την ίδρυσή
της από τον Κάσσανδρο
ως μια
ακμάζουσα ελληνιστική
πόλη μέχρι την οθωμανική
κυριαρχία
αξιοποιεί την
στρατηγική της
θέση και αναπτύσσεται
σε μια
πολυπολιτισμική
πόλη. Από το 1912,
με τη λήξη των Βαλκανικών
Πολέμων και
την ενσωμάτωση
της περιοχής
στο σύγχρονο
Ελληνικό
Κράτος, η Θεσσαλονίκη
αποτελεί τη
δεύτερη
μεγαλύτερη πόλη
της Ελλάδας. Ο
πληθυσμός του
πολεοδομικού
συγκροτήματος
υπολογίζεται
σήμερα στους 790.824
κατοίκους (2011).Η
ίδρυσή της
πόλης στην
ελληνιστική
εποχή συμπίπτει
με μια κρίσιμη
φάση στην
ιστορία του Μακεδονικού
Βασιλείου,
που ξεκινά από
τον πρόωρο
θάνατο του Μεγάλου
Αλεξάνδρου
και με την
διεκδίκηση του
θρόνου του
Μακεδόνα βασιλιά
από τους
επιγόνους του.
Ο στρατηγός
Κάσσανδρος για
να μπορέσει να
διεκδικήσει το
θρόνο της Μακεδονίας,
παντρεύτηκε
την ετεροθαλή
αδελφή του
Μεγάλου
Αλεξάνδρου,
την Θεσσαλονίκη,
προς τιμήν της
οποίας ίδρυσε
την πόλη
συνενώνοντας 26
πολίχνες, που
βρίσκονταν
γύρω από το Θερμαϊκό
κόλπο. Τον 2ο π.Χ. αιώνα
η πόλη
κατακτήθηκε
από τους Ρωμαίους,
όπως και ο
υπόλοιπος
ελλαδικός
χώρος και
αποτέλεσε έδρα
του ρωμαϊκού θέματος
της Μακεδονίας.
Η στρατηγική
θέση της πόλης
διαφαίνεται
από την πρόθεση
της μεταφορά
της
πρωτεύουσας
της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας
από τον Μεγάλο
Κωνσταντίνο
προς τα
ανατολικά,
καθώς υπήρξε
μια από τις
υποψήφιες
πόλεις οι
οποίες είχαν
προταθεί ως
αντικαταστάτριες
της Ρώμης,
για να
επιλεγεί
τελικά το Βυζάντιο.
Παρά την μη
επιλογή της ως
πρωτεύουσα,
αποκτά τον τίτλο
της Συμβασιλεύουσας
πόλης και κατά
την Βυζαντινή
Περίοδο.Μετά
την οθωμανική
κατάκτησή της
από τους Οθωμανούς
το 1432,
παραμένει στην
Οθωμανική
αυτοκρατορία
για περίπου
πέντε αιώνες.
Με την εκδίωξη
των Εβραίων
από την Ιβηρική
Χερσόνησο,
και τη Βόρεια
Ευρώπη, η
Θεσσαλονίκη
αποκτά την
δική της
εβραϊκή κοινότητα.
Η εγκατάσταση
αυτή των
Εβραίων στη
Θεσσαλονίκη,
ανέδειξε την
πόλη ως τη
σημαντικότερη
παγκόσμια
εβραϊκή
μητρόπολη
μέχρι
τουλάχιστον τις
αρχές του 20ού αιώνα.
Ιδιαίτερα από
τα μέσα του 19ου αιώνα,
η πόλη υπήρξε
το πλέον
κοσμοπολίτικο αστικοποιούμενο
κέντρο της
Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας
και ο σημαντικότερος
πόλος
πολιτικών
κινήσεων και
κινημάτων που
συνάντησε στην
μακρόχρονη
ιστορία της.
Τα Κάστρα της Θεσσαλονίκης
Η Θεσσαλονίκη απαριθμεί μνημεία από όλο το φάσμα του ιστορικού χρόνου, με πλειάδα ρωμαϊκών, πρωτοχριστιανικών και βυζαντινών. Ένα πολύ γνωστό μνημείο και σύμβολο της Θεσσαλονίκης είναι ο Λευκός Πύργος. Άλλα σημαντικά μνημεία είναι η ρωμαϊκή αγορά (φόρουμ), η Αψίδα του Γαλέριου (καμάρα) και ο τάφος του (Ροτόντα- Αγ. Γεώργιος), η εκκλησία του Αγ. Δημητρίου, τα τείχη της και πλήθος άλλων βυζαντινών εκκλησιών.
Τα οχυρωματικά τείχη κατασκευάστηκαν από το Θεοδόσιο το Μεγάλο, τον 4ο αιώνα. Επισκευάστηκαν πολλές φορές για να αντέξουν στις βαρβαρικές επιδρομές. Σήμερα σώζονται τμήματα των τειχών κυρίως πάνω από την Εγνατία και στις Συκιές.
Ο Λευκός
Πύργος της Θεσσαλονίκης
είναι ένας
Πύργος
οθωμανικήςοχύρωσης
του 15ου αιώνα
(χτίστηκε
πιθανόν μεταξύ
1450-70). Σήμερα
θεωρείται το βασικό
μνημείο της
Θεσσαλονίκης
και είναι ό,τι
έχει σωθεί από
την
κατεδαφισμένη
οθωμανική
οχύρωση της
Θεσσαλονίκης .
Η σημερινή μορφή
του πύργου
αντικατέστησε
μια παλιά βυζαντινή οχύρωση
που είχε
αναφορά στον 12ο
αιώνα για να
χρησιμοποιηθεί
στη συνέχεια
ως κατάλυμα
φρουράς Γενιτσάρων
και ως φυλακή
θανατοποινιτών.
Σήμερα
λειτουργεί ως
μουσείο και
είναι ένα από
πιο γνωστά
κτίσματα-σύμβολα
πόλεων στην Ελλάδα.
Έχει 6 ορόφους,
Ο
Λευκός Πύργος
είναι το
σύμβολο της
Θεσσαλονίκης.
Ένα
από τα πιο
χαρακτηριστικά
μνημεία της Θεσσαλονίκης
είναι η Θριαμβική
Αψίδα του Γαλερίου,
γνωστή και ως Καμάρα,
που βρίσκεται
στην πάνω
πλευρά της οδού
Εγνατίας και
σε μικρή
απόσταση από
την Ροτόντα.
Αποτελεί ένα
από τα πιο
γνωστά σημεία
συνάντησης των
κατοίκων και
επισκεπτών της
πόλης.
Η
Καμάρα είναι
κτίσμα της
εποχής της Ρωμαϊκής
«Τετραρχίας»
(αρχές 4ου μ.Χ.
αιώνα) και
αποτελεί το
ένα σκέλος (δυτικό)
μίας
στεγασμένης
στοάς, που
σχηματιζόταν
από αψίδες και
τόξα.
Κατασκευάστηκε
για να τιμηθεί ο
Ρωμαίος
Αυτοκράτορας Γαλέριος,
όταν αυτός
επέστρεψε
νικητής στην
πόλη (περί το 306 μ.Χ.)
μετά από
πολέμους του
κατά των Περσών.
Η θριαμβική
αυτή αψίδα
ήταν
τοποθετημένη
κάθετα στην
αρχαία Εγνατία,
που διέσχιζε
την πόλη
(δυτικά προς
ανατολικά) και αποτελούσε
μέρος του
λεγόμενου
Γαλεριανού
συγκροτήματος
(Ρωμαϊκά
Ανάκτορα), που
αναπτύσσονταν
κύρια
νοτιοδυτικότερα,
στις σημερινές
πλατείες Ναυαρίνου
και
Ιπποδρομίου.
H αψίδα του Γαλερίου
Πηγή:
Βικιπαίδεια
ΙΩΑΝΝΑ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ