ΤΗ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τά Άγια Θεοφάνεια τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος β'

Ιωάννου Μοναχού

Τόν φωτισμόν ημών, τόν φωτίσαντα πάντα άνθρωπον, ιδών ο Πρόδρομος, βαπτισθήναι παραγενόμενον, χαίρει τή ψυχή, καί τρέμει τή χειρί, δείκνυσιν αυτόν, καί λέγει τοίς λαοίς, Ίδε ο λυτρούμενος τόν Ισραήλ, ο ελευθερών ημάς εκ τής φθοράς. Ω αναμάρτητε, Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι. (Δίς)

Τού Λυτρωτού ημών, υπό δούλου βαπτιζομένου, καί τή τού Πνεύματος παρουσία μαρτυρουμένου, έφριξαν ορώσαι Αγγέλων στρατιαί, φωνή δέ ουρανόθενηνέχθη εκ Πατρός. Ούτος όν ο Πρόδρομος χειροθετεί, Υιός μου υπάρχει ο αγαπητός, εν ώ ηυδόκησα, Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι. (Δίς)

Τά Ιορδάνια ρείθρα, σέ τήν πηγήν εδέξατο, καί ο Παράκλητος, εν είδει περιστεράς κατήρχετο, κλίνει κορυφήν, ο κλίνας ουρανούς, κράζει καί βοά, πηλός τώ πλαστούργώ. Τί μοι επιτάττεις τά υπέρ εμέ; εγώ χρείαν έχω τού σού Βαπτισμού. Ω αναμάρτητε, Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Σώσαι βουλόμενος, τόν πλανηθέντα άνθρωπον, ουκ απηξίωσας δούλου μορφήν ενδύσασθαι, έπρεπε γάρ σοί τώ Δεσπότη, καί Θεώ, αναδέξασθαι τά ημών υπέρ ημών, σύ γάρ βαπτισθείς σαρκί Λυτρωτά, τής αφέσεως ηξίωσας ημάς, διό βοώμέν σοι. Ευεργέτα Χριστέ ό Θεός ημών, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Ο αυτός

Βύζαντος

Υπέκλινας κάραν τώ Προδρόμω, συνέθλασας κάρας τών δρακόντων, επέστης εν τοίς ρείθροις, εφώτισας τά σύμπαντα, τού δοξάζειν σε Σωτήρ, τόν φωτισμόν τών ψυχών ημών.

Είσοδος μετά τού Ευαγγελίου, τό Φώς ιλαρόν. Είτα τά Αναγνώσματα.

Α'. Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 1-13)

Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τόν ουρανόν καί τήν γήν, η δέ γή ήν αόρατος καί ακατασκεύαστος, καί σκότος επέκειτο επάνω τής, Αβύσσου, καί Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω τού ύδατος. Καί είπεν ο Θεός. Γενηθήτω φώς, καί εγένετο φώς. Καί είδεν ο Θεός τό φώς, ότι κααλόν, καί διεχώρισενο Θεός αναμέσον τού φωτός, καί αναμέσον τού σκότους. Καί εκάλεσεν ο Θεός τός φώς, Ημέραν, καί τό σκότος εκάλεσε, Νύκτα, καί εγένετο εσπέρα, καί εγένετο πρωϊ, ημέρα μία. Καί είπεν ο Θεός. Γενηθήτω στερέωμα εν μέσω τού ύδατος, καί έστω διαχωρίζον αναμέσον ύδατος καί ύδατος, καί εγένετο ούτω. Καί εποίησεν ο Θεός τό στερέωμα, καί διεχώρισεν ο Θεός αναμέσον τού ύδατος, ο ήν υποκάτω τού στερεώματος, καί αναμέσον τού ύδατος τού επάνω τού στερεώματος. Καί εκάλεσεν ο Θεός τό στερέωμα, Ουρανόν, καί είδεν ο Θεός, ότι καλόν, καί εγένετο εσπέρα, καί εγένετο πρωϊ, ημέρα δευτέρα. Καί είπεν ο Θεός. Συναχθήτω τό ύδωρ τό υποκάτω τού ουρανού εις συναγωγήν μίαν, καί οφθήτω η ξηρά, καί εγένετο ούτω, καί συνήχθη τό ύδωρ τό υποκάτω τού ουρανού εις τάς συναγωγάς αυτών, καί ώφθη η ξηρά. Καί εκάλεσεν ο Θεός τήν ξηράν, Γήν, καί τά συστήματα τών υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας, καί είδεν ο Θεός ότι καλόν. Καί είπεν ο Θεός. Βλαστησάτω η γή βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος καί καθ' ομοιότητα, καί ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ού τό σπέρμα αυτού εν αυτώ, κατά γένος επί τής γής, καί εγένετο ούτω. Καί εξήνεγκεν η γή βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος καί καθ' Ομοιότητα επί τής γής, καί ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ού τό σπέρμα αυτού εν αυτώ, κατά γένος επί τής γής, καί είδεν ο Θεός, ότι καλόν, καί εγένετο εσπέρα, καί εγένετο πρωϊ, ημέρα τρίτη.

Β'. Τής Έξοδου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 14, 15-29)

Είπε Κύριος πρός Μωσήν. Τί βοάς πρός με; λάλησον τοίς υιοίς Ισραήλ καί αναζευξάτωσαν. Καί σύ έπαρον τήν ράβδον σου, καί έκτεινον τήν χείρά σου επί τήν θάλασσαν, καί ρήξον αυτήν, καί εισελθέτωσαν οι υιοί Ισραήλ εις μέσον τής θαλάσσης κατά τό ξηρόν. Καί ιδού εγω σκληρυνώ τήν καρδίαν Φαραώ, καί τών θεραπόντων αυτού, καί τών Αιγυπτίων πάντων, καί εισελεύσονται Οπίσω αυτών, καί ενδοξασθήσομαι εν Φαραώ, καί εν πάση τή στρατιά αυτού, καί εν τοίς άρμασι, καί εν τοίς ίπποις αυτού. Καί γνώσονται πάντες οι Αιγύπτιοι, ότι εγώ ειμι Κύριος, ενδοξαζομένου μου εν Φαραώ, καί εν τοίς άρμασι, καί εν τοίς ίπποις αυτού. Εξέτεινε δέ Μωϋσής τήν χείρα επί τήν θάλασσαν, καί επήγαγε Κύριος τήν θάλασσαν εν ανέμω νότω βιαίω όλην τήν νύκτα, καί εποίησε τήν θάλασσαν ξηράν, καί διεσχίσθη τό ύδωρ. Καί εισήλθον οι υιοί Ισραήλ εις μέσον θαλάσσης κατά τό ξηρόν, καί ύδωρ αυτοίς τείχος εκ δεξιών, καί τείχος εξ ευωνύμων. Κατεδίωξαν δέ οι Αιγύπτιοι, καί εισήλθον Οπίσω αυτών πάσα η ίππος Φαραώ, καί τά άρματα καί οι αναβάται εις τό μέσον τής θαλάσσης. Εξέτεινε δέ Μωϋσής τήν χείρα επί τήν θάλασσαν, καί αποκατεστάθη τό ύδωρ πρός ημέραν επί χώρας. Οι δέ Αιγύπτιοι έφυγον επί τό ύδωρ, καί εξετίναξε Κύριος τούς Αιγυπτίους εις μέσον τής θαλάσσης. Καί επαναστραφέν τό ύδωρ εκάλυψε τά άρματα, καί τούς αναβάτας, καί πάσαν τήν δύναμιν Φαραώ, τούς εισπορευομένους Οπίσω αυτών είς τήν θάλασσαν, ου κατελείφθη εξ αυτών ουδέ είς. Οι δέ υιοί Ισραήλ επορεύθησαν διά ξηράς εν μέσω τής θαλάσσης.

Γ'. Τής Εξόδου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 15, 22-27 & 16, 1 )

Εξήρε Μωϋσής τούς υιούς Ισραήλ από θαλάσσης Ερυθράς, καί ήγαγεν αυτούς εις τήν έρημον Σούρ, καί επορεύοντο τρείς ημέρας εν τή ερήμω, καί ουχ εύρισκον ύδωρ ως τε πιείν. Ήλθον δέ εις Μερράν, καί ουκ ηδύναντο πιείν ύδωρ εκ Μερράς, πικρόν γάρ ήν, διά τούτο επωνομάσθη τό όνομα τού τόπου εκείνου Πικρία. Καί διεγόγγυζεν ο λαός κατά Μωϋσή, λέγοντες. Τί πιώμεθα; Εβόησε δέ Μωϋσής πρός Κύριον, καί έδειξεν αυτώ Κύριος ξύλον, καί ενέβαλεν αυτό εις τό ύδωρ, καί εγλυκάνθη, εκεί έθετο αυτώ ο Θεός δικαιώματα καί κρίσεις, καί εκεί αυτόν επείρασε, καί είπεν. Εάν ακοή ακούση τής φωνής Κυρίου τού Θεού σου, καί τά αρεστά ενώπιον αυτού ποιήσης, καί ενωτίση τάς εντολάς αυτού, καί φυλάξης πάντα τά δικαιώματα αυτού, πάσαν νόσον, ήν επήγαγον τοίς Αιγυπτίοις, ουκ επάξω επί σέ, εγω γάρ ειμι Κύριος ο ιώμενός σε. Καί ήλθον εις Αιλείμ, καί ήσαν εκεί δώδεκα πηγαί υδάτων, καί εβδομήκοντα στελέχη φοινίκων, παρενέβαλον δέ εκεί παρά τά ύδατα. Απήραν δέ εξ Αιλείμ, καί ήλθε πάσα η Συναγωγή υιών Ισραήλ εις τήν έρημον Σίν, ο εστιν αναμέσον Αιλείμ, καί αναμέσον Σινά.

Τροπάριον  Ήχος πλ. α'

Επεφάνης εν τώ κόσμω, ο τόν κόσμον ποιήσας, ίνα φωτίσης τούς εν

σκότει καθημένους. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Στίχ α'

Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς, επιφάναι τό προσωπον αυτού εφ' ημάς, καί ελεήσαι ημάς.

Ίνα φωτίσης τούς εν σκότει καθημένους. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Στίχ. β'

Τού γνώναι εν τή γή τήν οδόν σου, εν πάσιν Ένθεσιν τό σωτήριόν σου.

Ίνα φωτίσης τούς εν σκότει καθημένους. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Στίχ. γ'

Εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ο Θεός, εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί πάντες, γή έδωκε τόν καρπόν αυτής.

Ίνα φωτίσης τούς εν σκότει καθημένους. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Στίχ. δ'

Ευλογήσαι ημάς, ο Θεός, ο Θεός ημών, ευλογήσαι ημάς, ο Θεός. Καί φοβηθήτωσαν αυτόν πάντα τά πέρατα τής γής.

Ίνα φωτίσης τούς εν σκότει καθημένους. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Τροπάριον  Ήχος πλ. α'

Επεφάνης εν τώ κόσμω, ο τόν κόσμον ποιήσας, ίνα φωτίσης τούς εν

σκότει καθημένους. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Δ'. Ιησού τού Ναυή τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 7-8, 15-17)

Είπε Κύριος πρός Ιησούν. Εν τή η μέρα ταύτή άρχομαι τού υψώσαί σε κατενώπιον πάντων τών υιών Ισραήλ, ίνα γνώσιν, ότι καθώς ήμην μετά Μωϋσή, ούτως έσομαι καί μετά σού. Καί νύν έντειλαι τοίς Ιερεύσι, τοίς αίρουσι τήν Κιβωτόν τής Διαθήκης, λέγων. Ως άν εισέλθητε επί μέρους τού ύδατος τού. Ιορδάνου, καί εν τώ Ιορδάνη στήσεσθε. Ως δέ επορεύοντο οι Ιερείς οι αίροντες τήν Κιβωτόν τής Διαθήκης Κυρίου, επί τόν Ιορδάνην, καί οι πόδες τών Ιερέων, τών αιρόντων τήν Κιβωτόν, εβάφησαν εις μέρος τού ύδατος τού Ιορδάνου, (ο δέ Ιορδάνης επληρούτο καθ' όλην τήν κρηπίδα αυτού, ως εν ημέραις θερισμού πυρών), καί έστη τά ύδατα τά καταβαίνοντα άνωθεν εις πήγμα εν, αφεστηκός μακράν σφόδρα, από Αδαμί τής πόλεως, έως μέρους Καριαθιαρίμ, τό δέ καταβαίνον κατέβη εις τήν θάλασσαν Άραβα, μέχρι θαλάσσης τών αλών, έως τέλους εξέλιπε. Καί ο λαός ειστήκει απέναντι Ιεριχώ, καί έστησαν οι Ιερείς, οι αίροντες τήν Κιβωτόν τής Διαθήκης Κυρίου, επί ξηράς εν μέσω τού Ιορδάνου έτοιμοι, καί πάντες οι υιοί, Ισραήλ διέβησαν διά ξηράς, έως συνετέλεσε πάς ο λαός διαβαίνων τόν Ιορδάνην.

Ε'. Βασιλειών τετάρτης τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 2, 6-14)

Είπεν Ηλίας τώ Σλισαιέ. Κάθου δή ενταύθα, ότι Κύριος απέσταλκέ με έως τού Ιορδάνου. Καί είπεν Ελισαιέ. Ζή Κύριος, καί ζή η ψυχή σου, εί εγκαταλείψω σε, καί επορεύθησαν αμφότεροι. Καί πεντήκοντα άνδρες από τών υιών τών Προφητών ήλθον, καί έστησαν εξ εναντίας μακρόθεν, αμφότεροι δέ έστησαν επί τού Ιορδάνου. Καί έλαβεν Ηλίας τήν μηλωτήν αυτού, καί είλησεν αυτήν, καί επάταξεν εν αυτή τά ύδατα, καί διηρέθη τό ύδωρ ένθεν καί ένθεν, καί διέβησαν αμφότεροι διά ξηράς. Καί εγένετο ως διήλθον, είπεν Ηλίας τώ Ελισαιέ. Αίτησαι, τί ποιήσω σοι, πρίν ή αναληφθήναί με από σού. Καί είπεν Ελισαιέ. Γενηθήτω δή τό Πνεύμα τό επί σοί δισσώς επ' εμοί. Καί είπεν Ηλίας. Εσκλήρυνας τού αιτήσασθαι. πλήν, εάν, ίδης με αναλαμβανόμενον από σού, έσται σοι ούτως, εάν δέ μή ίδης, ου μή γένηται. Καί εγένετο αυτών πορευομένων καί λαλούντων, καί ιδού άρμα πυρός, καί ίπποι πυρός, καί διεχώρισεν αναμέσον αμφοτέρων, καί ανελήφθη Ηλίας εν συσσεισμώ, ως εις τόν ουρανόν. Καί Ελισαιέ εώρα, καί αυτός εβόα. Πάτερ, Πάτερ, άρμα Ισραήλ καί ιππεύς αυτού, καί ουκ είδεν αυτόν ουκ έτι, καί εκράτησεν Ελισαιέ τού ιματίου αυτού, καί διέρρηξεν αυτό εις δύο. Καί ανείλετο τήν μηλωτήν Ηλιού Ελισαιέ, τήν πεσούσαν επάνωθεν αυτού. Καί επέστρεψεν Ελισαιέ, καί έστη επί τού χείλους τού Ιορδάνου, καί έλαβεν Ελισαιέ τήν μηλωτήν Ηλιού, τήν πεσούσαν επάνωθεν αυτού καί επάταξε τά ύδατα, καί ου διηρέθη, καί είπεν Ελισαιέ. Πού εστιν ο Θεός Ηλιού Απφώ; καί επάταξεν Ελισαιέ τά ύδατα εκ δευτέρου, καί διηρέθη τά ύδατα, καί διήλθε διά ξηράς.

ΣΤ'. Βασιλειών τετάρτης τό Ανάγνωσμα

(Κεφ, 5, 9-14)

Παρεγένετο Νεεμάν, Άρχων Βασιλέως Ασσυρίων, σύν τοίς άρμασιν αυτού καί ίπποις αυτού, καί έστη επί τής θύρας τού οίκου Ελισαιέ. Καί απέστειλεν Ελισαιέ άγγελον πρός αυτόν, λέγωrν. Πορευθείς, λούσαι εν τώ Ιορδάνη επτάκις, καί επιστρέψει η σάρξ σου επί σοί, καί καθαρισθήση. Καί εθυμώθη Νεεμάν, καί απήλθε, καί είπεν, Ιδού δή έλεγον, ότι εξελεύσεται πρός με, καί επικαλέσεται εν ονόματι Κυρίου τού Θεού αυτού, καί επιθήσει τήν χείρα αυτού επί τό λεπρόν, καί αποσυνάξει αυτό από τής σαρκός μου, ουκ αγαθός Αβανά καί Φαρφά, ποταμοί Δαμασκού, υπέρ τόν Ιορδάνην, καί υπέρ πάντα τά ύδατα Ισραήλ; ουχί πορευθείς λούσομαι εν αυτοίς, καί καθαρισθήσομαι; Καί απέστρεψε καί απήλθεν εν θυμώ. Καί προσήλθον οι παίδες αυτού, καί είπον πρός αυτόν. Πάτερ, εί μέγαν λόγον ελάλησε πρός σέ ο Προφήτης, ουκ άν εποίησας; καί ότι είπε πρός σέ, λούσαι καί καθαρίσθητι; Καί κατέβη Νεεμάν καί εβαπτίσατο εν τώ Ιορδάνη επτάκις Κατά τό ρήμα τού ανθρώπου τού Θεού, καί επέστρεψεν η σάρξ αυτού επ' αυτόν ως παιδαρίου μικρού, καί εκαθαρίσθη.

Τροπάριον  Ήχος πλ. β'

Αμαρτωλοίς καί τελώναις, διά πλήθους ελέους σου επεφάνης Σωτήρ ημών, πού γάρ είχε τό φώς σου λάμψαι, ειμή τοίς εν σκότει καθημένοις; δόξα σοι.

Στίχ. α'

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Πού γάρ είχε τό φώς σου λάμψαι, ειμή τοίς εν σκότει καθημένοις; δόξα σοι.

Στίχ. β'

Επήραν οι ποταμοί, Κύριε, επήραν οι ποταμοί φωνάς αυτών.

Πού γάρ είχε τό φώς σου λάμψαι, ειμή τοίς εν σκότει καθημένοις; δόξα σοι.

Στίχ. γ'

Θαυμαστοί οι μετεωρισμοί τής θαλάσσης, θαυμαστός εν υψηλοίς ο Κύριος.

Πού γάρ είχε τό φώς σου λάμψαι, ειμή τοίς εν σκότει καθημένοις; δόξα σοι.

Στίχ. δ'

Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.

Πού γάρ είχε τό φώς σου λάμψαι, ειμή τοίς εν σκότει καθημένοις; δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αμαρτωλοίς καί τελώναις, διά πλήθους.

Ζ'. Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 16-20)

Τάδε λέγει Κύριος. Λούσασθε, καί καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τάς πονηρίας υμών από τών ψυχών υμών, απέναντι τών οφθαλμών μου, παύσασθε από τών πονηριών υμών. Μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενον, κρίνατε Ορφανώ καί δικαιώσατε χήραν. Καί δεύτε καί διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος, καί εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ. Εάν δέ ώσιν ως κόκκινον, ως έριον λευκανώ. Καί εάν θέλητε, καί εισακούσητέ μου, τά αγαθά τής γής φάγεσθε, εάν δέ μή θέλητε, μη, δε εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται, τό γάρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα.

Η. Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 32, 1-10)

Αναβλέψας, Ιακώβ, είδε παρεμβολήν Θεού παρεμβεβληκυίαν, καί συνήντησαν αυτώ οι Άγγελοι τού Θεού. Είπε δέ Ιακώβ, ηνίκα είδεν αυτούς. Παρεμβολή Θεού αύτη, καί εκάλεσε τό όνομα τού τόπου εκείνου, Παρεμβολή. Απέστειλε δέ Ιακωβ αγγέλους έμπροσθεν αυτού πρός Ησαύ τόν αδελφόν αυτού εις γήν Σηείρ, εις χώραν Εδώμ. Καί ενετείλατο αυτοίς, λέγων. Ούτως ερείτε τώ Κυρίω μου Ησαύ. Ούτω λέγει ο παίς σου Ιακώβ. Μετά Λάβαν παρώκησα, καί εχρόνισα έως τού νύν. Καί εγένοντό μοι πρόβατα, καί βόες, καί όνοι, καί παίδες, καί παιδίσκαι, καί απέστειλα αναγγείλαι τώ Κυρίω μου Ησαύ, ίνα εύρη χάριν ο παίς σου εναντίον σου. Καί απέστρεψαν οι άγγελοι πρός, Ιακώβ, λέγοντες. Ήλθομεν πρός Ησαύ τόν αδελφόν σου, καί ιδού αυτός έρχεται εις συνάντησίν σου, καί τετρακόσιoι άνδρες μετ' αυτού. Εφοβήθη δέ Ιακώβ σφόδρα, καί ηπορείτο, καί διείλε τόν λαόν τόν μετ' αυτού, καί τούς βόας, καί τά πρόβατα, εις δύω παρεμβολάς. Καί είπεν Ιακώβ. Εάν έλθη Ησαύ εις παρεμβολήν μίαν, καί κόψη αυτήν, έσται η παρεμβολή η δευτέρα εις τό σώζεσθαι. Καί είπεν Ιακώβ. Ο Θεός τού Πατρός μου Αβραάμ, καί ο Θεός τού πατρός μου Ισαάκ, Κύριε, ο είπών μοι. Απότρεχε εις τήν γήν τής γεννήσεώς σου, καί εύ σοι ποιήσω, ικανούσθω μοι από πάσης δικαιοσύνης, καί από πάσης αληθείας, ής εποίησας τώ παιδί σου, εν γάρ τή ράβδω μου ταύτη διέβην τόν Ιορδάνην.

Θ'. Τής Εξόδου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 2, 5-10)

Κατέβη η θυγάτηρ Φαραώ λούσασθαι επί τόν ποταμόν, καί αι άβραι παρεπορεύοντο αυτή παρά τόν ποταμόν, καί ιδούσα θίβιν εν τώ έλει, αποστείλασα τήν άβραν, ανείλετο αυτήν. Ανοίξασα δέ Ορά παιδίον κλαίον εν τή θίβει καί εφείσατο αυτού η θυγάτηρ Φαραώ, καί είπεν. Από τών παιδίων τών Εβραίων τούτο. Καί είπεν η αδελφή αυτού τή θυγατρί Φαραώ, θέλεις καλέσω σοι γυναίκα τροφεύουσαν εκ τών Εβραίων, καί θηλάσει σοι τό παιδίον, καί είπεν αυτή η θυγάτηρ Φαραώ. Πορεύου. Ελθούσα δέ η νεάνις, εκάλεσε τήν μητέρα τού παιδίου. Είπε δέ πρός αυτήν η θυγάτηρ Φαραώ. Διατήρησόν μοι τό παιδίον τούτο, καί θήλασόν μοι αυτό, εγώ δέ δώσω σοι τόν μισθόν. Έλαβε δέ η γυνή τό παιδίον, καί εθήλαζεν αυτό. Ανδρυνθέντος δέ τού παιδίου, εισήγαγεν αυτό πρός τήν θυγατέρα Φαραώ, καί εγενήθη αυτή εις υιόν, επωνόμασε δέ τό όνομα αυτού Μωϋσήν, λέγουσα. Εκ τού ύδατος αυτόν ανειλόμην.

Ι'. Κριτών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 6, 36-39)

Είπε Γεδεών πρός τόν Θεόν. Εί σώζεις εν τή χειρί μου τόν Ισραήλ, όν τρόπον ελάλησας, ιδού εγώ απερείδομαι τόν πόκον τών ερίων εν τή άλωνι, καί εάν γένηται δρόσος επί τόν πόκον μόνον, επί δέ πάσαν τήν γήν ξηρασία, γνώσομαι ότι σώζεις εν τή χειρί μου τόν, Ισραήλ, όν τρόπoν ελάλησας. Καί εγένετο ούτω, καί ορθρίσας Γεδεών τή επαύριον, απεπίεσε τόν πόκον, καί απερρύη δρόσος εκ τού πόκου, πλήρης λεκάνη ύδατος. Καί είπε Γεδεών πρός τόν Θεόν. Μή οργισθήτω ο θυμός σου εν εμοί, καί λαλήσω έτι άπαξ, καί πειράσω έτι άπαξ εν τώ πόκω, γενηθήτω δή ξηρασία επί τόν πόκον μόνον, επί δέ πάσαν τήν γήν δρόσος. Καί εποίησεν ο Θεός ούτως εν τή νυκτί εκείνη, καί εγένετο ξηρασία επί τόν πόκον μόνον, επί δέ πάσαν τήν γήν εγένετο δρόσος.

ΙΑ'. Βασιλειών τρίτης τό, Ανάγνωσμα

(Κεφ. 18, 30-39)

Είπεν Ηλίας πρός τόν λαόν, Προσαγάγετε πρός με, καί προσήγαγε πάς ο λαός πρός αυτόν. Καί έλαβεν Ηλίας δώδεκα λίθους, κατά αριθμόν τών δώδεκα φυλών τού, Ισραήλ, ως ελάλησε Κύριος πρός αυτόν, λέγων, Ισραήλ έσται τό όνομά σου. Καί ωκοδόμησε τούς λίθους εν ονόματι Κυρίου, καί ιάσατο τό θυσιαστήριον τό κατεσκαμμένον, καί εποίησε θαλαά, χωρούσαν δύω μετρητάς σπέρματος, κυκλόθεν τού θυσιαστηρίου. Καί επέθηκε τάς σχίδακας επί τό θυσιαστήριον, ο εποίησε, καί εμέλισε τό ολοκαύτωμα, καί επέθηκεν επί τάς σχίδακας, καί εστοίβασεν επί τό θυσιαστήριον. Καί είπεν Ηλίας. Λάβετέ μοι τέσσαρας υδρίας ύδατος, καί επιχέατε εις τό ολοκαύτωμα καί επί τάς σχίδακας. Καί είπε, Δευτερώσατε, καί εδευτέρωσαν, καί είπε. Τρισσεύσατε. καί ετρίσσευσαν. Καί διεπορεύετο τό ύδωρ κύκλω τού θυσιαστηρίου, καί τήν θαλαά έπλησεν ύδατος. Καί ανεβόησεν Ηλίας εις τόν ουρανόν, καί είπε. Κύριε, ο Θεός Αβραάμ καί Ισαάκ καί Ιακώβ, επάκουσόν μου σήμερον εν πυρί, καί γνώτωσαν πάς ο λαός ούτος, ότι σύ εί μόνος Κύριος, ο Θεός Ισραήλ, καί εγώ δούλος σός, καί διά σέ πεποίηκα ταύτα πάντα, καί σύ επέστρεψας τήν καρδίαν τού λαού τούτου οπίσω σου. Καί έπεσε πύρ παρά Κυρίου εκ τού ουρανού, καί κατέφαγε τά ολοκαυτώματα, καί τάς σχίδακας, καί τό ύδωρ τό εν θαλαά, καί τούς λίθους καί τόν χούν εξέλειξε τό πύρ. Καί έπεσε πάς ο λαός επί πρόσωπον αυτών, καί είπον. Αληθώς Κύριος ο Θεός, αυτός εστιν ο Θεός.

ΙΒ'. Βασιλειών τετάρτης τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 2, 19-22)

Είπον οι άνδρες τής πόλεως Ιεριχώ πρός Ελισαιέ, ιδού η κατοίκησις τής πόλεως ταύτης αγαθή, καθως σύ, Κύριε, βλέπεις, καί τά ύδατα πονηρά, καί η γή ατεκνουμένη. Καί είπεν Ελισαιέ. Λάβετέ μοι υδρίσκην καινήν, καί θέσθε εκεί άλας. Καί έλαβεν αυτό, καί εξήλθεν επί τήν διέξοδον τών υδάτων, καί έρριψεν εκεί τό άλας, καί είπε. Τάδε λέγει Κύριος, ίαμαι τά ύδατα ταύτα, ουκ έτι έσται εκείθεν αποθνήσκων, ουδέ ατεκνουμένη δι' αυτά. Καί ιάθη τά ύδατα έως τής ημέρας ταύτης, κατά τό ρήμα, ο ελάλησεν Ελισαιέ.

ΙΓ'. Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 49, 8-15)

Τάδε λέγει Κύριος, Καιρώ δεκτώ επή κουσά σου, καί εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι, καί έπλασά σε, καί έδωκά σε, καί έθηκά σε εις Διαθήκην Εθνών, τού κατακτήσαι τήν γήν, καί κατακληρονομήσαι κληρονομίας ερήμους, λέγοντα τοίς εν δεσμοίς, Εξέλθετε, καί τοίς εν τώ σκότει, Ανακαλύπτεσθε, εν πάσαις ταίς οδοίς βοσκηθήσονται, καί εν πάσαις ταίς τρίβοις η νομή αυτών, ου πεινάσουσιν, ουδέ διψήσουσιν, ουδέ πατάξει αυτούς ο καύσων, ουδέ ο ήλιος, αλλ' ο ελεών αυτούς, παρακαλέσει αυτούς, καί διά πηγών υδάτων άξει αυτούς. Καί θήσω πάν όρος εις οδόν, καί πάσαν τρίβον εις βόσκημα αυτοίς. Ιδού ούτοι πόρρωθεν ήξουσιν, ούτοι από Βορρά καί θαλάσσης, άλλοι δέ εκ γής Περσών. Ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί, καί αγαλλιάσθω η γή, ρηξάτω τά όρη ευφροσύνην, καί οι βουνοί δικαιοσύνην, ότι ηλέησεν ο Θεός τόν λαόν αυτού, καί τούς ταπεινούς τού λαού αυτού παρεκάλεσεν. Είπε δέ Σιών. Εγκατέλιπέ με Κύριος, καί ο Κύριος επελάθετό μου. Μή επιλήσεται γυνή τού παιδίου αυτής, ή τού μή ελεήσαι τά έγγονα τής κοιλίας αυτής; εί δέ καί ταύτα επιλάθοιτο γυνή, αλλ' εγω ουκ επιλήσομαί σου, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.

Είτα Συναπτή μικρά παρά τού Ιερέως, καί ψάλλομεν τόν Τρισάγιον ύμνον, καί ο Απόστολος.

Προκείμενον  Ήχος γ'

Κύριος φωτισμός μου καί Σωτήρ μου.

Στίχ. Κύριος υπερασπιστής τής ζωής μου.

Πρός Κορινθίους Α' Επιστολής Παύλου

(Κεφ. 9, 19-27)

Αδελφοί, ελεύθερος ών εκ πάντων, πάσιν εμαυτόν εδούλωσα, ίνα τούς πλείονας κερδήσω. Καί εγενόμην τοίς Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδήσω, τοίς υπό νόμον, ως υπό νόμον, ίνα τούς υπό νόμον κερδήσω, τοίς ανόμοις ως άνομος (μή ών άνομος Θεώ, αλλ' έννομος Χριστώ), ίνα κερδήσω ανόμους. Εγενόμην τοίς ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τούς ασθενείς κερδήσω, τοίς πάσι γέγονα τά πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω. Τούτο δέ ποιώ διά τό Ευαγγέλιον, ίνα συγκοινωνός αυτού γένωμαι, ουκ ο ίδατε ότι οι εν τώ σταδίω τρέχοντες πάντες μέν τρέχουσιν, εις δέ λαμβάνει τό βραβείον. Ούτω τρέχετε, ίνα καταλάβητε. Πάς δέ ο αγωνιζόμενoς, πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μέν ούν, ίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, υμείς δέ άφθαρτον. Εγώ τοίνυν ούτω τρέχω, ως ουκ αδήλως, ούτω πυκτεύω, ως ουκ αέρα δέρων. Αλλ' υποπιάζω μου τό σώμα, καί δουλαγωγώ, μήπως άλλοις κηρύξας, αυτός αδόκιμος γένωμαι.

Αλληλούϊα  Ήχος γ'

Εξηρεύσατο η καρδία μου λόγον αγαθόν.

Στίχ. Ωραίος κάλλει παρά τούς υιούς τών ανθρώπων

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Εν έτει πεντεκαιδεκάτω...

Καί καθεξής η θεία Λειτουργία τού Μεγάλου Βασιλείου.

Κοινωνικόν

Αινείτε τόν Κύριον εκ τώv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις. Αλληλούϊα.

Μετά δέ τήν οπισθάμβωνον Ευχήν, εξερχόμεθα εν τή Κολυμβήθρα, προπορευομένου τού Ιερέως μετά λαμπάδων καί τού θυμιατού, καί ημείς ψάλλομεν τά παροντα Ιδιόμελα Ήχος πλ. δ'.

Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

Φωνή Κυρίου επί τών υδάτων βοά λέγουσα. Δεύτε λάβετε πάντες, Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, Πνεύμα φόβου Θεού, τού επιφανέντος Χριστού.

Σήμερον τών υδάτων, αγιάζεται η φύσις, καί ρήγνυται ο Ιορδάνης, καί τών ιδίων ναμάτων επέχει τό ρεύμα, Δεσπότην ορών ρυπτόμενον.

Ως άνθρωπος εν ποταμώ, ήλθες Χριστέ Βασιλεύ, καί δουλικόν Βάπτισμα λαβείν, σπεύδεις αγαθέ, υπό τών τού Προδρόμου χειρών, διά τάς αμαρτίας ημών φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... ο αυτός

Πρός τήν φωνήν τού βοώντος εν τή ερήμω, Ετοιμάσατε τήν οδόν τού Κυρίου, ήλθες Κύριε, μορφήν δούλου λαβών, Βάπτισμα αιτών, ο μή γνούς αμαρτίαν. Είδοσάν σε ύδατα, καί εφοβήθησαν, σύντρομος γέγονεν ο Πρόδρομος, καί εβόησε λέγων, πώς φωτίσει ο λύχνος τό Φως; πώς χειροθετήσει δούλος τόν Δεσπότην; αγίασον εμέ καί τά ύδατα Σωτήρ, ο αίρων τού κόσμου τήν αμαρτίαν.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 35, 1-10)

Τάδε λέγει Κύριος, Ευφράνθητι έρημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος, καί ανθείτω ως κρίνον. Καί εξανθήσει, καί υλοχαρήσει, καί άγαλλιάσεται τά έρημα τού Ιορδάνου, καί η δόξα τού Λιβάνου εδόθη αυτή, καί η τιμή τού Καρμήλου, καί ο λαός μου όψεται τήν δόξαν Κυρίου, καί τό ύψος τού Θεού, ισχύσατε χείρες ανειμέναι, καί γόνατα παραλελυμένα. Παρακαλέσατε, καί είπατε τοίς ολιγοψύχοις τή διανοία, ισχύσατε καί μή φοβείσθε, ιδού ο Θεός ημών Κρίσιν ανταποδίδωσι, καί ανταποδώσει, αυτός ήξει καί σώσει ημάς. Τότε ανοιχθήσονται οφθαλμοί τυφλών, καί ώτα κωφών άκούσονται. Τότε αλείται χωλός ως έλαφος, καί τρανή έσται γλώσσα μογγιλάλων, ότι ερράγη εν τή ερήμω ύδωρ, καί φάραγξ εν γή διψώση. Καί έσται η άνυδρος εις έλη, καί εις τήν διψώσαν γήν πηγή ύδατος έσται, εκεί έσται ευφροσύνη ορνέων, επαύλεις ποιμνίων καί καλάμη καί έλη. Καί έσται εκεί οδός καθαρά, καί οδός αγία κληθήσεται, ου μή παρέλθη εκεί ακάθαρτος, ουδέ έσται εκεί οδός ακάθαρτος, οι δέ διεσπαρμένοι πορεύσονται επ' αυτής, καί ου μή πλανηθώσι. Καί ουκ έσται εκεί λέων, ουδέ τών πονηρών θηρίων, ού μή αναβή εις αυτήν, ουδέ μή ευρεθή εκεί, αλλά πορεύσονται εν αυτή λελυτρωμένοι καί συνηγμένοι υπό Κυρίου. Καί αποστραφήσονται, καί ήξουσιν εις Σιών μετ' ευφροσύνης καί αγαλλιάσεως, καί ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών, επί γάρ τής κεφαλής αυτών αίνεσις καί αγαλλίαμα, καί ευφροσύνη καταλήψεται αυτούς, απέδρα οδύνη, λύπη καί στεναγιμός.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 55, 1-13)

Τάδε λέγει Κύριος, οι διψώντες πορεύεσθε εφ' ύδωρ, καί όσοι μή έχετε αργύριον, βαδίσαντες αγοράσατε, καί φάγεσθε, καί πίεσθε άνευ αργυρίου καί τιμής οίνον καί στέαρ, ίνα τίτιμάσθε αργυρίου εν ουκ άρτοις, καί ο μόχθος υμών ουκ εις πλησμονήν. Ακούσατέ μου, καί φάγεσθε αγαθά, καί εντρυφήσει εν αγαθοίς η ψυχή υμών. Προσέχετε τοίς ωσίν υμών, καί επακολουθείτε ταίς οδοίς μου, εισακούσατέ μου, καί ζήσεται εν αγαθοίς η ψυχή υμών, καί διαθήσομαι υμίν Διαθήκην αιώνιον, τά όσια Δαυίδ τά Πιστά, ιδού μαρτύριον εν Έθνεσιν έδωκα αυτόν, άρχοντα καί πρoστάσσοντα εν Έθνεσιν, ιδού Έθνη, ά ουκ οίδασί σε, επικαλέσονταί σε, καί λαοί, οί ουκ επίστανταί σε, επί σέ καταφεύξονται, ένεκεν Κυρίου τού Θεού σου, καί τού Αγίου Ισραήλ, ότι εδόξασέ σε. Zητήσατε τόν Κύριον, καί εν τώ ευρίσκειν αυτόν, επικαλέσασθε, ηνίκα δ' άν εγγίζη υμίν, απολιπέτω ο ασεβής τάς οδούς αυτού, καί ανήρ άνομος τάς βουλάς αυτού, καί επιστράφητε πρός Κύριον, καί ελεηθήσεσθε, καί κράξεσθε, ότι επί πολύ αφήσει τάς αμαρτίας υμών. Ου γάρ εισιν αι βουλαί μου, ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδ' ώσπερ αι οδοί υμών, αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ' ως απέχει ο ουρανός από τής γής, ούτως απέχει η οδός μου από τών οδών υμών, καί τά διανοήματα υμών από τής διανοίας μου. Ως γάρ άν καταβή υετός, ή χιων εκ τού ουρανού, καί ου μή αποστραφή έως άν μεθύση τήν γήν, καί εκτέκη, καί εκβλαστήση, καί δώ σπέρμα τώ σπείροντι, καί άρτον εις βρώσιν, ουτως έσται τό ρήμά μου, ο εάν εξέλθη εκ τού στόματός μου, ου μή αποστραφή πρός με κενόν, έως άν τελεσθή όσα άν ηθέλησα, καί ευοδώσω τάς οδούς μου, καί τά εντάλματά μου. Εν γάρ ευφροσύνη εξελεύσεσθε, καί εν χαρά διδαχθήσεσθε, τά γάρ όρη καί οι βουνοί εξαλούνται, προσδεχόμενοι υμάς εν χαρά, καί πάντα τά ξύλα τού αγρού επικροτήσει τοίς κλάδοις. Καί αντί τής στοιβής αναβήσεται κυπάρισσος, αντί, δέ τής κονύζης αναβήσεται μυρσίνη, καί έσται Κυρίω εις όνομα, καί εις σημείον αιώνιον, καί ουκ εκλείψει.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 12, 3-6)

Τάδε λέγει Κύριος, Αντλήσατε ύδωρ μετ' ευφροσύνης εκ τών πηγών τού σωτηρίου. Καί ερείς εν τή ημέρα εκείνη. Υμνείτε τόν Κύριον βοάτε τό όνομα αυτού αναγγείλατε εν τοίς Έθνεσι τά ένδοξα αυτού, μιμνήσκεσθε, ότι υψώθη τό όνομα αυτού. Υμνήσατε τό όνομα Κυρίου, ότι υψηλά εποίησεν, αναγγείλατε ταύτα εν πάση τή γή. Αγαλλιάσθε, καί ευφραίνεσθε οι κατοικούντες Σιών, ότι υψώθη ο Άγιος τού Ισραήλ εν μέσω αυτής.

Προκείμενον  Ήχος γ'

Κύριος φωτισμός μου καί Σωτήρ μου.

Στίχ. Κύριος υπερασπιτής τής ζωής μου.

Πρός Κορινθίους Α' Επιστολής Παύλου

(Κεφ. 10, 1-4)

Αδελφοί, ου θέλω υμάς αγνοείν, ότι οι Πατέρες ημών πάντες υπό τήν νεφέλην ήσαν, καί πάντες διά τής θαλάσσης διήλθον. Καί πάντες εις τόν Μωϋσήν εβαπτίσαντο, εν τή νεφέλη καί εν τή θαλάσση. Καί πάντες τό αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον. Καί πάντες τό αυτό πόμα πνευματικόν έπιον, έπινον γάρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, η δέ πέτρα ήν ο Χριστός.

Αλληλούϊα  Ήχος δ'

Φωνη Κυρίου επί τών υδάτων.

Στίχ. Ο Θεός τής δόξης εβρόντησεν επί τών υδάτων.

Ευαγγέλιον κατά Μάρκον

Τώ καιρώ εκείνω, ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ...

Καί ευθύς ο Διάκονος Τά Ειρηνικά. Εν όσω δέ λέγονται ταύτα υπό τού Διακόνου, ο Ιερεύς λέγει μυστικώς τήν εξής Ευχήν. Κύριε Ιησού Χριστέ, κλπ.

·          Eν ειρήνη, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τής άνωθεν ειρήνης καί τής σωτηρίας τών ψυχών ημών, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τής ειρήνης τού σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας τών Αγίων τού Θεού Εκκλησιών, καί τής τών πάντων ενώσεως, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού Αγίου Οίκου τούτου, Καί τών μετά πίστεως, ευλαβείας, καί φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), τού τιμίου Πρεσβυτερίου τής εν Χριστώ Διακονίας, παντός τού Κλήρου καί τού Λαού, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τής αγίας Mονής ταύτης, πάσης Πόλεως Χώρας, καί τών πίστει οικούντων εν αυταίς, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας τών καρπών τής γής, καί καιρών ειρηνικών, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων καί τής σωτηρίας αυτών, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού αγιασθήναι τό ύδωρ τούτο, τή δυνάμει καί ενεργεία, καί επιφοιτήσει τού Αγίου Πνεύματος, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού καταφοιτήσαι τοίς ύδασι τούτοις τήν καθαρτικήν τής υπερουσίου Τριάδος ενέργειαν, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού δωρηθήναι αυτοίς τήν χάριν τής απολυτρώσεως, τήν ευλογίαν τού Ιορδάνου, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού φωτισθήναι ημάς φωτισμόν γνώσεως καί ευσεβείας, διά τής επιφοιτήσεως τού Αγίου Πνεύματος, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού γενέσθαι τό ύδωρ τούτο αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, εις ίασιν ψυχής καί σώματος, καί πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού γενέσθαι αυτό ύδωρ αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού αναδειχθήναι αυτό αποτρόπαιον πάσης επιβουλής ορατών καί αοράτων εχθρών, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τών αντλούντων καί αρυοομένων εις αγιασμόν οίκων, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού γενέσθαι αυτό πρός καθαρισμόν ψυχών καί σωμάτων, πάσι τοίς αρυομένοις πίστει, καί μεταλαμβάνουσιν εξ αυτού, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού καταξιωθήναι ημάς εμπλησθήναι αγιασμού, διά τής τών υδάτων τούτων μεταλήψεως, τή αοράτω επιφανεία τού Αγίου Πνεύματος, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού εισακούσαι Κύριον τόν Θεόν φωνής τής δεήσεως ημών τών αμαρτωλών, καί ελεήσαι ημάς, τού Κυρίου δεηθώμεν.

·          Υπέρ τού ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου καί ανάγκης, τού Κυρίου δεηθώμεν

·          Αντιλαβού, σώσον ελέησον, καί διαφύλαξον ημάς ο Θεός τή σή χάριτι.

·          Τής Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών, Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα.

ο ιερεύς τήν Ευχήν μυστικώς

Κύριε Ιησού Χριστέ, ο μονογενής Υιός, ο ών εις τόν κόλπον τού Πατρός, ο αληθινός Θεός, η πηγή τής ζωής καί τής αθανασίας, τό φώς τό εκ φωτός, ο ελθών εις τόν κόσμον τού φωτίσαι αυτόν, καταύγασον ημών τήν διάνοιαν τώ Αγίω σου Πνεύματι, καί πρόσδεξαι ημάς μεγαλωσύνην καί ευχαριστίαν σοι προσάγοντας, επί τοίς απ' αιώνος θαυμαστοίς σου μεγαλουργήμασι, καί τή επ' εσχάτων τών αιώνων σωτηρίω σου οικονομία. Εν ή τό ασθενές ημών καί πτωχόν περιβαλόμενος φύραμα, καί τοίς τής δουλείας μέτροις συγκατιών, ο τών απάντων Βασιλεύς, έτι καί δουλική χειρί εν τώ Ιορδάνη βαπτισθήναι κατεδέξω, ίνα τήν τών υδάτων φύσιν αγιάσας ο αναμάρτητος, οδοποιήσης ημίν τήν δι' ύδατος καί Πνεύματος αναγέννησιν, καί πρός τήν πρώτην ημάς αποκαταστήσης ελευθερίαν. Ού τινος θείου Μυστηρίου την ανάμνησιν εορτάζοντες, δεόμεθά σου φιλάνθρωπε Δέσποτα. Ράνον εφ' ημάς τούς αναξίους δούλους σου, κατά τήν θείαν σου επαγγελίαν, ύδωρ καθάρσιον, τής σής ευσπλαγχνίας τήν δωρεάν, εις τό επί τώ ύδατι τούτω τήν αίτησιν ημών τών αμαρτωλών ευπρόσδεκτον γενέσθαι τή σή αγαθότητι, καί τήν ευλογίαν σου δι' αυτού ημίν τε καί παντί τώ πιστώ σου χαρισθήναι λαώ, εις δόξαν τού αγίου προσκυνητού σου Ονόματος. Σοί γάρ πρέπει πάσα δόξα, τιμή, καί προσκύνησις, σύν τώ ανάρχω σου Πατρί, καί τώ παναγίω, καί αγαθώ, καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Καί είπων καθ' εαυτόν τό, Αμήν, τού Διακόνου ήδη πεπληρωκότος τήν Συναπτήν, άρχεται ο ιερεύς μεγαλοφώνως τής Ευχής ταύτης.

Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

Τριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε. Δημιουργέ τών νοερών ουσιών καί τών λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, τό Φώς τό απρόσιτον, τό φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τόν κόσμον, λάμψον καμοί τώ αναξίω δούλω σου, φώτισόν μου τής διανοίας τά όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω τήν άμετρον ευεργεσίαν καί δύναμιν. Ευπρόσδεκτος γενέσθω η παρ' εμού δέησις διά τόν παρεστώτα λαόν, όπως τά πλημμελήματά μου μή κωλύσωσιν ενθάδε παραγενέσθαι τό άγιόν σου Πνεύμα, αλλά συγχώρησόν μοι ακατακρίτως βοάν σοι καί λέγειν καί νύν, Υπεράγαθε Δοξάζομέν σε Δέσποτα φιλάνθρωπε, Παντοκράτορ, προαιώνιε Βασιλεύ. Δοξάζομέν σε τόν Κτίστην, καί Δημιουργόν τού παντός. Δοξάζομέν σε, Υίέ τού Θεού μονογενές, τόν απάτορα εκ Μητρός, καί αμήτορα εκ Πατρός, εν γάρ τή προλαβούση Εορτή νήπιόν σε είδομεν, εν δέ τή παρούση τέλειόν σε ορώμεν, τόν εκ τελείου τέλειον επιφανέντα Θεόν ημών. Σήμερον γάρ ο τής Εορτής ημίν επέστη καιρός, καί χορός αγίων εκκλησιάζει ημίν, καί Άγγελοι μετά ανθρώπων συνεορτάζουσι, Σήμερον η χάρις τού Αγίου Πνεύματος, εν είδει περιστεράς, τοίς ύδασιν επεφοίτησε. Σήμερον ο άδυτος Ήλιος ανέτειλε, καί ο κόσμος τώ φωτί Κυρίου καταυγάζεται. Σήμερον η Σελήνη λαμπραίς ταίς ακτίσι τώ κόσμω συνεκλαμπρύνεται. Σήμερον οι φωτοειδείς αστέρες τή φαιδρότητι τής λάμψεως τήν οικουμένην καλλωπίζουσι. Σήμερον αί νεφέλαι υετόν δικαιοσύνης τή ανθρωπότητι ουρανόθεν δροσίζουσι. Σήμερον ο Άκτιστος υπό τού ιδίου πλάσματος βουλή χειροθετείται. Σήμερον ο Προφήτης καί Πρόδρομος τώ Δεσπότη προσέρχεται, αλλά τρόμω παρίσταται, ορών Θεού πρός ημάς συγκατάβασιν. Σήμερον τά τού, Ιορδάνου νάματα εις ιάματα μεταποιείται τή τού Κυρίου παρουσία. Σήμερον ρείθροις μυστικοίς πάσα η κτίσις αρδεύεται. Σήμερον τά τών ανθρώπων πταίσματα τοίς ύδασι τού Ιορδάνου απαλείφονται. Σήμερον ο Παράδεισος ηνέωκται τοίς ανθρώποις, καί ο τής Δικαιοσύνης Ήλιος καταυγάζει ημίν. Σήμερον τό πικρόν ύδωρ, τό επί Μωϋσέως τώ λαώ, εις γλυκύτητα μεταποιείται τή τού Κυρίου παρουσία. Σήμερον τού παλαιού θρήνου απηλλάγημεν καί ως νέος Ισραήλ διεσώθημεν. Σήμερον τού σκότους ελυτρώθημεν, καί τώ φωτί τής θεογνωσίας καπαυγαζόμεθα. Σήμερον η αχλύς τού κόσμου καθαίρεται τή επιφανεία τού Θεού ημών. Σήμερον λαμπαδοφεγγεί πάσα η κτίσις άνωθεν. Σήμερον η πλάνη κατήργηται, καί οδόν ημίν σωτηρίας εργάζεται η τού Δεσπότου επέλευσις. Σήμερον τά άνω τοίς κάτω συνεορτάζει, καί τά κάτω τοίς άνω συνομιλεί. Σήμερον η Ιερά καί μεγαλόφωνος τών Ορθοδόξων πανήγυρις αγάλλεται. Σήμερον ο Δεσπότης πρός τό βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση πρός ύψος τό ανθρώπινον. Σήμερον ο ακλινής τώ ιδίω οικέτη υποκλίνεται, ίνα ημάς εκ τής δουλείας ελευθερώση. Σήμερον Βασιλείαν ουρανών ωνησάμεθα, τής γάρ Βασιλείας τού Κυρίου ουκ έσται τέλος. Σήμερον γή καί θάλασσα τήν τού κόσμου χαράν εμερίσαντο, καί ο κόσμος ευφροσύνης πεπλήρωται. Είδοσάν σε ύδατα, ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω, θεασάμενος τό πύρ τής θεότητος, σωματικώς κατερχόμενον, καί εισερχόμενον επ' αυτόν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω, θεωρών τό Πνεύμα τό Άγιον, εν ε ίδει περιστεράς κατερχόμενον, καί περιϊπτάμενόν σοι, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά όπίσω, ορών τόν Αόρατον οραθέντα, τόν Κτίστην σαρκωθέντα, τόν Δεσπότην εν δούλου μορφή, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω, καί τά όρη εσκίρτησαν, Θεόν εν σαρκί καθορώντα, καί νεφέλαι φωνήν έδωκαν, θαυμάζουσαι τόν παραγενόμενον, φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, δεσποτικήν πανήγυριν σήμερον εν τώ Ιορδάνη ορώντες, αυτόν δέ τόν τής παρακοής θάνατον, καί τό τής πλάνης κέντρον, καί τόν τού, Άδου σύνδεσμον εν τώ Ιορδάνη βυθίσαντα, καί Βάπτισμα σωτηρίας τώ κόσμω δωρησάμενον. Όθεν καγώ ο αμαρτωλός καί ανάξιος δούλός σου, τά μεγαλεία τών θαυμάτων σου διηγούμενος, συνεχόμενος φόβω, εν κατανύξει βοώ σοι

Μετά δέ τήν συμπλήρωσιν, λέγει γεγονωτέρα φωνή

Μέγας εί, Κύριε, καί θαυμαστά τά έργασου, καί ουδείς λόγος εξαρκέσει πρός ύμνον τών θαυμασίων σου (εκ γ'). Σύ γάρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις τό είναι παραγαγών τά σύμπαντα τώ σώ κράτει συνέχεις τήν κτίσιν, καί τή σή προνοία διοικείς τόν κόσμον. Σύ εκ τεσσάρων στοιχείων τήν κτίσιν συναρμόσας, τέτταρσι καιροίς τόν κύκλον τού ενιαυτού εστεφάνωσας. Σέ τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις. Σέ υμνεί ήλιος, σέ δοξάζει σελήνη, σοί εντυγχάνει τά άστρα, σοί υπακούει τό φώς, σέ φρίττουσιν άβυσσοι, σοί δουλεύουσιν αι πηγαί. Σύ εξέτεινας τόν ουρανόν ωσεί δέρριν, σύ εστερέωσας τήν γήν επί τών υδάτων, σύ περιετείχισας τήν θάλασσαν ψάμμω, σύ πρός αναπνοάς τόν αέρα εξέχεας, Αγγελικαί Δυνάμεις σοί λειτουργούσιν, οι τών, Αρχαγγέλων χοροί σέ προσκυνούσι, τά πολυόμματα Χερουβίμ, καί τά εξαπτέρυγα Σεραφίμ κύκλω ιστάμενα καί περιϊπτάμενα, φόβω τής απροσίτου σου δόξης κατακαλύπτονται. Σύ γάρ Θεός ών απερίγραπτος, άναρχός τε καί ανέκφραστος, ήλθες επί τής γής, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, ού γάρ έφερες, Δέσποτα, διά σπλάγχνα ελέους σου, θεάσασθαι υπό τού διαβόλου τυραννούμενον τό γένος τών ανθρώπων, αλλ' ήλθες καί έσωσας ημάς. Ομολογούμεν τήν χάριν, κηρύττομεν τόν έλεον, ού κρύπτομεν τήν ευεργεσίαν, τάς τής φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας, παρθενικήν ηγίασας μήτραν τώ τόκω σου, πάσα η κτίσις ύμνησέ σε επιφανέντα. Σύ γάρ ο Θεός ημών επί τής γής ώφθης, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφης. Σύ καί τά Ιορδάνια ρείθρα ηγίασας, ουρανόθεν καταπέμψας τό Πανάγιόν σου Πνεύμα, καί τάς κεφαλάς τών εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων. Αυτός ούν, φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσο καί νύν διά τής επιφοιτήσεως τού Αγίου σου Πνεύματος, καί αγίασον τό ύδωρ τούτο (εκ γ, ). Καί δός αυτώ τήν χάριν τής απολυτρώσεως, τήν ευλογίαν τού Ιορδάνου. Ποίησον αυτό αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, Αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον, ίνα πάντες οι αρυόμενοι καί μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό πρός καθαρισμόν ψυχών καί σωμάτων, πρός ιατρείαν παθών, πρός αγιασμόν οίκων, πρός πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον. Σύ γάρ εί ο Θεός ημών, ο δι' ύδατος καί Πνεύματος ανακαινίσας τήν παλαιωθείσαν φύσιν υπό τής αμαρτίας. Σύ εί ο Θεός ημών, ο δι' ύδατος κατακλύσας επί τού Νώε τήν αμαρτίαν. Σύ εί ο Θεός ημών, ο διά θαλάσσης ελευθερώσας εκ τής δουλείας Φαραώ, διά Μωϋσέως, τό γένος τών Εβραίων, Σύ εί ο Θεός ημών ο διαρρήξας πέτραν εν ερήμω, καί ερρύησαν ύδατα, καί χείμαρροι κατεκλύσθησαν, καί διψώντα τόν λαόν σου κορέσας. Σύ εί ο Θεός ημών, ο δι' ύδατος καί πυρός, διά τού Ηλιού, απαλλάξας τόν Ισραήλ εκ τής πλάνης τού Βάαλ. Αυτός καί νύν, Δέσποτα, αγίασον τό ύδωρ τούτο, τώ Πνεύματί σου τώ Αγίω. (εκ γ') Δός πάσι, τοίς τε μεταλαμβάνουσι, τόν αγιασμόν, τήν ευλογίαν, τήν κάθαρσιν, τήν υγείαν. Καί σώσον, Κύριε, τούς δούλους σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών. (εκ γ') Καί φύλαξον αυτούς υπό τήν σκέπην σου εν ειρήνη, υπόταξον υπό τούς πόδας αυτών πάντα εχθρόν καί πολέμιον, χάρισαι αυτοίς τά πρός σωτηρίαν αιτήματα καί ζωήν την αιώνιον. Μνήσθητι, Κύριε, τού Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), καί παντός τού Πρεσβυτερίου, τής εν Χριστώ Διακονίας, καί παντός Ιερατικού τάγματος, καί τού περιεστώτος λαού, καί τών δι' ευλόγους αιτίας απολειφθέντων αδελφών ημών, καί ελέησον αυτούς καί ημάς, κατά τό μέγα σου έλεος. Ίνα καί διά στοιχείων, καί διά Αγγέλων, καί διά ανθρώπων, καί διά ορωμένων, καί διά αοράτων, δοξάζηταί σου τό πανάγιον όνομα, σύν τώ Πατρί, καί τώ αγίω Πνεύματι, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ειρήνη πάσι

Τάς κεφαλάς ημών

Καί η Ευχή μυστικώς

Κλίνον, Κύριε, τό ούς σου, καί επάκουσον ημών, ο εν Ιορδάνη βαπτισθήναι καταδεξάμενος, καί αγιάσας τά ύδατα, καί ευλόγησον πάντας ημάς, τούς διά τής κλίσεως τών εαυτών αυχένων σημαίνοντας τό τής δουλείας πρόσχημα. Καί καταξίωσον ημάς εμπλησθήναι τού αγιασμού σου διά τής τού ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε καί ραντισμού, καί γενέσθω ημίν, Κύριε, εις υγείαν ψυχής καί σώματος.

Εκφώνησις

Σύ γάρ εί ο αγιασμός τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, καί σοί τήν δόξαν, καί ευχαριστίαν, καί προσκύνησιν αναπέμπομεν, σύν τώ ανάρχω σου Πατρί, καί τώ Παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Καί ευθύς, ευλογών τά ύδατα σταυροειδώς, βαπτίζει τόν τίμιον Σταυρόν, όρθιον αυτόν κατάγων εν τώ ύδατι καί ανάγων, ψάλλων καί τό παρόν:

Τροπάριον  Ήχος α'  τρίς

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Καί ραντίζει πάντα τόν Λαόν εκ τού ύδατος. Εισερχόμενοι δέ εν τώ Ναώ, ψάλλομεν τό παρόν Ιδιόμελον εις Ήχον πλ. β'

Ανυμνήσωμεν οι πιστοί, τής περί ημάς τού Θεού οικονομίας τό μέγεθος, εν γάρ τώ ημών παραπτώματι, γενόμενος άνθρωπος, τήν ημών κάθαρσιν Καθαίρεται εν τώ Ιορδάνη, ο μόνος καθαρός καί ακήρατος, αγιάζων εμέ καί τά ύδατα καί τάς κεφαλάς τών δρακόντων, συντρίβων επί τού ύδατος. Αντλήσωμεν ούν ύδωρ, μετ' ευφροσύνης αδελφοί, η γάρ χάρις τού Πνεύματος, τοίς πιστώς αντλούσιν, αοράτως επιδίδοται, παρά Χριστού τού Θεού, καί Σωτήρος τών ψυχών ηιμών.

Είτα ο ψαλμός, Ευλογήσω τόν Κύριον, καί δίδοται τό κατακλαστόν, καί γίνεται τελεία Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ

Ιδιόμελα  Ήχος δ'

Κοσμά Μοναχού

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, δι' ημάς καθ' ημάς γενέσθαι κατηξίωσε, ρείθρα περιβάλλεται σήμερον τά Ιορδάνια, ουκ αυτός τούτων πρός κάθαρσιν δεόμενος, αλλ' ημίν εν εαυτώ οικονομών τήν αναγέννησιν. Ώ τού θαύματος! δίχα πυρός αναχωνεύει, καί αναπλάττει άνευ συντρίψεως, καί σώζει τούς εις αυτόν φωτιζομένους, Χριστός ο Θεός, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Σέ τόν εν Πνεύματι καί πυρί, καθαίροντα τήν αμαρτίαν τού κόσμου, καθορών ο Βαπτιστής, ερχόμενον πρός αυτόν, δειλιών καί τρέμων εβόα λέγων. Ου τολμώ κρατήσαι τήν κορυφήν σου τήν άχραντον, σύ με αγίασον Δέσποτα τή επιφανεία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

ο αυτός

Δεύτε μιμησώμεθα τάς φρονίμους Παρθένους, δεύτε υπαντήσωμεν τώ φανέντι Δεσπότη, ότι προήλθεν ως νυμφίος πρός τόν Ιωάννην. Ο Ιορδάνης ιδών σε έπτηξε καί έμεινεν. Ο Ιωάννης εβόα. Ου τολμώ κρατήσαι κορυφής αθανάτου. Τό Πνεύμα κατήρχετο εν είδει περιστεράς, αγιάσαι τά ύδατα, καί φωνή ουρανόθεν. Ούτός εστιν ο υιός μου, ο ελθών εις τόν κόσμον, σώσαι γένος ανθρώπων. Κύριε δόξα σοι.

ο αυτός

Βαπτίζεται Χριστός, καί άνεισιν εκ τού ύδατος, συναναφέρει γάρ εαυτώ τόν κόσμον, καί ορά σχιζομένους τούς ουρανούς, ούς ο Αδάμ έκλεισεν εαυτώ καί τοίς μετ' αυτόν. Καί τό Πνεύμα μαρτυρεί τή θεότητι, τώ ομοίω γάρ προστρέχει, καί φωνή εξ ουρανού, εκείθεν γάρ ο μαρτυρούμενος, Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Έτρεμεν η χείρ τού Βαπτιστού, ότε τής αχράντου κορυφής ήψατο, εστράφη Ιορδάνης ποταμός εις τά οπίσω, μή τολμών λειτουργήσαί σοι, ο γάρ αιδεσθείς, Ιησούν τόν τού Ναυή, πώς τόν Ποιητήν αυτού δειλιάσαι ουκ είχεν. Αλλά πάσαν επλήρωσας οικoνομίαν, Σωτήρ ημών, ίνα σώσης τόν κόσμον τή Επιφανεία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Κύριε, πληρώσαι βουλόμενος, ά ώρισας απ' αιώνος, από πάσης τής κτίσεως, λειτουργούς τού μυστηρίου σου έλαβες, εκ τών Αγγέλων τόν Γαβριήλ, εκ τών ανθρώπων τήν Παρθένον, εκ τών ουρανών τόν Αστέρα, καί εκ τών υδάτων τόν Ιορδάνην, εν ώ τό ανόμημα τού κόσμου εξείληψας, Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Καί νύν... ο αυτός Ανατολίου

Σήμερον η κτίσις φωτίζεται, σήμερον τά πάντα ευφραίνονται, τά ουράνια άμα καί τά επίγεια. Άγγελοι καί άνθρωποι συμμίγνυνται, όπου γάρ Βασιλέως παρουσία, καί η τάξις παραγίνεται. Δράμωμεν τοίνυν επί τόν Ιορδάνην, ίδωμεν πάντες τόν, Ιωάννην, πώς βαπτίζει Κορυφήν, αχειροποίητον καί αναμάρτητον. Διό Αποστολικήν φωνήν προσάδοντες, συμφώνως βοήσωμεν. Επεφάνη η χάρις τού Θεού, η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, καταυγάζουσα καί παρέχουσα πιστοίς τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος πλ. β'  Ανατολίου

Εν Ιορδάνη ποταμώ, ιδών σε ο Ιωάννης πρός αυτόν ερχόμενον έλεγε, Χριστέ ό Θεός. Τί πρός τόν δούλον παραγέγονας, ρύπον μή έχων Κύριε; εις όνομα δέ τίνος σε βαπτίσω; Πατρός; αλλά τούτον φέρεις εν εαυτώ. Υιού; αλλ' αυτός υπάρχεις ο σαρκωθείς. Πνεύματος Αγίου; καί τούτο οίδας διδόναι τοίς πιστοίς διά στόματος. Ο επιφανείς Θεός, ελέησον ημάς.

Ο αυτος

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστάφη εις οπίσω,

Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν, πρός τήν σήν γάρ δόξαν αντοφθαλμήσαι τά Xερουβίμ ου δύνανται, ουδέ ατενίσαι τά Σεραφίμ, αλλά φόβω παριστάμενα, τά μέν βαστάζουσι, τά δέ δοξάζουσι τήν δύναμίν σου. Μεθ' ών οικτίρμον, αναγγέλλομεν τήν αίνεσίν σου λέγοντες. ο επιφανείς Θεός, ελέησον ημάς.

Ο αυτος

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σοί Ιοράνη ότι ανεχώρησας εις τά οπίσω;

Σήμερον ό ουρανού καί γής Ποιητής, παραγίνεται σαρκί εν Ιορδάνη, Βάπτισμα αιτών ο αναμάρτητος, ίνα καθάρη τόν κόσμον από τής πλάνης τού εχθρού, καί βαπτίζεται υπό δούλου, ο Δεσπότης τών απάντων, καί καθαρισμόν δι' ύδατος τώ γένει τών ανθρώπων δωρείται. Αυτώ βοήσωμεν, ο επιφανείς Θεός ημών, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. δ'

Θεοφάνους τόν εκ Παρθένου Ήλιον, βλέπων ό εκ στείρας Λύχνος φαεινός, εν Ιορδάνη αιτούμενον Βάπτισμα, εν δειλία καί χαρά, εβόα πρός αυτόν. Σύ με αγίασον Δέσποτα τή θεία Επιφανεία σου.

Απολυτίκιον  Ήχος α'

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Εκ τρίτου, καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογία

Κάθισμα  Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Επιφανέντος σου εν Ιορδάνη Σωτήρ, καί βαπτισθέντος σου υπό Προδρόμου Χριστέ, ηγαπημένος Υιός εμαρτυρήθης, όθεν καί συνάναρχος, τώ Πατρί πεφανέρωσαι. Πνεύμα δέ τό Άγιον, επί σέ κατεγίνετο, εν ώ καί φωτισθέντες βοώμεν. Δόξα Θεώ τώ εν Τριάδι.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογία

Κάθισμα  Ήχος δ '

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ιορδάνη ποταμέ, τί εθαμβήθης θεωρών. Τόν αθεώρητον γυμνόν, είδον καί έφριξα φησί, καί πώς γάρ τούτον ουκ έμελλον φρίξαι καί δύναι; οι Άγγελοι αυτόν, Ορώντες έφριξαν, εξέστη ουρανός, καί γή ετρόμαξε, καί συνεστάλη θάλασσα καί πάντα, τά ορατά καί αόρατα, Χριστός εφάνη, εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τον Πολυέλεον

Κάθισμα  Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τά ρείθρα ηγίασας τά Ιορδάνια, τό κράτος συνέτριψας, τής αμαρτίας, Χριστέ ο Θεός ημών. υπέκλινας τή παλάμη, σεαυτόν τού Προδρόμου, καί έσωσας εκ πλάνης, τών ανθρώπων τό γένος. διό σε ικετεύομεν. Σώσον τόν κόσμον σου.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί  Αντίφωνον Α'

·        Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

·        Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον  Ήχος δ'

Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω.

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα ότι έφυγες;

Τό, Πάσα πνοή, Ευαγγέλιον, καί ο Ν'

Δόξα... Ήχος β'

Τά σύμπαντα σήμερον αγαλλιάσθω, Χριστός εφάνη εν Ιορδάνη.

Και νύν... τό αυτό

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός...

Ιδιόμελον

Ήχος πλ. β'

Θεός Λόγος επεφάνη εν σαρκί, τώ γένει τών ανθρώπων, ίστατο βαπτισθήναι εν lορδάνη, καί έλεγεν πρός αυτόν ο Πρόδρομος. Πώς εκτείνω χείρα, καί άψωμαι κορυφής κρατούσης τά σύμπαντα; Ει καί εκ Μαρίας υπάρχεις βρέφος, αλλ' οίδά σε Θεόν προαιώνιον, επί γής βαδίζεις, ο υμνούμενος υπό τών Σεραφίμ, καί δούλος Δεσπότην, βαπτίζειν ου μεμάθηκα, Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.

Είθ' ούτως, οι Κανόνες

Κανών τού Κυρίου Κοσμά ού η Ακροστιχίς.

Βάπτισμα ρύψις γηγενών αμαρτάδος.

Ωδή α'  Ήχος β'  Ο Ειρμός

«Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα, καί διά ξηράς οικείους έλκει, εν αυτώ κατακαλύψας αντιπάλους, ο κραταιός, εν πολέμοις Κύριος, ότι δεδόξασται.».

Αδάμ τόν φθαρέντα αγαπλάττει, ρείθροις Ιορδάνου καί δρακόντων, κεφαλάς εμφωλευόντων διαθλάττει, ο Βασιλεύς τών αιώνων Κύριος, ότι δεδόξασται.

Πυρί τής θεότητος αϋλω, σάρκα υλικήν ημφιεσμένος, Ιορδάνου περιβάλλεται τό νάμα, ο σαρκωθείς εκ Παρθένου Κύριος, ότι δεδόξασται.

Τόν ρύπον ο σμήχων τών ανθρώπων, τούτοις καθαρθείς εν Ιορδάνη, οίς θελήσας ωμοιώθη ό ήν μείνας, τούς εν σκότει φωτίζει Κύριος, ότι δεδόξασται.

Έτερος Κανών Ιαμβικός, τού Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού, ού η Ακροστιχίς διά Στίχων Ηρωελεγείων.

·          Σήμερον αχράντοιο βαλών, θεοφεγγέϊ πυρσώ,

·          Πνεύματος, ενθάπτει νάμασιν, αμπλακίην,

·          Φλέξας παμμεδέοντος εϋς Πάϊς. Ηπιόων δέ, Υμνηταίς μελέων τών δε δίδωσι χάριν.

Ωδή α'  Ήχος β'  Ο Ειρμός

«Στείβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον,

Ήπειρον αύθις, Ισραίλ δεδειγμένον.

Μέλας δέ πόντος, τριστάτας Αιγυπτίων,

Έκρυψεν άρδην, υδατόστρωτος τάφος,

Ρώμη κραταιά, δεξιάς τού Δεσπότου.»

Όρθρου φανέντος τοίς βροτοίς σελασφόρου,

Nύν εξ ερήμου, πρός ροάς Ιορδάνου

Άναξ υπέσχες, ηλίου σόν αυχένα,

Χώρου ζοφώδους, τόν Γενάρχην αρπάσαι,

Ρύπου τε παντός, εκκαθάραι τήν κτίσιν.

Άναρχε ρείθροις, συνταφέντα σοι Λόγε,

Νέον περαίνεις, τόν φθαρέντα τή πλάνη ,

Ταύτην αφράστως, πατρόθεν δεδεγμένος,

Όπα κρατίστην. Ούτος ηγαπημένος,

Ίσος τέ μοι Παίς, χρηματίζει τήν φύσιν.

Ωδή γ'  Ο Ειρμός

«Ισχύν ο διδούς, τοίς Βασιλεύσιν ημών Κύριος, καί κέρας χριστών αυτού υψών, Παρθένου αποτίκτεται, μολεί δέ πρός τό Βάπτισμα, διό πιστοί βοήσωμεν. Ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.»

Στειρεύουσα πρίν, ητεκνωμένη δεινώς σήμερον, ευφραίνου Χριστού η Εκκλησία, δι' ύδατος καί Πνεύματος, υιοί γάρ σοι γεγέννηνται, εν πίστει ανακράζοντες. Ούκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Μεγάλη φωνή, εν τή ερήμω βοά Πρόδρομος. Χριστού ετοιμάσατε οδούς, καί τρίβους τού Θεού ημών, ευθείας απεργάσασθε, εν πίστει ανακράζοντες. Ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Ιαμβικός  Ο Ειρμός

«Όσοι παλαιών, εκλελύμεθα βρόχων,

Βορών λεόντων, συντεθλασμένων μύλας,

Αγαλλιώμεν, καί πλατύνωμεν στόμα,

Λόγω πλέκοντες, εκ λόγων μελωδίαν,

Ώ τών πρός ημάς, ήδεται δωρημάτων.»

Νέκρωσιν ο πρίν, εμφυτεύσας τή κτίσει,

Θηρός κακούργου, σχηματισθείς εις φύσιν,

Επισκοπείται , σαρκική παρουσία.

Όρθρω φάναντι, προσβαλων τώ Δεσπότη,

Φλάν τήν εαυτού, δυσμενεστάτην κάραν.

Έλκει πρός αυτόν τήν θεόδμητον φύσιν,

Γαστρός τυράννου, συγκεχωσμένην όροις.

Γεννά τε αύθις, γηγενών αναπλάσει,

Έργον φέριστον, εκτελών ο Δεσπότης.

Ίκται γάρ αυτήν, εξαλεξήσαι θέλων.

Η Υπακοή  Ήχος πλ. α'

Ότε τή Επιφανεία σου εφώτισας τά σύμπαντα, τότε η αλμυρά τής απιστίας θάλασσα έφυγε, καί ο Ιορδάνης κάτω ρέων εστράφη, πρός ουρανόν ανυψών ημάς, αλλά τώ ύψει τών θείων εντολών σου, συντήρησον Χριστέ ο Θεός, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, καί ελέησον ημάς.

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

«Ακήκοε Κύριε φωνής σου, όν είπας, Φωνή βοώντος εν ερήμω ότε εβρόντησας πολλών επί υδάτων, τώ σώ μαρτυρούμενος Υιώ, όλος γεγονώς τού παρόντος, Πνεύματος δέ εβόησε. Σύ εί Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις».

Ρυπτόμενον ήλιον τίς είδεν, ο Κήρυξ βοά, τόν έκλαμπρον τή φύσει, ίνα σε ϋδασιν Απαύγασμα τής δόξης, Πατρός χαρακτήρ αϊδίου εκπλύνω, καί χόρτος ών, πυρί ψαύσω τής σής θεότητος; σύ γάρ Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις.

Υπέφηνεν ένθεον ήν είχεν, ευλάβειαν Μωσής περιτυχών σοι, ως γάρ τής βάτου σε φωνήσαντα ησθήθη, ευθύς απεστράφη τάς όψεις, εγω δέ πώς βλέψω σε τρανώς, ή πώς χειροθετήσω σε; σύ γάρ Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις.

Ψυχής τελών έμφρονος, καί λόγω τιμώμενος, αψύχων ευλαβούμαι, εί γάρ βαπτίσω σε, κατήγορόν μοι έσται, πυρί καπνιζόμενον όρος, φυγούσα δέ θάλασσα διχή, καί Ιορδάνης ούτος στραφείς, σύ γάρ Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις.

Ιαμβικός Ο Ειρμός

«Πυρσώ καθαρθείς μυστικής θεωρίας,

Υμνών Προφήτης τήν βροτών καινουργίαν,

Ρήγνυσι γήρυν, Πνεύματι κροτουμένην,

Σάρκωσιν εμφαίνουσαν αρρήτου Λόγου,

Ώ τών δυναστών τά κράτη συνετρίβη».

Πεμφθείς ο Πατρός παμφαέστατος Λόγος,

Νυκτός διώσαι τήν καχέσπερον σχέσιν,

Έκριζον ήκεις, καί βροτών αμαρτίας,

Υίας συνελκύσαι τε τή σή Βαπτίσει,

Μάκαρ φαεινούς, εκ ροών Ιορδάνου.

Αυτόν προσιδών τόν περίκλυτον Λόγον,

Τρανώς ο κήρυξ εκβοάται τή κτίσει,

Ούτος προών μου, δεύτερος τώ

σαρκίω, Σύμμορφος εξέλαμψεν ενθέω σθένει,

Έχθιστον ημών εξελείν αμαρτίαν.

Νομήν πρός αυτήν τήν φερέσβιον φέρων,

Θηρά δρακόντων φωλεοίς επιτρέχων.

Άπλητα κύκλα καββαλών Θεός Λόγος,

Πτέρνη τε τόν πλήττοντα παμπήδην γένος,

Τούτον καθειργνύς, εκσαώζει τήν κτίσιν.

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

«Ιησούς ο ζωής αρχηγός, λύσαι τό κατάκριμα ήκει, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καθαρσίων δέ, ως Θεός μή δεόμενος, τώ πεσόντι καθαίρεται εν τώ Ιορδάνη, εν ώ τήν έχθραν κτείνας, υπερέχουσαν πάντα νούν, ειρήνην χαρίζεται».

Συνελθόντων απείρων λαών, υπό Ιωάννου βαπτισθήναι, αυτός εν μέσω έστη, προσεφώνει δέ τοίς παρούσι. Τίς έδειξεν απειθείς, τήν οργήν υμίν εκκλίναι τήν μέλλουσαν; καρπούς αξίους Χριστώ εκτελείτε, παρών γάρ νύν, ειρήνην χαρίζεται.

Γεωργός ο καί Δημιουργός, μέσος εστηκως ως εις απάντων, καρδίας εμβατεύει, καθαρτήριον δέ πτύον χειρισάμενος, τήν παγκόσμιον άλωνα πανσόφως διϊστησι, τήν ακαρπίαν φλέγων, ευκαρπούσιν αιώνιον, ζωήν χαριζόμενος.

Ιαμβικός Ο Ειρμός

«Εχθρού ζοφώδους καί βεβορβορωμένου,

Ιόν καθάρσει Πνεύματος λελουμένοι,

Νέαν προσωρμίσθημεν απλανή τρίβον,

Άγουσαν απρόσιτον εις θυμηδίαν,

Μόνοις προσιτήν, οις Θεός Κατηλλάγη».

Αθρών ο Πλάστης εν ζόφω τών πταισμάτων,

Σειραίς αφύκτοις, όν διαρθροί δακτύλοις,

Ίστησιν αμφ' ώμοισιν εξάρας άνω,

Nύν εν πολυρρύτοισι δίναις εκπλύνων,

Αίσχους παλαιού τής Αδάμ καχεξίας.

Μετ' ευσεβείας προσδάμωμεν ευτόνως,

Πηγαίς αχράντοις ρεύσεως σωτηρίου,

Λόγον κατοπτεύσοντες έξ ακηράτου,

Άντλημα προσφέροντα δίψης ενθέου,

Κόσμου προσηνώς εξακεύμενον νόσον.

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

«Η φωνή τού Λόγου, ο λύχνος τού Φωτός, ο Εωσφόρος, ο τού Ηλίου Πρόδρομος, εν τή ερήμω, Mετανοείτε, πάσι βοά τοίς λαοίς, καί προκαθαίρεσθε, ιδού γάρ πάρεστι Χριστός, εκ φθοράς τόν κόσμον λυτρούμενος».

Γεννηθείς αρρεύστως, εκ Θεού καί Πατρός, εκ τής Παρθένου, δίχα σαρκούται ρύπου Χριστός, ού τόν ιμάντα, τήν εξ ημών τού Λόγου συνάφειαν, λύειν αμήχανον (διδάσκει ο Πρόδρομος), γηγενείς εκ πλάνης λυτρούμενος.

Εν πυρί βαπτίζει, τελευταίω Χριστός, τούς απειθούντας, καί μή Θεόν φρονούντας αυτόν, εν Πνεύματι δέ καινοποιεί, δι' ύδατος χάριτι, τούς επιγνώμονας αυτού τής θεότητος, τών πλημμελημάτων λυτρούμενος.

Ιαμβικός  Ο Ειρμός

«Ιμερτόν εξέφηνε σύν πανολβίω,

Ήχω Πατήρ, όν γαστρός εξηρεύξατο.

Ναί φησιν, Ούτος, συμφυής γόνος πέλων,

Φώταυγος εξώρουσεν ανθρώπων γένους,

Λόγος τέ μου ζών, καί βροτός προμηθεία.

Εκ ποντίου λέοντος ο τριέσπερος,

Ξένως Προφήτης εγκάτοις φλοιδούμενος,

Αύθις προήλθε, τής παλιγγενεσίας,

Σωτηρίαν δράκοντος εκ βροτοκτόνου,

Πάσι προφαίνων, τών χρόνων επ' εσχάτων.

Ανειμένων Πόλοιο παμφαών πτυχών,

Μύστης ορά πρός Πατρός εξικνούμενον,

Μένον τε Πνεύμα τώ παναχράντω

Λόγω, Επελθόν ως πέλειαν αφράστω τρόπω,

Δήμοις τε φαίνει, προσδραμείν τώ Δεσπότη.

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον τή οικουμένη, καί τό φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, έν επιγνώσει υμνούντάς σε. Ήλθες εφάνης τό Φώς τό απρόσιτον.

Ο Οίκος

Τή Γαλιλαία τών Εθνών, τή τού Zαβουλών χώρα, καί τού Νεφθαλείμ γαία, ως είπεν ο Προφήτης, φώς μέγα έλαμψε Χριστός, τοίς εσκοτισμένοις φαεινή ώφθη αυγή, εκ Βηθλεέμ αστράπτουσα, μάλλον δέ εκ Μαρίας ο Κύριος πάση τή οικουμένη ανατέλλει τάς ακτίνας, ο Ήλιος τής Δικαιοσύνης. Διό οι εξ Αδάμ γυμνοί, δεύτε πάντες υποδύωμεν αυτόν, ίνα θαλφθώμεν, σκέπη γάρ γυμνών, καί αίγλη εσκοτισμένων, ήλθες εφάνης τό Φώς τό απρόσιτον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΣΤ' τού αυτού μηνός, τά Άγια Θεοφάνεια τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Στίχοι

·          Τούς ουρανούς Βάπτισμα τού Χριστού σχίσαν,

·          Τούς αυτό μή χραίνοντας ένδον εισάγει.

·          Βάπτισεν εν ποταμώ Χριστόν Πρόδρομος κατά έκτην.

Αυτώ η δόξα καί τό κράτος, εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

«Νέους ευσεβείς, καμίνω πυρός προσομιλήσαντας, διασυρίζον πνεύμα δρόσου, αβλαβείς διεφύλαξε, καί θείου Αγγέλου συγκατάβασις, όθεν εν φλογί δροσιζόμενοι, ευχαρίστως ανέμελπον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Ώσπερ ουρανώ, σύν τρόμω καί θαύματι παρίσταντο, εν Ιορδάνη αί Δυνάμεις τών Αγγέλων σκοπούμεναι, τοσαύτην Θεού τήν συγκατάβασιν, όπως ο κρατών τήν υπέρω ον τών υδάτων υπόστασιν, εν τοίς ύδασι, σωματοφόρος έστηκεν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Νεφέλη ποτέ, καί θάλασσα θείου προεικόνιζε, Βαπτίσματος τό θαύμα, εν οίς ο πρίν βαπτίζεται, διεξοδικώς τώ Νομοθέτη λαός, θάλασσα δέ ήν τύπος ύδατος, καί νεφέλη τού Πνεύματος, οις τελούμενοι, Ευλογητός εί κράζομεν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Άπαντες πιστοί, εν ώ τήν τελείωσιν ελάβομεν, θεολογούντες ασιγήτως, σύν Αγγέλοις δοξάσωμεν, Πατέρα Υιόν καί Πνεύμα Άγιον, τούτο γάρ Τριάς υποστάσεσιν ομοούσιος, εις δέ Θεός, ώ καί ψάλλομεν. Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ιαμβικός  Ο Ειρμός

«Έφλεξε ρείθρω τών δρακόντων τάς κάρας,

Ο τής καμίνου τήν μετάρσιον φλόγα,

Νέους φέρουσαν ευσεβείς κατευνάσας,

Τήν δυσκάθεκτον αχλύν εξ αμαρτίας,

Όλην πλύνει δέ, τή δρόσω τού Πνεύματος».

Σέ ζωγραφούσαν τήν Ασσύριον φλόγα,

Εκστώσαν ίστης, εις δρόσον μετηγμένην.

Ύδωρ όθεν νύν αμφιέσσαο φλέγον,

Σίντην κάκιστον Χριστέ προσκεκευθμένον,

Πρός τήν όλισθον εκκαλούμενον τρίβον.

Απορραγέντος τού Ιορδάνου πάλαι,

Ισθμώ περάται λαός, Ισραηλίτης,

Σέ τόν κράτιστον εμφορούντα τήν κτίσιν,

Ηπειγμένως νύν εν ροαίς διαγράφων,

Πρός τήν άρρευστον καί αμείνονα τρίβον.

Ίδμεν τό πρώτον τήν πανώλεθρον κλύσιν,

Οικτρώς σε πάντων εις φθοράν παρεισάγειν,

Ώ τρισμέγιστα χρηματίζων καί ξένα.

Νύν δέ κλύσαντα Χριστέ τήν αμαρτίαν,

Δι' ευπάθειαν, καί βροτών σωτηρίαν.

Ωδή η'  Ο Ειρμός

«Μυστήριον παράδοξον, η Βαβυλώνος έδειξε κάμινος, πηγάσασα δρόσον, ότι ρείθροις έμελλεν, άϋλον πύρ εισδέχεσθαι ο Ιορδάνης, καί στέγειν σαρκί, βαπτιζόμενον τόν Κτίστην, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας».

Απόθου φόβον άπαντα, ο Λυτρωτής τώ Προδρόμω έφησεν, εμοί δέ πειθάρχει, ως Χριστώ μοι πρόσελθε, τούτο γάρ φύσει πέφυκα, εμώ προστάγματι είξον, καί βάπτισόν με συγκαταβάντα, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ρημάτων ως ακήκοεν, ο Βαπτιστής τού Δεσπότου, σύντρομος παλάμην εκτείνει, χειραπτήσας όμως δέ, τήν κορυφήν τού Πλάστου αυτού, τώ βαπτισθέντι εβόα. Αγίασόν με, σύ γάρ Θεός μου, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τριάδος η φανέρωσις, εν Ιορδάνη γέγονεν, αύτη γάρ υπέρθεος φύσις, ο Πατήρ εφώνησεν. Ούτος ο βαπτιζόμενος, Υιός ο αγαπητός μου, τό Πνεύμα συμπαρήν τώ ομοίω, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιαμβικός  Ο Ειρμος

«Ελευθέρα μέν η κτίσις γνωρίζεται.

Υιοί δέ φωτός, οι πρίν εσκοτισμένοι.

Μόνος στενάζει, τού σκότους ο προστάτης.

Nύν ευλογείτω συντόνως τόν αίτιον,

Η πρίν τάλαινα τών Εθνών παγκληρία.

Τριττοί θεουδείς εμπύρως δροσούμενοι,

Αιγλήντα τριτταίς παμφαώς αγιστείαις,

Σαφώς εδήλουν τήν υπέρτατον φύσιν,

Μίξει βροτεία πυρπολούσαν εν δρόσω,

Ευκτώς άπασαν τήν ολέθριον πλάνην.

Λευχειμονείτω πάσα γήϊνος φύσις,

Εκπτώσεως νύν ουρανών επηρμένη.

Ώ γάρ τά πάντα συντετήρηται Λόγω

Νάουσι ρείθροις εκπλυθείσα πταισμάτων,

Τών πρίν πέφευγε παμφαώς λελουμένη.

Ωδή θ'

MΕΓΑΛΥΝΑPΙΑ

Ψαλλόμενα εν τή Ωδή ταύτη

Ήχος β'

Μεγάλυνον ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν καί ενδοξοτέραν, τών άνω στρατευμάτων. (Δίς)

Mεγάλυνον ψυχή μου, τόν εν Ιορδάνη, ελθόντα βαπτισθήναι.

Μεγάλυνον ψυχή μου, τόν υπό Προδρόμου, τό βάπτισμα λαβόντα.

Μεγάλυνον ψυχή μου, τόν εκ τής πατρώας, φωνής μαρτυρηθέντα.

Μεγάλυνον ψυχή μου, τόν ένα τής Τριάδος, κλίναντα τόν αυχένα, καί βάπτισμα λαβόντα.

Προφήτα, δεύρο πρός με, έκτεινον τήν χείρα, καί βάπτισόν με τάχος.

Προφήτα, άφες άρτι, καί βάπτισόν με θέλων, πληρώσαι καί γάρ ήλθον, πάσαν δικαιοσύνην.

Έτερα εις τόν Ιαμβικόν Κανόνα

Σήμερον ο Δεσπότης, κλίνει τόν αυχένα, χειρί τή τού Προδρόμου.

Σήμερον Ιωάννης, βαπτίζει τόν Δεσπότην, εν ρείθροις, Ιορδάνου.

Σήμερον ό Δεσπότης, νάμασιν ενθάπτει, βροτών τήν αμαρτίαν.

Σήμερον ο Δεσπότης, άνωθεν μαρτυρείται, Υιός ηγαπημένος.

Σήμερον ο Δεσπότης, ήλθεν αγιάσαι, τήν φύσιν τών υδάτων.

Σήμερον ο Δεσπότης, τό βάπτισμα λαμβάνει, υπό χειρός Προδρόμου.

Δόξα...

Μεγάλυνον ψυχή μου, τής τρισυποστάτου, καί αδιαιρέτου, θεότητος τό κράτος.

Καί νύν...

Μεγάλυνον ψυχή μου, τήν λυτρωσαμένην, ημάς εκ τής κατάρας.

Ο Ειρμός

«Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.»

Δαυϊδ πάρεσο, Πνεύματι τοίς φωτιζομένοις. Νύν προσέλθετε, άδε πρός Θεόν, εν πίστει λέγων φωτίσθητε, ούτος ο πτωχός εκέκραξεν Αδάμ εν πτώσει, καί γάρ αυτού εισήκουσε Κύριος ελθών, ρείθροις τού Ιορδάνου, φθαρέντα δέ ανεκαίνισεν.

Ο Ησαίας λούσασθε, καί καθάρθητε φάσκει, τάς πονηρίας έναντι, αφέλεσθε Κυρίου, οι διψώντες, ύδωρ επί ζών πορεύεσθε, ρανεί γάρ ύδωρ καινοποιόν Χριστός, τοίς προστρέχουσιν αυτώ εν πίστει, καί πρός ζωήν τήν αγήρω, βαπτίζει Πνεύματι.

Συντηρώμεθα χάριτι, Πιστοί καί σφραγίδι, ως γάρ όλεθρον έφυγον, φλιάς Εβραίοι πάλαι αιμαχθείσης, ούτω καί ημίν, εξόδιον τό θείον τούτο, τής παλιγγενεσίας λουτήριον έσται, ένθεν καί τής Τριάδος, οψόμεθα φώς τό άδυτον.

Ιαμβικός  Ο Ειρμός

«Ώ τών υπέρ νούν, τού τόκου σου θαυμάτων!

Νύμφη πάναγνε, Μήτερ ευλογημένη,

Δι' ής τυχόντες παντελούς σωτηρίας,

Επάξιον κροτούμεν ώς ευεργέτη,

Δώρον φέροντες ύμνον ευχαριστίας.»

Ίδμεν τά Μωσεί τή βάτω δεδειγμένα,

Δεύρο ξένοις, θεσμοίσιν εξειργασμένα.

Ως γάρ σέσωσται, πυρφορούσα Παρθένος,

Σελασφόρον τεκούσα τόν ευεργέτην,

Ιορδάνου τε, ρείθρα προσδεδεγιμένα.

Χρίεις τελειών, τήν βρότειον ουσίαν,

Άναξ άναρχε, Πνεύματος κοινωνία,

Ροαίς αχράντοις, εκκαθάρας καί σκότους,

Ισχύν θριαμβεύσας τε, τήν επηρμένην,

Nύν εις άληκτον, εξαμείβεαι βίον.

Εξαποστειλάριον

Επεσκέψατο ημάς

Επεφάνη ο Σωτήρ, ή χάρις η αλήθεια, εν ρείθροις τού Ιορδάνου, καί τούς εν σκότει καί σκιά, καθεύδοντας εφώτισε, καί γάρ ήλθεν εφάνη, τό φώς τό απρόσιτον.

Εκ τρίτου

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'  Γερμανού Πατριάρχου

Φώς εκ φωτός, έλαμψε τώ κόσμω, Χριστός ό Θεός ημών, ο επιφανείς Θεός, τούτον λαοί προσκυνήσωμεν. (Δίς)

Ο αυτός

Πώς σε Χριστέ, δούλοι τόν Δεσπότην αξίως τιμήσωμεν; ότι εν τοίς ύδασι, πάντας ημάς ανεκαίνισας.

Ο αυτός

Σύ εν Ιορδάνη βαπτισθείς ο Σωτήρ ημών, τά ρείθρα ηγίασας, τή παλάμη τού δούλου χειροθετούμενος, καί τά πάθη τού Κόσμου ιώμενος. Μέγα τό μυστήριον τής οικονομίας σου! φιλάνθρωπε Κύριε, δόξα σοι.

Ο αυτός

Τό αληθινόν φώς επεφάνη, καί πάσι τόν φωτισμόν δωρείται. Βαπτίζεται Χριστός μεθ' ημών, ο πάσης επέκεινα καθαρότητος, ενίησι τόν αγιασμόν τώ ύδατι, καί ψυχών τούτο καθάρσιον γίνεται, επίγειον τό φαινόμενον, καί υπέρ τούς ουρανούς τό νοούμενον, διά λουτρού σωτηρία, δι' ύδατος τό Πνεύμα, διά καταδύσεως, η πρός Θεόν ημών άνοδος γίνεται, θαυμάσια τά έργα σου Κύριε! δόξα σοι.

Ο αυτός

Ο περιβάλλων τόν ουρανόν εν νεφέλαις, ρείθρα περιβάλλεται σήμερον τά Ιορδάνια, καί τήν εμήν καθαίρεται κάθαρσιν, ο τού κόσμου αίρων τήν αμαρτίαν, καί υπό τού συγγενούς άνωθεν μαρτυρείται Πνευματος, Υιός μονογενής υπάρχων τού υψίστου Πατρός, πρός όν βοήσωμεν, Ο επιφανείς καί σώσας ημάς, Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Δοξα... Ήχος πλ. β'  Ανατολίου

Νάματα Ιορδάνια περιεβάλου Σωτήρ, ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, καί έκλινας κορυφήν τώ Προδρόμω ο τόν ουρανόν μετρήσας σπιθαμή, ίνα επιστρέψης κόσμον εκ πλάνης, καί σώσης τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ήχος β' Ανατολίου

Σήμερον ο Χριστός, εν Ιορδάνη ήλθε βαπτισθήναι. Σήμερον Ιωάννης άπτεται, κορυφής τού Δεσπότου. Αι δυνάμεις τών ουρανών εξέστησαν, τό παράδοξον ορώσαι μυστήριον. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης ιδών ανεστρέφετο. Ημείς δέ οι φωτισθέντες βοώμεν. Δόξα τώ φανέντι Θεώ, καί επί γής οφθέντι, καί φωτίσαντι τόν κόσμον.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν ψάλλομεν, αντί τών Τυπικών, τά Αντίφωνα.

Αντίφωνον Α'

Ήχος β'

Στίχ. α'. Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου, οίκου Ιακώβ.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς.

Στίχ. β'. Εγενήθη Ιουδαία αγίασμα αυτού, εκ λαού βαρβάρου.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. γ'. Η θάλασσα είδε, καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. δ'. Τί σοί εστι θάλασσα ότι έφυγες; καί σοί Ιορδάνη, ότι εστράφης εις τά οπίσω;

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Αντίφωνον Β'

Ήχος β'

Στίχ. α'. Ηγάπησα, ότι εισακούσεται Κύριος τής φωνής τής δεήσεώς μου.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού, ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθείς, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Στιχ. β'. Ότι έκλινε τό ούς αυτού εμοί, καί εν ταίς η μέραις μου επικαλέσομαι.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Στίχ. γ'. Περιέσχον μοι ωδίνες θανάτου, κίνδυνοι άδου ευροσάν με.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Στίχ. δ'. Ελεήμων ο Κύριος καί δίκαιος, καί ο Θεός ημών ελεεί.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Δόξα... Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού...

Αντίφωνον Γ'

Ήχος α'

Στίχ. α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Ήχος α'

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Στίχ. β'. Ειπάτω δή οίκος Ισραήλ, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...

Στίχ. γ'. Ειπάτω δή οίκος Ααρών, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...

Στίχ. δ'. Ειπάτωσαν δή πάντες οι φοβούμενοι τό Κύριον, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...

Ε ι σ ο δ ι κ ό ν

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου, Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν. Σώσον ημάς Υιέ Θεού, ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθείς, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Ήχος α'

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον τή οικουμένη, καί τό φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, έν επιγνώσει υμνούντάς σε. Ήλθες εφάνης τό Φώς τό απρόσιτον.

Αντί δέ τού Τρισαγίου

Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Xριστόν ενεδύσασθε. Αλληλούϊα.

Κοινωνικόν

Επεφάνη η χάρις τού Θεού, η σωτήριος πάσιν ανθρώποις. Αλληλούϊα