Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. δ'

Ο Αγγελός σου Κύριε

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

 

Λαός ο ανομώτατος, μέσον κατέκρινεν ανόμων, Ιησού μου σταυρωθήναί σε, τόν Κύριον καί κτίστην τού παντός κόσμου, καί ορώσα τό τόλμημα, η γή εσείετο άπασα, πάντων ποιητήν σε, δεικνύουσα Δέσποτα.

 

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

 

Νόμου κατάρας άπαντες, λυτρούμεθα καί εγκλημάτων, ο γάρ νόμου πέλων Κύριος, ανυψώθη εν τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ευλογίαν πηγάζων ανελλιπή, καί χάριν καί έλεος, ημίν τοίς υμνούσιν αυτού, τά θεία παθήματα.

 

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

 

Ιάτρευσας φιλάνθρωπε, πληγάς ημών, πληγείς τάς χείρας, πρός οδούς δέ βαίνειν Κύριε, σωτηρίους κατεύθυνας πάντας, πόδας σου ορυχθείς επί Σταυρού, ούς πάλαι ο πρωτόπλαστος, εν Παραδείσω, ιδών κατεκρύπτετο.

Έτερα Στιχηρά, τής Θεοτόκου

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

 

Χαίρε Θεοτόκε Δέσποινα, χαίρε τό σκήπτρον Δαυϊδ, χαίρε πύλη ουράνιε, χαίρε βάτε άφλεκτε, χαίρε όρος κατάσκιον, χαίρε λυχνία, χαίρε Πανάχραντε, χαίρε η στάμνος, χαίρε παλάτιον, χαίρε πανάμωμε, Μήτηρ τού Θεού ημών, χαίρε λαβίς, χαίρε θεία τράπεζα, χαίρε τού κόσμου ελπίς.

 

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

 

Αμαρτιών μου τά κύματα, ως εν πελάγει δεινώ, υπεράνω υψούμενα, κεφαλής ποντίζειν με, κατεπείγουσι Δέσποινα, αλλ' έκτεινόν μοι, χείρα ως Πέτρω πρίν, βυθιζομένω, καί εις λιμένα με, σώον, οδήγησον, μετανοίας δέομαι, Μήτηρ Θεού, άχραντε πανύμνητε, ελπίς τού κόσμου παντός.

 

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

 

Εσκοτισμένος τοίς πάθεσι, τής αμαρτίας δεινώς, εις κρημνόν απογνώσεως, σπεύδω ο ταλαίπωρος, εμπεσείν, σύ με οίκτειρον, ευλογημένη θεοχαρίτωτε, λάμψον μοι φέγγος, τής ευσπλαγχνίας σου, καί εφοδήγησον, εις οδούς ευθείας με, παρακαλώ, Πάναγνε καί δέομαι. Μή υπερίδης με.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Πάναγνος ως είδέ σε, Σταυρώ κρεμάμενον εθελουσίως, κατανοούσά σου τήν δυναστείαν, λύπη συνείχετο Χριστέ, καί οδυρομένη ανεβόα σοι. Τέκνον μή με λίπης τήν τεκούσάν σε, δός μοι λόγον Υιέ μου, μή με σιγών παρέλθης, Λόγε Θεού τήν δούλην σου.

 

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Υψώθης εν Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί έσωσας τών ανθρώπων τό γένος, δοξάζομέν σου τά παθήματα.

 

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

 

Επάγης εν Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί ήνοιξας Παραδείσου τάς πύλας, δοξάζομέν σε Λυτρωτά ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

 

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου Κύριε

Ορώσά σε σταυρούμενον, καί θανατούμενον η Θεοτόκος, Οίμοι! εκραύγαζε, πώς τάς οδύνας φέρεις, γλυκύτατε Υιέ; βάλλει τήν καρδίαν μου η λόγχη σου, φλέγει δέ τά σπλάγχνα μου τό πάθος σου, όμως υμνολογώ σε, θέλων γάρ ταύτα πάσχεις, σώσαι τόν άνθρωπον.

 

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. δ'

Βλέπων ο Ληστής, τόν αρχηγόν τής ζωής, επί Σταυρού κρεμάμενον, έλεγεν. Ει μή Θεός υπήρχε σαρκωθείς, ο σύν ημίν σταυρωθείς, ουκ άν ο ήλιος, τάς ακτίνας εναπέκρυψεν, ουδέ η γή σειομένη εκυμαίνετο, αλλ' ο πάντων ανεχόμενος, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

 

Εν μέσω δύο Ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο Σταυρός σου, τώ τού μέν καταγομένου εις άδην, βάρει τής βλασφημίας, τού δέ κουφιζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς, λαβών

Τόν εξ αιμάτων σου αγνών, σωματωθέντα, καί υπέρ έννοιαν εκ σού, σεμνή τεχθέντα, επί ξύλου κρεμάμενον, μέσον τών κακούργων, ορώσα, τά σπλάγχνα ήλγεις, καί μητρικώς θρηνούσα, εβόας. Οίμοι! Τέκνον εμόν, τίς η θεία καί άφατος, οικονομία σου δι' ής, εζώωσας τό πλάσμα σου! Ανυμνώ σου τό εύσπλαγχνον.

 

Μετα τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ο Σταυρόν υπομείνας, ως αγαθός, τού Αδάμ τήν πτωχείαν, αναλαβών, μόνε Υπεράγαθε, αναμάρτητε Κύριε, τού θανάτου εύσπλαγχνε, τό κράτος κατέλυσας, καί τώ πάθει σου Δέσποτα, τόν κόσμον διέσωσας, όθεν Ζωοδότα, τήν πεσούσαν ψυχήν μου, οικτείρησον δέομαι, όταν κρίνης τά έργα μου, Δικαιοκρίτα φιλάνθρωπε, καί δός μοι πανοικτίρμον ο Θεός, τών πταισμάτων άφεσιν ως εύσπλαγχνος, ότι μόνος υπάρχεις αναμάρτητος.

Ανέστης εκ νεκρών

Εν μέσω τής Εδέμ, ξύλον θάνατον ήνθησεν, εν μέσω δέ τής γής, ξύλον ζωήν εβλάστησε, γευσάμενοι γάρ τού πρώτου, άφθαρτοι όντες, φθαρτοί γεγόναμεν, σχόντες δέ τού δευτέρου, τής αφθαρσίας κατετρυφήσαμεν, εν τώ Σταυρώ γάρ έσωσε Χριστός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς, λαβών

Εκ τών αιμάτων τών εμών, βροτός γεγέννησαι, εκ τών αιμάτων δέ τών σών, βροτούς εθέωσας, τούς βρώσει δέ φθαρέντας, ζητών κατήλθες, ως υπεράγαθος, εβόα πάλαι η άμεμπτος, εν κλαυθμώ, Χριστόν θρηνούσα κρεμάμενον, εν Σταυρώ, όν ορώσα νεκρούμενον, δακρύων έρρει κρουνούς, τάς όψεις καταξαίνουσα, καί αυτόν μεγαλύνουσα.

 

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Ανέστης εκ νεκρών

Θεώσεως ψευσθείς, ο Γενάρχης ελπίδος, φθοράς τοίς εξ αυτού, πάσιν αίτιος ώφθη. Σύ δέ διά Σταυρού σου, ζωήν πηγάζεις ως Υπεράγαθος, θέλων καί γάρ επάγης, ίνα τό πρώτον λύσης κατάκριμα, διό υμνούμέν σου Χριστέ, τό πάθος τό εκούσιον.

Μαρτυρικόν

Φωτί ουρανίω καταλάμπεται, σήμερον αύτη η σκηνή, εν αυτή γάρ στρατιαί Αγγέλων αγάλλονται, σύν αυταίς καί Μαρτύρων χοροί ευφραίνονται, επί τή μνήμη τών Αθλοφόρων. Αυτών ταίς παρακλήσεσι, κατάπεμψον τώ κόσμω σου, τήν ειρήνην Χριστέ, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Ανέστης έκ νεκρών

Ώ θαύματος καινού! ώ φρικτού Μυστηρίου! εβόα η Αμνάς, τόν Υιόν καθορώσα, ξύλω Σταυρού παγέντα. Τί τούτο Λόγε Θεού αθάνατε; πώς νεκρός οράσαι, καί γήν σαλεύεις ως παντοδύναμος; αλλά υμνώ σου τήν φρικτήν, καί θείαν συγκατάβασιν.

 

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακριστιχίς

Πλήρωμα πάντων τών καλών Σταυρός πέλει. Αμήν. Ιωσήφ

 

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Σταυρόν χαράξας Μωσής, επ' ευθείας ράβδω, τήν Ερυθράν διέτεμε, τώ Ισραήλ πεζεύσαντι, τήν δέ επιστρεπτικώς, Φαραώ τοίς άρμασι, κροτήσας ήνωσεν, επ' εύρους διαγράψας, τό αήττητον όπλον, διό Χριστώ άσωμεν, τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Παλάμας θείας Σταυρώ, Ιησού απλώσας, πρός σεαυτόν συνήγαγες, χειρών σου τό πλαστούργημα, καί εκ χειρός πονηρού, πάντας ηλευθέρωσας, καί καθυπέταξας, χειρί κραταιοτάτη, Βασιλεύ τών απάντων, διό πιστοί άσωμεν, τώ μεγέθει σου ότι δεδόξασται.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Λυμαντική εν Εδέμ, γέγονε τού ξύλου, η απευκτή απόγευσις, τόν θάνατον εισάξασα, Χριστός δέ θανατωθείς, επί ξύλου άπασι, ζωήν επήγασε, καί έκτεινε τόν όφιν, θεϊκή δυναστεία, διό αυτώ άσωμεν, τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Μαρτυρικα

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Ηνδρίσαντο Ιησού, τών Μαρτύρων πλήθη, Σταυρώ τε καί τώ πάθει σου, παθών κατεξανίστασθαι, καί έναντι τών εχθρών, σέ τόν Βασιλεύοντα, ομολογείν τής κτίσεως, προσφέρειν τε βασάνους, καί κινδύνους απείρους, διό τής σής δόξης, έτυχον άπαντες, τής αϊδίου ζωής.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Ραντίσματι θεουργώ, τού σεπτού σου αίματος, οι Μάρτυρές σου Κύριε, τήν λύτρωσιν ευράμενοι, τά αίματα εαυτών, αληθώς εκένωσαν, αδίκως τυραννούμενοι, σπονδάς προσφέρειν πάσι, δαίμοσι ψυχοφθόροις, όθεν σεπτά θύματα, σοί προσηνέχθησαν, τώ τού παντός Βασιλεί.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ως έβλεψέ σε Σταυρώ, τόν τά πάντα βλέποντα, ηλούμενον η άμεμπτος, οδυρομένη έλεγε. Τί τούτο τέκνον εμόν, τί σοι ανταπέδωκαν οι απολαύσαντες, πολλών σου δωρημάτων, πώς υποίσω τόν πόνον. Δόξα τή σή εύσπλαγχνε, καί μακρόθυμε, οικονομία φρικτή.

 

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Τό Θεοτόκον σε κηρύττειν άχραντον, πάσης αιρέσεως, αποτροπήν φέρει, σάρκα γάρ γενόμενον, αναλλοιώτως έτεκες, τόν επέκεινα πάσης, Θεογεννήτορ τής κτίσεως, Λόγον τού Θεού τόν αϊδιον.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ως Θεού Μήτηρ παρρησίαν έχουσα, πρός τόν τεχθέντα εκ σού, μονογενή Λόγον, καί Πατρί συνάναρχον, καί συμφυή τώ Πνεύματι, δυσωπούσα μή παύση, κινδύνων σώσαι Πανάμωμε, τούς σέ Θεοτόκον δοξάζοντας.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Σέ Θεομήτορ προστασίαν έχοντες, ου δειλιάσομεν, τό τών εχθρών στίφος, τό αντιμαχόμενον, τοίς ευσεβώς δοξάζουσι, τόν εκ σού σαρκωθέντα, Θεόν τών όλων καί Κύριον, όν υπέρ ημών εκδυσώπησον.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νούς καί ουράνιος τό σόν Μυστήριον, τό ακατάληπτον, κατανοείν όντως, ατονεί Πανύμνητε, τού γάρ Πατρός ο σύνθρονος, εν γαστρί σου σκηνώσας, εκ σού τεχθήναι ευδόκησε, φύσεσι διτταίς γνωριζόμενος.

 

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ράβδος εις τύπον, τού Μυστηρίου παραλαμβάνεται, τώ βλαστώ γάρ προκρίνει τόν Ιερέα, τή στειρευούση δέ πρώην, Εκκλησία νύν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος καί στερέωμα.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Μέλανα κόσμον, μετημφιάσθη Ορών ο ήλιος, επί ξύλου σε αδίκως αρθέντα, καί διερράγησαν πέτραι, καί γή φόβω πάσα έφριξε, μόνε Σωτήρ, εις πάντων απολύτρωσιν.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Απλώσας χείρας, Μωσής ετύπου Σταυρόν τόν τίμιον, όν ημεις νύν εκτυπούντες εμφρόνως, έθνη αλλόφυλα πάντα, των δαιμόνων εκτρεπόμεθα, βλάβης εκτός, απάσης διαμένοντες.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Παθών κρατούντες, οι Αθλοφόροι πάθη εικόνιζον, πολυτρόποις πάθεσιν ομιλούντες, τού εκουσίως παθόντος, καί τά πάθη θανατώσαντος, καί τήν ζωήν, τώ κόσμω ανατείλαντος.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Ανεπιστρόφως, τού μαρτυρίου οδόν βαδίζοντες, τά προσκόμματα τής πλάνης εκ μέσου, οι ευκλεείς Αθλοφόροι εποίησαν, καί κατήντησαν πρός καταπαύσεις, τάς θείας ευφραινόμενοι.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νομίμων δίχα, τών ανθρωπίνων σέ Τέκνον έτεκον, καί πώς άνομοι υψούσί σε ξύλω, μέσον ανόμων τόν μόνον, νόμους ζωής εκτιθέμενον. Η Θεοτόκος, θρηνούσα απεφθέγγετο.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νενεκρωμένον μου τόν νούν, τή τής ζωής ενεργεία, τής εκ σού φανερωθείσης τώ κόσμω, διανάστησον, ουλάς, καί τύπους εξαλείφουσα, τής αμαρτίας μόνη, Θεογεννήτορ πανάμωμε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ρήσεις τών θείων Προφητών, καί τάς αυτών προφητείας, επεσφράγισας, τεκούσα τόν Λόγον, τόν λαλούντα δι' αυτών, καί τάς αυτών πληρώσαντα, θεηγορίας μόνη, ευλογημένη Πανάμωμε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Απειρογάμως εκ Πατρός, τόν πρό αιώνων αφράστως, εν γαστρί σου συλλαβούσα Παρθένε, απεγέννησας ημίν, Θεόν ομού καί άνθρωπον, εν εκατέρα φύσει, τέλειον ου διαιρούμενον.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Σού τήν αγίαν ο Θεός, γαστέρα κατασκηνώσας, εσαρκώθη Θεομήτορ ως οίδε, καί διέσωσεν ημάς, τοίς ζωηφόροις πάθεσιν, όθεν σε σωτηρίας, πύλην Παρθένε γΙνώσκομεν.

 

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό Μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου, τήν θεότητα.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Τώ Σταυρώ σου Παράδεισος, Σώτερ ανεώχθη, καί ο κατάκριτος, εισωκίσθη πάλιν άνθρωπος, τήν σήν μεγαλύνων, αγαθότητα.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ωσεί κέδρον ευσέβειαν, πίστιν ως κυπάρισσον, τήν αγάπην τε, ωσεί πεύκην περιφέροντες, τόν Σταυρόν τόν θείον, προσκυνήσωμεν.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Νεκρωθέντας εζώωσας, Σώτερ τούς ανθρώπους, νεκρός γενόμενος, καί τόν όφιν απενέκρωσας, τόν τήν αμαρτίαν επεισάξαντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Τών παθών χρηματίσαντες, σύμμορφοι οι θείοι, τού Χριστού Μάρτυρες, κοινωνοί καί τής λαμπρότητος, τής επουρανίου, εχρημάτισαν.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Ωραιώθητε Μάρτυρες, Λόγω τώ ωραίω, ευαρεστήσαντες, ελαμπρύνθητε τόν Ήλιον, τής δικαιοσύνης, αγαπήσαντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νέον βρέφος εκύησας, τόν πρό τών αιώνων, όντα παντέλειον, καί Σταυρώ Κόρη πανάμωμε, τελειούντα, πάντα αγαθότητι.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Μετά Θεόν, σέ προστασίαν κεκτήμεθα, σύ γάρ Μήτηρ, Θεού εχρημάτισας, τού ποιητού καί δημιουργού, καί τήν ημετέραν, μορφήν λαβόντος Πανάμωμε, καί ταύτην σεσωκότος, εκ φθοράς καί θανάτου, καί τή εαυτού δόξη δοξάσαντος.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ως εκ φυλής, τού Βασιλέως υπάρχουσα, τόν τών όλων, κατεξουσιάζοντα, Λόγον Θεόν τέτοκας ημίν, σάρκα γεγονότα, καί μείναντα αναλλοίωτον, διό σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, Παναγία Παρθένε δοξάζομεν.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Θεόν εκ σού, τόν σαρκωθέντα δυσώπησον, τόν ατρέπτως, ό ήν διαμείναντα, καί φυσικώς ίσον τώ Πατρί, καί σοί τή Τεκούση, γενόμενον ομοούσιον, συγχώρησιν πταισμάτων, καί ψυχών σωτηρίαν, τοίς υμνούσι σε πίστει δωρήσασθαι.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νύν τήν μοφρήν, τών αθετούντων κατάβαλε, τής εικόνος, Κόρη τήν προσκύνησιν, σού τής σεπτής, καί τού υπέρ νούν, εκ σού σαρκωθέντος, καί κόσμον όλον φωτίσαντος, καί πάντων τών Αγίων, τούς δέ πίστει τιμώντας, καταφαίδρυνον μόνη Πανύμνητε.

 

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ώ τρισμακάριστον Ξύλον! εν ώ ετάθη Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, δι' ού πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας, τώ εν σοί δελεασθείς, Θεώ τώ προσπαγέντι σαρκί, τώ παρέχοντι, τήν ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Καταστολήν αφθαρσίας, τούς γυμνωθέντας ημάς, ενδύσαι εφιέμενος, απεξεδύθης καί Σταυρώ εξετάθης, καί εγύμνωσας εχθρού, Χριστέ τά πανουργεύματα, διά τούτό σου, τά παθήματα δοξάζομεν.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Αίμα πλευράς αποστάξαν, σωτηριώδους σαφώς, τόν κόσμον απεκάθηρεν, επιβώμιά τε αίματα καταπαύσαν, τούς φθαρέντας τώ καρπώ, τής βρώσεως ανέπλασε, καί επήγασεν, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Λελαμπρυσμένοι τώ κάλλει, πολυειδών αικισμών, οι Μάρτυρες οι ένδοξοι, θείω αίματί σου σημειωδιθέντες, τήν κωλύουσαν τό πρίν, ήλθοσαν ρομφαίαν σαφώς, καί εσκήνωσαν, γεγηθότες εις Παράδεισον.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Ως θαυμαστός σύ υπάρχεις, εν τοίς Αγίοις Χριστέ, τοίς πίστει σε ποθήσασι! διά σού γάρ πλουτισθέντες τά θεία, ιαμάτων ποταμούς, εν τώ κόσμω αναβλύζουσι, καί ξηραίνουσι, διεκχύσεις τών παθών ημών.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νενοσηκότας Παρθένε, τή αμαρτία ημάς, ιατρευσας κυήσασα, τόν Σωτήρα ιατρόν τε τών όλων, καί εν ξύλω τού Σταυρού, τραυματισθέντα Άχραντε, τόν παρέχοντα, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Απειράνδρως Παρθένε, τόν απεριόριστον, φύσει θεότητος, ανδρωθέντα Λόγον, δι' ημάς τούς ανθρώπους συνέλαβες, εξ αιμάτων Κόρη, παρθενικών διαπλασθέντα, υπέρ λόγον καί νόμον τής φύσεως.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ωραιώθης Παρθένε, τοίς τής παρθενίας σου, αχράντοις κάλλεσι, καί τής πρώτης Εύας, περιέστειλας αίσχος τό δύσμορφον, τόν Χριστόν τεκούσα, περιβολήν αθανασίας, χαριζόμενον τοίς σέ γεραίρουσι.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Αληθή Θεοτόκον, πάντες επιγνόντες σε, πάναγνε Δέσποινα, τόν εκ σού τεχθέντα, Θεόν Λόγον ειδότες κηρύττομεν, εν δυσίv ουσίαις, θελητικαίς, αυτεξουσίαις, υπέρ λόγον καί νόμον τής φύσεως.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Οι σέ τείχος πλουτούντες, καί τή προστασία σου, περιφρουρούμενοι, τή σή θεία δόξη, εγκαυχώμενοι σέ μακαρίζομεν, σύ γάρ Παναγία, τήν τών ψυχών ημών πηγάζεις, ευφροσύνην καί τήν αγαλλίασιν.

 

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις, παλάμας, Ιωνάς σταυροειδώς διεκπετάσας, τό σωτήριον πάθος, προδιετύπου σαφώς, όθεν τριήμερος εκδύς, τήν υπερκόσμιον ανάστασιν υπεζωγράφησε, τού σαρκί προσπαγέντος Χριστού τού Θεού, καί τριημέρω Εγέρσει, τόν κόσμον φωτίσαντος.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Σταυρός επάγη εν τόπω, Κρανίου, μέσον γής, καί τήν εν μέσω Παραδείσου, εκβλαστήσασαν ξύλω, πληγήν ιάσατο, ο γάρ Μεσσίας Ιησούς, μέσον ανόμων, μόνος δίκαιος ληστών κρεμάμενος, εαυτώ συνανύψωσεν άπαντας, καί τόν εξ ύψους πεσόντα, εις χάος απέρριψε.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Τό τόξον Χριστέ εκτείνας, τού θείου, καί πανσέπτου Σταυρού έρριψας βέλη, κατά τού παλαμναίου, τούς ήλους σου τών χειρών, καί εγκατέπηξας αυτού, εις τήν οργίλον, καί παμβέβηλον καρδίαν Δέσποτα, καί τελείως αυτόν εθανάτωσας, καί υπ' αυτού τούς θανέντας, Οικτίρμον εζώωσας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Αιμάτων ρεύσαντα ρείθρα, σωμάτων, εξ αγίων Αθλητών έσβεσαν πάσαν, τής ειδωλομανίας πυράν εν Πνεύματι, καί Εκκλησίας τάς σεπτάς, αύλακας ή ρδευσαν, καί άσταχυν βλαστάνειν έπεισαν, σωτηρίου ελπίδος καί πίστεως, δι' ών εκτρέφεται πάσα, ψυχή θεία χάριτι.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Υφήπτον τό πύρ πλειόνως, τής γνώμης, τής ενθέου ευσεβώς οι Αθλοφόροι, οπηνίκα ενύλω, πυρί φλογίζεσθαι, πονηροτάτων δικαστών, ψήφω εδίδοντο, καί άφλεκτοι διεφυλάττοντο, ενεργεία καί χάριτι Πνεύματος, τού στεφανώσαντος τούτους, νομίμως αθλήσαντας.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ρομφαία τήν σήν διήλθε, καρδίαν, καθορώσης σόν Υιόν Άχραντε Κόρη, ηπλωμένον εν ξύλω, καί πάθη φέροντα, καί λόγχη θείαν πλευράν, εξορυττόμενον, θελήματι, καί κατασφάττοντα, εν αυτή τόν πολέμιον δράκοντα, όθεν θρηνούσα μητρικώς τούτον εμεγάλυνες.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Επήλθε τό παντουργόν, επί σέ Πνεύμα Πανάμωμε, καί Λόγος ο τού Θεού, εν σοί κατεσκήνωσε, καί σάρξ εχρημάτισεν, ανεκδιηγήτως, διαμείνας αναλλοίωτος.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ως έμψυχος κιβωτός, τόν Νομοδότην εχώρησας, ως άγιος δέ ναός, εδέξω τόν Άγιον, γενόμενον άνθρωπον, επ' ευεργεσία, τών ανθρώπων Παναμώμητε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Κυρίαν σε τού παντός, καί Δέσποιναν ονομάζομεν, τόν όντως όντα θεον, αρρήτως γάρ τέτοκας, τόν πάντα ποιήσαντα, καί διακρατούντα, καί συνέχοντα Πανάμωμε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Θεόν τεχθέντα εκ σού, επέγνωμεν Θεονύμφευτε, όν εξιλέωσαι νύν, ημίν ως ισχύουσα, τοίς πίστει κραυγάζουσι, δωρηθήναι λύσιν, τών πταισμάτων Παναμώμητε.

 

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Έκνοον πρόσταγμα, τυράννου δυσσεβούς, λαούς εκλόνησε, πνέον απειλής, καί δυσφημίας θεοστυγούς, όμως τρείς Παίδας ουκ εδειμάτωσε, θυμός θηριώδης, ου πύρ βρόμιον, αλλ' αντηχούντι δροσοβόλω πνεύματι, πυρί συνόντες έψαλλον, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ότε εφήπλωσαι, εν ξύλω τού Σταυρού, καθάπερ άμπελος, Λόγε τού Πατρός, γλεύκος απέσταξας μυστικόν, παύων τήν μέθην τής παραβάσεως, καί πάντας ευφραίνων τούς ειδότας σε, Θεόν καί Κτίστην εκουσίως πάσχοντα, καί σώζοντα τούς ψάλλοντας, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Σταύρωσιν ήνεγκας, Χριστέ μου Ιησού, τήν επονείδιστον, παύων τά βροτών, πάντα ονείδη καί στεναγμούς, χολής εγεύσω πικρίαν άπασαν, εξαίρων κακίας, επλήγης ημών, πληγάς Οικτίρμον ψυχικάς ιώμενος, καί ψάλλειν προτρεπόμενος, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Πόνοις τήν άπονον, γενναίοι Αθληταί, ζωήν εκτήσασθε, όθεν τούς ημών, πόνους κουφίζετε παντελώς, χάριν λαβόντες εξ ύψους ένδοξοι, ιάσθαι τά πάθη καί πνεύματα, αποδιώκειν καί πιστών προϊστασθαι, καί σώζειν τούς κραυγάζοντας. Ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Έστητε Μάρτυρες, πρό βήματος Χριστόν, ανακηρύττοντες, σάρκα δι' ημάς, αναλαβόντα δίχα φθοράς, καί μιμηταί τών παθών αυτού, δεικνύμενοι όντως, πυρός κάκωσιν, υπέστητε, καί πάσαν άλλην βάσανον ηνέγκατε, εν ευφροσύνη ψάλλοντες, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Λύπης πεπλήρωμαι, ορώσά σε Υιέ, αδίκως πάσχοντα, τέτρωμαι ψυχήν, λόγχη τρωθέντος σου τήν πλευράν, η Θεοτόκος εβόα κλαίουσα, καί οδυρομένη, μόνη Δέσποινα, ήν επαξίως πάντες μακαρίζομεν, καί ευσεβώς κραυγάζομεν, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ιδού νύν πεπλήρωται, Δαυϊδ τού θείου, η θεία πρόρρησις, λιτανεύουσιν όντως, τώ σώ προσώπω Θεογεννήτορ αγνή, οι κεκτημένοι τόν πλούτον τής χάριτος, καί ευλογούντες Θεόν, τόν τών Πατέρων ημών.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νύν πάντα πεπλήρωται, φωτός τού θείου, διά σού Πάναγνε, σύ γάρ πύλη εφάνης, δι' ής τώ κόσμω Θεός ωμίλησε, καταφωτίζων, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Λυτρούμενοι Πάναγνε, τώ θείω τόκω τής παρθενίας σου, τών δεσμών τού θανάτου, καί τής κατάρας τού πρωτοπλάστου Αδάμ, σέ Θεοτόκον, φρονούντες κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Κυρίαν σε Δέσποιναν, καί Θεοτόκον, πάντες δοξάζομεν, διά σού γάρ ο Πλάστης, τήν σωτηρίαν τή φύσει πάση σαφώς εβράβευσε, καί διά τούτο, συμφώνως κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

 

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος Ισάριθμοι, Δημιουργόν Πατέρα Θεόν, υμνείτε, τόν συγκαταβάντα Λόγον, καί τό πύρ εις δρόσον μεταποιήσαντα, καί υπερυψούτε τό πάσι ζωήν παρέχον, Πνεύμα πανάγιον εις τούς αιώνας.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ευλογείτε ξύλον, δι' ού πάσα ηφάνισται, η εν Εδέμ δολία αρά φυείσα, βρώσει πονηρά τού ξύλου, καί Χριστός υψούται ο υπεράγαθος, ο ανυψωθήναι εν τούτω εθελουσίως, αιρετισάμενος δι' ευσπλαγχνίαν.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ιερώς εδήλου, εναλλάξ ο αοίδιμος, επευλογών εγγόνους ποτέ τόν τύπον, τού ηγιασμένου Ξύλου, δι' ού ευλογία πάσι δεδώρηται, τοίς κατηραμένοις, κακίστη τού ξύλου βρώσει, καί ολισθήσασι κακών εις βάθη.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ανορθούται άπαν, τό ανθρώπινον Δέσποτα, σού ορθωθέντος επί τού Σταυρού, καί στίφος, πίπτει πονηρών δαιμόνων, καί τά διεστώτα ένωσιν δέχεται, καί υπερυψούται τό κράτος τής εξουσίας, καί τής δυναστείας σου εις τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Μακαρίαν δόξαν, καί τρυφήν αδιάρρευστον, καί φωταυγή σκηνώματα νύν κληρούσθε, θείοι Αθληταί Κυρίου, καί ταίς ουρανίαις σκηνούσθε Τάξεσι, καί τών αοιδίμων ελπίδων υμών τό πέρας, νύν κατειλήφατε εν ευφροσύνη.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Η υμών ανδρεία, υπέρ ήλιον έλαμψε, φωτοειδείς Χριστού Αθληταί, καί πάσαν, τήν τού διαβόλου πλάνην, θεϊκή δυνάμει εναπημαύρωσε, καί πιστών καρδίας Μάρτυρες ευσεβοφρόνων, εφωταγώγησεν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νοητήν νεφέλην, καί σκηνήν αγιάσματος, θρόνον Θεού καί πύλην φωτός λυχνίαν, καί ανατολήν τού Λόγου, οι πιστοί σε πάντες κατονομάζομεν, πάναγνε Παρθένε τού πάντα τεκτηναμένου, Μήτηρ υπάρχουσα ευλογημένη.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Φωτός αδύτου γέγονας, ενδιαίτημα Πάναγνε, ταίς τής παρθενίας, καλλοναίς αστράπτουσα, καί πάντας κατηύγασας, τούς Θεοτόκον σε αληθή, καθομολογούντας εκ ψυχής καί βοώντας, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Λόγον Θεού τόν άναρχον, καί Πατρί συννοούμενον, τόν εκ τού μή όντος, Πατρικώ βουλήματι, τό πάν συστησάμενον, θεοπρεπώς γεγέννηκας, σάρκα γεγονότα διημάς τούς ανθρώπους, διό σε Θεοτόκον, ορθοδόξως φρονούμεν, Χριστόν υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ιερωτέρα πέφηνας, Θεοτόκε πανάμωμε, τής υπερκοσμίου, τών Αγγέλων τάξεως, τών τούτων γάρ τέτοκας, Δημιουργόν καί Κύριον, εκ Παρθενικής απειρογάμου νηδύος, εν δύο ταίς ουσίαις, ασυγχύτως, ατρέπτως, μιά δέ υποστάσει, Θεόν σεσαρκωμένον.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νενεκρωμένην Πάναγνε, τήν ψυχήν μου τοίς πταίσμασι, καί κατεφθαρμένην, ιοβόλοις δήγμασι, Θεόν τόν δυνάμενον, ζωοποιείν τά σύμπαντα, η απειρογάμως υπέρ φύσιν τεκούσα, ανάστησον βοώσαν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

 

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ο διά βρώσεως τού ξύλου, τώ γένει προσγενόμενος, θάνατος διά Σταυρού, κατήργηται σήμερον, τής γάρ προμήτορος η παγγενής, κατάρα διαλέλυται, τώ βλαστώ τής αγνής Θεομήτορος, ήν πάσαι αι Δυνάμεις, τών ουρανών μεγαλύνουσι.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ιερωτάτως σε υψούντες, Οικτίρμον προσκυνούμέν σου, λόγχην τε καί τόν Σταυρόν, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον, καί τούς χερσί παγέντας καί ποσίν, αγίους ήλους Δέσποτα, δι' ών εύρομεν τελείαν άφεσιν, καί τής εν Παραδείσω, διαγωγής ηξιώθημεν.

 

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

 

Ώ πώς αδίκως κατεκρίθης, παγήναι δικαιότατε, μόνε πάντων βασιλεύ, εν ξύλω σταυρούμενος, τού δικαιώσαι πάντας εκζητών, τούς πίστει τά παθήματα, τά εκούσια καί τήν οικονομίαν σου, δοξάζοντας απαύστως, καί σέ αεί μεγαλύνοντας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Σώμα προδόντες ταίς βασάνοις, προθύμως οι Πανεύφημοι, ήνεγκαν τούς αικισμούς, τόν βίαιον θάνατον, τάς εκτομάς μελών, τούς σπαραγμούς, καί πάσαν άλλην βάσανον, τώ πρός Κύριον φίλτρω πυρούμενοι, διό στεφανηφόροι, εν ουρανοίς πολιτεύονται.

 

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 

Η Αποστόλων καί Μαρτύρων, γλυκύτης ταίς ευχαίς αυτών, πάντων ημών τάς ευχάς, ως εύσπλαγχνος πλήρωσον, αμαρτημάτων λύσιν τών πολλών, παρέχων καί ταπείνωσιν, τήν τής σής Βασιλείας οικείωσιν, Χριστέ Θεέ τών όλων, ο δι' ημάς Οφθείς άνθρωπος.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Φωτοειδής παστάς ωράθης, Παρθένετού οικήσαντος, σού τήν άφθορον νηδύν, καί πάθος μακάριον, καθυπομείναντος εθελοντί, καί πάσι τήν απάθειαν, παρασχόντος δι' άφατον έλεος, όν πίστει προσκυνούντες, σέ ευσεβώς μεγαλύνομεν.

 

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Νικώσαν τάς αιρέσεις νεανικώς, τήν σεπτήν Εκκλησίαν, ανάδειξον, ήν ο Χριστός, αίματι τιμίω τώ εαυτού, ως αγαθός εκτήσατο, Κεχαριτωμένη ο σός Υιός, καί σώσον εκ κινδύνων, καί τής επικρατείας, τής κατεχούσης ημάς Δέσποινα.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ριφθέντας ουρανίου διαγωγής, καί πεσόντας αθλίως εις θάνατον, πάλιν ημάς, Μήτηρ γενομένη τού Λυτρωτού, ανεκαλέσω Πάναγνε, καί πρός τήν αρχαίαν πάλιν δραμείν, ηξίωσας πατρίδα, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ραδίως Θεοτόκε διαπεράν, τόν τού βίου παράσχου, μοι κλύδωνα, τών πειρασμών, τάς επαναστασεις καί τών παθών, ως αγαθή πραϋνουσα, καί καθοδηγούσα πρός αρετής, ουράνιον πορείαν, όπως ως ευεργέτιν, ακαταπαύστως μεγαλύνω σε.

 

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Σωτήρα ως τεκούσα καί Λυτρωτήν, σωτηρίας με Κόρη, αξίωσον, επιτυχείν, Πάναγνε πταισμάτων μου τάς σειράς, ταίς σαίς πρεσβείαις λύουσα, πάντα γάρ ως θέλεις σύ κατορθοίς, ως φέρουσα εν κόλποις, τόν πάντων Βασιλέα, τόν αγαθότητι ασύγκριτον.

 

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Τού Μωσέως η ράβδος, τόν τίμιον Σταυρόν σου, προετύπου Σωτήρ ημών, εν αυτώ γάρ σώζεις, ως εκ βυθού θαλάσσης, τόν λαόν σου Φιλάνθρωπε.

 

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

 

Ο εν Εδέμ Παράδεισος ποτέ, τό ξύλον τής γνώσεως, ανεβλάστησεν εν μέσω τών φυτών, η Εκκλησία σου Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εξήνθησε, τόν πηγάσαντα τώ κόσμω τήν ζωήν, αλλά τό μέν εθανάτωσε, βρώσει φαγόντα τόν Αδάμ, τό δέ εζωοποίησε, πίστει σωθέντα τόν Ληστήν, ού τής αφέσεως, κοινωνούς ημάς ανάδειξον, Χριστέ ο Θεός, ο τώ πάθει σου λύσας, τήν καθ' ημών μανίαν τού εχθρού, καί αξίωσον ημάς, τής βασιλείας σου Κύριε.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

 

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; Χερουβείμ; ότι υμίν επανεπαύσατο Χριστός, Σεραφείμ; ότι απαύστως εδοξάσατε αυτόν, Αγγέλους; τό γάρ σώμα απεστράφητε, Δυνάμεις; ενεργείτε εν τοίς θαύμασι, πολλά υμών τά ονόματα, καί μείζονα τά χαρίσματα, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος! τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου φρικτού! ο τή φύσει αθάνατος, πώς εν ξύλω κρέμαται; πώς θανάτου νύν γεύεται; πώς κατακρίνεται ο ανεύθυνος; Κρύψον τό φώς σου, καί φρίξον ήλιε, βλέπων τό τόλμημα, η Παρθένος έλεγεν εν στεναγμοίς, βλέπουσα σταυρούμενον, Χριστόν όν έτεκε.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

 

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας, μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

 

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

 

Έτεινας Χριστέ, παλάμας επί ξύλου, καί τάς πονηράς, αρχάς καί εξουσίας, παρεδειγμάτισας σώσας τής τούτων βλάβης, τούς ευσεβώς σε μεγαλύνοντας.

 

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

 

Λόγχη κεντηθείς, κρεμάμενος εν ξύλω, έβλυσας ημίν, κρουνούς αθανασίας, θανατωθείσιν αφρόνως τή παραβάσει, όθεν εν φόβω ανυμνούμέν σε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

 

Ξένοι τών τής γής, δεικνύμενοι ηδέων, ξέναις εαυτούς, εξέδωκαν βασάνοις, οι Αθληταί τραυματίσαντες τόν Βελίαρ, τοίς εαυτών αγίοις τραύμασι.

Δόξα...

Μίαν τού Πατρός, καί Πνεύματος καί Λόγου, άναρχον αρχήν, πιστοί δοξολογούντες, δεύτε προσπέσωμεν λύσιν τών εγκλημάτων, αυτώ αιτούντες ως Θεώ ημών.

Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Τόν Εμμανουήλ, Αμνόν Θεού καί Λόγον, βλέπουσα σαρκί, κρεμάμενον εν ξύλω, Αμνάς η μόνη αμίαντος καί Παρθένος, λύπη συνείχετο δακρύουσα.