Η  ΓΕΡΜΑΝΙΑ  ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ
ΑΠΟ ΤΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΟ  ΚΟΜΜΑ » ΣΤΗΝ ΦΡΙΚΗ ΤΩΝ «ΝΑΖΙ»
(Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης)

1.ΟΛΑ  ΑΡΧΙΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο τελευταίος μονάρχης της Γερμανίας, ο Γουλιέλμος Β΄ γνωστός ως Κάιζερ  έχασε τον θρόνο του το 1919. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών ταπείνωσε πολύ τους Γερμανούς υποχρεώνοντάς τους να πληρώσουν βαριές αποζημιώσεις στους νικητές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. (Όπως πάντα συμβαίνει, εκείνος που "πλήρωσε" στο τέλος, ήταν ο περήφανος και φιλότιμος Γερμανικός Λαός). Η αγανάκτηση των ταπεινωμένων Γερμανών κορυφώθηκε όταν Γαλλικά στρατεύματα εισέβαλαν στην κοιλάδα του ποταμού ΟΥΡ για να πιέσουν την προσωρινή Γερμανική κυβέρνηση να πληρώσει γρήγορα τις αποζημιώσεις. Με την ανοχή της κυβέρνησης ξέσπασε απεργία στα μεγάλα εργοστάσια. Ο Γαλλικός στρατός άνοιξε πυρ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 100 εργάτες.

Ακολούθησε τρομοκρατία, ανέβηκε ο πληθωρισμός και η οικονομία της Γερμανίας κατέρρευσε. Την κατάσταση έσωσε ο καγκελάριος (πρωθυπουργός) Γκούσταβ Στρέζεμαν. Κατόρθωσε να σταματήσει το εμπάργκο που είχαν επιβάλει οι Ευρωπαίοι στα Γερμανικά προϊόντα και με τη συνθήκη του Λουκάρνο έκανε την Γερμανία μέλος της "ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ".

2.ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Στα εργοστάσια της Βαυαρίας, το 1920 μια ομάδα  εργατών με αρχηγό τον Άντον Ντρέξλερ ίδρυσε το "ΝΤΟΪΤΣΕ -ΑΡΜΠΕΪΤΕΡ-ΠΑΡΤΕΪ " (εργατικό κόμμα γνωστό ως DAP). Στις συγκεντρώσεις και στα συλλαλητήρια που οργάνωσε το κόμμα, ξεχώριζε ένας άνεργος αυστριακός, ο Αδόλφος Χίτλερ. Στις 29 Ιουλίου 1921 ο Χίτλερ κατόρθωσε να γίνει αρχηγός του κόμματος και με στενούς συνεργάτες του κατάρτισε Πρόγραμμα - Μανιφέστο. Άλλαξε και την ονομασία του κόμματος σε "Εθνικοσοσιαλιστικό  Γερμανικό Εργατικό Κόμμα" (Ναζιοναλ-Σοζιαλισττίσε Ντόιτσε Αρμπεϊτερ - Παρτέι - NSDAP). Για συντομία το έλεγαν ΝΑΖΙ (από την λέξη ΝΑΖΙοναλ). 

3. Ο ΧΙΤΛΕΡ - ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ - ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

Ο Γερμανικός Λαός πίστεψε πως στο πρόσωπο του Χίτλερ βρήκε τον ηγέτη που θα ανόρθωνε την οικονομία και θα αποκαθιστούσε το γόητρο της Πατρίδας. Τον εμπιστεύτηκαν κυρίως οι εργάτες - στους οποίους μιλούσε καθημερινά υποσχόμενος καλύτερες ημέρες. Αυτοί οι εργάτες υποστήριξαν το κόμμα. Ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη των εργατών. Στο Μόναχο (την μεγάλη εργατούπολη) σε μια μπυραρία, επιχείρησε να κάνει πραξικόπημα με την βοήθεια του στρατηγού Λούντεντορφ, Το «Πραξικόπημα της Μπυραρίας» («Beer Hall Putch» όπως είναι γνωστό) απέτυχε και ο Χίτλερ συνελήφθη. Τον έκλεισαν για δυο χρόνια στην φυλακή του Λάντσμπεργκ. Εκεί άρχισε να γράφει το περίφημο βιβλίο του "ΜΑΪΝ ΚΑΜΠΦ" (Ο Αγώνας μου) με ρατσιστικό περιεχόμενο. Το βιβλίο αυτό έμελλε να γίνει το νέο μανιφέστο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (ΝΑΖΙ). Στο βιβλίο αυτό καλεί όλον τον κόσμο σε "Πολιτιστική Επανάσταση" και κατηγορεί τους Εβραίους ως υπαίτιους για την ταπείνωση που γνώρισε ο Γερμανικός Λαός στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

4. ΤΑ "Schutz Staffel" (ΕΣ-ΕΣ) KAI TO ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ "ΝΑΖΙ"

Όταν ο Χίτλερ βγήκε από την φυλακή το 1926 φρόντισε να δημιουργήσει γύρω του μια ασπίδα προστασίας, από έμπιστα στελέχη του κόμματος. Τα στελέχη αυτά αποτέλεσαν την Προσωπική Ασφάλεια του Χίτλερ (Σούτς - Στάφφελ) γνωστή με τα αρχικά "S.S." (ΕΣ-ΕΣ). Αρχικά διοικητής τους ήταν ο σωματοφύλακας του Χίτλερ, ο  περίφημος Γιούλιους Σρεκ και αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Χάινριχ Χίμλερ.

Το επιτελείο των ΕΣ ΕΣ φοβόταν ότι κάποια άλλη παραστρατιωτική οργάνωση η "Στουρμ Αρμπάιτελουνγκ" (=Τάγματα εφόδου γνωστή με τα αρχικά S.A.) με την κατασκοπία που ασκούσε ήδη από το τέλος του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε να γίνεται επικίνδυνη. Γι' αυτό στις 30 Ιουνίου 1934  ο ίδιος ο Χίτλερ βοηθούμενος από τον αδίστακτο Χίμλερ και τον Γκέρινγκ, συνέλαβε τα στελέχη της S.A. και με φρικιαστικό τρόπο τα εξόντωσε - στήνοντάς τους παγίδα σε βίλα στα περίχωρα του Μονάχου μια νύκτα (γνωστή ως "η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών"). Η SA διαλύθηκε, ο Χίτλερ έμεινε ο μόνος παντοδύναμος. Όμως ο τακτικός στρατός (η ΒΕΡΜΑΧΤ) και οι αξιωματικοί του  ουδέποτε συμπάθησαν τα ΕΣ ΕΣ και τον ίδιο τον Χίτλερ που τον θεωρούσαν άξεστο. Οι αξιωματικοί αυτοί ανώτεροι και κατώτεροι ποτέ δεν γράφτηκαν στο κόμμα και πάντα ήταν στη δυσμένεια των ΕΣ ΕΣ. Όταν ο Χίτλερ έβρισκε ευκαιρία εκτελούσε υψηλόβαθμα στελέχη για να τρομοκρατεί την ηγεσία της ΒΕΡΜΑΧΤ. (Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 50 υψηλόβαθμα ηγετικά στελέχη εκτελέστηκαν κατά καιρούς).

5. ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΓΚΕ. ΣΤΑ. ΠΟ.

Έχοντας ο Χίτλερ οργανώσει την Προσωπική του Ασφάλεια (τα ΕΣ-ΕΣ) έκανε το δεύτερο βήμα : Άρχισε να  ετοιμάζεται σιγά - σιγά να ανατρέψει τον Καγκελάριο (πρωθυπουργό) Πάουλ φον Χίντενμπουργκ. Τον κατηγόρησε για αυταρχική πολιτική και κάλεσε τον λαό να επαναστατήσει. Προκάλεσε εκλογές το 1932. Δεν κατόρθωσε όμως να λάβει απόλυτη πλειοψηφία και να αναλάβει την κυβέρνηση. Γι' αυτό στις  30 Ιανουαρίου 1933 ο Χίτλερ ήλθε σε συνεννόηση με τα στελέχη του "Κεντρώου Κόμματος". Κατόρθωσε να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους  και να γίνει καγκελάριος (πρωθυπουργός). Με την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο ο Χίτλερ άρχισε να προτείνει νόμους πολύ σκληρούς που τελικά θα τον κάνουν μισητό.

Τις πληροφορίες για τους εχθρούς του καθεστώτος τις συγκέντρωνε και τις αξιοποιούσε η Μυστική Υπηρεσία ΓΚΕΧΕΪΜΕ ΣΤΑΑΤΣ ΠΟΛΙΖΕΪ (ΓΚΕ.ΣΤΑ.ΠΟ) στελεχωμένη από έμπιστα μέλη του κόμματος και των ΕΣ ΕΣ. Επειδή οι φυλακές γέμισαν, δημιουργήθηκαν "ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ". Στις 27 Φεβρουαρίου 1933, 4000 κομμουνιστές - που κατηγορήθηκαν για εμπρησμό του κοινοβουλίου - οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μπούχενβαλντ και στο Νταχάου.

2 Αυγούστου 1934 : Ο Χίτλερ παίρνει και το αξίωμα του Προέδρου της Γερμανίας ("Φύχρερ" = Ηγέτης).Οι αποφάσεις του ήταν ιερές. Όλοι ήταν υποχρεωμένοι να τις εκτελούν. Χωρίς μεγάλη δυσκολία υποχρέωσε το κοινοβούλιο να ψηφίσει τους σκληρούς εκείνους νόμους κατά των Εβραίων, γνωστούς ως "Νόμοι της Νυρεμβέργης.

Με τους νόμους αυτούς αρχίζουν πια οι φρικτές διώξεις των Εβραίων.

6. ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

Το 1938 διατάσσεται απέλαση 17.000 Εβραίων από Γερμανία και Αυστρία. Καταφεύγουν στην Πολωνία όπου δεν γίνονται δεκτοί. Ο δεκαπεντάχρονος Γαλλο - Εβραίος Έρσελ Γκρίσπαν, που ζούσε στο Παρίσι, μαθαίνει ότι την μητέρα του την κακομεταχειρίζονταν στην Γερμανία (κακοντυμένη και πεινασμένη τριγύριζε στο κρύο). Από αντίδραση, στις 7 Νοεμβρίου 1938 ο Έρσελ δολοφονεί στο Παρίσι τον ακόλουθο της Γερμανικής Πρεσβείας. Η δολοφονία έδωσε την αφορμή στους ΝΑΖΙ να ξεκινήσουν "πογκρόμ" κατά των Εβραίων την νύκτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου 1938 (γνωστή ως Νύχτα των Σπασμένων Κρυστάλλων). Μέλη του κόμματος μπήκαν σε Συναγωγές τις λεηλάτησαν και ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου όσους βρήκαν μέσα. Αναφέρονται περίπου 90 νεκροί και πάνω από 1.500 κατεστραμμένες συναγωγές. Περισσότεροι από 30.000 Εβραίοι στάλθηκαν στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ, και στο Σάξενχαουζεν. 2.500 από αυτούς θανατώθηκαν. Οι υπόλοιποι αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι και απελάθηκαν από Γερμανία-Αυστρία.

Οι Ευρωπαϊκές Εφημερίδες αντέδρασαν αμέσως και καταδίκασαν τις διώξεις και κατηγόρησαν τον Χίτλερ και τους συνεργάτες του. Συνέκριναν την Νύχτα των Σπασμένων Κρυστάλλων με τα φρικτά πογκρόμ που είχε εξαπολύσει το 1880 ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Β΄ και η Μυστική Αστυνομία του (η περίφημη ΟΧΡΑΝΑ).

Πολλές χώρες διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με την Γερμανία. Η Αμερική κράτησε περίεργη στάση : Ανακάλεσε τον Πρέσβυ της όμως οι διπλωματικές σχέσεις με το καθεστώς δεν διαταράχτηκαν. Έτσι μπόρεσε ο Χίτλερ ανενόχλητος να προχωρήσει στο "ολοκαύτωμα" (στην θανάτωση όλων των Εβραίων στα Στρατόπεδα Θανάτου της Πολωνίας και  Λευκορωσίας - στο Νταχάου, στο Μπούχενβαλντ, στο Άουσβτς, στο Μπέλζεκ, Μπίρκεναου, στο Ζομπίμπορ, στην Τρεμπλίνκα και στο Σάξενχαουζεν) αξιοποιώντας την ηγεσία των "S - S" και ιδιαίτερα τον στρατηγό Γκέρινγκ, Οι 200.000 περίπου Εβραίοι που γλύτωσαν τον θάνατο, απελάθηκαν από Γερμανία - Αυστρία αφήνοντας πίσω την περιουσία τους.

Ο Χάινρι Χίμλερ είχε την ψυχραιμία στις 4 Οκτωβρίου 1943 να ρητορεύει επί τρεις ώρες σε συγκέντρωση στελεχών των S.S. και να περιγράφει με καμάρι (με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες) τον τρόπο θανάτωσης των Εβραίων στα στρατόπεδα θανάτου. Τεχνικοί της ΒΕΡΜΑΧΤ ηχογράφησαν την ομιλία - που σώζεται μέχρι σήμερα.