|
ΕΝΑΣ
«ΚΥΡΙΟΣ»
ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1979 ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ,
Αν ο Νομπελίστας Εβραίος Φριτζ Χάμπερ
(εφευρέτης των χημικών όπλων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) δεν πρόλαβε να
«απολαύσει»
την εφαρμογή των εφευρέσεών του στους θαλάμους
αερίων (πέθανε το 1934), και αν ο Χάιντριχ Χίμλερ καμαρώνοντας και
χειροκροτούμενος από Αξιωματούχους των S.S.
περιέγραφε επί τρεις ώρες τον τρόπο θανάτωσης των Εβραίων και των
«αντιπάλων
του Φίχρερ», όμως ο Ιωσήφ Μένγκελε ήταν ο
«επιστήμονας»
- ο «γιατρός»
- που
έστησε το εργαστήριο φρικιαστικών «πειραμάτων»
και «μελετών»
στα γραφεία του ’ουσβιτς. (Και όπως φαίνεται στο «Ημερολόγιό
του» δεν μετάνιωσε ποτέ για τις φρικιαστικές
«έρευνές
του»).
Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Μονάχου, της Βόννης και της Βιέννης,
ανθρωπολογία και γενετική. Φαίνεται ότι κανείς από τους δασκάλους του δεν
ενδιαφέρθηκε να μάθει σε ποια παθολογική προσωπικότητα απονέμουν τον τίτλο
του Ερευνητή και του Διδάκτορος - παρ' όλον ότι πολλοί συμφοιτητές του τον
άκουγαν να καυχάται ότι «κάποτε
θα μιλούν όλοι γι' αυτόν». Αλλά και στο Ινστιτούτο
«Γκαίτε»
της
Φραγκφούρτης όπου έκανε τα πρώτα πειράματά του στον τομέα «Φυλετικής
Υγιεινής»
οι συνεργάτες του έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν «γιατρό που κάνει καλά την
δουλειά του»,(Είναι
άραγε τυχαίο ότι ο Διευθυντής του τομέα, ο Δόκτωρ φον Φερσύρε αργότερα έγινε
όργανο των συνεργατών του Χίτλερ;;).
ΤΑ
«ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ
ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ»
ΣΕ ΚΑΤΑΔΙΚΟΥΣ,
Την ’νοιξη του 1943, ο Διευθυντής Υγειονομικού του ’ουσβιτς παραιτήθηκε
«λόγω
υγείας» (αν και στην πραγματικότητα οι λόγοι παραίτησης ήταν άλλοι - μάλλον
λόγοι συνείδησης). Στις 30 Μαΐου τον αντικαθιστά ο Ιωσήφ Μένγελε ο οποίος
άρχισε αμέσως τα
«πειράματα»
και τις
«έρευνές
του» σε καταδίκους (κυρίως Ρώσους και Πολωνούς αλλά και αθιγγάνους, ακόμη
και μικρά παιδιά). Το τραγικό είναι ότι μεγάλα ερευνητικά κέντρα της
Γερμανίας περίμεναν να τελειώσει ο Μένγκελε την
«μελέτη»
για να την υποβάλει και να αναγορευτεί Υφηγητής.
Φρικιαστικές είναι οι μαρτυρίες
«πειραματόζωων»
- καταδίκων που επέζησαν - που κατέθεσαν στο Δικαστήριο της Φραγκφούρτης. Το
Δικαστήριο τον καταδίκασε
(«ερήμην»)
και τον χαρακτήρισε
«ειδεχθή εγκληματία». «... Τα ειδεχθή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος τα
διέπραξε μόνος ή σε συνεργασία με άλλους, επιδεικνύονταν ιδιαίτερο ζήλο...»
«ΠΕΡΙΕΡΓΗ»
ΑΠΟΔΡΑΣΗ -ΥΠΟΠΤΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ,
Περίεργη στάση απέναντι στον Ιωσήφ Μένγκελε κράτησε ο Αμερικανικός
στρατός στον οποίον παραδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1945. Τον οδήγησαν
προσωρινά στο στρατόπεδο του Σαουενστράιν και χωρίς κάποια εξήγηση τον
άφησαν ελεύθερο. Δεν έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα τίποτε
«ύποπτο»
για την στάση αυτή των Αμερικανών. Όμως δόθηκε ευκαιρία στον
«’γγελο
του Θανάτου - Σφαγέα του ’ουσβιτς» να καταφύγει σε αγρόκτημα της
Βαυαρίας, να φύγει αργότερα στην Γένοβα και το Καλοκαίρι του 1949 με
ατμόπλοιο (!!! χωρίς να τον αναγνωρίσει κανείς !!!)
να ταξιδεύσει
στο Μπουένος ’υρες μαζί με πολλούς άλλους
«εγκληματίες
πολέμου»
(που οι Ευρωπαίοι ακόμη «τους
ψάχνουν»).
Σήμερα είναι γνωστό ότι ο Μένγκελε στις μετακινήσεις του χρησιμοποιούσε «πλαστά
χαρτιά του Ερυθρού Σταυρού!!!»
(;;;). Τα χαρτιά αυτά τα προσκόμιζε στις διάφορες υπηρεσίες μέχρι
τουλάχιστον το 1950. Είναι επίσης βέβαιο ότι με πλαστή ταυτότητα
εισήλθε και
εξήλθε από την Γερμανία τουλάχιστον δύο φορές (περνώντας σαν «κύριος»
από το Τελωνείο της τότε
«Δυτικής
Γερμανίας»).
Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1979 που πέθανε από εγκεφαλικό ενώ κολυμπούσε,
ο Ιωσήφ Μένγκελε
κυκλοφορούσε μεταξύ Βραζιλίας (κυρίως Σάο Πάολο) και Παραγουάης. Είναι
πολύ περίεργο ότι μετά από τόσες μετακινήσεις (και ίσως ύποπτες
δραστηριότητες) δεν κατόρθωσε καμιά μυστική υπηρεσία να τον εντοπίσει. Χρειάστηκε, μετά θάνατον, να
«ερευνήσει»
για τον εντοπισμό του ομάδα Γερμανών, Αμερικανών και Ισραηλινών ειδικών για να
βρουν τελικά
τον τάφο του μόλις το 1985. Καi χρειάστηκε να
πιστοποιηθεί η ταυτότητα του τάφου του με εξέταση του
DNA.
ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
Gerald L. Posner & John Ware:
Mengele Die Jagd auf den Todesengel, Aufbau Taschenbuch Verlag 1993
|
