|
Κάθε χρόνο οι
εργαζόμενοι περιμένουν τις παραμονές των Χριστουγέννων
«για να
πάρουν το Δώρο». Ήδη από τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου αρχίζουν οι
υπολογισμοί :«- Πόσο Δώρο δικαιούμαι; -Τι θα αγοράσω με το
δώρο που δικαιούμαι; - Άραγε το αφεντικό θα μου δώσει κάτι παραπάνω;»
Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα το «Δώρο
των Εορτών»
έγινε θεσμός. Και κανείς δεν διακρίνει σ' αυτόν τον «Θεσμό» καμία απάτη.
Τι είναι όμως το «Δώρο» και ποιος εργοδότης «οφείλει να μου δωρίσει κάτι»;
Και γιατί να δεχτώ εγώ «Δώρο»; Συνήθως δέχομαι δώρα από φίλους και
συγγενείς. Τι επιδιώκει άραγε το αφεντικό μου και μου τάζει δώρο;;;
Όταν ένας πολίτης αποφασίζει «να εργαστεί» εννοεί ότι με τις δυνατότητες
που έχει υπόσχεται να προσφέρει κάποιες υπηρεσίες (χειρωνακτικές ή
πνευματικές) και απαιτεί από τον εργοδότη ανάλογη αποζημίωση ή ανάλογο
μισθό. Δεν ζητά από το αφεντικό τίποτε άλλο. Η σύμβαση είναι σαφής και
απλή. Ισχύει σε όλη την Ευρώπη και στις πολιτισμένες κοινωνίες. «Όσο
εργάστηκες θα πληρωθείς». Μόνο στην Ελλάδα ισχύει το «Δώρο των εορτών».
Τι κρύβεται άραγε πίσω από το «Δώρο»; Αν ρίξουμε μια ματιά στην
«Κατάσταση Μισθοδοσίας» θα δούμε ότι τα
«Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα» δεν συνυπολογίζονται ούτε ως συντάξιμα ούτε
ως προϋπόθεση μισθολογικής εξέλιξης. Είναι λοιπόν ένας τρόπος να μειώνεται
ο Βασικός Μισθός. Τελείως διαφορετικά θα ήταν αν τα ποσά των δώρων είχαν
ενσωματωθεί στον βασικό μισθό: Θα συνυπολογίζονταν και στη Σύνταξη και
στην εξέλιξη του εργαζομένου.
Μήπως θα έπρεπε το θέμα του «Δώρου των Εορτών» να ερευνηθεί;; Μήπως θα
ήταν καλύτερο ο εργοδότης να μου δίνει αυτό που πράγματι δικαιούμαι - να
με πληρώνει σωστά για την πραγματική εργασία που προσφέρω ;; Γιατί
άραγε πρέπει «να τον έχω ανάγκη»;;; Γιατί άραγε πρέπει να εξαρτώμαι από
την «γενναιοδωρία του»;;;
Γιώργος
Ιωαννίδης
|
