Βιοηθική είναι ο κλάδος εκείνος της επιστήμης που ασχολείται με τα ηθικά προβλήματα που προέκυψαν από τις νέες ανακαλύψεις της Βιολογίας και της εφαρμογές της Γενετικής Μηχανικής και συνίσταται στην προσπάθεια αποφυγής μη αντιστρέπτων καταστάσεων που σχετίζονται με τον χειρισμό του γενετικού υλικού. Το αντικείμενο της νέας επιστήμης ανέκυψε έπειτα από την αλματώδη πρόοδο που συντελέστηκε στην ιατρική και στη Βιολογία, κυρίως από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Η διεθνής επιστημονική κοινότητα αντιλήφθηκε ότι υπήρχε έντονη η ανάγκη της καταδίκης των εγκληματικών, αποτρόπαιων πειραμάτων που πραγματοποίησαν οι ναζί γιατροί και βιολόγοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Το Σεπτέμβριο του 1947 η Διεθνής Οργάνωση Υγείας σε συνεργασία με την Ουνέσκο συνέταξε τον Διεθνή Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, σαφώς επηρεασμένο από το πνεύμα της Δίκης της Νυρεμβέργης.

Η Διακύρηξη της Γενεύης, όπως έμεινε γνωστή στην ιστορία, έθεσε 10 κανόνες που θα πρέπει να τηρούνται σε κάθε πειραματική διαδικασία που σχετίζεται με ανθρώπους. 

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το1995 δέχτηκε πρόταση σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται η κατοχύρωση νέων γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών φυτών ή ζώων καθώς και κανενός φυσικού ιστού ή ανθρωπίνου κυττάρου και γονιδίου.

Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε και από το 1998 ενέχει θέση κοινοτικής οδηγίας δημοσιευμένης στην εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Οι κυβερνήσεις των Κρατών μελών είχαν διορία μέχρι το 2000 για να εναρμονίσουν τις εθνικές νομοθεσίες, πράξη που δεν έγινε σε όλες τις χώρες.

Τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης συνέταξαν στο Οβιέδο το 1997 τη Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων και της Αξιοπρέπειας του Ανθρώπινου  Όντος σε σχέση με τις εφαρμογές της Βιολογίας και της Ιατρικής.

 Η Σύμβαση επεκτάθηκε στο Παρίσι το 1998 με άρθρα που αφορούν στην Κλωνοποίηση.

 Η ελληνική αγορά εργασίας χαρακτηρίζεται από έντονες ανισορροπίες στην προσφορά και τη ζήτηση εργασίας κατά επάγγελμα και κατά περιοχή. Το πρόβλημα της ανεργίας έχει και αυτό διαρθρωτική μορφή. Υπολογίζεται ότι το μισό περίπου του συνόλου της ανεργίας στη χώρα μας αφορά στη διαρθρωτική ανεργία. Η οικονομική ρευστότητα και η τεχνολογική μεταβλητότητα της εποχής μας έχει σαν αποτέλεσμα όχι μόνο την εξαφάνιση ορισμένων επαγγελμάτων αλλά και την εμφάνιση πλήθους νέων. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να αλλάξουν επάγγελμα δυο και τρεις φορές κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους.

Στον επαγγελματικό χώρο και στην αγορά εργασίας ισχύει ένα είδος "φυσικής επιλογής". Αυτό σημαίνει ότι επιβιώνουν τα άτομα που είναι προετοιμασμένα να προβαίνουν σε άμεση αναπροσαρμογή των στόχων τους και σε διαρκή ανανέωση των γνώσεων τους.