ΟΙ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

      Οι αίθριες ημέρες στα μέσα του χειμώνα ονομάστηκαν Αλκυονίδες από το όνομα της Αλκυόνης , κόρης του Αιόλου ,που κυβερνούσε τους ανέμους. Σύμφωνα με το μύθο , κάποια φορά επειδή η Αλκυόνα έπεσε σε σφάλμα, ο Δίας την τιμώρησε μεταμορφώνοντάς τη σε πουλί , την αλκυόνα και την καταδίκασε να γεννά τα αυγά της το χειμώνα , αντί την άνοιξη. Επειδή όμως άφηνε τα αυγά της στους βράχους που βρίσκονταν κοντά στη θάλασσα ή σε όχθες ποταμών και ο χειμωνιάτικος αέρας τα παράσερνε στα κύματα , παρακάλεσε το Δία να τη συγχωρέσει. Αυτός τη λυπήθηκε και διέταξε τότε τον Αίολο να σταματάει για 14 ημέρες περίπου την πνοή των δυνατών ανέμων και να διατηρεί καλοκαιρία κατά το χρονικό αυτό διάστημα .

                                                                                                                                                         ( Αριστοφάνης, όρνιθες ,  στ . 1594/Περι αλκυονίδων )

     Έτσι , οι αρχαίοι Έλληνες εξηγούσαν την ύπαρξη αυτών των ζεστών ημερών του καλού και αίθριου καιρού μέσα στο χειμώνα , τις οποίες ο Αριστοτέλης τις χαρακτήριζε και ως μέρες ευδίας . Οι Αλκυονίδες ημέρες τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από τη 15^η Δεκεμβρίου έως και τη 15^η Φεβρουαρίου κάθε έτους , με μεγαλύτερη συχνότητα το διάστημα 15-31 Δεκεμβρίου και 16-31 Ιανουαρίου.

    Τα δυο παραπάνω παραδείγματα, αλλά και γενικότερα η προσεχτική παρατήρηση των φυσικών φαινομένων από το λαό , διαμόρφωσε με την πάροδο του χρόνου σχετικές παροιμίες και παραδόσεις , πολλές από τις οποίες διασώθηκαν μέσω των αρχαίων κειμένων ( π.χ. Ησίοδος/ Έργα και Ημέραι ).