Σύγκριση των αξιολογήσεων

Σε μια άσκηση είναι συνηθισμένο ένα κομμάτι της εργασίας να αξιολογηθεί δύο φορές. Ένας σπουδαστής αξιολογεί την εργασία τους πριν την υποβάλλει και ο δάσκαλος αξιολογεί έπειτα πάλι την εργασία. Η αξιολόγηση του διδάσκοντα χρησιμοποιεί την αξιολόγηση του σπουδαστή ως αφετηρία. Μια άσκηση επιτρέπει στο δάσκαλο να απονείμει ένα ποσοστό του βαθμού στην αξιολόγηση του σπουδαστή και το υπόλοιπο του βαθμού πηγαίνει στην αξιολόγηση του ιδίου του διδάσκοντα για την εργασία. (Οι μέγιστοι βαθμοί για αυτούς (τους βαθμολογητές) καλούνται "βαθμός για τις αξιολογήσεις των σπουδαστών" και "βαθμός για τις υποβολές" αντίστοιχα.) Σημειώστε ότι ο βαθμός από την αξιολόγηση του σπουδαστή δεν χρησιμοποιείται. Στην αξιολόγηση του σπουδαστή δίνεται ένας βαθμός βασισμένος στο πόσο καλά ταιριάζει η αξιολόγησή του με την αξιολόγηση του διδάσκοντα.

Ο βαθμός συμφωνίας μεταξύ της αξιολόγησης του σπουδαστή και του διδάσκοντα είναι βασισμένος στις διαφορές μεταξύ των αποτελεσμάτων στα μεμονωμένα στοιχεία (στην πραγματικότητα, οι ρητές διαφορές χρησιμοποιούνται). Ο μέσος όρος αυτών των διαφορών πρέπει να μετατραπεί σε βαθμολογία. Η επιλογή "σύγκρισης των αξιολογήσεων" δίνει στον διδάσκοντα έναν βαθμό ελέγχου στον τρόπο με τον οποίο αυτές οι συγκρίσεις μετατρέπονται σε βαθμολογία.

Για να πάρετε κάποια ιδέα σχετικά με ποια επίδραση αυτή η επιλογή έχει, θεωρήστε τη (αρκετά απλή) περίπτωση μιας αξιολόγησης που έχει δέκα ναι/όχι ερωτήσεις. Παραδείγματος χάριν η αξιολόγηση να χρησιμοποιεί ερωτήσεις όπως "είναι το διάγραμμα σωστά σχηματοποιημένο;", "Είναι το υπολογισμένο κέρδος $100.66;", κ.λπ. υποθέστε ότι υπάρχουν δέκα τέτοιες ερωτήσεις. Όταν η "πολύ αμελής" ρύθμιση επιλέγεται, η τέλεια συμφωνία μεταξύ της αξιολόγησης του σπουδαστή και του διδάσκοντα δίνει έναν βαθμό 100%, εάν υπάρχει μόνο μια ερώτηση που δεν ταιριάζει με το βαθμό είναι 90%, δύο διαφωνίες δίνει έναν βαθμό 80%, τριών διαφωνιών 70%, κ.λπ... Αυτό μπορεί να μην σας φαίνεται και πολύ λογικό με την ονομασία της επιλογής "πολύ αμελής" σύγκριση. Θεωρείστε την περίπτωση ενός σπουδαστή που κάνει μια αξιολόγηση στην τύχη όπου οι απαντήσεις των δέκα ερωτήσεων απλώς υπέθεσε ότι είναι σωστές. Κατά μέσον όρο αυτό θα οδηγούσε σε πέντε από τις δέκα ερωτήσεις να ταιριάζουν. Έτσι η αξιολόγηση του "τυχερού" θα έπαιρνε έναν βαθμό περίπου 50%. Η κατάσταση γίνεται περισσότερο λογική με τη "αμελή" επιλογή, γιατί με αυτή η τυχαία αξιολόγηση παίρνει περίπου 20%. Όταν η "δίκαιη" επιλογή επιλέγεται, η τυχαία εικασία θα οδηγήσει σε έναν μηδενικό βαθμό τις περισσότερες φορές. Σε αυτό το επίπεδο, ένας βαθμός 50% δίνεται όταν συμφωνούν οι δύο αξιολογήσεις στα οκτώ θέματα από τα δέκα. Εάν τρεις ερωτήσεις είναι διαφορετικές ο βαθμός που δίνεται είναι 25%. Όταν η επιλογή τίθεται στην "ακριβής" έχοντας δύο ερωτήσεις που δεν ταιριάζουν (δεν είναι σωστές οι απαντήσεις της αξιολόγησης) δίνουν έναν βαθμό 40%, επιλέγοντας το "πολύ ακριβείς" μια διαφωνία σε ακριβώς δύο ερωτήσεις ρίχνει τον βαθμό στο 35% και έχοντας διαφωνία σε μία μόνο ερώτηση δίνει έναν βαθμό 65%.

Αυτό το παράδειγμα είναι τεχνητό δεδομένου ότι οι περισσότερες αξιολογήσεις περιέχουν συνήθως στοιχεία που έχουν μια σειρά τιμών παρά απαντήσεις με ναι ή όχι. Σε τέτοιες περιπτώσεις η σύγκριση είναι πιθανό να οδηγήσει σε κάπως υψηλότερους βαθμούς από τις τιμές που υποδεικνύονται ανωτέρω. Τα διάφορα επίπεδα (πολύ αμελής, αμελής, δίκαιος...) δίνονται έτσι ώστε ο δάσκαλος μπορεί να ρυθμίσει με ακρίβεια τις συγκρίσεις. Εάν θεωρούν οι καθηγητές ότι οι βαθμοί που δίνονται για τις αξιολογήσεις είναι πάρα πολύ χαμηλοί αυτή η επιλογή πρέπει να κινηθεί προς τις "αμελής" ή ακόμα και "πολύ αμελής" επιλογές. Και εναλλακτικά, εάν οι βαθμοί για τις αξιολογήσεις του σπουδαστή, γενικά, φαίνεται να είναι πάρα πολύ υψηλοί αυτή η επιλογή πρέπει να κινηθεί προς είτε τις "ακριβής" είτε "πολύ ακριβής" επιλογές. Είναι πραγματικά θέμα πειραματισμού με καλύτερη αφετηρία την επιλογή "δίκαιη".

Κατά τη διάρκεια της άσκησης ο καθηγητής μπορεί να θεωρήσει ότι οι βαθμοί που δίνονται στις αξιολογήσεις των σπουδαστών είναι είτε πάρα πολύ υψηλοί είτε πάρα πολύ χαμηλοί. Αυτοί οι βαθμοί παρουσιάζονται στη σελίδα διοίκησης της άσκησης. Σε αυτήν την περίπτωση, ο δάσκαλος μπορεί να αλλάξει την επιλογή και να υπολογίσει εκ νέου τους βαθμούς αξιολόγησης των σπουδαστών (χρησιμοποιώντας την επιλογή "βαθμολόγηση των βαθμών"). Ο υπολογισμός μετά τις αλλαγές γίνεται με αριστερό κλικ του ποντικιού της σύνδεσης "αναβαθμολόγηση των αξιολογήσεων των σπουδαστών" που βρίσκεται στη σελίδα διοίκησης της άσκησης. Αυτό μπορεί να εκτελεστεί ακίνδυνα οποιαδήποτε στιγμή στην άσκηση.