Το αρχαιότερο μέλος της οικογένειας είναι ο Δημήτριος Μαλλίδης, [1894-1971] ο πάτερ φαμίλιας δηλαδή. Γνωστός την προπολεμική εποχή ως "Μήτσος", όπως συνηθιζόταν τότε να αποκαλούν οι φίλοι και γνωστοί τους φέροντες το όνομα αυτό. 

 Η καταγωγή του ήταν από τη Γραβούνα της Ανατ. Θράκης. Μαθήτευσε στην "Αμπέτειο Σχολή" της Γραβούνας και ήταν από εύπορη οικογένεια. Όμως έχασαν τα πάντα εξαιτίας των πολεμικών συγκρούσεων που προηγήθηκαν και της σκληρής συμπεριφοράς των Οθωμανών κατά του ελληνισμού της Ανατ. Θράκης. Την εποχή της προσφυγιάς,  έφυγαν εγκαταλείποντας ό,τι περιουσιακό στοιχείο είχαν.

 Στις Σάπες, εγκαταστάθηκε την περίοδο 1922-'23, σε ηλικία 28 ετών περίπου, πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας της Λωζάνης, ενώ άλλα συγγενικά του πρόσωπα εγκαταστάθηκαν στη Νέα Γραβούνα  Καβάλας.  
  Η γυναίκα του Κυριακή το γένος Νεραντζάκη (1892-1982). Γεννήθηκε στην Ανατ. Θράκη επίσης, από την ίδια περιοχή. Εκείνη την εποχή τα γεγονότα γινόταν όλο και πιο δραματικά για τους Έλληνες. Κάποιο συγγενικό της πρόσωπο με το όνομα Καρακάσης Κων/νος, ο οποίος εμπορευόταν την πώληση ζώων στο Κάιρο, τη βοήθησε να μεταβούν εκεί, για περισσότερη ασφάλεια. Από μια φωτογραφία της εκεί υπολογίζεται ότι είχε μετακομίσει πριν το 1918. Εργαζόταν στην υπηρεσία μιας εύπορης οικογένειας. Ήταν εξαιρετική στην τέχνη της ραπτικής και του κεντήματος, κάτι που εκτίμησε πολύ η οικογένεια που εργαζόταν. Μάλιστα ήθελαν να την παντρέψουν και με ένα συγγενικό τους ίσως πρόσωπο. Η Κυριακή όμως δεν τον ήθελε.  Στη συνέχεια βρέθηκε στην Ελλάδα και μάλιστα στις Σάπες, όπου και γνώρισε το Δημήτριο Μαλλίδη, ο οποίος ίσως ήταν και συγγενής με αυτόν στο Κάιρο, τον οποίο και παντρεύτηκε γύρω στα 1923. 
 Το ξεκίνημα της νέας ζωής τους άρχισε από το μηδέν. Από το 1925 ξεκίνησε τη δημιουργία ενός κεραμοποιείου κοντά στο Αρσάκειο, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1941 και σταμάτησε να λειτουργεί την περίοδο της Βουλγαρικής Κατοχής..  Ήταν τότε οι ανάγκες μεγάλες για νέα υλικά οικοδομής, αφού πολλές δεκάδες κατοικίες έπρεπε να χτιστούν ή να επιδιορθωθούν για τις σταγαστικές ανάγκες των προσφύγων.  Τα υλικά που θα παρήγαγε ήταν τούβλα και κεραμίδια. Και η δουλειά ξεκινούσε από την αρχή. Από το χώμα και το νερό.
  Απέκτησαν 6 παιδιά, την Μαρίκα (Μαριώ), το Νεραντζή, το Χαράλαμπο, τον Αθανάσιο, το Βασίλειο και τη Δέσποινα, η οποία είχε πεθάνει σε ηλικία 17 ετών κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Η Μαρίκα, [1923-2009], παντρεύτηκε τον Τατσίνα Γεώργιο, ηπειρώτη στην καταγωγή, που ήταν ιδιοκτήτης ταξί και φορτηγού Δ.Χ. Το 1962 έφυγε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Είχαν τέσσερα παιδιά, την Ευφροσύνη τη Δέσποινα, τον Κώστα και την Κυριακή. Το αγοράκι πέθανε σε ηλικία 2 ετών. Όλα τα παιδιά τους γεννήθηκαν στις Σάπες.  

Ο Νεραντζής [1926-2002] παντρεύτηκε τη Δέσποινα Σεραφειμίδου. Απέκτησαν δύο παιδιά, το Δημήτρη και τη Βασιλική (Βάσω), που ζουν στη Θεσσαλονίκη.

Ο Χαράλαμπος [1927-2014] παντρεύτηκε την Ελένη. Αυτοκινητιστής Δ.Χ. ιδιοκτήτης ταξί. Είχαν δυο παιδιά, το Δημήτρη και την Κυριακή [Κούλα]. Η Δημήτρης έχασε τη ζωή του σε τροχαίο. Η Κούλα ζει στις Σάπες.

Ο Αθανάσιος [1929-2018] παντρεύτηκε τη Σταυρούλα Πανταζή. Το επάγγελμά του αυτοκινητιστής Δ.Χ. Έκαναν δυο αγόρια. Το Δημήτρη και τον Παναγιώτη. Ο Θανάσης έφυγε από τη ζωή το 2018 και η γυναίκα του Σταυρούλα το 2019.

Ο Βασίλειος παντρεύτηκε τη Μαρούλα Δημάδη του Κων/νου. Είχε κατάστημα Ψιλικών Ειδών. Έκαναν δυο κορίτσια, τη Δέσποινα και την Αναστασία. Οι γονείς ζουν στις Σάπες. Η Δέσποινα στην Ιταλία, όπου είναι παντρεμένη. {Καταγραφή: 2015-2020 }

  Πάτερ φαμίλιας είναι ο Δημητρός Μαλλίδης, γνωστός την προπολεμική εποχή ως "Μήτσος", όπως συνηθιζόταν τότε να αποκαλούν οι φίλοι και γνωστοί τους φέροντες το όνομα αυτό.

  Η καταγωγή του ήταν από τη Γραβούνα της Ανατ. Θράκης. Μαθήτευσε στην "Αμπέτειο Σχολή" της Γραβούνας και ήταν από εύπορη οικογένεια. Όμως έχασαν τα πάντα την εποχή της προσφυγιάς, εγκαταλείποντας όλη την περιουσία τους εκεί.

  Στις Σάπες, ξεκίνησε το χτίσιμο της νέας ζωής από την αρχή. Δημιούργησε κοντά στο Αρσάκειο ένα κεραμοποιείο. Ήταν τότε οι ανάγκες μεγάλες για νέα υλικά οικοδομής, αφού πολλές δεκάδες κατοικίες έπρεπε να χτιστούν ή να επιδιορθωθούν. Τα υλικά που θα παρήγαγε ήταν τούβλα και κεραμίδια. Και η δουλειά ξεκινούσε από την αρχή. Από το χώμα και το νερό.  Πολύ σύντομα στο καινούριο κεραμοποιείο ήρθαν και δούλεψαν όλα του παιδιά του, μέχρι το 1940, όταν άρχισε η μαύρη κατοχή των Βουλγάρων!

   Σύντροφος της ζωής του η Κυριακούλα με καταγωγή από την Ανατ. Θράκη. Βρέθηκε στο Κάιρο, από όπου και η όμορφη φωτογραφία. Εδώ ούτε 20 ετών! Δούλευε σε εύπορη οικογένεια Ελλήνων του Καΐρου.  Όλα αυτά πριν από το 1918, από δικούς μου υπολογισμούς!  Λίγα χρόνια μετά βρέθηκε στις Σάπες, το πώς είναι αδιευκρίνηστο. Εδώ, παντρεύτηκε το Δημήτριο Μαλλίδη και απέκτησε 6 παιδιά. Ανάλωσε τη ζωή της με την ανατροφή των παιδιών της, προσπαθώντας να σταθεί άξια μάνα και καλή νοικοκυρά στην οικογένειά της.

Έφυγε από τη ζωή το 1982, σε ηλικία 84 ετών, έντεκα χρόνια μετά από τον άντρα της Δημήτρη. (+1971).

  Ας είναι η αυτή η παρουσίαση των προσώπων, ας είναι ένα είδος μνημόσυνου για όσους τους θυμούνται!

Φωτογραφίες της καθημερινής ζωής

Κάιρο πριν από το 1918.  Εντυπωσιακή φωτογραφία που εγώ την υπολογίζω πριν από το 1918. Πρόκειται για τη Κυριακούλα που το γένος δεν γνωρίζω από την Ανατ. Θράκη.  Τα δύσκολα χρόνια που έζησε ο ελληνισμός κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στο έδαφος της Ανατ. Θράκης και της Μικράς Ασίας από τις πιέσεις και διώξεις των Οθωμανών ανάγκασαν πολλούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους προς άλλες χώρες. Η Κυριακούλα βρέθηκε στο Κάιρο.  Εκεί δούλεψε από μικρή ηλικία σε κάποια εύπορη οικογένεια κι αυτό φαίνεται και από τη φωτογραφία. Δεν γνωρίζω ούτε τον άνδρα...  (Αρχείο: Ευφροσύνης Μαλλίδου

Από το γάμο της Κυριακούλας με το Δημήτριο Μαλλίδη, γύρω στο 1923. Η φωτογράφιση έγινε στο στούντιο του Φωτο-Δρίτσα-Κομοτηνή, όπως αναγράφεται στο πίσω μέρος της φωτογραφίας. Ιερό κειμήλιο για τους απογόνους αυτή η φωτογραφία. Ο γάμος έγινε στις Σάπες, σε μια εποχή που άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι πρόσφυγες και σίγουρα πρόκειται για έναν από τους πρώτους γάμους στη νέα πατρίδα τους. Τότε, όπως έχω αναφέρει, υπήρχε μόνο Εξαρχική Βουγαρική εκκλησία στη ίδια θέση με το σημερινό ναό των Αγίων Κων/νου & Ελένης, που άρχισε να κτίζεται γύρω στα 1930 με '31.  (Αρχείο Φωτό: Δέσποινας Τατσίνα-Κουντούρη). 

Γύρω στα 1947 στο παλιό πάρκο, όπου σήμερα είναι το Γυμνάσιο. Προπολεμικά, αλλά και μέχρι το 1951, ο χώρος αυτός ήταν ο χώρος αναψυχής των Σαπαίων. Από την παρέα της φωτογραφίας γνώριζα 4 πρόσωπα με σιγουριά. Τα υπόλοιπα αναγνωρίστηκαν με τη βοήθεια της Φρόσως Κεχαγιά, το μικρό κοριτσάκι στην αγκαλιά της Χρυσώς, μητέρας της (κάτω δεξιά).  Από τα υπόλοιπα πρόσωπα από αριστερά: Μαρίνα, μοδίστρα που είχε εργαστήριο δίπλα στο περίπτερο του Κουσίδη, ο αδελφός της Μαρίνας, η Κική Παπάζογλου, άγνωστη, ο μικρός είναι ο Βασίλης Μαλλίδης, η Σοφία Λυμπέρη-Χαστά, Λαμπρινή Παπάζογλου. Κάτω σειρά: Γαλήνη Κιρκινέζη, Ευγενία Κεχαγιά-Οικονομίδου, (?), (?), Κυριακούλα Μαλλίδου και η μικρή Ασημούλα Παπάζογλου.

 

Σάπες  1947... Το αυτοκίνητο που πλένει ο Χαράλαμπος Μαλλίδης είναι του γαμπρού του Τατσίνα Γιώργου, συζύγου της Μαρίκας (Μαριώς)  που χαμογελά στο φακό του φωτογράφου. Από όσα γνωρίζω νομίζω ότι ήταν το πρώτο ΑΓΟΡΑΙΟ (ταξί) στις Σάπες. Ο Χαράλαμπος ήταν και ο οδηγός πολλές φορές μέχρι να αποκτήσει το δικό του όχημα.... (Αρχείο: Χαρ. Μαλλίδη).

 

Σάπες 1955 ή '56. Στην κεντρική πλατεία, μπροστά στο ΠΑΛΛΑΔΙΟ ήταν η πιάτσα των ΤΑΧΙ ή ΑΓΟΡΑΙΑ, όπως λεγόταν τότε, αλλά και σήμερα!  Ο Γιώργος Τατσίνας, ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου δεν γνώριζε ούτε καθημερινές, ούτε αργιές, ούτε ημέρα ούτε νύχτα. Ήταν τις περισσότερες ώρες της ημέρας στη θέση του οδηγού, έτοιμος να εξυπηρετήσει κάθε επιβάτη.  Και από τη φωτογραφία αποδεικνύεται πως ούτε ο χειμώνας, ούτε τα χιόνια τον εμπόδιζαν να είναι στη θέση του, περιμένοντας το "αγώγι".  Τα άλλα πρόσωπα, είναι  Χρήστος Κωστόπουλος και ο  Χαράλαμπος Μαλλίδης με  τον οποίο συνεργάστηκε λίγο αργότερα ο Γιώργος Τατσίνας. (Αρχείο: Αλέκου Χαρισιάδη).

1948: Στο παλιό πάρκο των Σαπών. Η παρέα φίλων σε μια αναμνηστική φωτογραφία. Παλλικαράκια την εποχή εκείνη στα 17 τους χρόνια.  Το νεαρό αριστερά δεν τον γνωρίζω. Οι υπόλοιποι είναι: ο Κώστας Γιουφτσιάδης (κάτω), ο Τσαντούκας Νίκος (πάνω στο δέντρο). Δεξιά ο Θανάσης Μαλλίδης, με το κοντό παντελόνι. (Αρχείο: Κώστα Γιουφτσιάδη).

Πρωτομαγιά του 1949 στο Σιδ. Σταθμό της Μέστης. Ο Θανάσης Μαλλίδης με το φίλο του Κώστα Γιουφτσιάδη σε μια αναμνηστική φωτογραφία, να κρατιούνται από το χέρι σαν μια επισφράγιση της φιλίας τους. Στο βάθος φαίνονται οι αποθήκες συγκέντρωσης δημητριακών των αγροτών της περιοχής. (Αρχείο : Κώστα Γιουφτσιάδη)

Από το γάμο της Μαρίκας Μαλλίδου με το Γιώργο Τατσίνα, ηπειρώτη στην καταγωγή.

Από το γάμο του Νεραντζή Μαλλίδη με τη Δέσποινα Σεραφειμίδου, λίγο πριν ξεκινήσουν για την εκκλησία. Δίπλα στο γαμπρό η μητέρα του Κυριακή και δίπλα στη νύφη ο γαμπρός του γαμπρού Γιώργος Τατσίνας. 

Μετά το '70. Από το γάμο του Θανάση Μαλλίδη με τη Σταυρούλα, στο σπίτι της νύφης, την ώρα που ξεκινούν για την εκκλησία. Παρέα τους κάποιοι φίλοι και συγγενείς. Αναγνωρίζω τα αδέλφια του Βασίλη και Χαράλαμπο και το φίλο του Φωκίωνα Καραβασίλη. (Αρχείο: Χαράλ. Μαλλίδη).

Σάπες .... / Από το γάμο του Βασίλη Μαλλίδη με την Μαρούλα Δημάδη, από την Κρωβύλη, λίγο πριν ξεκινήσουν για την εκκλησία.  Στη φωτογραφία δίπλα στη νύφη η Μαρίκα (Μαριώ) Τατσίνα και δίπλα της ο αδελφός τους Θανάσης Μαλλίδης... (Αρχείο: Δέσποινας Κουντούρη)

Σάπες 25 Μαρτίου 1968: Προς το παρόν δεν γνωρίζω το λόγο της χαρούμενης συγκέντρωσης. Για το ΠΑΛΛΑΔΙΟ δε μου μοιάζει. Η γιαγιά Κυριακή και ο παππούς Δημήτρης χορεύουν μάλλον κάποιο θρακιώτικο χορό. Μοιάζει με αντικρυστό ή κάποιο καρσιλαμά!  Όταν λυθούν οι απορίες μου θα κάνω τις ανάλογες διορθώσεις!  (Φωτογράφος ο Γιώργος Ψωμιάδης). [Αρχείο: Δέσποινας Κουντούρη].

Σε άλλες σελίδες της οικογένειας:

Μαρίκα (Μαριώ) Μαλλίδου-Τατσίνα

Χαράλαμπος Μαλλίδης

Βασίλειος Μαλλίδης

Στο κεραμιδαριό