Boyle Robert (1627-1691)
Αποτέλεσε μια από τις κύριες διανοητικές προσωπικότητες του δέκατου έβδομου αιώνα. Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1627 στο Γουότερφορντ της επαρχίας Κορν. Καταγόταν από προτεσταντική, αριστοκρατική οικογένεια και ήταν το έβδομο αγόρι του πρώτου κόμη του Κορν, Richard Boyle, και το δέκατο τέταρτο παιδί στην οικογένεια.
Προικισμένος με ιδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα άρχισε να φοιτά στο κολέγιο Eton στην Αγγλία το 1635 μαζί με έναν από τους αδερφούς του. Εκτός από τις αυστηρά κλασσικές σπουδές, τα αγόρια είχαν τους ιδιωτικούς τους δασκάλους στα γαλλικά, το χορό και τη μουσική. Συνέχισε τις σπουδές του στα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης σε ηλικία 12 ετών. Με συνοδεία δασκάλου ταξίδεψε (1639-1644) στη Γαλλία, την Ελβετία και την Ιταλία. Το 1642 βρισκόταν στην Φλωρεντία. Την εποχή εκείνην, ο Γαλιλαίος πέθανε στο Arcenti, κοντά στην Φλωρεντία ενώ ο Boyle ζούσε στην πόλη. Επηρεασμένος από αυτό το γεγονός μελέτησε προσεκτικά την δουλεία του Γαλιλαίου η οποία τον σημάδεψε και τον οδήγησε στην επιστήμη. Άλλοι πνευματικοί άνθρωποι που επηρέασαν την σκέψη του ήταν ο Καρτέσιος, ο Βαν Χέλμoντ, ο Τομάσο Καμπανέλα, ο Μπερναντίνο Τελέσιο και ο Φράνσις Μπέικον.
Σημαντική δύναμη στη ζωή του υπήρξε, επίσης, η ισχυρή χριστιανική πίστη. Ωστόσο στο Boyle δεν υπήρξε καμία σύγκρουση με τη θρησκεία και την μηχανιστική αντίληψη του για τον κόσμο. Αφού πείστηκε ότι ο χριστιανισμός ήταν η θρησκεία του θεού, ο Boyle ενδιαφέρθηκε για την ευρεία διάδοση της Βίβλου και αφιέρωσε χρόνο και ενέργεια μεταφράζοντας τη σε ποικίλες γλώσσες όπως τα Ιρλανδικά, τα Τουρκικά και σε διάφορες γλώσσες των αμερικάνων ιθαγενών.
… για αυτόν ένας Θεός που θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν μηχανικό κόσμο – που θα μπορούσε να δημιουργήσει ύλη σε κίνηση, που υπακούει ορισμένους νόμους από τους οποίους το σύμπαν όπως το ξέρουμε θα μπορούσε να υπάρξει σε τάξη- ήταν πολύ περισσότερο θαυμαστός και λατρευτός από έναν Θεό που θα δημιουργούσε έναν κόσμο χωρίς κανένα επιστημονικό νόμο.
Το 1656 εγκαταστάθηκε στην Οξφόρδη, όπου έστησε ένα μικρό χημικό εργαστήριο με βοηθό τον Ρόμπερτ Χουκ. Κατά την δεκαετία του 1660, εργαζόμενος στην Αγγλία είχε ήδη γίνει αποδεκτός ως ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές της γενιάς του. Είχε σημαντική συνεισφορά στην φυσική και στην χημεία και ήταν περισσότερο γνωστός για τον "νόμο Boyle". Ο Boyle απέδειξε ότι η πίεση είναι αντιστρόφως ανάλογη του όγκου του αερίου, πράγμα που σημαίνει ότι μεγαλώνει με την συμπίεση, εφόσον παραμένει σταθερή η θερμοκρασία. Το 1657 σε ηλικία 30 ετών μαθαίνει για τα πειράματα του Otto von Guericke και την αντλία κενού και με την βοήθεια του χαρισματικού Ρόμπερτ Χουκ φτιάχνει μια βελτιωμένη αντλία κενού και ερευνά λειτουργία ΚΕΝΟΥ. Αποδεικνύει ότι σε κενό αέρος όλα τα σώματα πέφτουν ταυτόχρονο επιβεβαιώνοντας την θεωρία του Γαλιλαίου. Απέδειξε, επίσης, ότι στο κενό ο ήχος δεν διαδίδεται ενώ η δράση των ηλεκτρικών δυνάμεων λειτουργεί ανεμπόδιστα. Δημοσίευσε όλες τις λεπτομέρειες της διεξαγωγής των πειραμάτων του υποστηρίζοντας ότι οι επιστημονικές εργασίες πρέπει να δημοσιεύονται γρήγορα και με κάθε λεπτομέρεια, αντίθετα με την μυστικοπάθεια που επικρατούσε τότε. Η θέση του αυτή, είχε σημαντική επίδραση στην εξέλιξη της επιστήμης σε όλους τους κλάδους. Εισήγαγε επίσης την έννοια του ατόμου (δηλαδή αδιαίρετου) υλικού σωματιδίου ως του απλούστερου που θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη μέθοδο της χημικής ανάλυσης και ασχολήθηκε με τις αλχημιστικές πρακτικές. Το 1661 κυκλοφόρησε το βιβλίο The Sceptical Chemist. Οι ιστορικοί της επιστήμης εκτιμούν ότι με την εμφάνιση του βιβλίου αυτού αρχίζει η μετατροπή της αλχημείας σε ''κάτι άλλο'' που θα οδηγήσει στην Χημεία.
Ο Boyle ήταν ιδρυτικό μέλος της Βασιλικής Εταιρίας. Δημοσίευσε τα αποτελέσματα για τις φυσικές ιδιότητες του αέρα μέσω της εταιρίας. Η εργασία του στη Χημεία στόχευε να την καθιερώσει ως μαθηματική επιστήμη βασισμένη σε μια μηχανιστική θεωρία του θέματος. Για αυτό το λόγο ο ίδιος συμπεριλαμβάνεται σε λίστες μαζί με άλλους μαθηματικούς, αν και δεν ανέπτυξε οποιεσδήποτε μαθηματικές ιδέες ο ίδιος, αλλά αυτός ήταν ένας από τους πρώτους που υποστήριξε ότι όλη η επιστήμη πρέπει να αναπτυχθεί ως εφαρμογή των μαθηματικών. Αν και άλλοι πριν απ' αυτόν είχαν εφαρμόσει τα μαθηματικά στη φυσική, εκείνος ήταν ένας από τους πρώτους που προσπάθησε να επεκτείνει την εφαρμογή των μαθηματικών στη χημεία και προσπάθησε να την αναπτύξει ως επιστήμη της οποίας η σύνθετη εμφάνιση ήταν το αποτέλεσμα της εφαρμογής απλών μαθηματικών νόμων στα απλά θεμελιώδη σωματίδια.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του επιδίωξε συνεχώς να προσπαθεί για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Ενδιαφέρθηκε για τη βελτίωση των γεωργικών μεθόδων, για τη δυνατότητα να προκύψει φρέσκο νερό από αλάτι, για τη βελτίωση των φαρμάκων και της ιατρικής πρακτικής, για τη δυνατότητα διατήρησης των τροφίμων με τη βοήθεια της κενής συσκευασίας, και για ένα αριθμό χρήσιμων αποτελεσμάτων, άμεσων ή έμμεσων, της πειραματικής φιλοσοφίας.