Γ΄ Γυμνασίου ΙΙΙ. Ποιος ευθύνεται για το κακό; Ποιος μπορεί να μας σώσει από το κακό; i. Απαντήσεις από τη βιβλική παράδοση (Α)

Βιώνοντας:

Έντεχνος Συλλογισμός (Artful thinking): Αρχή, Μέση, Τέλος. Σε ομαδοσυνεργασία καλείστε να συνθέσετε και να καταγράψετε μια σύντομη ιστορία (8 προτάσεων) και να τοποθετήσετε αυτή τη φωτογραφία ως αρχή, μέση ή τέλος της ιστορίας σας. Στο τέλος της δραστηριότητας ο/η εκπρόσωπος κάθε ομάδας θα κολλήσει στον τοίχο την ιστορία με τη φωτογραφία και ο παρουσιαστής/η παρουσιάστρια την διαβάζει στην ολομέλεια της τάξης.

Συζητείστε:

– Τι συναισθήματα σας προκαλεί η εικόνα;

– Γιατί συνήθως θέτουμε σε προτεραιότητα την αγάπη και την εμπιστοσύνη στη σχέση μας με αγαπημένα πρόσωπα;

– Έχετε βιώσει ποτέ τη ρήξη σε μια σχέση;

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Νοηματοδοτώντας: Αναζητείστε στο κείμενο των Ψαλμών 22, 2-7 τη ρήξη ή την απιστία ή τη δυσπιστία του Ισραηλίτη με τον Θεό. Έχετε αντίστοιχα παραδείγματα ακούσει ή βιώσει στη καθημερινότητά σας σε σχέση με τον Θεό; Υπογραμμίστε τα αντίστοιχα χωρία και συζητείστε αν βρίσκετε κάτι κοινό με μια κοινή σας εμπειρία.

 

«Η αμαρτία συγχωρείται δεν τιμωρείται»

«Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες; γιατί στέκεις μακριά και δε με σώζεις; γιατί τα λόγια της κραυγής μου δεν ακούς;

Θεέ μου, σου κράζω όλη τη μέρα, μα εσύ δεν αποκρίνεσαι· φωνάζω και τη νύχτα, μα να ησυχάσω δεν μπορώ.

Αλλά εσύ ’σαι ο Άγιος κι είσαι πάντα εκείνος που ο Ισραήλ δοξολογεί.

Σ’ εσένα ελπίσανε οι πρόγονοί μας· ελπίσαν και τους ελευθέρωσες.

Σ’ εσένα φώναξαν με δύναμη και σώθηκαν· σ’ εσένα ελπίσανε και δεν ντροπιάστηκαν.

Αλλά εγώ είμαι σκουλήκι κι όχι άνθρωπος· ανθρώπου παρωδία και λαού απόδιωγμα […].

Σκύλοι με κύκλωσαν, κακοποιών φατρία μ’ έβαλε στη μέση· ξεσκίσανε τα χέρια και τα πόδια μου.

Μπορούν να μετρηθούν όλα τα κόκαλά μου· κι εκείνοι με κοιτάζουνε.

Τα ρούχα μου μοιράζουν μεταξύ τους και ρίχνουν κλήρο για τη φορεσιά μου.

Εσύ όμως, Κύριε, μη μένεις μακριά μου· έλα γοργά να με βοηθήσεις, δύναμή μου!».

Ψλ 22, 2-7. 17-20

 

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Βιώνοντας τη ρήξη ως άρνηση της σχέσης με το Δημιουργό της ζωής στο κείμενο της πτώσης των πρωτοπλάστων και απαντήστε ύστερα στις ερωτήσεις.

Η πτώση των πρωτοπλάστων ως άρνηση της σχέσης με τον Δημιουργό της ζωής

«Απ’ όλα τα ζώα του αγρού, που είχε δημιουργήσει ο Κύριος ο Θεός, το φίδι ήταν το πιο πανούργο. Είπε λοιπόν το φίδι στη γυναίκα: «Αλήθεια είπε ο Θεός να μη φάτε από κανένα δέντρο του κήπου;» Η γυναίκα τού απάντησε: «Μπορούμε να φάμε καρπούς απ’ όλα τα δέντρα, εκτός από κείνο που βρίσκεται στη μέση του κήπου. Ο Θεός είπε να μη φάμε τον καρπό του, ούτε καν να τον αγγίξουμε, για να μην πεθάνουμε». Τότε το φίδι είπε στη γυναίκα: «Όχι βέβαια! Δε θα πεθάνετε· ξέρει όμως ο Θεός ότι την ημέρα που θα φάτε απ’ αυτό, θα ανοιχτούν τα μάτια σας και θα γίνετε σαν θεοί, και θα γνωρίζετε το καλό και το κακό».

Η γυναίκα είδε ότι οι καρποί του δέντρου ήταν εύγευστοι, ελκυστικοί και ξεσήκωναν την επιθυμία για την απόκτηση γνώσης. Πήρε, λοιπόν, από τους καρπούς του κι έφαγε· έδωσε και στον άντρα της που ήταν μαζί της, και έφαγε κι αυτός. Τότε άνοιξαν τα μάτια και των δύο και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί. Έραψαν, λοιπόν, φύλλα συκιάς και έφτιαξαν καλύμματα για να σκεπάσουν τη γύμνια τους.

Τότε άκουσαν το θόρυβο που έκανε ο Κύριος ο Θεός, καθώς περπατούσε στον κήπο το δειλινό, και κρύφτηκαν απ’ αυτόν ο Αδάμ και η γυναίκα του ανάμεσα στα δέντρα του κήπου.  Αλλά ο Κύριος ο Θεός φώναξε τον Αδάμ και του είπε: «Πού είσαι;» Εκείνος απάντησε: «Σε άκουσα στον κήπο, φοβήθηκα και κρύφτηκα, γιατί είμαι γυμνός». «Ποιος σου είπε πως είσαι γυμνός;» ρώτησε ο Θεός. «Μήπως έφαγες από το δέντρο που σου είχα απαγορέψει να φας;» Ο Αδάμ αποκρίθηκε: «Η γυναίκα που μου έδωσες, εκείνη μου πρόσφερε έναν καρπό και έφαγα». Ο Κύριος ο Θεός ρώτησε τη γυναίκα: «Γιατί το έκανες αυτό; » Εκείνη απάντησε: «Το φίδι με εξαπάτησε και έφαγα».

Τότε είπε ο Κύριος ο Θεός στο φίδι: «Γι’ αυτό που έκανες, καταραμένο να ’σαι μόνο εσύ απ’ όλα τα ζώα της γης! Με την κοιλιά θα σέρνεσαι, και χώμα θα τρως σ’ όλη σου τη ζωή. Έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ’ εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ θα του πληγώσεις τη φτέρνα».

Και στη γυναίκα είπε: «Θ’ αυξήσω κατά πολύ τη θλίψη και τους πόνους της κυοφορίας σου, και με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου. Η επιθυμία σου θα στρέφεται προς τον άντρα σου, αλλά αυτός θα σε εξουσιάζει». Μετά είπε στον Αδάμ: «Επειδή άκουσες τη γυναίκα σου κι έφαγες από το δέντρο, απ’ το οποίο σε είχα διατάξει να μη φας, καταραμένη θα είναι η γη εξαιτίας σου. Με μόχθο θα την καλλιεργείς σ’ όλη σου τη ζωή. Αγκάθια και τριβόλια θα σου βλασταίνει και θα τρως το χορτάρι του αγρού. Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, ώσπου να ξαναγυρίσεις στη γη από την οποία προήλθες, γιατί χώμα είσαι, και στο χώμα θα επιστρέψεις».

Ο Αδάμ ονόμασε τότε τη γυναίκα του «Εύα» γιατί αυτή έγινε μητέρα όλης της ανθρωπότητας. Ο Κύριος ο Θεός έφτιαξε για τον Αδάμ και τη γυναίκα του δερμάτινους χιτώνες και τους έντυσε. Και σκέφτηκε: «Τώρα πια ο άνθρωπος έγινε σαν ένας από μας στο να γνωρίζει το καλό και το κακό. Υπάρχει, λοιπόν, κίνδυνος ν’ απλώσει το χέρι του και να φάει από το δέντρο της ζωής και να ζήσει αιώνια». Έτσι, ο Κύριος ο Θεός έδιωξε τον άνθρωπο από τον κήπο της Εδέμ, για να καλλιεργεί τη γη απ’ την οποία είχε προέλθει.

Αφού, λοιπόν, έδιωξε τον άνθρωπο, έβαλε στα ανατολικά του κήπου τα χερουβίμ και το πύρινο περιστρεφόμενο ξίφος, για να φυλάνε το δρόμο που οδηγούσε στο δέντρο της ζωής».

Γεν 3, 1-24

1. Πώς νοείται η εντολή «Είπε ο Θεός να μη φάτε από το δέντρο που βρίσκεται στη μέση του κήπου» και πως νοείται ο θάνατος ύστερα από την παράβαση της εντολής;
2. Ο άνθρωπος φαίνεται να είναι αναγκασμένος να αμαρτήσει στην διήγηση; Τι ρόλο παίζει το φίδι;
3. Πως νοούνται οι σχέσεις των ανθρώπων πλέον; Υπάρχουν κοινά στοιχεία με το σήμερα;
4. Και σκέφτηκε: «Τώρα πια ο άνθρωπος έγινε σαν ένας από μας στο να γνωρίζει το καλό και το κακό. Υπάρχει, λοιπόν, κίνδυνος ν’ απλώσει το χέρι του και να φάει από το δέντρο της ζωής και να ζήσει αιώνια». Έτσι, ο Κύριος ο Θεός έδιωξε τον άνθρωπο από τον κήπο της Εδέμ, για να καλλιεργεί τη γη απ’ την οποία είχε προέλθει. Πράγματι ο Θεός δεν ήθελε ο άνθρωπος να γίνει αθάνατος;

 

Αξιολογώντας: Δείτε το βίντεο «MAN» και δημιουργήστε έναν κατάλογο για τα πράγματα για τα οποία είμαστε πλέον υπεύθυνοι. Ύστερα συζητείστε αν η ελευθερία είναι το ίδιο πράγμα για όλους.

Είμαι υπεύθυνος για…

1.

2.

3.

4.

5.

«Ενεργός πειραματισμός»: Δραματοποίηση μιας κατάστασης, όπου οι γονείς πετυχαίνουν να δείξουν στην δεκαπεντάχρονη κόρη τους ή τον γιό τους ότι κάτι που θέλει να κάνει δεν είναι σωστό.