Για το κλειστό σχολείο

Κατηγορία: Σκέψεις και απόψεις

Στέκομαι στο πεζοδρόμιο και κοιτώ το λουκέτο στα κάγκελα του σχολείου. Στο δρόμο οι περαστικοί αποστρέφουν το βλέμμα, όταν δεν σκύβουν το κεφάλι. Να συνήθισαν πια τις λέξεις και τις εικόνες, να μην έχουν το κουράγιο να πουν κουβέντες, έστω μια βρισιά, όπως άλλοτε;

Θέση μου είναι ότι το όποιο κλειστό σχολείο είναι σε βάρος των ίδιων των μαθητών και άρα της ίδιας της κοινωνίας. Την ώρα που άλλοι συνομήλικοι των παιδιών σε άλλες χώρες έχουν μοναδικές ευκαρίες να βιώσουν τη μάθηση, τα δικά μας παιδιά εμπλέκονται σε μια διαδικασία που έρχεται από το παρελθόν με άγνωστες συνέπειες στο μέλλον.

Κλειστό για πρώτη μέρα το σχολείο σήμερα. Οι μαθητές το κετέλαβαν με μια σειρά ετερογενών αιτημάτων. Στο σχολικό συμβούλιο που έγινε τα περισσότερα από τα αιτήματα μου ακούστηκαν "φυτεμένα" στα κεφάλια των παιδιών, άλλα πάλι ως συνέπεια μιας παιδικής αφέλειας που πρέπει ως ένα σημείο να δικαιολογούμε.

Γιατί τι άλλο να σκεφτεί κανείς πέρα από την προπαγάνδα που υπέστησαν παιδάκια ηλικίας 13-15 ετών όταν ακούει ως αιτήματα π.χ. το "μαζικό διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών", "την κατάργηση του 23% ΦΠΑ στις τιμές του κυλικείου", "την καλύτερη διαπαιδαγώγιση", αλλά και "την ανάγκη για αντισυπτικά στις τουαλέτες", "τον ένα χαλασμένο ανεμιστήρα"; Και τι να υποθέσει κανείς όταν για μια σειρά αιτημάτων της πλάκας ως μορφή διεκδίκησης επιλέγεται η κατάληψη ενός σχολείου;

Αν τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας, τότε φέρουν ένα μόνο μικρό μέρος ευθύνης, το οποίο δικαιολογείται λόγω ηλικίας. Το μεγάλο λάθος, η μεγάλη ευθύνη βαρύνει εμάς. Εμείς καταλαμβάνουμε δημόσιες υπηρεσίες, εμείς ζητάμε την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων, εμείς παρέχουμε εκπαίδευση χαμηλής ποιότητας, εμείς δεν τυπώσαμε βιβλία, εμείς στεγάζουμε μαθητές σε φυλακές, εμείς δεν ξέρουμε πως να διεκδικούμε. Εμείς σε τελική ανάλυση κατευθύνουμε άλλους για να εξυπηρετούμε συμφέροντα τρίτων.

Το μόνο θετικό από την ιστορία είναι ότι οι μαθητές εκτέθηκαν. Βγήκαν μπροστά και άρθρωσαν έναν λόγο. Συμμετείχαν σε μια διαδικασία διαλόγου και αντιπαράθεσης. Πείστηκαν ότι η μόνη διέξοδος από το πρόβλημα είναι η διαβούλευση.

Ελπίζω ότι όσοι μαθητές συμμετείχαν στο σχολικό συμβούλιο θα καταφέρουν να πείσουν τους συμμαθητές τους με επιχειρήματα για τη λήξη της κατάληψης.