|
| |
Ο ΑΓΙΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΣΗΜΕΡΑ
Είναι ένα από
τα παλιότερα
χωριά του Νομού
Πιερίας.
Βρίσκεται στη
δυτική έξοδο
των στενών της
Πέτρας,
ελέγχοντας μια
από τις κύριες,
και την πιο
κύρια πριν από
τη διάνοιξη των
Τεμπών, οδό
προς τη νότια
Ελλάδα.
Είναι
κτισμένος σε
μέσο υψόμετρο 800
μ. στην άκρη
μιας κοιλάδας
και
περιβάλλεται
από ένα
πανέμορφο
δάσος 46.000
στρεμμάτων που
αποτελείται
κυρίως από οξιά,
δρυς, πεύκα και
ελάτη. Σε
μικρότερο
ποσοστό όμως
υπάρχει κέδρος,
σφενδάμη, λεύκη
και διάφορα
άλλα δέντρα. Η
χλωρίδα είναι
πολυποίκιλη
αφού η περιοχή
βρίσκεται
ανάμεσα σε τρία
μυθικά βουνά,
Όλυμπο – Τίταρο
– Πιέρια, που
είναι γνωστό
ότι υπάρχει η
μεγαλύτερη
χλωρίδα της
Ευρώπης.
Η πανίδα,
πλούσια στο
παρελθόν, έχει
συρρικνωθεί
από την
υπερθηρία και
την εκτεταμένη
χρήση
φυτοφαρμάκων.
Οδεύοντας
κανείς από τον
Άγιο Δημήτριο
προς τις «Γούβες»
από το δασικό
δρόμο που
οδηγεί εκεί και
παρακάμπτοντας
την περιοχή «Λιζάδικο»
ή Λιξάδικο»
φθάνει σε ένα
σημείο που έχει
ίσως την πιο
συνταρακτική
θέα του Ολύμπου.
Βρίσκεται
ακριβώς
απέναντι από
τις κορυφές,
από τη βόρεια
πλευρά,
αντικρίζοντας
τους
τεράστιους
γκρεμούς και
τις μεγάλες
χαράδρες, την
πιο όμορφη και
άγρια πλευρά
του Ολύμπου.
Από την
απέναντι
πλευρά, βόρεια
του οικισμού,
εκτείνεται ο
Τίταρος, όχι
εντυπωσιακός
σαν εικόνα αλλά
μυθικός, αν
αναλογιστούμε
ότι από δω ήταν
ο μάντης της
Αργούς στην
Αργοναυτική
εκστρατεία και
πίσω
προβάλλουν τα
Πιέρια.
Η κοιλάδα
δυτικά του
χωριού έχει
καλλιεργήσιμη
έκταση
ικανοποιητική
ώστε να παρέχει
αυτάρκεια
στους
κατοίκους. Η
ύπαρξη
ποικιλίας
αγρίων
οπωροφόρων
δένδρων (μηλιές
– αχλαδιές –
κορομηλιές –
κερασιές κ.λ.π.)
δεικνύει
περιβάλλον
κατάλληλο για
διαμονή.
Εξάλλου ήταν
προτιμητέα για
οικισμούς θέση
με υψόμετρο από
450 – 500 ως 1000 μ. γιατί
αφενός ήταν
αρκετά ψηλά
ώστε να
απουσιάζει η
υγρασία των
πεδιάδων με τα
έλη
προσφέροντας
υγιεινότερο
περιβάλλον και
αφετέρου είναι
κατάλληλη για
διάφορες
καλλιέργειες
πεδινές και
ορεινές,
κάνοντας τους
οικισμούς
αυτάρκεις από
προϊόντα, ενώ
παράλληλα
είναι ιδανικός
χώρος για
κτηνοτροφία.
Η
αστυφιλία, η
αλλαγή του
τρόπου ζωής
άλλαξε ριζικά
το τοπίο. Μη
μπορώντας να
προσαρμοστούν
στα νέ δεδομένα,
πολλοί
μετανάστευσαν
στην
εικοσαετία 60 - 70
με αποτέλεσμα
να μειωθεί το
δυναμικό του
χωριού σχεδόν
στο μισό. Η
παραγωγική
δομή
κατέρρευσε και
ένα δυναμικό
κεφαλοχώρι
κατέληξε σε
φθίνοντα
οικισμό. Η
μονοκαλλιέργεια
του καπνού αν
το εξετάσει
κανείς
ουσιαστικά,
πέρα από
πρόσκαιρα
οφέλη, μόνο
ζημιά έκανε.
Σήμερα
είναι ένας
οικισμός του
νέου Δήμου
Πέτρας με 450
περίπου σπίτια
και 900 περίπου
κατοίκους εκ
των οποίων
πολλοί
εργάζονται
εκτός χωριού.
Παρ΄ όλο το
εξαιρετικό
φυσικό
περιβάλλον και
τη δυνατότητα
ανάπτυξης
βρίσκεται
στάσιμο σε
αναζήτηση του
δρόμου για το
μέλλον.
Είθε
αυτός να είναι
ο σωστός!!!.
Φωτογραφίες
του χωριού
|