|
«Ειν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων ΄ ειν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε ΄ κομμάτι παίρνουμε επάνω μας ΄ κι αρχίζουμε να ‘χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας Βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.
Ειν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη Θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται ΄ ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει ΄ κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω, Στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κι αισθήματα. Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε». |
|
«Ειν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων ΄ ειν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε ΄ κομμάτι παίρνουμε επάνω μας ΄ κι αρχίζουμε να ‘χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας Βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.
Ειν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη Θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται ΄ ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει ΄ κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω, Στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κι αισθήματα. Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε». |
