Ο Ναός της Αγίας Αικατερίνης στη Θεσσαλονίκη είναι βυζαντινός ναός χτισμένος την περίοδο 1320-1330. Είναι κτίσμα χαρακτηριστικό της λεγόμενης «Μακεδονικής Σχολής».
Γύρω από το τετράγωνο της βάσης του τρούλου ο ναός αναπτύσσεται προς τρεις κατευθύνσεις (νότο, δύση, και βορρά) ένα χαμηλωμένο κλίτος τον κάνει ευρύχωρο και του προσθέτει κομψότητα, καθώς στις τέσσερις γωνίες του κλίτους ανυψώνονται ισάριθμοι τρούλοι, πιο χαμηλοί από τον κεντρικό που κυριαρχεί. Στο εσωτερικό διασώζονται τμήματα της αρχικής τοιχογράφησης στο ιερό, τον τρούλο και το νάρθηκα. Οι τοιχογραφίες αυτές που είναι σύγχρονες με το ναό, παριστάνουν μορφές Αγίων, σκηνές από το Ευαγγέλιο, θαύματα του Χριστού κ.ά. και είχαν σοβατιστεί από τους Τούρκους όταν μετέτρεψαν το ναό σε μουσουλμανικό τέμενος (τζαμί) με το όνομα «Γιακούπ-πασά τζαμί».
Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον ναό των Αγίων Αποστόλων Θεσσαλονίκης.