Στα τέλη του Αυγούστου του 2005 με ένα πλοίο προερχόμενο από τη Ζάκυνθο, εξορμήσαμε περί τους 250 εκδρομείς με αφετηρία το Κατάκολο και προορισμό τις Στροφάδες. Μετά από αρκετή καθυστέρηση,ξεκινήσαμε κατά τις 8 το πρωί για τα νησάκια με άνεμο και αρκετό κούνημα για το μικρό σκαρί. Σε 1,5 περίπου ώρα, όσοι είχαν κυάλια μας ειδοποίησαν να κοιτάμε ευθεία μπροστά, γιατί τα δυό νησάκια του προορισμού μας σε λίγο θα φαίνονταν.Πράγματι, οι πιό έμπειροι είδαν σε λίγο τα δυό σχεδόν επίπεδα και χαμηλά νησάκια .



Πλησιάζοντας, οι Στροφάδες φαινόντουσαν όλο και καθαρότερα, και βεβαιωθήκαμε για όσα είχαμε ακούσει :
Η έλλειψη κάποιου σημαντικά ψηλού σημείου πράγματι τα κάνει σχεδόν αόρατα για τα πλοία.




Το μόνο που ξεχωρίζει είναι το κτίριο του μοναστηριού στο νησάκι αριστερά μας.



Σε 2,5 ώρες περίπου φτάσαμε στα δυό πανέμορφα αυτά νησάκια και αρχίσαμε την προσέγγιση στο λιμανάκι του μεγαλύτερου, κάτω ακριβώς από τη μονή.



Αποβιβαστήκαμε και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας από το παλιό Μοναστήρι.
Το μοναστήρι των Στροφάδων μοιάζει περισσότερο με κάστρο και εντυπωσιάζει με τον επιβλητικό όγκο του που τονίζεται από το ότι το νησί είναι επίπεδο και δεν υπάρχουν άλλα κτίρια κοντά του.



Εντονο το ενδιαφέρον και η περιέργεια όλων για το χώρο. Γρήγορα θα παρακολουθήσουμε τη δοξολογία που θα κάμει ο παπα-Γρηγόρης και θα αρχίσουμε κατόπι τις εξερευνήσεις μας.
Στις 3 περίπου το μεσημέρι αναχωρήσαμε για να επιστρέψουμε στο Κατάκολο. Ο καιρός αυτή τη φορά ήταν γλυκός και είχαμε νηνεμία.