Στροφάδες

Οι Στροφάδες είναι δύο νησάκια στη μέση της Μεσογείου, ακριβώς 27 μίλια τόσο από την Ζάκυνθο όσο και από την ακτή της Πελοπονήσου.

Τα δύο νησιά ονομάζονται Αρπύα το πιο μικρό και Σταμφάνη το μεγαλύτερο, και τα δυό είναι πεδινά και έχουν μέγιστο υψόμετρο από τη θάλασσα 20 μέτρα. Οι ακτές των δύο αυτών νησιών είναι βραχώδεις και έχουν παραλίες με άμμο. Σήμερα, εκτός από την πλούσια άγρια βλάστηση που καλύπτει ολόκληρο το νησί, υπάρχουν ακόμη οπωροφόρα δέντρα όπως πορτοκαλιές, λεμονιές, συκιές. Υπάρχουν πάνω από 250 είδη φυτών και λουλουδιών μεταξύ των οποίων το πιο διαδεδομένο είναι ο αιωνόβιος κέδρος, που σχηματίζει και ένα πυκνό δάσος.
Οι Στροφάδες αποτελούν μέρος του θαλάσσιου πάρκου γιατί σ'αυτά τα δυό νησάκια κάνουν την φωλιά τους περισσότερα από 1200 είδη αποδημητικών πουλιών που κάθε χρόνο φεύγουν από την Αφρική και ξεκουράζονται σ' αυτό τον τόπο; ανάμεσα στα διάφορα είδη υπάρχουν η δεκαοχτούρα, ο κούκκος, η καρδερίνα, ο τσαλαπετεινός, και το χελιδόνι.

Εκτός από τόπος ζωής των διαφόρων ειδών ζώων και φυτών, είναι και κατοικία του μοναδικού καλόγερου που ζεί σ' αυτόν τον παράδεισο. Στο νησί υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας Μητέρας του Θεού, ιδρύθηκε το 1200 περίπου σύμφωνα με την επιθυμία της πριγκίπησσας Ειρήνης, κόρης του αυτοκράτορα της Νίκαιας, που χάρη σ'αυτά τα νησάκια σώθηκε μετά από ένα ναυάγιο.

Αυτό το μοναστήρι είναι ένα κάστρο που αντιστάθηκε στο χρόνο, στη φύση, και στους πειρατές που του επιτέθηκαν και το λεηλάτησαν επανειλημένα, μα τώρα παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια παρακμής με ρωγμές στους τοίχους τους καταστρεμένους από το χρόνο. Στο παρελθόν εκεί ζούσαν πολλοί μοναχοί και ανάμεσά τους ο Aγιος Διονύσιος σημερινός προστάτης του νησιού της Ζακύνθου και σε ανάμνηση χρόνων μακρυνών υπάρχουν οι βυζαντινές εικόνες, τα καντηλέρια και τα κεντήματα καθώς και μερικά γλυπτά όπως ο δικέφαλος αητός, σύμβολο της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Οι Στροφάδες έγιναν γνωστές για την ομορφιά τους, την πλούσια βλάστηση και γιατί είναι πέρασμα για πάνω από χίλια είδη αποδημητικών πουλιών κάθε χρόνο. Στο παρελθόν αυτά τα νησιά τα θεωρούσαν ως τα πιο εύφορα στην Ελλάδα, υπήρχαν κήποι που με τα φρούτα που παρήγαγαν μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των εκατό μοναχών που ζούσαν εκεί.