42  49   2    8

 7    3  46  45

48  43   9    1

4     6  44  47

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ολόκληρου του κόσμου και μεταξύ πολλών κακών η χειρότερη κουζίνα ποιά είναι δέν θα σας πώ, μόνο τα χαρακτηριστικάτης θα σας περιγράψω:

-         Χρησιμοποιεί εκλεκτό λάδι που το μετατρέπει σε δηλητήριο μαγειρεύονταςτο, ενώ ωμό θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο. Το δηλητήριο αυτό το χρησιμοποιεί απολύτως σε όλα τα φαγητά, κατα προτίμησιν μαζί με κρεμμύδι που χρησιμοποιείται στη διαδικασία μαγειρέματος του λαδιού, ωστε να γίνει ακόμη πιό απαίσιο.

-         Αναμιγνύει πάντοτε αμυλώδεις και με ζάχαρη τροφές μαζί με ζωικές πρωτεΐνες, που είναι ο πιό ανθυγιεινός συνδυασμός.

-         Γενικώς αγαπά την ανάμειξη διαφόρων συστατικών που δέν πρέπει να συνδυάζονται, π.χ. οξέα όπως λεμόνι σε αμυλώδεις τροφές, υπερβολική ποσότητα λιπών μαζί με άμυλα.

-         Περιφρονεί όλες τις άλλες τροφές εκτός απο το κρέας και προπάντων το μοσχαρίσιο, το οποίο λαμβάνεται με τον πιό απαίσιο και ανόσιο τρόπο θανάτωσης που μπορεί να γίνει, απο ζώα που εντελώς αφύσικα και σε στενότατο χώρο περιορισμένα ζούν, τόσο που απο την ακινησία σαπίζουν τα κρέατατους ενώ ακόμη ζούν. Μόνο το κρέας θεωρείται πραγματική τροφή, όλα τα άλλα απλώς γαρνιτούρες, διακόσμηση.

-         Κρέας κυνηγιού νωπό είναι πρακτικώς ανύπαρκτο στην αγορά απο την οποία η κουζίνα αυτή αντλεί τα υλικάτης.

-         Αγνοεί παντελώς την έννοια της αιματηρής και της αναίμακτης θυσίας, που αποτελούσε πρωταρχικό νόμο για τους προγόνους του λαού που σήμερα καθώς εδώ περιγράφω διαιτάται, και για όλους τους άλλους λαούς άλλωστε.

-         Απο όλα το πιό ανόσιο, προπάντων τιμά τα γεύματα στα οποία συνδυάζονται γαλακτοκομικά προϊόντα μαζί με κρέας.

-         Καταναλώνει αλάτι πολύ περισσότερο απο ό,τι χρειάζεται.

-         Περιφρονεί ή αγνοεί τα υλικά και τις μεθόδους των προγόνων του λαούτης (σέβεται μόνο λίγα, τα πιό ανθυγιεινά), ενώ έχει πέσει με τα μούτρα σε ορισμένα υλικά ξενόφερτα και μεθόδους ξενόφερτες.

-         Και σύν τοις άλλοις, η κουζίνα αυτή είναι του σύγχρονου κόσμου η πιό μονότονη, τουτέστιν γνωρίζει τη μικρότερη ποικιλία υλικών που κι αυτά τα χρησιμοποιεί για έναν ελάχιστο αριθμό φαγητών, απο τα οποία σπανίως και σε μικρό βαθμό αποκλίνει. Τα μή γνώριμα υλικά, τις διαφορετικές κουζίνες, διαφορετικούς τρόπους μαγειρέματος, δέν τα γνωρίζει, και όταν τα γνωρίσει δέν ενδιαφέρεται να τα αφομοιώσει, είτε απο φθόνο, είτε απλώς απο προσκόλληση στα λίγα γνώριμα.

-         Ονομάζει νηστίσιμα τα προϊόντα φόνου ζώων όταν τυχαίνει το αίματους να μήν είναι κόκκινο, επίσης νηστίσιμα ονομάζει ψαριών με κόκκινο αίμα τα αμέτρητα αυγά που λαμβάνονται με φόνο των μητερών ψαριών, ενώ τα αυγά που λαμβάνονται χωρίς φόνο, και το γάλα που λαμβάνεται χωρίς φόνο, τα θεωρεί μή νηστίσιμα. Όχι λιγότερο παράλογη, σεβαστή εν τούτοις  είναι η παράδοση οτι το φυτικό λάδι είναι κατάλυση νηστείας, τη στιγμή που σάρκες ζώων χωρίς κόκκινο αίμα θεωρούνται νηστίσιμες, καθώς νηστίσιμες και οι ελιές απο τις οποίες παράγεται το λάδι. Οι περι νηστείας αυτές αντιλήψεις δέν βασίζονται ούτε σε καμία γνωστή παράδοση ούτε στην Αγία Γραφή, η οποία απαγορεύει ακόμη και εκτός νηστειών τις σάρκες ζώων χωρίς κόκκινο αίμα.

-         Ενώ εφαρμόζει πιστά όλους τους ανωτέρω κανόνες, η κουζίνα αυτή διατείνεται οτι είναι η καλύτερη του κόσμου, χωρίς ωστόσο να υποβληθεί σε σύγκριση με διαφορετικές κουζίνες.

Ίσως να έχετε καταλάβει οτι η ανωτέρω κουζίνα είναι η πιό επιβλαβής για την κάθε είδους υγεία και για τη ζωή εκεινών που την ακολουθούν, και όποιος θέλει να πάψει να αυτοκαταστρέφεται, πρέπει να κάνει στροφή 180^ο αφήνοντας τους άλλους στην αυτοκαταστροφική κατηφόρατους. Εύκολη είναι η κατηφόρα, αλλα ζωή θα πεί όσο ζούμε να εργαζόμαστε για «να σηκωθούμε ψηλότερα» που λέει και ο Σεφέρης.

Σωστή μαγειρική θα πεί να κάνουμε τα αντίθετα απο όλα όσα περιέγραψα ανωτέρω, έτσι ώστε να φτάσουμε στην αγνότητα διατροφής παλαιότερων, αγνότερων εποχών.

Έχει τύχει να πετύχω κάποια ωραία φαγητά (συμπεριλαμβανομένων επιδορπίων, προγευμάτων, ποτών) που ακολουθούν τους σωστούς κανόνες, τα περιγράφω σάν παραδείγματα μιάς άλλης διατροφικής ηθικής και λογικής, που μόνο άνθρωποι με αυξημένη ευαισθησία θα προθυμοποιηθούν να υιοθετήσουν.

Πρέπει να έχουμε υπόψημας τις 3 ιδιότητες των πραγμάτων, που είναι το racas, το tamas και το sattwa. Το racas είναι το πάθος, έξαψη, υπερκινητικότητα. Τροφές με πολύ racas είναι όσες έχουν υπερβολικά δυνατή γεύση, είτε ξινή, είτε καυτερή, είτε οποιαδήποτε πολύ έντονη γεύση. Το tamas είναι σκοτάδι, θολούρα, νωθρότητα, μπαγιατίλα, καταστροφικότητα. Όσο περισσότερο χάνει τη φρεσκάδατου ένα πράγμα, τόσο περισσότερο tamas έχει. Επίσης tamas δημιουργείται με το παραπανίσιο μαγείρεμα, και προπάντων με ορισμένα υλικά όπως μαγειρεμένο λάδι, ή μαγειρεμένο κρεμμύδι. Η συντριπτική πλειονότητα του λαού στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, φαγητό ονομάζει μόνο ό,τι είναι πλούσιο σε tamas, γι’ αυτό όταν το tamas στην τροφή τους φαίνεται ανεπαρκές, φροντίζουν να το αυξήσουν με μαγειρεμένο λάδι, σύβραση κρεμμυδιού και άλλα τέτοια κόλπα. Το sattwa είναι η ιδιότητα της ισορροπίας, διαύγειας, ηρεμίας, καλοσύνης. Όλες οι τροφές που δίνει η φύση είναι sattwa, εφόσον δέν έχουν μιανθεί, μπαγιατέψει, ή παραμαγειρευθεί. Ακόμη και οι τροφές με πολύ έντονη γεύση όπως το λεμόνι ή η καυτερή πιπεριά, είναι sattwa όταν δέν υπερβαίνουν μιά ορισμένη ποσότητα. Συνεπώς το tamas και το racas στις τροφές είναι όχι δημιουργήματα της φύσης, αλλα της ανθρώπινης μοχθηρίας.

Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι δέ οι εκλεκτοί. Ανάλογα με το θεό που λατρεύει ο άνθρωπος, είναι και οι τροφές που αγαπά. Αλλαγή διατροφής θα πεί αλλαγή ηθικής, αλλαγή λατρείας. Όποιος λατρεύει ακάθαρτες θεότητες, είναι απολύτως αδύνατον να αγαπήσει καθαρή διατροφή. Η μέσατου ακάθαρτη θεότητα πρέπει με ακάθαρτη τροφή να τραφεί, αλλιώς τον άνθρωπο θα εγκαταλείψει, θα τον χάσει, που δέν θέλει να τον χάσει, γι’ αυτό και ΦΥΣΙΝ ΠΟΝΗΡΑΝ ΜΕΤΑΒΑΛΕΙΝ ΟΥ ΡΑιΔΙΟΝ.

Λοιπόν, καιρός να αρχίσω τα παραδείγματαμου:

1. Μήλα με γιαούρτι κ μέλι. Αυτή είναι η πρώτη εναλλακτική διατροφή που δοκίμασα. Μιά φορά ήμουν με κάτι συμφοιτητέςμου, εγώ τεταρτοετής, καθόμασταν σε μιά καφετέρια με χαμηλό φωτισμό, πέτρινους τοίχους, στην παραλία トウ レテュﾐノウ. Ένας συμφοιτητήςμου, ο テャナシヽ　コﾘネーラ゜キヽ, ｴーラｷレヨーテーヽ, μου λέει: «παράγγειλε μήλο με γιαούρτι κ μέλι, είναι θαυμάσιο». Έρχεται ο σερβιτόρος, λέω: «μήλο με γιαούρτι κ μέλι». «Δέν έχουμε», λέει ο σερβιτόρος. «Πώς!» λέει ο テャナシヽ, «εγώ άλλες φορές που ήρθα εδώ, αυτό έφαγα• ε… δηλαδή ήπια». Πάει ο σερβιτόρος, βάζει στο μπλέντερ μήλο, γιαούρτι κ μέλι, μας φέρνει απο ένα ποτήρι τέτιο πράγμα. Μου άρεσε, σκέφθηκα «αυτό θα είναι πολύ ωφέλιμο να το τρώει κανείς, κ μάλλον θα μπορεί να ζήσει κανείς με αυτό για αρκετές μέρες, θα το δοκιμάσω να δώ άν γίνεται». Έπιασα κ τρεφόμουν με αυτά κ μόνο για αρκετές συναπτές μέρες. Δέν μου δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως αισθανόμουν μιά ευεξία σάν να ξαναγεννήθηκα. Τα αρνητικάμου συναισθήματα αδυνάτισαν πολύ. Ένιωσα τα ιγμόριαμου να καθαρίζουν. Απολάμβανα την τροφήμου περισσότερο απο πρίν, κ ήταν πολύ ευκολότερο να την βρίσκω κ να καθαρίζω τα σκεύη. «Τόσα χρόνια να τρώω πληρώνοντας σε εστιατόρια όταν τελείωναν τα κουπόνια, τί χαζός ήμουν!» σκέφτηκα. Γιαούρτι παραδοσιακό στο レテュﾐノ、 έφτιαχνε μόνο ο ペﾛヴォリ゜ャナキヽ στο マｷル・ヽテノ・ (οδός ニケーヲロウ ヲーカ・) κ ένα άλλο μαγαζάκι (στην οδό ヤフ゛ダキ άν θυμάμαι καλά). Αλλα ήταν υπέροχο, τέτιο γιαούρτι, πρόβειο, πουθενά αλλού δέν έχω δοκιμάσει, γεύση του Παραδείσου! Επειδή αυτό το γιαούρτι δέν ήταν εύκολο να το έχω κάθε μέρα, άρχισα να δοκιμάζω στη θέσητου άλλα γαλακτομικά, όπως την περίφημη κρητική μυζήθρα. Ακόμη κ ξερή μυζήθρα, που ήταν πολύ αλμυρή, περίμενα να με βλάψει, αλλα δέν με πείραξε, ούτε ιδιαίτερη δίψα μου έφερε. Μέχρι τότε, το πιό επιβλαβές πράγμα στη διατροφή θεωρούσα πως ήταν το αλάτι. Τώρα είδα οτι δέν είναι αυτό• λοιπόν τί είναι; σύντομα βρήκα πως εκείνο που γεμίζει τον άνθρωπο νωθρότητα κ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα, είναι το μαγειρεμένο λάδι. Άρχισα λοιπόν να δοκιμάζω διάφορους συνδυασμούς τροφών φεύγοντας απο τον συνδυασμό μήλο-γιαούρτι-μέλι, προτιμώντας πάντως τα φρούτα κ ό,τι άλλο τρώγεται ωμό. Κρέας κανενός είδους δέν έτρωγα κατ’ ιδίαν. Δέν είχα ιδέα οτι φέρνει κακοτυχία, απλώς δέν το αγαπούσα κ δέν το έβρισκα καθόλου χρήσιμο. Ήξερα οτι πρωτεΐνες υπάρχουν παντού, κ πρωτίστως στα γαλακτοκομικά. Όταν τα ζώα σου προσφέρουν το γάλα, που είναι η καλύτερη τροφή, είναι βλακεία να τρώς το κρέαςτους, σκεφτόμουν. Έτρωγα πάντως κρέας στα εστιατόρια κ fast food κ όταν μου πρόσφεραν. Ιδιαίτερα μου άρεσε μιά φορά το εξής (3).
2. Κρίθινα παξιμάδια με αμύγδαλα κ φραγκόσυκα. Αυτά τα είχα φτιάξει κ ποίημα:

«Αμύγδαλα άψητα, κρίθινα παξιμάδια – βρεμένα με νερό φερμένο απ’ τα レ゜ウカ・オレー – κ κόκκινα φραγκόσυκα πού’χω μαζέψει – αυτό το μεσημέρι στη μικρή αυτή πόλη – κανείς δέν έφαγε καλύτερα απο μένα». Πού να ήξερα τί κακό κάνει το άθυτο κρέας, πόσο τυχερός θα αισθανόμουν που δέν το αγαπούσα! Είχε πολλές φραγκοσυκιές ヽト レテュﾐノ、, έβαζα το χέριμου μέσα σε μιά σακκούλα για προφύλαξη απο τ’ αγκάθια κ τα μάζευα. Τα έβαζα κάτω απο τρεχούμενο νερό που έδιωχνε τ’ αγκάθια, τα ξεφλούδιζα κ τα έτρωγα.

3. Κρέας μοσχαρίσιο στο κατσαρολάκι. Το κρέας ποτέ δέν το αγαπούσα, κ δέν θυμάμαι ποτέ, ούτε μία φορά να αγόρασα κρέας αμαγείρευτο, παραμόνο το 1993 όταν πήγα ヽテーン アウヽﾀラリ゜ヤ. Εκεί είχε τόσο ωραία κρέατα, που ήταν δελεαστικά. Μέχρι τότε ποτέ δέν είχα αγοράσει κρέας, αλλα μιά φορά είχα μαγειρέψει κρέας, μου το έδωσε η μαμάμου όταν ήμουν στην ケラモーテー, κατα το 1991. Μαγειρεύεται ώς εξής: Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι λίγο νερό, να έχει ύψος μισό εκατοστό, πέντε χιλιοστά, μέσα στο κατσαρολάκι. Απο πάνω βάζουμε το κρέας, κ λεπτότατες φετούλες πορτοκάλι (άλλα εσπεριδοειδή επίσης κατάλληλα). Το βάζουμε πάνω στο καμινετάκι (γκαζάκι για καφέ) σε όσο γίνεται πιό χαμηλή φωτιά, κ ψήνεται ωραιότατα. Όταν το κατεβάσουμε απ’ τη φωτιά, βάζουμε λίγη σάλτσα σόγιας, τρώμε μαζί κ τις φετούλες του εσπεριδοειδούς κ πίνουμε το λίγο ζουμί που βγαίνει (απο το νερό που βάλαμε, απο το κρέας κ απο το εσπεριδοειδές. Σε αυτό το ζουμί βάζουμε τη λίγη σάλτσα σόγιας κ σε αυτό βουτάμε το κρέας κ το τρώμε, κ όσο ζουμί μείνει το πίνουμε). Αυτό είναι πετυχημένο φαγητό, αλλα άν ήξερα πόσο κακό κάνει, θα προτιμούσα να το δώσω στα σκυλιά, που είχε ο νοικοκύρηςμου εκεί στην ケラモーテー. Καλό θα μπορούσε να κάνει υπο τους εξής όρους: το ζώο να μήν έχει φονευθεί αλλα θυσιασθεί. Το ζώο να θυσιασθεί μόνο άν δέν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει. Κανείς δέν είναι χαζός να θυσιάσει ένα ζώο που δίνει γάλα. Αλλα εκατό φορές πολυτιμότερο απο το κρέας είναι το αίμα. Γιατί να μήν το πάρουμε τρυπώντας μιά φλέβα όπως οι Αφρικανοί απο τον κρόταφο των ζώων χωρίς να τα σκοτώνουν, ή πιό μοντέρνα εν είδει αιμοληψίας; Κ να το μαγειρεύουμε με τσάι κ λαχανικά. Έτσι δέν χρειάζεται να σκοτωθεί το ζώο.
4. Αλλα κ όταν σφάζεται το ζώο, το αίμα είναι εκατό φορές πολυτιμότερο απο το κρέας, θα έπρεπε να παστεριώνεται κ να πουλιέται, αφού πρώτα ένα έστω μικρό μέροςτου θυσιασθεί στο Θεό δια του πυρός. (Έτσι πολύ λιγότερα ζώα θα χρειαζόταν να σφαγούν, γιατί κ σφαζόμενα δέν θα χαραμίζονταν, θα έτρεφαν περισσότερους ανθρώπους). Τότε είτε παστεριωμένο, είτε κ σιγοβρασμένο με πράσινο τσάι κ διάφορα μυρωδικά κ λαχανικά, είναι νοστιμότατο. Πηγαίνει πολύ κ με χυμό απο κράνα, ή βύσινα, ή άλλα όξινα φρούτα. Τώρα αυτό που γίνεται είναι να χαραμίζεται, να πετιέται όλο το αίμα κ να σαπίζει δηλαδή να γίνεται βορά εξαιρετικά δυναμωτική των διαβόλων, οι οποίοι τότε κυριεύουν κ εκείνον που τρώει το στραγγισμένο άνοστο κ άχρηστο κρέας.
5. Τυρί με λαδορίγανη. Παμπάλαιο ελληνικό έδεσμα: τυρί περιχυμένο με ελαιόλαδο και ρίγανη τριμμένη. (Σημειωτέον δέν πρέπει να συνοδεύεται απο αμυλώδη).
6. Toofu με λαδορίγανη. Κόβουμε το toofu κυβάκια ή φετούλες και το αφήνουμε μέσα σε σάλτσα σόγιας μέχρι ένα 24ωρο. Έπειτα το περιχύνουμε με λάδι ελιάς ή λιναριού και τριμμένη ρίγανη, προαιρετικά καί πιπέρι. Εναλλακτική λύση για όσους δέν μπορούν να φάνε γαλακτοκομικά.
7. Deer antler wine. 鹿茸酒. Περιέχει μαλακά κερατάκια ελαφιού που λαμβάνονται χωρίς να σκοτωθεί το ζωάκι, τένοντες ελαφιού, και ένα βότανο που ονομάζεται «ψημένο χώμα». Απίστευτα ζωογονητικό, δυναμωτικό.
8. Πράσινου φασολιού («ροβίτσας») φύτρα με σπιτικό ξύδι. Σιγοβράζουμε τα φύτρα στον αργοβραστήρα (σε πήλινο σκεύος, σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία). Όταν τα βγάλουμε απο τη φωτιά και χλιαρέψουν βάζουμε απο πάνω λάδι σουσαμιού και ξύδι που έχουμε φτιάξει στο σπίτι απο διάλυμα μελιού σε νερό με μύκητα kombucha. Ή ξύδι απο ξύνισμα κρασιού κράνων. Ή umeboshi απο κράνα (που περιέχει και λίγο αλάτι).
9. Το παραπάνω γίνεται και με φύτρα απο μαύρα κινέζικα φασόλια και απο άλλα όσπρια. Είναι τόσο νόστιμο που άμα αρχίσω να το τρώω κινδυνεύω να φάω του σκασμού.
10. Κρασί απο κράνα ή μούσμουλα ή κεράσια ή βύσινα. Ξεκουκουτσιάζουμε τα φρούτα με το εργαλείο που μας έδωσε ο Θεός (τα νύχιαμας). Τα βάζουμε μέσα σε ένα μεγάλο μπουκάλι (ή βάζο). Απο πάνω ρίχνουμε ακατέργαστη ζάχαρη ή μέλι, πράγματα υγροσκοπικά που δέν αφήνουν τα φρούτα να χαλάσουν και έτσι αντί να χαλάσουν ή να ξυνίσουν οινοπνευματοποιούνται, βγάζουν το χυμότους ο οποίος διαλύει την ζάχαρη ή το μέλι, που κι αυτό έπειτα οινοπνευματοποιείται. Όταν η ζάχαρη / μέλι εξαφανισθεί, αδειάζουμε το χυμό = κρασί και τον διατηρούμε στο ψυγείο. Το κρασί αυτό δημιουργεί ίζημα. Όταν το κρασί αναλωθεί και μείνει μόνο το ίζημα, βάζουμε χυμό απο οποιοδήποτε φρούτο ή διάλυμα αραιό μελιού σε νερό, και αυτό θα οινοπνευματοποιηθεί.
11. Κρασί απο μούσμουλα και ζιγγίβερη (ginger). Φτιάχνουμε το κρασί απο μούσμουλα και μέλι και μέσα βάζουμε ψιλές φετούλες ζιγγίβερη. Είναι αρωματικότατο και ωφέλιμο για τα κρυολογήματα και το βράχνιασμα.
12. Umeboshi απο ξυνά δαμάσκηνα ή κράνα. Τα κράνα όλων των ειδών είναι κατάλληλα. Απο δαμάσκηνα κάνει μόνο μιά ποικιλία κόκκινα, μέτρια έως μικρά, απο τη φύσητους ξυνά όταν είναι ώριμα. Χωρίς να πλύνουμε τα φρούτα (εν ανάγκῃ τα σκουπίζουμε με πανί, αλλα δέν τα βρέχουμε) τα βάζουμε σε ένα βάζο (απο κάτω ή ανάμεσάτους προαιρετικά μπορούμε να βάλουμε perilla, ένα μυρωδικό αγαπητό στην Ανατολή, ελλείψει του οποίου μπορούμε να βάλουμε δυόσμο, είναι και ο δυόσμος κατάλληλος), απο πάνω απο τα φρούτα βάζουμε αλάτι (περίπου μιά φουσκωμένη κουταλιά της σούπας σε ένα βάζο του λίτρου). Έπειτα κλείνουμε το βάζο και το αφήνουμε κλειστό για 40 μέρες τουλάχιστον (μέχρι να εξαφανιστεί όλο το αλάτι, καθώς διαλύεται στα υγρά που βγάζουν τα όξινα φρούτα). Το ζουμί που βγαίνει, όταν έχει χαθεί το αλάτι, είναι το umeboshi. Όσο βγάζει ζουμί, το αδειάζουμε και το χρησιμοποιούμε ώς άρτυμα. Όταν πιά πάψει να βγάζει ζουμί (μετά απο 12 μήνες περίπου), τα ξερά πλέον φρουτάκια μπορούμε να τα τρώμε εν είδει ελιάς.
13. Τουρσί απο τζάνερα. (Χωρίς να τα πλύνουμε) Τα χρησιμοποιούμε όπως τα φρούτα στο umeboshi, βγαίνει ένα umeboshi πολύ διαφορετικό απο το παραδοσιακό ιαπωνικό, τα δέ διατηρημένα τζάνερα (πρασινοκίτρινα δαμάσκηνα) έχουν μία περίεργη γεύση που θα αρέσει πολύ σε όσους αγαπούν τις νέες και ενδιαφέρουσες γεύσεις.
14. Ωμά λαχανικά με τυρί, ένα ωραίο παράδειγμα: αγγούρι, witlof, ντομάτα και φινόκϊο με κατσικίσιο τυρί.
15. Soba με αβοκάντο και ωμό nori. Τα κορεάτικα soba (μακαρόνια με φαγόπυρο) είναι πολύ ωραία και φτηνά για την τσέπη του Έλληνα, αλλα στην Ελλάδα δέν βρίσκονται. Λίαν δυσεύρετο στην Ελλάδα είναι και το nori και προπάντων το άψητο. Βράζουμε τα soba, έπειτα τα βάζουμε στις γαβάθες, και απο πάνω βάζουμε μπόλικα κομματάκια ωμό αβοκάντο και ψιλοκομμένο nori. Νοστιμότατο! Αλάτι δέν χρειάζεται, δέν βάζουμε, ούτε σάλτσα σόγιας. Σε άλλο πιάτο μπορούμε να έχουμε αλμυρά πράγματα, όπως κομμάτια τουρσί ή κάππαρι, (όχι ζωικές πρωτεΐνες) για να τσιμπάει όποιος θέλει.
16. Κανονίζουμε να μήν περισσέψει πολύ ζουμί απο τα μακαρόνια, και εκείνο δέν το πετάμε. Σε αυτό μουσκεύουμε κρητικά παξιμάδια ή νιφάδες δημητριακών, κατα προτίμηση κριθαριού.
17. Νιφάδες καλαμποκιού σε χυμό καρότου. Προτιμότερες είναι οι νιφάδες που δέν γίνονται απο αλεύρι καλαμποκιού ώς συνήθως, αλλα απο ολόκληρους σπόρους καλαμποκιού συμπιεσμένους. Τις μουσκεύουμε σε χυμό απο καρότα και τις τρώμε. Είναι μούρλια! Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και χυμούς απο άλλα λαχανικά, αλλα προσοχή: ποτέ όξινο χυμό προσμεμιγμένο σε χυμό καρότου ή άλλου λαχανικού. Παράδειγμα, ελάχιστος χυμός πορτοκαλιού ή λεμονιού μέσα σε χυμό καρότου είναι άθλιος συνδυασμός.
18. Χυμός γκρέιπφρουτ και μήλου. Είναι κάτι το υπέροχο, που αγαπούν ακόμη και οι κολλημένοι στην κρεοφαγία. Βάζουμε στον αποχυμωτή κομμάτια μήλου και γκρέιπφρουτ. Η καλύτερη αναλογία είναι τρία μήλα με ένα γκρέιπφρουτ, αλλα μπορείτε να δοκιμάσετε και διαφορετικές αναλογίες. Απο τα γκρέιπφρουτ προτιμότερα είναι τα γλυκότερα και δή τα κοκκινωπά.
19. Ψητές πατάτες με λίγο βούτυρο. Τις πλένουμε, δέν τις ξεφλουδίζουμε, τις βάζουμε στο φούρνο (άν έχουμε κάρβουνα, ακόμη καλύτερα), ή και στο μικροκυμάτων. Όταν ψηθούν, η φλούδα βγαίνει μόνητης. Αλλα και όσο δέν βγαίνει, την αφήνουμε, δέν βλάπτει. Βάζουμε και λίγο βούτυρο (που λιώνει με τη ζέστη απο τις πατάτες), αλλα όχι μεγάλη ποσότητα βούτυρο. Μπορείτε να δοκιμάσετε και μικροποσότητες ροκφόρ, αλλα ούτε σταγόνα γάλα, ούτε σταγόνα γιαούρτι.
20. Κουκιά χλωρά με λίγο ξύδι και σκόρδο. Τα κουκιά είναι καλύτερο να μαγειρεύονται σε πήλινα ή γυάλινα σκεύη (πυρέξ) και να μήν έρχονται σε επαφή με μέταλλα. Τα πλένουμε και αμέσως τα βάζουμε στο σκεύος. Νερό δέν χρειάζεται, αρκεί εκείνο που έχει μείνει επάνωτους απο το πλύσιμο. Χρησιμοποιούμε τον αργοβραστήρα, ή, ένα άλλο σκεύος, αλλα σε όσο γίνεται χαμηλότερη φωτιά. Άν η κουζίνα έχει τρείς «σκάλες», τη βάζουμε στο μισό. Τα κουκιά θέλουν περισσότερο βράσιμο απο άλλα λαχανικά για να μαλακώσουν. Άν είναι σκέτα σπυριά κουκιά, μαλακώνουν καλύτερα άν βάλουμε και νερό που να τα σκεπάζει. Επίσης γίνονται στον ατμό σε δυνατή φωτιά. Όταν μαγειρευτούν αρκετά, τα βάζουμε στη γαβάθα να χλιαρέψουν και έπειτα βάζουμε ελαιόλαδο, ξύδι σπιτικής κατασκευής και σκόρδο τριμμένο στον ρεντέ (τρίφτη). Μπορούμε να προσθέσουμε σάλτσα σόγιας να αλμυρήσουν.
21. Φασολάκια χλωρά. Όπως τα κουκιά, αλλα τα φασολάκια θέλουν πολύ λιγότερο μαγείρεμα. Δέν χρειάζονται καθόλου νερό πρόσθετο, μόνο όσο μείνει επάνωτους απο το πλύσιμο. Όταν γίνουν, είναι τόσο νόστιμα που με φοβερή όρεξη τα τρώω ολόσκετα, χωρίς αλάτι, χωρίς οτιδήποτε. Ωστόσο γίνονται πολύ ωραία και με λάδι (που το βάζουμε αφού κρυώσουν), λίγη σάλτσα σόγιας ή umeboshi, σπιτικό ξύδι, και σκόρδο ωμό τριμμένο.
22. Όταν τα φασολάκια είναι πολύ τρυφερά, σάν τα κινέζικα snake-beans, είναι αρκετό να τα περιχύσουμε με νερό που έχει βράσει με τα μακαρόνια, ή να τα χώσουμε κάτω απο τα μακαρόνια που έχουμε βράσει, αφού σβήσουμε τη φωτιά. Το ίδιο ισχύει για το σπανάκι, τα τρυφερά σπαράγγια, κινέζικα φυλλώδη λαχανικά, τα μικρά μανιτάρια, και ορισμένα άλλα λαχανικά. Έτσι δημιουργούμε υπέροχες μακαρονάδες.
23. Μακαρονάδα με μανιτάρια και φύτρα πράσινου φασολιού. Μακαρόνια που να τρώγονται είναι τα ασιατικά, και όταν αυτά δέν βρίσκονται, τα παραδοσιακά ελληνικά, σπιτικά ή σάν τα σπιτικά, όπως παραδοσιακές χυλοπίτες, το ποντιακό ευριστόν, και τέτια. Εκείνα τα βιομηχανικά ιταλικού τύπου που πουλιούνται στα σούπερμαρκετ είναι σκληρά και ανούσια, δηλαδή απαίσια, οπότε έχουν το λόγοτους όσοι προτιμούν το κρέας απο τέτιες φυτικές τροφές. Τα πάντα εκτός απο ζωικές πρωτεΐνες μπορούν να συνδυασθούν με ζυμαρικά, ωστε να έχουμε ατελείωτη ποικιλία απο ζυμαρικά, ωστε να μήν τα βαριόμαστε ακόμη και άν τρώμε ζυμαρικά κάθε μέρα.
24. Ένα πετυχημένο φαΐ απο μακαρόνια είναι το εξής: Αφού βράσουν τα μακαρόνια, σβήνουμε τη φωτιά και αμέσως προσθέτουμε φύτρα πράσινου φασολιού (mung bean sprouts) και μικρά μανιτάρια κομμένα κομματάκια. Αφού κρυώσουν, βάζουμε λίγο λάδι φυτικό ψυχράς πιέσεως (κατα προτίμησιν απο σουσάμι) και καρυκεύματα κατα το γούστο του καθενός.
25. Ή, όπως το προηγούμενο, με snow-peas και μανιτάρια, που μαγειρεύονται με τη ζέστη που μένει στα μακαρόνια αφού σβήσουμε τη φωτιά. Μπορούν να πάνε καί τα τρία, snow-peas, μανιτάρια και mung bean sprouts, σε μακαρόνια που μόλις σβήσαμε τη φωτιά.
26. Αρακάς στο φούρνο ή στο grill. Είναι μεγάλη βλακεία να κάνεις τόσο κόπο να καθαρίζεις τον αρακά, όταν μπορείς να τον κάνεις νοστιμότατο χωρίς να τον καθαρίσεις και χωρίς κάν να χρησιμοποιήσεις κανένα μαγειρικό σκεύος. Βάζουμε τους λοβούς του αρακά στη σχάρα του φούρνου (δέν είναι απαραίτητο να τους έχουμε πλύνει, αφού τα τσόφλια θα καούν και θα πεταχτούν). Ανάβουμε το φούρνο ή το grill. Τα εξωτερικά τσόφλια του αρακά ξεραίνονται και τσουρουφλίζονται, ενώ τα μέσα σπυριά του αρακά γίνονται σάν βραστά. Με περισσότερο ψήσιμο γίνονται σάν ψητά, ροδίζουν. Βγάζουμε τους ψημένους λοβούς (με πιάστρες ή ειδικά γάντια) και όταν κρυώσουν, για να μπορούμε να τα πιάσουμε με τα χέρια, αφαιρούμε τα τσόφλια (τώρα αφαιρούνται ευκολότατα γιατί έχουν ξεραθεί ή και μισανοίξει) και τρώμε τα μέσα σπυριά του αρακά, που είναι νοστιμότατα χωρίς να προσθέσουμε απολύτως τίποτα. Βέβαια, άν κανείς θέλει, μπορεί αφού αφαιρέσει τα τσόφλια με τον τρόπο που είπαμε να μαζέψει τα σπυριά του αρακά σε ένα μπώλ και εκεί να προσθέσει π.χ. άθερμο φυτικό λάδι, σάλτσα σόγιας, ρίγανη, ή άλλα καρυκεύματα.
27. Όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο για τον αρακά, όμοια μπορούν να μαγειρευτούν τα χλωρά κουκιά που έχουν μεστώσει. Δέν θέλουν πολύ ψήσιμο.
28. Σημειωτέον, των τρυφερών χλωρών κουκιών οι σπόροι είναι πολύ νόστιμοι και ωμοί και σκέτοι. Ωραίος είναι ωμός και ο φρέσκος αρακάς. Αλλα το πιό νόστιμο χλωρό όσπριο ωμό είναι το ρεβύθι! υπέροχο! είναι το κάτι άλλο!
29. Τάρο και ἰάμ στο φούρνο. Στην Ελλάδα το τάρο είναι εντελώς άγνωστο. (Προσφάτως όμως έμαθα οτι είναι γνωστό στο Καστελλόριζο και στην Κύπρο με το όνομα κολοκάσι). Γιάμ ένα είδος είδα κάνα δυό φορές, εισαγμένα απο την Ολλανδία. Το τάρο ωμό δέν τρώγεται, γιατί καίει στον καταπιώνα (περιέχει οξαλικό ασβέστιο, που χάνεται με το ψήσιμο). Επίσης το γιάμ ωμό δέν είναι ωραίο. Μπορούν να μαγειρευθούν και στον ατμό,  και στον αργοβραστήρα, αλλα καλύτερα είναι στον φούρνο. Τα βάζουμε στο φούρνο ολόκληρα, με τις φλούδες, αφού τα πλύνουμε, και τα ψήνουμε. Αφού ψηθούν, η φλούδα βγαίνει πολύ εύκολα. Είναι νοστιμότατα, δέν χρειάζονται κανένα καρύκευμα και τίποτε συνοδευτικό. Πηγαίνουν πάντως ωραία με τα περισσότερα λαχανικά. Το τάρο πηγαίνει και μαζί με γλυκά πράγματα, το γιάμ μαζί με αλμυρά.
30. Παντζάρι στο φούρνο. Το παντζάρι όταν είναι φρέσκο και χωρίς χημικά καλλιεργημένο, είναι ωμό νοστιμότατο, είτε μόνοτου, είτε μαζί με άλλα λαχανικά ή αμυλώδη ή πρωτεϊνούχες τροφές. Επίσης γίνεται ωραίο στο φούρνο: το πλένουμε, το βάζουμε ολόκληρο άκοπο στη σχάρα του φούρνου, και ψήνεται.
31. Παντζάρι στο φούρνο με ωμή καρύδα. Ωραιότατος συνδυασμός. Γενικά η ωμή καρύδα πηγαίνει με γλυκά πράγματα, π.χ. ξηρά φρούτα, και ο συνδυασμός καρύδας με γλυκά είναι παραδοσιακή κινέζικη συνταγή κατά της πρόωρης γήρανσης.
32. Καρύδα με χαρουπόμελο. Το χαρουπόμελο μοιάζει με σοκολάτα στο χρώμα κ στη γεύση, αλλα είναι ελαφρώς όξινο κ αυτή η ελαφρά οξύτητα το κάνει απεχθές σε πολλούς, προπάντων σε όσους έχουν αίμα ομάδας 0 (ο 0 τύπος αίματος έχει περιορισμένο έως άκρως περιορισμένο εύρος τροφών που αγαπά, με λίγα είδη τρέφεται κ δύσκολα δοκιμάζει καινούργιες τροφές, σε αντίθεση με τον Α τύπο που δοκιμάζει τα πάντα, εκτιμά τα πάντα κ δύναται να φάει κάθε τί που τρώγεται). Ωστόσο, σε ορισμένους συνδυασμούς το χαρουπόμελο γίνεται ολόιδιο σάν σοκολάτα κ είναι ευχάριστο σε όλους. Κόβετε το κρέας μιάς καρύδας σε μακρουλές λωρίδες, τις βουτάτε σε χαρουπόμελο κ τις τρώτε: είναι νοστιμότατο γεύμα κ ωφέλιμο, προπάντων για πρωινό.
33. Καρύδια με ξερά cranberries. Τα cranberries φρέσκα είναι πάρα πολύ όξινα, αλλα ξερά όπως πουλιούνται με βύνη είναι γλυκά κ όχι ξινά. τρώγονται πολύ ευχάριστα με καρύδια.
34. Toofu ολόφρεσκο στο φούρνο. Το καλό το τόφου είναι νοστιμότατο ωμό, για όποιον έχει καλό γούστο. Και μόνοτου είναι νόστιμο, και με σάλτσα σόγιας ή με umeboshi απο δαμάσκηνα ή κράνα πάει πάρα πολύ, και με λάδι απο λινάρι, και με σκόρδο. Άν ωμό δέν σας αρέσει, προς Θεού μήν το τηγανίσετε ή μαγειρέψετε με λάδι. Βάλτε ολόκληρα κομμάτια τόφου στον φούρνο και ψήστετο ελαφρά, όχι πολλή ώρα. Σχηματίζει εξωτερικά μιά κρούστα, δηλαδή εξωτερικά ένα λεπτό στρώμα απο ελαφρώς σκληρότερο και σκουρότερο τόφου, το δέ εσωτερικότου με το ελαφρό ψήσιμο γίνεται υπέροχο, ευωδιαστό και νοστιμότατο.
35. Στρείδια με λινέλαιο. Τα στρείδια ωμά και σκέτα είναι νοστιμότατα. Το κρέας, ακόμη και απο ζώα χωρίς κόκκινο αίμα, είναι ακάθαρτο παρεκτός άν πρωτύτερα ένα μέροςτου θυσιασθεί στη φωτιά σε κατάλληλη μέρα. Κόβουμε ένα μικρό μέρος (απο κάθε στρείδι, εί δυνατόν) και το προσφέρουμε στη φωτιά ή στα κάρβουνα να κατακαεί, δωρίζονταςτο έτσι στο Σύμπαν. Έπειτα μπορούμε να φάμε τα υπόλοιπα στρείδια ωμά και σκέτα, ή ωμά βουτηγμένα σε ωμό λινέλαιο βρώσιμο, είναι υπέροχα. Είναι απο κείνα που μόνον οι μερακλήδες εκτιμούν δεόντως. Με το ψήσιμο τα στρείδια δέν κερδίζουν τίποτε, γίνονται χειρότερα στη γεύση και πιό σκληρά. Αντίθετα, τα μύδια ψημένα ώς ακολούθως έχουν τη χάρητους.
36. Μύδια μόλις ανοίξουν με λινέλαιο. Τα μύδια είναι κι αυτά κρέας και επομένως ακάθαρτη τροφή άν δέν εξαγνισθεί μέσῳ θυσίας, καθώς αναφέρθηκε στο προηγούμενο. Σημειωτέον οτι το κρέας άθυτων ζώων χωρίς κόκκινο αίμα είναι λιγότερο αμαρτωλό απο εκείνο των ανώτερων ζώων (σπονδυλωτών), και ακόμη λιγότερο αμαρτωλό το κρέας των ασπόνδυλων που δέν μετακινούνται, όπως είναι τα μύδια. Τα μύδια ωμά φρέσκα είναι νόστιμα, είτε σκέτα είτε με λεμόνι. Πολύ ωραία (και μαλακότερα) γίνονται και στον φούρνο: βάζουμε τα μύδια στη σχάρα του φούρνου με το κέλυφος, κλειστά, τα ψήνουμε λίγο, μόνο τόσο ωστε να ανοίξουν. Τότε τα βγάζουμε απο το φούρνο και τα τρώμε, είτε σκέτα, είτε βουτώνταςτα, αφού χλιαρέψουν, σε λινέλαιο. Το λεμόνι πάει μόνο στα ωμά μύδια. Στα ψημένα καλύπτει την υπέροχη γεύσητους, δέν συνιστάται.
37. Κρέας με έτοιμα συνδυασμένα κινέζικα βότανα σούπα. Σε άλλες χώρες κυκλοφορούν ευρέως και είναι φθηνότατα κινέζικα βότανα έτοιμα συνδυασμένα σε συσκευασίες για ένα μαγείρεμα. Βάζουμε σε αργοβραστήρα μία τέτια συσκευασία συνδυασμένα βότανα, απο πάνω το κρέας κομμένο μικρά κομματάκια (μπουκιές), απο πάνω νερό, και ανάβουμε τον αργοβραστήρα. Ελλείψει αργοβραστήρος τα βάζουμε σε κοινή κατσαρόλα, αλλα ανάβουμε την εστία στη χαμηλότερη δυνατή θερμοκρασία, και αφήνουμε να βράσει για ώρες. Αλάτι δέν βάζουμε. Το αλάτι είναι για τροφές ἰιν (με κρύα ενέργεια), όπως ζυμαρικά. Στις ζωικές τροφές συνιστώ να μή βάζουμε καθόλου αλάτι.

Με τη μέθοδο του αργοβρασίματος ακόμη και το πιό σκληρό κρέας γίνεται τρυφερότατο. Μπορούμε αντί για άλλα βότανα να βάλουμε μόνο hawthorn fruit (στα ελληνικά νομίζω λέγεται κραταίγος οξυάκανθα), το οποίο είναι ειδικό για το μαλάκωμα των τροφών, και εξαιρετικά ωφέλιμο βότανο για την καρδιά.

Στα δεδομένα της Ελλάδας το καλύτερο είναι να μήν τρώει κανείς καθόλου κρέας. Προέρχεται όλο απο ζώα άθλια εκτρεφόμενα και με τον πιό ειδεχθή και ανόσιο τρόπο θανατωμένα. Κρέας καθαρό λογίζεται μόνο εκείνο που προέρχεται απο ζώα με τον κατάλληλο τρόπο και σε κατάλληλες μέρες θυσιασμένα, όπερ άτοπον. Ακόμη και τα κουνέλια τα θανατώνουν χωρίς να τα αποκεφαλίσουν, δηλαδή με τρόπους που η Αγία Γραφή (την οποία την έχουμε μόνο για να την ξεφτιλίζουμε) αυστηρότατα απαγορεύει. Οι παπάδες ευλογούν ζώα για θυσία, δηλαδή τα θυσιάζουν, μόνο στο πανηγύρι του ΑϊΘανάση στον Ἃγιο Αθανάσιο Δράμας, και ίσως σε κάποιες ακόμη γιορτές των εκ Μικρασίας Ελλήνων.

Μιά μεσοβέζικη λύση είναι το πανακάθαρτο κρέας της ελληνικής αγοράς (συμπεριλαμβανομένων των ψαριών και κάθε είδους ζώου) σε κατάλληλη μέρα να το θυσιάσουμε προσφέροντας απο εκείνο στη φωτιά ή στα κάρβουνα προτού το φάμε. Αλλα κι αυτό ακόμη χρειάζεται προσευχές κατάλληλες κατα την ώρα της προσφοράς και του μαγειρέματος, και πάντως όχι κάθε είδους χυδαιότητα και σκυλέ τραγούδια που ακούγονται στις ελληνικές συναθροίσεις.

Έτσι λοιπόν όταν μιλώ για κρέας σε αυτήν τη συγγραφή, συνιστώ μόνο το καθαρό κρέας, όσο μπορεί να γίνει, και όποιος θέλει να γλυτώσει απο τις συνέπειες του ανόσιου φόνου των ζώων, άς αντικαταστήσει το κρέας, όπου το αναφέρω, με μανιτάρια διαφόρων ειδών ή απομίμηση κρέατος απο σόγια.

36. Σιρόπι σφενδάμνου (maple syrup) με ginseng. Στην Αυστραλία το ginseng το πουλούν με την οκκά, στην Ελλάδα δέν υπάρχει ούτε και για μυρωδιά. Δέν υπερβάλλω, εδώ και δέκα χρόνια ヽテーン　カバラ゜δέν έχω δεί πουθενά εκχύλισμα ginseng. Τελευταία, μετά απο χρόνια, φέρανε σε ένα μαγαζί ξερές ρίζες κάποιου είδους ginseng. Το maple syrup στην アウヽﾄラ゜リヤ κυριολεκτικά το πουλούν με την οκκά, χύμα, δίνεις ένα δικόσου μπουκάλι και σου το γεμίζουν. πάντως σε κάποια μαγαζιά υγιεινών τροφών έχω δεί maple syrup και ヽテーン　カバラ゜. Όταν έχουμε αυτά τα υλικά, διαλύουμε ένα γραμμάριο ginseng σε αγνό νερό, διαλύουμε και maple syrup, και έχουμε ένα υπέροχο αρωματικότατο ποτό.
37. Ριζογκοφρέτες με μελάσα. Η συμβατική μελάσσα έχει απαίσια γεύση, αλλα η οργανικής καλλιέργειας που πωλείται στα υγιεινάδικα είναι πολύ νόστιμη, πάει ιδιαίτερα αλειμμένη πάνω σε ρυζογκοφρέτες. Είναι ωραία επίσης διαλυμμένη σε νερό μαζί με κανέλα που την έχουμε αφήσει μέσα ένα 24ωρο.
38. Καλό ψωμί με αβοκάντο. Το δυσκολότερο εν προκειμένῳ είναι να βρεί κανείς ψωμί της προκοπής. Τα ψωμιά των αρτοπωλείων έχουν μέσα τουλάχιστον ζάχαρη και βαμβακέλαιο, και συνήθως πολλά ακόμη βελτιωτικά, έτσι που μόνο σε καιρό σάν της Κατοχής μπορούν να φαγωθούν ευχάριστα. Φτιάχνω το δικόμου ψωμί, και εκείνο όχι συχνά, περίπου μιά φορά την εβδομάδα, χωρίς λίπη και χωρίς ζάχαρη. Λοιπόν, όταν έχουμε καλό ψωμί σε φέτες του αλείφουμε με ένα πιρούνι αβοκάντο και το τρώμε. Είναι νοστιμότατο. Αβοκάντο που να τρώγεται είναι ένα ακόμη δυσεύρετο είδος στην ελληνική αγορά. Βρίσκεται μόνο σε ορισμένα μανάβικα και εκείνα μόνο στη χάση και στη φέξη. Και όταν ακόμη βρίσκεται, είναι άγουρο και δέν τρώγεται, και άν το αγοράσεις και περιμένεις, συνήθως σαπίζει αντί να ωριμάσει. Ενίοτε πάντως βρίσκεται αβοκάντο της προκοπής, και τότε ωμό αλειμμένο με πιρούνι σε φέτα ψωμί είναι νοστιμότατο, όπως είπαμε.
39. Χταπόδι στον αργοβραστήρα. Βάζουμε το χταπόδι στον αργοβραστήρα ή σε κοινή κατσαρόλα στη χαμηλότερη δυνατόν θερμοκρασία με νερό ίσα ίσα να το καλύψει, χωρίς κανένα άλλο καρύκευμα. Αλμυρό είναι απο μόνοτου. Ακόμη και το ασβούριστο γίνεται τρυφερότατο και νοστιμότατο. Το ζουμίτου μπορούμε να το ρίξουμε όταν ακόμη καίει σε νιφάδες κριθαριού, τις νοστιμίζει πολύ. Όμως, χωριστά τρώμε το χταπόδι, και σε άλλο γεύμα τις νιφάδες κριθαριού (ή άλλου δημητριακού), γιατί δέν κάνει άμυλα μαζί με ζωικές πρωτεΐνες. (Το κριθάρι πρέπει να είναι δυσεύρετο είδος στην Ελλάδα. Νιφάδες κριθαριού για χρόνια δέν υπήρχαν, τώρα έφερε ヽテーン　カバラ゜ σε ένα μαγαζί υγιεινών τροφών εισαγόμενες απο Γερμανία σε εξωφρενική τιμή. Σε άλλες χώρες οι νιφάδες κριθαριού πουλιούνται με το τσουβάλι, σε τιμή λογική για κριθάρι. Κάνω ειδικό λόγο για του κριθαριού της νιφάδες, γιατί θεωρώ οτι είναι οι καλύτερες και νοστιμότερες απο των άλλων δημητριακών).
40. Χταπόδι αργοβρασμένο με έτοιμα συνδυασμένα κινέζικα βότανα, χωρίς αλάτι. Όπως στο προηγούμενο, τη θέση του κρέατος σπονδυλωτών παίρνει εδώ το χταπόδι. Γίνεται πεντανόστιμο, τύφλα νά’χουν μπροστάτου τα κρέατα των τετράποδων.
41. Ελιές με lime. Μαζεύουμε πράσινες ή μαύρες ελιές απο δέντρο ή τις αγοράζουμε απο μανάβικο (ή απο παραγωγό). Τις ανακατεύουμε με κομματιασμένο lime (μοσχολέμονο) και αλάτι (μιά κουταλιά της σούπας αλάτι για ένα λίτρο ελιές) και τις βάζουμε σε γυάλινο ή πήλινο βάζο, τις αφήνουμε για τουλάχιστον 40 μέρες, γίνονται αρωματικότατες (νερό δέν βάζουμε, βγάζουν οι ελιές το ζουμίτους, το οποίο δέν πετιέται έπειτα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή ψωμιού αντί για αλάτι).
42. Κολοκυθάκια και πορφυρό λάχανο τουρσί με lime. Προτιμότερα είναι τα κολοκυθάκια άνθους. Τα λουλούδια τα ξεχωρίζουμε για να τα φάμε ελαφρώς μαγειρεμένα, τα δέ μικρά κολοκυθάκια τα βάζουμε τουρσί. Το πορφυρό λάχανο το κόβουμε κομματάκια με τα χέρια, χωρίς μαχαίρι ή άλλο εργαλείο. Κομματιάζουμε το lime (με κάποιο εργαλείο), ανακατεύουμε με το πορφυρό λάχανο και τα κολοκυθάκια και τα βάζουμε σε ένα βάζο. Το αλάτι (μιά κουταλιά της σούπας για ένα λίτρο) μπορεί να μπεί απο πάνω, ή να αναμιχθεί με τα λαχανικά. Νερό δέν βάζουμε, βγάζουν το δικότους. Το ζουμί δέν το πετάμε, είναι αρωματικότατο και ωραίο, χρησιμοποιούμενο σάν umeboshi.
43. Φύκια με μαύρο πιπέρι σούπα. Τα φύκια πουλιούνται αποξηραμένα (με την οκκά σε άλλες χώρες, στην Ελλάδα δυσεύρετα, μόνο σε μαγαζιά υγιεινών τροφών). Τα βάζουμε σε νερό να μουσκέψουν, σε μιά ώρα το πολύ γίνονται όμοια με τα ζωντανά φύκια της θάλασσας. Έπειτα τα σιγοβράζουμε με νερό ίσα να τα καλύπτει και μαύρο πιπέρι. Προαιρετικά και ρίγανη. Αφού σβήσουμε τη φωτιά και χλιαρέψουν βάζουμε απο πάνω ελαιόλαδο (ή άλλο αθέρμαστο λάδι, κατα προτίμησιν σησαμέλαιο, ή λινέλαιο). Έτσι γίνονται ωραιότατη ορεκτικότατη σούπα. Κάποιοι Έλληνες θεωρούν απαίδια τη μυρωδιά των φυκιών. Εγώ βρίσκω και τη μυρωδιά και τη γεύσητους υπέροχη. Πηγαίνουν υπέροχα μαζί με αμυλώδεις είτε με πρωτεϊνούχες τροφές. Απαίσιες μυρωδιές άν θέλετε να αναφέρω, είναι τα κρεμμύδια που τσιγαρίζονται και τα πουλερικά όταν μαγειρεύονται.
44. Καγκουρώ με δαμάσκηνα. Περι καθαρότητας του κρέατος ισχύουν όσα είπαμε στα παραπάνω. Για το καγκουρώ επιπροσθέτως πρέπει να αναφέρουμε οτι είναι ασύγκριτα προτιμότερο απο τα κρέατα των περιορισμένων εκτρεφόμενων ζώων, γιατί είναι κυνήγι. Κρέας κυνηγιού στην Ελλάδα είναι όχι δυσεύρετο, αλλα πρακτικώς ανύπαρκτο, και καλύτερα είναι να σταματήσει στην Ελλάδα εντελώς το κυνήγι, τόσο που έχουμε εξαντλήσει τη φύση. Στην アウヽﾄラリ゜ヤ είναι άφθονο και φθηνότατο, άριστης ποιότητας και ποικιλίας που ο υπερήφανος Έλλην δέν ημπορεί να υποψιασθεί. Το καγκουρώ γίνεται ωραίο είτε στον αργοβραστήρα είτε στο γκρίλ. Καλό είναι να το βάλουμε μέσα σε πήλινο ή πυρέξ σκεύος για να μήν φύγουν τα ζουμιάτου και μείνει ξερό. Τα άλλα όσα είπα ώς τώρα για φούρνο ή γκρίλ, δέν χρειάζονται κανένα σκεύος, απλώς τοποθετούνται χύμα στη σχάρα του φούρνου. Αφού ψηθεί το καγκουρώ, το τρώμε μαζί με ωμά δαμάσκηνα κατα προτίμησιν υπερώριμα ή απο τη φύσητους ξινά. Ή μαζί με το υπέροχο αυστραλιανό ντόπιο φρούτο το quandong, που είναι ασυνήθιστο ακόμη και στην αυστραλιανή αγορά.
45. Αρνίσια μυαλά σε πορτοκαλόκουπες. Περι καθαρότητος του κρέατος βλέπε ανωτέρω. Πορτοκάλια ή άλλα εσπεριδοειδή μεγέθους πορτοκαλιού ή γρέιπφρουτ τα χαράζουμε στη μέση ολόγυρα, χαράζουμε μόνο τη φλούδα χωρίς να σκίσουμε το εδώδιμο χυμώδες μέρος του καρπού, και με προσοχή αφαιρούμε απο κάθε καρπό δύο «κούπες» που αποτελούνται απο τον φλοιότου. Σε αυτές τις κούπες μέσα βάζουμε αρνίσια μυαλά (καλύτερα να τα αλευρώσουμε πρώτα) και τις βάζουμε κατευθείαν στη σχάρα του φούρνου, τον ανάβουμε και ψήνονται χωρίς κανένα άλλο σκεύος ή υλικό. Παίρνουν άρωμα απο τις κούπες των εσπεριδοειδών και αποκτούν γεύση που πρέπει να εκτιμήσουν πολύ οι κρεοφάγοι, είναι δέ μαλακότατα, σάν αλοιφή γίνονται.
46. Αρνίσιες γλώσσες με μπαμπού. Και εδώ βλέπε ανωτέρω περι καθαρότητος του κρέατος. Βάζουμε τις αρνίσιες γλώσσες και τα βλαστάρια μπαμπού στον αργοβραστήρα, με νερό μόλις να τα καλύπτει. Γίνεται ένα νοστιμότατο κρεοφαγικό γεύμα που δέν χρειάζεται κανένα άλλο καρύκευμα. Απο βλαστάρια μπαμπού τα ωραιότερα είναι τα φρέσκα, μόλις κομμένα. Αυτά ήταν δυσεύρετα ακόμη και στην Αυστραλία. Ωραιότατα ωστόσο είναι και τα διατηρημένα που βρίσκονται εν αφθονίᾳ στα κινέζικα μαγαζιά (αλλα πού’ν’τα!).
47. Μπαμπού βλαστάρια φέτες με λάδι και σάλτσα σόγιας. Μιά υπέροχη σαλάτα. Για αυτήν τη σαλάτα είναι προτιμότερα τα χειμωνιάτικα βλαστάρια μπαμπού, που είναι πιό σκληρά και χοντρά σάν πατάτες. Τα κόβουμε εγκάρσια προς τις ίνεςτους σε λεπτές φέτες. (Αλλιώς οι σκληρές ίνες γίνονται ενοχλητικές στο μάσημα). Βουτάμε τις φέτες σε σάλτσα σόγιας και αθέρμαστο λάδι (ελιάς, σουσαμιού, κ.λπ.) και τις τρώμε.
48. Φαγόπυρου και γάλακτος κρέμας παγωτό με σιρόπι χαρουπιού ή kitul ή maple. Βράζουμε το φαγόπυρο, κατα προτίμησιν το ωμό (γιατί συχνότερα κυκλοφορεί ψημένο, κι αυτό ακόμη στην Ελλάδα είναι σπάνιο είδος) με την αργή μέθοδο.  Η αναλογία είναι 1 φιλτζάνι φαγόπυρο σε 3 φιλτζάνια νερό, ή λίγο περισσότερο νερό. Αφού σιγοβράσει, το πολτοποιούμε στο εργαλείο με τα δύο περιστρεφόμενα μαχαίρια μαζί με κρέμα γάλακτος. Ζάχαρη ή άλλο γλυκαντικό δέν βάζουμε, παραμόνο αφού βγεί απο την ψύξη. Βάζουμε τον πολτό στην κατάψυξη να παγώσει, έτσι γίνεται παγωτό. Το βγάζουμε απο το ψυγείο, το περιχύνουμε με κάποιο γλυκαντικό, όπως kitul (σιρόπι απο φοινικιά) ή maple syrup (σιρόπι σφενδάμνου) ή βύνη κριθαριού ή ρυζιού ή μέλι, αλλα το καλύτερο γλυκαντικό γι’αυτό το παγωτό είναι το σιρόπι χαρουπιού. Απίθανο, εκλεκτό!
49. Με χαρούπι σόγιας γάλα. Αυτό πουλιέται έτοιμο στην Αμερική και την Αυστραλία, είναι το κάτι άλλο! υπέροχο! Στην Ελλάδα κυκλοφορούν κάποια ροφήματα σόγιας χαμηλής ποιότητας (ή πολύ αραιά) και υψηλής τιμής, που γίνονται πολύ ωραία άν προσθέσουμε σε αυτά χαρουπόμελο (σιρόπι χαρουπιού).
50. Σόγιας γιαούρτι με βανίλια. Υπέροχα γιαούρτια σόγιας κυκλοφορούν ヽテーン　アウヽﾄラリ゜ヤ σε διάφορες γεύσεις, όπως raspberry κ. ά., αλλα το ωραιότερο ήταν με βανίλια. Ελλείψει του έτοιμου, μπορούμε να κατασκευάσουμε γιαούρτι απο σόγια βάζοντας καλλιέργεια κεφίρ σε γάλα σόγιας και προσθέτοντας βανίλια (μπορούμε να το στραγγίσουμε με πανί («τσαντίλα») για να μήν είναι πολύ νερουλό, το ζουμί το καταναλώνουμε ώς ρόφημα, το δέ πυκνό ώς γιαούρτι.
51. Αυγά ωμά με καφέ. Αδειάζουμε τα αυγά σε ένα σκεύος, τα χτυπάμε μαζί με καφέ και κάποιο φυσικό γλυκαντικό, όχι ζάχαρη, γίνεται κάτι το πολύ ωραίο. Άν το καταψύξουμε, γίνεται ένα είδος πολύ ωραίο παγωτό. Σημείωση: με τόσα που ακούγονται για σαλμονέλες και άλλα χαζά, τα ωμά αυγά θα πρέπει να τρώγονται μόνο σε μέρες κατάλληλες για κρεοφαγία, άν και ヽテーン　アウヽﾄラリ゜ヤ έτρωγα αβέρτα ωμά αυγά και σε μέρες ακατάλληλες για κρεοφαγία και ποτέ δέν με έβλαψαν κατ’ ουδένα τρόπο.
52. Αυγά ωμά σκέτα. Δέν χρειάζονται κανένα σκεύος. Πλένουμε τα αυγά καλά, τσακίζουμε την κορυφήτους ωστε να δημιουργηθεί άνοιγμα, και τα αδειάζουμε στο στόμαμας. Δέν υπάρχει στον κόσμο πληρέστερη ή πλουσιότερη πρωτεϊνούχα τροφή απο το ωμό αυγό. Λένε οτι στο γρουγρού (μηχάνημα με τα δύο περιστρεφόμενα μαχαίρια) άν βάλεις το κέλυφος αυγού πολτοποιείται εντελώς και τρώγεται ή μάλλον πίνεται χωρίς να νιώσεις κανένα στερεό κομματάκι, αυτή είναι λοιπόν η πλουσιότερη πηγή ασβεστίου. Μπορεί να προστεθεί κ μπανάνα ή άλλο φρούτο στο αυγό με το τσόφλι στο γρουγρού (“multi”).
53. Ποτό απο μελάσα και κανέλα. Βλέπε πιό πάνω.
54. Γάλα με κανέλα και λίγο χαρούπι. Το γάλα σκέτο είναι υπέροχο πράγμα, προπάντων το απαστερίωτο (αλλα πού’ν’το!) πάντως άν θέλει κανείς μπορεί κανείς να του προσθέσει κανέλα και/ή  λίγο σιρόπι ή σκόνη χαρουπιού. Οι Κύπριοι του βάζουν σιρόπι απο τριαντάφυλλο και γίνεται πολύ ωραίο.
55. Σόγιας «κρέας» με καφετί μεγάλο μανιτάρι, σκόρδο, φύκια μεγαλόφυλλα λωριδίτσες, nori, umeboshi και ελαιόλαδο. Βάζουμε στον αργοβραστήρα «κρέας» απο σόγια μικρά κομματάκια, φύκια ψιλοκομμένα σε λωριδίτσες και νερό όσο να τα διαποτίσει και να τα καλύψει καλά, τα βράζουμε όσο να μαλακώσουν. Αφού σβήσουμε τη φωτιά και χλιαρέψει το φαγητό, προσθέτουμε στον αργοβραστήρα το ωμό nori να μουλιάσει. Το μεγάλο καφετί μανιτάρι (με διάμετρο πιάτου) είτε το βάζουμε να βράσει μαζί με τα προαναφερθέντα, είτε, για νοστιμότερο, το ψήνουμε πάνω στη σχάρα του φούρνου. Βάζουμε στο πιάτο ή μπώλ το περιεχόμενο του αργοβραστήρα και μανιτάρι κομμένο μικρά κομματάκια. Αφού χλιαρέψει το φαγητό, βάζουμε στο πιάτο ελαιόλαδο (επίσης κάνει το σησαμέλαιο ή λινέλαιο ή άλλο αθέρμαστο λάδι, υποθέτω λάδι macadamia θα πήγαινε πολύ) και umeboshi απο κράνα (ή κανονικό umeboshi ή ζουμί απο προαναφερθέν τουρσί). Βάζουμε και σκόρδο που μόλις αλέσαμε στο ρεντέ, σε ποσότητα κατα το γούστο του καθενός. Τρώςατο και παλαλούσαι, θα λέγανε οι Πόντιοι. Μπροστά σε αυτό το φαγητό, το κανονικό κρέας είναι άνοστο σάν χαρτόνι.
56. Ευριστόν με κρόκο και σησαμέλαιο. Ευριστόν είναι σπιτικές ποντιακές χυλοπίτες, βράζουν σε 3 – 4 λεπτά. Αφού βράσουν και μαλακώσουν καλά, σβήνουμε τη φωτιά, ρίχνουμε μιά πρέζα (όσο πιάνουν δύο δάχτυλα) κρόκο (ζαφορά), ανακατεύουμε και το αφήνουμε όσο να χλιαρέψει. Έπειτα βάζουμε στη γαβάθα ή πιάτο, και αφού χλιαρέψει καλά βάζουμε απο πάνω σησαμέλαιο αθέρμαστο. Αλάτι δέν χρειάζεται καθόλου, είναι υπέροχο. Μπορούμε να προσθέσουμε ελάχιστη σάλτσα σόγιας. Μιλάμε για πολύ μερακλίδικο φαγητό.
57. Πέταλα τριαντάφυλλου ωμά. Κόβουμε τα πέταλα απο μιά τριανταφυλλιά προπάντων μετά απο βροχή και όσο είναι ακόμη βρεμένα (να ξέρουμε οτι δέν έχει ψεκασθεί με βλαβερά φάρμακα) και τα τρώμε ωμά, είτε μόνατους, είτε συνοδεύοντας άλλες τροφές. Είναι νοστιμότατα και αρωματικότατα. Όσο πιό κόκκινα είναι τα πέταλα, τόσο πιό γλυκά είναι. Τα κίτρινα πικρίζουν λίγο, τα άσπρα ακόμη περισσότερο, αλλα ακόμη και τα πιό πικρά ροδοπέταλα δέν είναι σε δυσάρεστο βαθμό πικρά.
58. Μακαρόνια mung bean (ροβίτσας) με ξυδάτες ελιές. Τα μακαρόνια απο mung bean (γνωστά στη Δύση ώς «γυάλινα μακαρόνια») είναι εύκολο να πειράξουν στην πέψη, θέλει προσοχή να μήν τα φάει κανείς μαζί με λιπαρά ή μαζί με τροφές που έχουν ἰίν («κρύα») ενέργεια. Καλά πηγαίνουν μαζί με πράσινες ελιές.
59. Κολοκυθανθοί σε γιουβέτσι. Βάζουμε τους κολοκυθανθούς σε πήλινο σκεύος (το σκεύος ονομάζεται τουρκιστί cyvex, εξ οὗ γιουβέτσι), το δέ σκεύος στη σχάρα του φούρνου, και το αφήνουμε να ψηθεί. Δέν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε εκτός απο τους κολοκυθανθούς, τους πλένουμε και τους βάζουμε στο σκεύος. Αλλα άν δέν έχουν φυτοφάρμακα, ούτε πλύσιμο δέν χρειάζονται.
60. Κολοκυθανθοί με αυγά. Όπως το προηγούμενο, μόνο χύνουμε στο γιουβέτσι και ένα έως τρία αυγά για κάθε άτομο. Τα αυγά πιό ωφέλιμα είναι ωμά, αλλα παρά να τα τηγανίσει κανείς, καλύτερα στο γιουβέτσι μαζί με κολοκυθανθούς (ή με τα μικρά κολοκυθάκια του άνθους).
61. Κολοκυθανθοί με γιάμ ή με θαλασσινά. Αυτό δέν το έχω δοκιμάσει, αλλα είμαι βέβαιος πως ταιριάζουν πολύ οι γεύσεις των κολοκυθανθών με θαλασσινά χωρίς κόκκινο αίμα και με γιάμ.
62. Καρύδια μουσκεμένα, με σάλτσα σόγιας. Τα καρύδια και οι άλλοι ωμοί ξηροί καρποί θα πρέπει να μουσκεύουν κάνα 24ωρο στο νερό για να μαλακώσουν πρίν τους φάμε. Τα καρύδια, αφού μουσκέψουν έτσι στο νερό, μπορούμε να τα βουτήξουμε σε σάλτσα σόγιας πρίν τα φάμε. Φυσικά μπορούμε να τα φάμε και σκέτα. Μουσκεμένα καρύδια μπορούμε να φάμε και πάνω απο όσπρια, δέν πειράζουν στην πέψη και δέν φέρνουν αέρια.
63. Φύτρα σουσαμιού. Του σουσαμιού τα φύτρα είναι νοστιμότατα και ωφελιμότατα αλλα πικρίζουν λίγο, γι’αυτό καλό είναι να τα τρώμε με λίγη σάλτσα σόγιας ή με λίγο μέλι.
64. Μακαρόνια με άγρια χόρτα. Τα περισσότερα άγρια χόρτα της Ελλάδας τρώγονται. Ο ίδιος γνωρίζω αρκετές δεκάδες εδώδιμα ελληνικά χόρτα. Προπάντων τρώγονται εκείνα που έχουν αγκάθια· επειδή δέν έχουν κανένα δηλητήριο για να προστατευθούν, προστατεύονται με τα αγκάθιατους. Φυτά με αγκάθια όταν είναι ακόμη μικρά, προτού σκληρύνουν και κάνουν αγκάθια, είναι νοστιμότατα. Άν τα μαγειρέψουμε στον ατμό, τα χόρτα γίνονται καφετί χρώμα. Άν τα βράσουμε, το νερό περισσεύει και δέν κάνει να το πετάξουμε, γιατί τα πιό ωφέλιμα στοιχεία στο νερό έχουν πάει. Άλλωστε δέν πρέπει να βράζονται πολύ ώρα ή σε πολύ δυνατή θερμοκρασία, γιατί καταστρέφονται τα ωφέλιμα συστατικάτους, χάνεται και η γεύσητους. Γι’αυτούς τους λόγους ο πιό καλός τρόπος να μαγειρεύονται τα άγρια χόρτα είναι με ζυμαρικά (τέτια που σημείωσα παραπάνω, είτε ασιατικά, είτε ελληνικά παραδοσιακά). Βράζουμε τα ζυμαρικά, και μόλις σβήσουμε τη φωτιάτους ρίχνουμε μέσα στων ζυμαρικών το καυτό νερό τα άγρια χόρτα που έχουμε πλύνει και με τα χέρια κόψει σε κομμάτια, και τα αφήνουμε εκεί μέχρι να κρυώσουν. Έτσι γλυτώνουμε τον πιθανό κίνδυνο απο τυχόν παθογόνους μικροοργανισμούς.
65. Χάντρες φασόλια με hijiki φύκια, σκόρδο κ λίγο σάλτσα σόγιας. Βάζουμε στον αργοβραστήρα ή άλλο σκεύος τις χάντρες, απο πάνω το hijiki κ νερό να τα καλύψει. Αφήνουμε να μουσκέψουν όλη μέρα ή όλη νύχτα. Έπειτα μαγειρεύουμε σε πολύ σιγανή φωτιά. Σερβίρουμε, απο πάνω βάζουμε κατα την αρέσκειαμας τριμμένο φρέσκο σκόρδο, λάδι (ελιάς, ή λιναριού, ή άλλο άθερμο) κ σάλτσα σόγιας. Υπέροχο!
66. Καλαμπόκι ωμό. Όταν είναι ακόμη τρυφερό, το κόβουμε απο το φυτό κ το τρώμε, είτε μόνοτου, είτε ώς συνοδεία σε κρέας, ψάρι, ή οτιδήποτε, σχεδόν με όλες τις τροφές πάει. Είναι νοστιμότατο, δέν χρειάζεται ούτε αλάτι. Εδώ που δέν έχουμε βλαστάρια μπαμπού, το τρυφερό καλαμπόκι είναι ένα καλό υποκατάστατο.
67. Αγριόρυζο με λίγο κριθάρι. Βάζουμε το αγριόρυζο κ μικρό ποσοστό κριθαριού να μουσκέψουν τουλάχιστον 12 ώρες, έπειτα τα βράζουμε στον αργοβραστήρα. Αλάτι δέν βάζουμε, για να μή χαλάσει τη νοστιμιά. Το κριθάρι μόνοτου γίνεται σκληρό, αλλα μέσα στο αγριόρυζο κ με το αργοβράσιμο λιώνει. Το νερό πρέπει να είναι κάμποσο για να μαλακώσουν όλοι οι σπόροι. (Ό,τι νερό μένει, δέν το πετάμε, μουσκεύουμε με εκείνο παξιμάδια ή μούσλι• ή βράζουμε σε εκείνο νιφάδες δημητριακών).
68. Αγριόρυζο με τσάι. Όταν βάζουμε το αγριόρυζο κ μουσκεύει, μαζί βάζουμε κ τσάι οποιουδήποτε είδους, είτε χύμα είτε σε φακελλάκια, πρώτα μουσκεύει κ έπειτα σιγοβράζει μαζί με το αγριόρυζο. Ταιριάζει πολύ, ιδίως το μαύρο τσάι. Επειδή θέλω να καταναλώνω κάποια τσάγια αλλα δέν μπορώ να πίνω (δέν πίνω σχεδόν τίποτα), μιά έξυπνη λύση είναι να βάζω τα τσάγια σε φαγητά που σιγοβράζουν.
69. Άσπρο ρύζι με σπόρους βερύκοκου. Όλων των ειδών οι σπόροι πρίν βράσουν πρέπει να γίνεται προσπάθεια να φυτρώνονται. Άν είναι επεξεργασμένοι ωστε να μήν φυτρώνουν, πρέπει πάντως να μουλιάζουν τουλάχιστον 12 ώρες προτού μαγειρευθούν. Έπειτα πρέπει να μαγειρεύονται σε πολύ σιγανή φωτιά πολλή ώρα, δηλαδή στον αργοβραστήρα.

Σπόρους βερύκοκου καθαρισμένους πουλούν σε όλα τα ανατολίτικα καταστήματα τροφίμων, είναι δημοφιλέστατοι. Εδώ που δέν πουλιούνται, απλούστατα μπορούμε να φυλάττουμε τα κουκούτσια απο τα βερύκοκα κ να τα σπάμε με καρυοθραύστη. Είναι πολύ ωφέλιμοι αλλα κ ελαφρώς τοξικοί, γι’ αυτό δέν πρέπει να τρώμε περισσότερους απο 16 σπόρους τη μέρα, κ δέν πρέπει να τους τρώμε ωμούς. Πολύ ωραία πηγαίνουν με φυσικά αρωματικό ρύζι όπως το basmati ή το jasmin rice. Μουλιάζουμε κ έπειτα σιγοβράζουμε τους σπόρους βερύκοκου με το άσπρο ρύζι.

Το ρύζι οι ανατολίτες κ όλοι οι μερακλήδες άνθρωποι το μαγειρεύουν χωρίς καθόλου αλάτι. Άν πρέπει να φάς αλάτι, φάε κάτι αλμυρό μαζί με το ανάλατο ρύζι, αλλα όχι ζωικές πρωτεΐνες μαζί με άμυλο.

70. Ηλιοτροπίου πέταλα. Απο το ηλιοτρόπιο τρώγονται όχι μόνο οι σπόροι, αλλα κ τα πέταλα (νομίζω κ η εντεριώνη του άνθους, ακόμη δέν την έχω δοκιμάσει). Πάνε πολύ ωραία με focaccia, κ με toofu.

Το ηλιοτρόπιο είναι τρομερά χρήσιμο φυτό που καλλιεργείται στην Ελλάδα σε μεγάλη έκταση, αλλα νομίζω πως δέν αξιοποιείται. Είδατε πουθενά μέλι ηλιοτρόπιου; εγώ δέν είδα. Μόνο απο του Έβρου τα ηλιοτρόπια είναι δυνατόν να παράγεται αφθονότατο μέλι, που όσο κι άν δέν είναι του γούστου κάποιων, είναι χίλιες φορές καλύτερο απο τη ζάχαρη που καταναλώνουμε αφειδώς, κ τεράστια ποσότητα γύρης μελισσών που μιά κουταλιά του γλυκού καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες ενός ανθρώπου σε πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας κ άλλες πολύτιμες ουσίες, είναι απείρως πολυτιμότερη απο το κρέας• καθώς επίσης βασιλικός πολτός ελληνικός σε μεγάλες ποσότητες θα έπρεπε να παράγεται, που τον εισάγουμε απο ξένες χώρες. Και πρόπολη, που είναι χρησιμότατη κ για την ανθρώπινη υγεία καί για την βιολογική καλλιέργεια.

71. Σπιτική focaccia. Ιταλική σπεσιαλιτέ. Αλέθουμε στο multi-εργαλείο σκόρδο 7 μικρές σκέλιδες για ένα κιλό ψωμί, δεντρολίβανο όσο πιάνουν τρία δάχτυλα, άλλη τόση ρίγανη, ελάχιστο πιπέρι κ λίγο αλεύρι. Προθέτουμε αλεύρι σιταριού όσο να γίνει 600 γραμμάρια, μιά κουταλιά της σούπας σάλτσα σόγιας, κ 400 γραμμάρια νερό να γίνουν ζυμάρι, κ μαγιά, κ το ψήνουμε. Κανονικά στη ζύμη μέσα βάζουν κ ελαιόλαδο, δέν το συνιστώ. Άν σου αρέσει πολύ το ελαιόλαδο, βούτα με τη focaccia σε ωμό.
72. Ζιγγίβερις (ginger) με sweet turnip και χαρούπι σκόνη ή κακάο. Όταν οι Έλληνες με τον Μεγαλέξαντρο έφτασαν μέχρι τις Ινδίες, γνώρισαν το ςΡγγΓΑυΕΡΑμ κ το ονόμασαν ζιγγίβερι. Η ίδια λέξη έφτασε στην δυτική Ευρώπη ώς ginger. Νομίζω πως είναι καλύτερα να το λέμε όπως το είχαμε μάθει απο τους Ινδούς παρά όπως το μάθαμε τώρα απο τους Αμερικάνους.

Λοιπόν, αυτό το φαγητό (γλυκό, για την ακρίβεια), το διδάχθηκα μέσα σε ένα όνειρο, το 1996 ή 1997 όταν ήμουν ヽテーン　アデラ゜イーダ. Είδα στο όνειρόμου πως έφτιαχνα αυτό, κ ήταν νοστιμότατο κ λίαν ωφέλιμο, σάν ελιξήριο, θεραπευτικό για κάποιες ασθένειες. Άλεσα μαζί ζιγγίβερη, sweet turnip, κ χαρούπι σκόνη ή κακάο σκόνη. Δυστυχώς, στην πράξη δέν ευκαίρησα ποτέ να το φτιάξω, ξυπνητός, κ τώρα δέν μπορώ, διότι στην Ελλάδα ποτέ δέν είδα sweet turnip ούτε ζωγραφιστό. Είναι συνηθισμένο σε όλα τα ανατολίτικα μαγαζιά τροφίμων. Μοιάζει στο σχήμα σάν τρούλος απο μιναρέ, ή σάν σκόρδου κεφάλι, αλλα δέν διαιρείται σε σκέλιδες, στο χρώμα σάν χλωμή πατάτα. Στη γεύση, απο όσο θυμάμαι, μοιάζει με τα άσπρα ωμά ζαχαρότευτλα. Υποθέτω πως κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χαρουπόμελο αντί για χαρουπάλευρο. Θα μπορούσε να ταιριάζει καλά κ χυμός καρότου. Όποιος μπορεί να βρεί τα υλικά, άς δοκιμάσει. Στο όνειρόμου ωμά τα ανάμιξα, αλλα ίσως χρειάζεται κ λίγο σιγοβράσιμο.

73. Rice box lunch. Οι アウヽﾄラロ゜イ・ κ όλοι οι άλλοι λαοί που δέν τρώνε μεσημεριανό στο σπίτι κ τιμούν το πρωινό κ το βραδινό, ενώ το μεσημέρι τρώνε κάτι πρόχειρο ή δέν τρώνε τίποτε, παίρνουν μαζίτους στη δουλειά ή στο σχολείο ένα lunch box, δηλαδή ένα τάπερ με το μεσημεριανότους. Απο παλιά μέχρι σήμερα, οι Κινέζοι κ συναφείς λαοί ώς μεταφερόμενη “take away” μερίδα φαΐ έχουν το εξής: δέν χρησιμοποιούν τάπερ ούτε κανένα σκεύος, αλλα μιά μερίδα κολλώδες ρύζι (“sticky rice”) στου οποίου το κέντρο βάζουν ένα κομμάτι κρέας χοιρινό ή πουλερικό ή ένα κομμάτι μπανάνα ή κάτι άλλο για γεύση, κ αυτό το τυλίγουν σε ένα φύλλο μπανανιάς ή άλλο πλατύ φύλλο (άν δέν βρίσκεται φύλλο, το τυλίγουν σε χαρτί), με τέτιον τρόπο ωστε να έχει σχήμα τριγωνικού πακέτου (δύο πυραμίδες που η κάθε μιά στο κέντρο διπλώνει σε δύο τρίγωνα κ μπαίνουν σταυρωτά η μία μέσα στην άλλη, τέτιο σχήμα είχανε κάποτε στην Ελλάδα τα κουτιά της πορτοκαλάδας, κατα το 1970). Όταν είναι η ώρα, ξετυλίγουν το φύλλο κ τρώνε το φαγητό, που είναι όλο σε ένα πακέτο.

Έτσι λοιπόν, φαγητό ενός πακέτου είναι κ αυτό που γράφω εδώ, δοκιμασμένο κ υπέροχο: Σιγοβράζουμε καφετί ρύζι, με την μέθοδο που είπα παραπάνω. Σε ενός τάπερ τον πάτο βάζουμε άψητο NORI (φύκι. Βρίσκεται κ στην Ελλάδα, παραγόμενο στη Γαλλία. Είναι λίαν αποδοτική καλλιέργεια). Απο πάνω βάζουμε το μισό απο το σιγοβρασμένο ρύζι όταν πιά έχει κρυώσει ή χλιαρέψει. Απο πάνω 1 – 2 μεγάλα ή 3 μικρότερα φύλλα βασιλικού χλωρού ωμού. Απο πάνω κι άλλο ρύζι, απο πάνω μιά κουταλιά της σούπας λεκιθίνη σόγιας, απο πάνω το υπόλοιπο ρύζι, κ απο πάνω περιχύνουμε με σιρόπι απο κράνα (βλέπε παρακάτω). Είναι ωραιότατο κ άν το βάλουμε στο ψυγείο να κρυώσει.

74. Πώς φτιάχνουμε το σιρόπι απο κράνα. Ουσιαστικά παράγεται όπως το κρασί απο κράνα, που ανέφερα πιό πάνω. Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπουκάλι ή βάζο ή κιούπι τα κράνα, απο πάνω ρίχνουμε κάμποσο μέλι, κ σε 3 – 4 μέρες περίπου, όταν το μέλι έχει διαλυθεί μέσα στο ζουμί που έβγαλαν τα κράνα, το αδειάζουμε (χωρίς να βγούν κράνα απο το μπουκάλι) σε ένα μπουκάλι ή βάζο, αυτό το υγρό που βγαίνει είναι το σιρόπι απο κράνα, άν η ζύμωση προχωρήσει γίνεται κρασί, αλλα επειδή με την διαδικασία που λέω η ζύμωση είναι σε πρώιμο στάδιο, περιέχει πολύ λίγο οινόπνευμα. Είναι αρωματικότατο. Μπορεί προφανώς να γίνει κ απο άλλα μικρά φρούτα, μέχρι σήμερα το έχω δοκιμάσει, όσο θυμάμαι, μόνο με μούσμουλα κ κράνα.
75. Σιρόπι απο μούσμουλα. Όπως εξηγώ στο παραπάνω, αλλα χρησιμοποιούμε RAPADURA αντί για μέλι, το διατηρούμε στο ψυγείο για το χειμώνα γιατί είναι πολύ ωφέλιμο για το λαιμό όταν έχει κρυολόγημα ή βραχνάδα. Το μούσμουλο είναι παλαιότατη κινέζικη συνταγή για τη βραχνάδα.
76. Μελιτζάνες με βούτυρο κ ξερή μυζήθρα. Αχνίζουμε τις μελιτζάνες (στον ατμό) μέχρι να μαλακώσουν. Υποθέτω πως γίνεται κ με ψήσιμο πάνω στη σχάρα του φούρνου, χωρίς σκεύος. Στο πιάτο βάζουμε το βούτυρο, απο πάνω βάζουμε τη μελιτζάνα κομματιασμένη ζεστή, κ με της μελιτζάνας τη ζέστη λιώνει το βούτυρο. Απο πάνω βάζουμε κομματάκια κρητικιά ξερή μυζήθρα. Έτοιμο. Άλλο τίποτε δέν χρειάζεται. Είναι πεντανόστιμο!

Όλες οι τροφές: για θυσία κατάλληλες είναι (εκτός απο συνδυασμό κρέατος κ γαλακτοκομικών), αλλα η σπουδαιότερη θυσία είναι του βουτύρου, λέει η ινδική παράδοση. Πρίν φάμε βούτυρο, μπορούμε να προσφέρουμε ένα μέροςτου στο Θεό, είτε καίγονταςτο σάν λάδι σε καντήλι, ή να κατασκευάσουμε ένα αυτοσχέδιο καντήλι απο μιά κούπα εσπεριδοειδούς, αφαιρούμε τη μισή φλούδατου με τον άξονατου στο κέντρο κ το αφήνουμε να ξεραθεί, τότε είναι μιά κούπα που έχει στη μέση τον άξονα που λειτουργεί ώς φιτίλι. Άν γεμίσουμε την κούπα αυτή με βούτυρο, το «φιτίλι» απορροφά, κ μπορούμε να το ανάψουμε. Έτσι καίγεται το περιεχόμενο της κούπας κ στη συνέχεια καίγεται η ίδια η κούπα, πρέπει να την έχουμε σε πυρίμαχο ασφαλές σκεύος (ή σε υπαίθριο χώρο σε μέρος που δέν κινδυνεύει να πιάσει φωτιά).

77. Τουρσί απο πράσινες ντομάτες. Ότι τρώγεται ώριμο, πρέπει να το αφήνουμε να ωριμάζει. Αλλα κάποτε ντομάτες πρέπει να κοπούν πράσινες, είτε επειδή κινδυνεύουν να σαπίσουν, είτε επειδή κλαδεύεται το φυτό. Τις πράσινες ντομάτες τις βάζουμε σε βάζο, απο πάνω ρίχνουμε αλάτι. Νερό δέν βάζουμε, βγάζουν το ζουμίτους κ διατηρούνται μέσα σε αυτό. Καλό είναι να βάλουμε μιά πέτρα να τις πιέζει προς τα κάτω να μή βγαίνουν έξω απο το ζουμί. Ένα λευκό κ έπειτα σκούρο επίχρισμα μυκήτων δέν πειράζει, τις πλένουμε κ φεύγει πρίν τις φάμε. Σκόρδο στο τουρσί δέν συνιστώ. Το σκόρδο είναι καλό φρέσκο, ζωντανό κ όχι διατηρημένο. Το διατηρημένο, αποξηραμένο κ.λπ. είναι πολύ δύσοσμο κ πολύ «ΤΑΜΑΣΙΚ». Το φρέσκο, ζωντανό σκόρδο, κατα τη γνώμημου δέν είναι «ΤΑΜΑΣΙΚ», Ζεσταίνει όλο το σώμα, ζωντανεύει την ψυχική διάθεση, κάνει καλό.
78. «Αγγούρι της θάλασσας». Αλλιώς ονομάζεται ψωμί της θάλασσας, δηλαδή όχι ψωμί, έχει ένα άλλο γράμμα αντί για μ. Αγγλικά sea-slug ή sea-cucumber, γαλλικά κ διεθνώς beche de mere κ Ινδονησιακά trepang. Ινδονήσιοι απο το Macassar ταξίδευαν με τα πλοιάριατους μέχρι τις βόρειες ακτές της Αυστραλίας πρίν ακόμη την ανακαλύψουν οι Ευρωπαίοι κ μάζευαν απο εκεί trepang για να το πουλήσουν στους Κινέζους, που το πλήρωναν χρυσό. Ακόμη κ στην εποχήμας οι Κινέζοι το τιμούν για τη νοστιμιάτου κ την ωφελιμότητατου παραπάνω απο κάθε τί φαγώσιμο. Κάποιος γνωστόςμου που επισκέφθηκε πρίν απο χρόνια την Κίνα, είδε στα κινέζικα εστιατόρια ακόμη κ τα φαγητά με κρέας ή ψάρι να κοστίζουν κάτω απο 5 yuan, ενώ το «αγγούρι της θάλασσας» κόστιζε 17 yuan. Κ όσοι είχαν την τύχη να το τρώνε γλείφαν κ τα δάχτυλάτους. Νόμιζα πως αυτό είναι ένα εξωτικό προϊόν που δέν μπορεί να βρεθεί στην Ελλαδίτσα. Κ όμως, φίλοιμου, βρίσκεται εν αφθονία, αλλα έχω δεί στην Χαλκιδική οτι χρησιμοποιούν μόνο τα εντόσθιατου για δόλωμα κ το καλό μέρος το πετάνε! Άχ αυτό το έθνος, άν είχε μυαλό! Λοιπόν, άν είστε μερακλήδες Έλληνες, βγάλτε κάνα κιλό αγγούρια της θάλασσας απο τον αμμώδη πάτο της θάλασσας, καθαρίστετα απο τα εντόσθια, κ χρησιμοποιήστε τα εντόσθια για δόλωμα για ψάρεμα ή χαρίστετα στη θάλασσα να τα φάν τα ψάρια ή στη φωτιά να καούν. Τα καθαρισμένα αγγούρια της θάλασσας βάλτετα στον αργοβραστήρα με νερό ίσα να τα σκεπάζει, μαγειρεύονται στον αργοβραστήρα σε λιγότερη ώρα απο ότι το κρέας ή άλλα θαλασσινά. Όταν μαλακώσουν βγάλτετα απο τη φωτιά, προσθέστε σάλτσα σόγιας (άν δέν τα έχετε βράσει σε θαλασσινό νερό όπως προτιμούν οι Κινέζοι), ginger τριμμένο στο ρεντέ (τρίφτη), ομοίως τριμμένο φρέσκο σκόρδο, κ προπάντων φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι. Επίσης, αφού χλιαρέψει, αθέρμαστο λάδι, κατα προτίμησιν λιναριού. Είναι το κάτι άλλο.
79. Βέβαια, το αγγούρι της θάλασσας μπορεί να μαγειρευτεί κ με προσθήκη λαχανικών όπως ρίζες λωτού, σπόρους λωτού, φύκια εδώδιμα, σπανάκι που προστίθεται μόλις σβήσετε τη φωτιά, σέλινο, κ. α.. Κ βεβαίως, θα πρέπει να αρχίσουμε να το καλλιεργούμε όπως τα μύδια, πρίν το πάρουν χαμπάρι κ αρχίσουν να το ψαρεύουν εντατικά απο τις θάλασσέςμας.
80. Τριπλή ενδιαίτησις με (κάρυα) ξηρούς καρπούς, οπώρες κ κεφίρ: Κάθε πρωί μόνο ωμά αμύγδαλα ή άλλους ωμούς ξηρούς καρπούς. Αυτά φέρνουν δίψα την οποία σβήνουμε τρώγοντας κάθε μεσημέρι μόνο φρούτα φρέσκα κ ώριμα. Για βραδυνό μόνο κεφίρ ή γιαούρτι. Αυτό το σύστημα μπορεί να το ακολουθήσει κανείς άνετα ένα μήνα χωρίς αίσθηση στέρησης κ χωρίς αρνητικές συνέπειες, δέν δημιουργούνται αέρια ή προβλήματα πέψης, ενώ τα οφέλη είναι πάρα πολλά για να τα περιγράψω.
81. Οι 3 μπελάδες: τα άνυδρα και αλμυρά είναι μπελάς, διότι φέρνουν δίψα. Τα φρούτα και ωμά λαχανικά, μπελάς, διότι φέρνουν ευκοίλια. Το γάλα και άλλα γαλακτοκομικά μπελάς, διότι φέρνουν αέρια. Άν όμως το πρωί καταναλώνουμε τα άνυδρα και αλμυρά, το μεσημέρι σβήνουμε τη δίψαμας με τα φρούτα και ωμά λαχανικά και το βράδυ καταναλώνουμε μόνο γάλα ή υγρά γαλακτομικά (κεφίρ, γιαούρτι, αριάνι κ.λπ.), τότε όλα αυτά εναρμονίζονται και κανένα δέν είναι μπελάς.
82. Κουσκούσι σε οποιοδήποτε ζουμί. Όταν έχουμε ζουμί απο οποιοδήποτε φαγητό, δέν το πετάμε, όχι, ποτέ. Όταν είναι ακόμη καυτό βάζουμε κουσκούσι όσο σηκώνει ωστε να μή γίνει πολύ ξερό, το σιγοβράζουμε λίγη ώρα στην πιό χαμηλή θερμοκρασία, κ είναι έτοιμο. Το τρώμε αντί για ψωμί, όπως οι Αφρικανοί. Αλάτι δέν θέλει, αρκεί λίγο βούτυρο για να γίνει πολύ νόστιμο. Σε ζουμί απο κρέας δέν βάζουμε ποτέ βούτυρο ούτε άλλο γαλακτομικό προϊόν.
83. Ρεβύθια στο γιουβέτσι. Βάζουμε τα ρεβύθια να φυτρώσουν. Συνήθως δέν πετυχαίνει, μόλις κάνουν να φυτρώνουν, τότε κάνουν να σαπίσουν. Δέν τα αφήνουμε να σαπίσουν, τα βάζουμε σε ένα πήλινο σκεύος ή γυάλινο πυρέξ, χωρίς λάδι, και τα βάζουμε στο φούρνο ή στο γκρίλ λίγη ώρα. Νοστιμότατα. Όμοια μαγειρεύονται τα φασόλια σόγιας.
84. Μανιτάρια στο φούρνο. Τα καλύτερα για φούρνο είναι τα τεράστια καφετιά. Όταν τα μανιτάρια είναι φρέσκα και καθαρά, είναι καλύτερα ωμά. Όταν δέν είναι απολύτως φρέσκα ωμά, τα βάζουμε στο γκρίλ επάνω ανάποδα, αφού πρώτα αφαιρέσουμε το πόδι το οποίο ψήνουμε χωριστά. Δέν χρειάζεται κανένα σκεύος. Ούτε άλλο συστατικό. Όταν βγούν απο το φούρνο, όσο είναι ζεστά, μπορούμε να βάλουμε επάνω (στην αποκάτω μεριάτους, που ήταν καταπάνω μέσα στο φούρνο) βούτυρο να λιώσει. Αλλα δέν ψήνουμε το βούτυρο.
85. Κρίταμος. Ο κρίταμος φυτρώνει στα θαλασσινά βράχια παντού όπου έχω πάει στην Ελλάδα, θεωρείται ωστόσο είδος απειλούμενο με εξαφάνιση. Ο κρίταμος είναι λεπτόφυλλος, αλλα υπάρχει ένα συγγενές είδος με φαρδιά στρογγυλωπά φύλλα, επίσης εδώδιμο, που ονομάζεται αλλιώς και όχι κρίταμος. Δέν συλλέγουμε άγριο κρίταμο, γιατί άμα αρχίσουμε να συλλέγουμε, όντως θα αφανισθεί. Όταν ωριμάσουν οι σπόροιτου, μαζεύουμε κάλυκες με σποράκια και τα ρίχνουμε στον κήπομας, εν ανάγκη σε γλάστρες ή δοχεία, και διατηρούμε το χώμα υγρό ωστε να φυτρώσουν. Το καλοκαίρι αναπτύσσονται τα φυτά, των οποίων τα φύλλα συλλέγουμε. Τα περνάμε για ένα δευτερόλεπτο μέσα απο νερό που βράζει (να μήν έχει μικρόβια), έπειτα τα τρώμε σαλάτα ή τα βάζουμε σε ένα βάζο και απο πάνω λίγο αλάτι και γίνονται τουρσί, θεωρείται ένα σπάνιο λαχανικό πολύτιμο για τους καλοφαγάδες, αλλα οι Κρητικοί το φτιάχνουν με ξύδι και βάζουν έναν τόνο ξύδι σε όλα τα τουρσιάτους και γίνονται αηδία. Κανένα τουρσί δέν θέλει ξύδι, και άν κάπου πρέπει να χρησιμοποιηθεί ξύδι, άς χρησιμοποιηθεί με πολλή φειδώ. Όχι επειδή είναι φτηνό να βάζουμε με τις κούπες.
86. Με τον ίδιο τρόπο όπως και ο κρίταμος γίνονται τουρσί ή σαλάτα οι γλιστρίδες (οι Πόντιοι τις λένε περπυρίνια, απο το βυζαντινό πέρπυρα, απο υπέρπυρα = χρυσά νομίσματα). Με τη διαφορά οτι τα περπυρίνια φυτρώνουν παντού και μπορούμε να τις μαζεύουμε χωρίς φόβο μή λιγοστέψουν.
87. Κάπως διαφορετικά απο τις γλιστρίδες και τον κρίταμο γίνονται οι σταχταρίτσες και τα (κατα Πόντιους) φωσφοράνια (κοινώς βλήτα). Βράζουμε σε μιά κατσαρόλα ένα ποτήρι νερό. Μόλις βράσει, ρίχνουμε μέσα τις σταχταρίτσες και τα φωσφοράνια και σβήνουμε τη φωτιά, τα σκεπάζουμε και τα αφήνουμε να μαγειρευτούν με όση ζέστη μένει μετά το σβήσιμο της φωτιάς.
88. Σαρμάδες με κυκλαμινόφυλλο. Το παρουσίασε ο Μαμαλάκης ώς σιφνιακή συνταγή. Η γέμιση είναι κίτρινη φάβα, πορτοκαλόφλουδα ψιλοκομμένη, και κρεμμύδι ψημένο μέσα σε λάδι. Εδώ είναι το κακό. Άν κάτι καλό πάμε να φτιάξουμε, του βάζουμε συβρασμένο κρεμμύδι και γίνεται αηδία. Μπορεί κάλλιστα να γίνει χωρίς συβρασμένο κρεμμύδι.
89. Σούπα με lotus nuts και fox nuts. Οι σπόροι του λωτού καθώς και τα fox nuts βρίσκονται εν αφθονία σε όλα τα κινέζικα μαγαζιά (λωτό εννοούμε το υδρόβιο φυτό και όχι το γνωστόμας δέντρο. Προσφάτως ανακάλυψα οτι τα fox nuts μπορούν να ονομασθούν στα ελληνικά σπόροι ευρυάλης. με απλά λόγια, καρποί νούφαρου. Οι σπόροι ευρυάλης όταν μουσκευθούν κ σιγοβράσουν σκάζουν κ γίνονται κάπως σάν μικρά τριανταφυλλάκια). Τα βάζουμε να μουσκέψουν ένα 24ωρο, έπειτα τα βράζουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά (αργοβραστήρα). Μπορούν να προστεθούν χίλια δυό υλικά, ακόμη και κρέας άσπρο ή κόκκινο, με τις επιφυλάξεις που σημείωσα παραπάνω. Πολύ ωραία πηγαίνουν μαζί διάφορα ξερά φρούτα, ρίζες λωτού, αποξηραμένοι κρίνοι (που βρίσκονται σε όλα τα κινέζικα μαγαζιά), χουρμάδες ή κινέζικοι χουρμάδες (τζίτζιφα). Μέλι μπορεί να προστεθεί μετά το μαγείρεμα αφού χλιαρέψει.
90. Σπόροι απο γκίγγκο. Είτε τους μαζεύουμε απο το δέντρο είτε τους αγοράζουμε απο κινέζικο μαγαζί. Είναι εξαιρετικά ωφέλιμοι, όπως και το φύλλο του ginkgo.  Σκέτοι είναι λίγο πικροί, αλλα είναι πολύ ωραίοι μέσα σε οτιδήποτε βράζει (κάλλιστα τρώγονται και ωμοί), 16 σπόροι στο γεύμα ανα άτομο. Και 50 σπόρους να φάς δέν θα πάθεις τίποτα, αλλα καλύτερα να μήν κάνουμε κατάχρηση σε ένα τόσο ωφέλιμο πράγμα. Ο καρπός του γκίγγκο είναι γλυκός, αλλα όταν πάς να τον καταπιείς καίει ανυπόφορα στον καταπιώνα. Υποθέτω τρώγεται ξεραμένος ή/και ψημένος. Το κουκούτσι μοιάζει με σάμφιστικ (κελυφωτό φιστίκι) αλλα δέν ανοίγει μόνοτου, αυτός είναι ο σπόρος που τρώγεται και ωμός και είναι πολύ ωφέλιμος.
91. Μακαρόνια απο σπόρους κάνναβης. Οι σπόροι της κλωστικής κάνναβης είναι ωφελιμότατη τροφή. μιά χούφτα αυτών των σπόρων θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες ενός ανθρώπου σε πρωτεΐνη και λίπη για μιά βδομάδα. Πάντως, περιέχουν καί τα 8 απαραίτητα αμινοξέα, και έτσι μπορούν να αντικαταστήσουν το κρέας. Το αλεύριτους σε πρόσμιξη με σιταριού κλπ γίνεται νοστιμότατα μακαρόνια. Δέν υπάρχουν νοστιμότερα! Το λάδι των σπόρων είναι εξαιρετικά υγιεινό. Τα άνθη της κλωστικής κάνναβης βγάζουν ένα υπέροχο αρωματικό αιθέριο έλαιο. Και με την χρησιμότητα των ινών της κάνναβης απο τις οποίες μπορούν να κατασκευασθούν χίλια δυό πράγματα, δέν μπορώ να καταλάβω γιατί δέν καλλιεργείται παντού αυτό το ωφελιμότατο φυτό, που είναι και εντελώς αθώο, και πολύ διακοσμητικό στην εμφάνιση. Δέν λέω την ινδική κάνναβη που βγάζει ναρκωτικό, λέω την κλωστική κάνναβη, που το φύλλοτης αποτελείται απο 7 μέρη. Φύεται τόσο εύκολα, που βρήκα ένα φιντάνι σε έναν ακάλυπτο χώρο κοντά στο σπίτιμου, προφανώς φυτρωμένο απο σπόρο τροφής πουλιών. Κάποιος πήγε και το έβγαλε, λές και θα μας δίωκε η αστυνομία επειδή έτυχε να φυτρώσει κοντά στο σπίτιμας.
92. Τσουκνίδα (οι Πόντιοι τα λένε κιντέατα, απο το αρχαιοελληνικό κνίδη). Όταν είναι η εποχή που φυτρώνουν οι τσουκνίδες, μαζεύουμε μπόλικες φορώντας πλαστικά γάντια. Όσοι έχουν σκληρά χέρια τις μαζεύουν με γυμνά χέρια. Τις ξεπλένουμε και τις βάζουμε στον αργοβραστήρα χωρίς καμία προσθήκη. Με λίγο σιγοβράσιμο λιώνουν τόσο που γίνονται πολτός, στον οποίο μπορεί να προστεθεί πολύ ωραία μαύρο φρεσκοτριμμένο πιπέρι ή/και σκόρδο τριμμένο στο ρεντέ. Ο πολτός αυτός είναι πολύ γευστικός και νοστιμίζει χίλια δυό πράγματα, χρησιμοποιείται σάν dip, και κάλλιστα τρώγεται αλειμμένος πάνω σε φέτα ψωμί. (Το τσούξιμο χάνεται εντελώς μετά απο λίγο σιγοβράσιμο).
93. Διατηρημένα cranberries. Τα cranberries είναι μάλλον το εθνικό φρούτο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου ο χυμός απο cranberries είναι ο πιό συνηθισμένος χυμός μετά απο του πορτοκαλιού. Αλλα οι Αμερικάνοι δέν ξέρουν πώς να τα χρησιμοποιούν. Η κλασσική αμερικάνικη συνταγή είναι να βράζουνε τα cranberries μαζί με ζάχαρη μέχρι που να γίνουνε πολτός, τον οποίο χρησιμοποιούν ώς σάλτσα σε κρέατα κ. α.. Αυτό είναι πολύ ανθυγιεινό και άνοστο. Η καλύτερη χρήση που έχω βρεί για τα cranberries είναι: τα βάζουμε σε ένα μεγάλο βάζο (να χωράει τουλάχιστον δυό λίτρα), απο πάνω βάζουμε ένα κομμάτι κηρήθρα με μέλι και το αφήνουμε εκεί. Έτσι διατηρούνται και δέν χαλνάνε, και μπορούμε να τα τρώμε μαζί με κάθε είδους τροφή (π.χ. ψάρια, θαλασσινά, κρέατα, τόφου, μουσκεμένους ξηρούς καρπούς, πολύ ενδιαφέρουσα γεύση δημιουργούν με φέτα και άλλου είδους τυριά) εκτός απο αμυλώδη, γιατί τα cranberries έχουν πολύ οξύ και δέν ταιριάζουν με αμυλώδη ούτε με ζάχαρη. Το μέλι της κηρήθρας βγάζει απο τα cranberries ένα ζουμί που είναι ωραιότατο είτε για να αραιωθεί με νερό κλπ ώς ποτό, είτε ώς σιρόπι για κρέμες, παγωτά, ρύζι, κλπ. Το κερί δέν το πετάμε, το τρώμε μαζί με οτιδήποτε άλλο.
94. Χαβίτσι απο καλαμπόκι. Μόλις βράσει νερό ρίχνουμε μέσα λίγο λίγο χοντροαλεσμένο καλαμπόκι ταυτοχρόνως ανακατεύονταςτο με ξύλινο πιρούνι, τόσο καλαμπόκι (πολέντα) όσο σηκώνει το νερό. Μόλις ανακατευτεί η πολέντα σβήνουμε τη φωτιά. Έπειτα μπορούμε να προσθέσουμε οτιδήποτε γλυκό, π.χ. σταφίδες (που έχουν μουσκέψει σε νερό για κάνα 24ωρο), ξεκουκουτσιασμένους χουρμάδες, ή κομματιασμένους ξηρούς καρπούς. Αυτή ήταν η βάση του πρωινού σε πολλά μέρη της Ελλάδας προτού έρθουν οι δυτικές συνήθειες.
95. Σαλάτα απο φρέσκια ωμή ρόκα και nori. Ανακατεύουμε τη ρόκα με το nori, ένα χορταρικό της στεριάς με ένα της θάλασσας που ταιριάζουν μαζί κ λάδι απο σουσάμι ψυχράς πιέσεως, μαζί ή δίπλα βάζουμε βρασμένο αγριόρυζο, κ μαζί προαιρετικά κουκούτσια βερύκοκου που σιγόβρασαν μαζί με το αγριόρυζο.
96. Το χαβίτσι του καλαμποκιού μπορεί να γίνει και με προσθήκη αλμυρών πραγμάτων, όπως nori ψιλοκομμένο και κομματάκια τουρσί, και λίγο λάδι σουσαμιού ή παρόμοιο.
97. Χαβίτσι απο αμάρανθο. Το αλεύρι του αμαράνθου δέν ενδείκνυται για ψωμί, αλλα κάνει ωραίο χαβίτσι όπως του καλαμποκιού.
98. Ψωμάκια καλαμποκιού στον ατμό. Παραδοσιακό των Ινδιάνων της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.  Φτιάχνεις ζυμάρι με το καλαμποκάλευρο, γεμίζεις με το ζυμάρι φύλλα καλαμποκιού, στο κέντρο του ζυμαριού βάζεις ό,τι θέλεις για γεύση, και τα γεμισμένα φύλλα τα βάζεις στον ατμό.
99. Ψωμί καλαμποκιού στη μηχανή. Για τα περισσότερα αλεύρια η αναλογία είναι 400 γραμμάρια νερό και 600 γραμμάρια αλεύρι. Για του καλαμποκιού είναι το αντίστροφο, 600 γραμ. νερό και 400 γραμ. αλεύρι. Τα βάζουμε στη μηχανή, συνιστώ να προσθέσουμε μπόλικο τριμμένο πιπέρι στο μίγμα, λίγο baking powder ή μαγιά, και γίνεται ψωμί.
100. Πόπ κόρν (τσάτ-πάτ) με κερήθρα μέλισσας. Φτιάχνουμε τα τσάτ-πάτ με το φούρνο μικροκυμάτων, τα βάζουμε σε ένα μπώλ, παίρνουμε στο πιρούνι λίγη κηρήθρα, στο μέλι επάνω κολλάνε τα τσάτ-πάτ, και έτσι τα πιάνουμε και τα τρώμε. Καταπίνουμε μαζί και το κερί.
101. Πόπ κόρν (τσάτ-πάτ) με σπόρους  βερύκοκκου. Βάζουμε στην τσατπατιέρα (μηχανή για πόκ κόρν) το καλαμπόκι και μαζί τους καθαρισμένους ωμούς σπόρους του βερύκοκκου, 16 σπόρους βερύκοκκου ανα άτομο. Όταν γίνει το πόπ κόρν, έχουν ήδη καβουρντισθεί και οι βερυκοκκόσποροι τους οποίους τρώμε μαζί με το πόπ κόρν.
102. Ψάρι στο γκρίλ με ντομάτα. Σε ένα ταψάκι στώνουμε κάτω φέτες ντομάτας, χωρίς λάδι. Απο πάνω στρώνουμε το ψάρι, κατα προτίμησιν σε φιλέτα, και το βάζουμε κάτω απο το γκρίλ. Όταν βγεί απο το γκρίλ μπορούμε να βάλουμε και λίγο λεμόνι. Άλλο τίποτε δέν χρειάζεται, και σημειωτέον όχι αμυλώδη μαζί με ψάρι ή κρέας. Αντί για ντομάτα μπορεί κανείς να δοκιμάσει άλλα λαχανικά για υπόστρωση, όπως κολοκυθάκια σε φέτες, τρυφερά φύλλα αμπελιού, και ότιδήποτε άλλο μπορεί να φτιάξει μιά υπόστρωση.
103.  Σάντουιτσ παντοφλάκι. Αυτό το είδα σε ένα όνειρο. Για κάποιου είδους πολύ νόστιμο σάντουιτς μίλησαν, πώς φτιάχνεται είπαν, παντζάρι κ 4 ακόμη υλικά, πιθανόν σέλινο, είπαν. Διάλειμμα έγινε, ένας μπάρμπας μας επισκέφθηκε, τέτοιο σάντουιτς έτρωγε, ένα μου έδωσε,

σχήμα πεπλατυσμένο ψωμάκι επάνω ανοιχτό όπου η κοκκινωπή γέμιση φαινόταν, το δάγκασα, να το τρώω άρχισα, πολύ νόστιμο. Μπόλικο κύμινο είχε· καθώς απο τη γεύση φαινόταν, "ωμό είναι" είπα. Νόμιζα οτι το ψήνατε, είπα. - Άν θέλεις το ψήνεις, αλλα κ έτσι ωραίο είναι, μου απάντησε. Τρόπον τινά, κρέατος απομίμηση ήταν. Απο τη γεύσητου κ απο ό,τι θυμήθηκα, το αναπαρέστησα, απο τί ήτανε η γέμιση: παντζάρι, σέλινο ρίζα, κίτρινη πιπεριά, απο εσπεριδοειδές φλούδα μόνο, καρύδι ή αλεσμένο κανναβόσπορο κ κύμινο. Όλα αυτά σε πολτό αλέθονται, ο πολτός τη γέμιση αποτελεί. Κάπως σάν παντόφλας σχήμα γίνεται. Όταν τα υλικά πολτοποιηθούν ο πολτός πάει επάνω σε μισό φραντζολάκι, του πολτού το ζουμί ποτίζει το ψωμί, το στερεότερο μέρος μένει επάνω και καλύπτουμε με το άλλο μισό φραντζολάκι. Άν αντί για καρύδι βάλουμε αλεσμένο κανναβόσπορο, τραβάει τα υγρά και γίνεται η γέμιση πιό δεμένη. Ο δέ κανναβόσπορος είναι άριστο υποκατάστατο του κρέατος, δέν υστερεί απο το κρέας σε τίποτα, και καλύτερος είναι.

104. Quinoa με pecan ή καρύδια. Το quinoa έχει μιά περίεργη γεύση, ωστε δύσκολα τρώγεται σκέτο. Αλλα τρώγεται πολύ ευχάριστα (βρασμένο) άν του προσθέσουμε ωμά pecan ή φρέσκα καρύδια. Επίσης γίνεται πολύ ωραίο άν  προσθέσουμε στο σκέτο βρασμένο quinoa (σιρόπι σφενδάμνου) maple syrup (ή αποξηραμένα cranberries γλυκά απο βύνη). Τα ίδια ισχύουν για το amaranth (αμάρανθο), που μοιάζει αρκετά με το quinoa. Μόνο που, επειδή οι σπόροι του αμαράνθου είναι πολύ μικροί, είναι καλύτερα να μαγειρεύονται αλεσμένοι σε αλεύρι (βλέπε ανωτέρω χαβίτσι, ή κατσαμάκι) ωστε να χωνεύονται πληρέστερα.

105. Ψωμί με σπόρους βερύκοκου κ φλούδα περγαμόντου. Για ένα κιλό ψωμί βάζουμε 400 γρ. νερό (λίγο περισσότερο νερό άν το αλεύρι είναι ολικής άλεσης), 600 γρ. αλεύρι, 16 ή 32 σπόρους βερύκοκου που έχουμε αφαιρέσει το τσόφλι φυσικά, κ φλούδες δύο ή τεσσάρων περγαμόντων που τα έχουμε επεξεργασθεί με μέλι άθερμα βάζοντας τα περγαμόντα σε βάζο με μέλι τουλάχιστον 40 μέρες ώσπου να βγάλουν το ζουμίτους. Κόβουμε μικρά κομματάκια τις φλούδες των περγαμόντων, κ τα αλευρώνουμε προτού τα ρίξουμε επάνω απο το μίγμα. Αλάτι δέν χρειάζεται. Τα βάζουμε όλα στην αρτομηχανή κ γίνονται ψωμί, που μοιάζει με κέικ. Όταν ψηθεί κ είναι ακόμη ζεστό, βάζουμε στη φέτα επάνω βούτυρο κ λιώνει. Γενικότερα οι σπόροι του βερύκοκου χρησιμοποιούνται σε χίλια δυό, είναι ωφέλιμοι κ δίνουν γεύση, προσοχή όμως: κατα την κινέζικη σοφή παράδοση δέν πρέπει να τους τρώμε ωμούς, ούτε παραπάνω απο 16 βερυκοκόσπορους ημερησίως.

106. Γλυκά μακαρόνια με κρόκο. Τουτέστιν χυλοπίτες χωρίς αλάτι που αφού βράσουν κ μόλις σβήσουμε τη φωτιά ρίχνουμε μέσα στο νερό μία πρέζα υπέρους κρόκου (saffron), κ όταν το νερό χλιαρέψει διαλύουμε μέσα μέλι (εναλλακτικά αντί για μέλι: maple syrup ή kitul ή ανάλογο γλυκαντικό. Αλλα το άρωμα του μελιού είναι γι' αυτόν το σκοπό ανώτερο).

107. Επτά χυμοί. Ποτέ δέν πίνω νερό όταν διψώ, διότι άν πίνω νερό, ποτέ δέν θα φάω φρούτα, ούτε θα πιώ χυμούς, τσάι, ή kombucha ή κεφίρ. Μιά φορά που διψούσα έφτιαξα κ ήπια χυμούς απο επτά διαφορετικά έγχρωμα κ υπέροχα λαχανικά: σέλινο κοτσάνι (περιέργως το σέλινο κοτσάνι κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά με το ξένο όνομα, celery, λές κ είναι κανένα εξωτικό είδος. μιά φορά είδα στην αγορά κ ελληνικό σέλινο κοτσάνι, τα υπόλοιπα όσα έχω δεί είναι εισαγόμενα απο Ιταλία, Ισραήλ, Ισπανία, ή Ολλανδία), ρεπάνι στρόγγυλο άσπρο οργανικής καλλιέργειας, ζιγγίβερη (τζίντζερ, στην Ελλάδα δέν παράγεται, ενώ θα μπορούσε, έχω φυτέψει τζίντερ κ γίνεται όμορφο φυτό κ θα το τρώγαμε φρέσκο που είναι ωραιότερο), πιπεριά κόκκινη Κρήτης, όλο ζουμί, στο σχήμα όμοια με καρδούλα, λάχανο πορφυρό οργανικής καλλιέργειας, παντζάρι ωμό όπως κ όλα τα άλλα που λέω εδώ, κ φυσικά καρότο, του οποίου δικαίως θα πρέπει να είναι ο πιό δημοφιλής χυμός λαχανικού σε μιά αγορά σάν τη δικήμας.

108. Ανάλατο ψωμί με τσάι κ χαρουπόμελο. Θα ξέρετε το λεγόμενο ψωμί των Εσσαίων, απο φυτρωμένο σιτάρι, που κυκλοφορεί στα υγιεινάδικα, αυτό το ψωμί είναι ανάλατο κ γλυκίζει διότι τα φύτρα των δημητριακών έχουν απλά σάκχαρα κ είναι γλυκά. Πώς να φάμε ένα τέτοιο ψωμί; φτιάχνουμε ένα τσάι απο ότι βότανο μας αρέσει, χωρίς ζάχαρη. Το ψωμί "Εσσαίων" το κόβουμε φέτες (με υγρό μαχαίρι), κ πάνω στις φέτες βάζουμε χαρουπόμελο ή άλλο κάτι γλυκό, όπως μέλι, πολτό απο χουρμάδες, κ λοιπά. Βουτάμε το ψωμί στο τσάι που φτιάξαμε κ το τρώμε, ή απλώς το τρώμε κ ρουφάμε λίγο τσάι για να μαλακώσει μέσα στο στόμα. Ωραιότατο.

109. Ρύζι με φρούτα. Όταν λέω ρύζι εννοώ το καφετί, αναποφλοίωτο. Δέν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κάνουμε τόσο κόπο για να λευκάνουμε το ρύζι, όταν αναποφλοίωτο, καφετί, είναι εκατό φορές ωφελιμότερο. Επίσης, το αναποφλοίωτο ρύζι είναι δυνατόν να το φυτρώσουμε, οπότε γίνεται ακόμη ωφελιμότερο. Οι παλιοί κινέζοι συνιστούσαν τα φύτρα ώς τροφή για να αυξάνουμε την τριχοφυία, γλυτώνοντας έτσι την τριχόπτωση. Επειδή όλα τα φύτρα είναι πολύτιμα, ό,τι μπορεί να φυτρώσει πρέπει να προσπαθήσουμε να το φυτρώσουμε προτού το φάμε. Συχνά το φύτρωμα αποτυγχάνει κ οι σπόροι κινδυνεύουν να σαπίσουν, τότε τους σιγοβράζουμε, έχουν πιά πολύ μαλακώσει κ ελάχιστο σιγοβράσιμο χρειάζονται. Όταν έχουμε σιγοβράσει το ρύζι, μπορούμε να το φάμε μαζί με φρούτα. Τα ωμά φρούτα είναι δύσκολα στο να συνδυαστούν μαζί με μαγειρεμένη τροφή, συνήθως "μαλώνουν" κ προκαλούν αέρια ή κ ευκοίλια. Ωστόσο, το σιγοβρασμένο ρύζι ταιριάζει τέλεια μαζί με όλα τα φρούτα, δέν δημιουργεί κανένα πρόβλημα πέψης, το ίδιο κ οι περισσότεροι σπόροι μαζί τα φρούτα εφόσον έχουν σιγοβράσει ήπια κ χωρίς προσθήκη λαδιού ούτε στο μαγείρεμα ούτε μετά. Έτσι, οι ήπια βρασμένοι σπόροι μαζί με φρούτα είναι μιά πολύ καλή ιδέα για πρωινό γεύμα, όχι άσχημη ιδέα κ για μεσημεριανό.

110. Ψωμί με κόλιαντρο κ κελυφωτά φιστίκια. Το ψωμί με κόλιαντρο είναι συνηθισμένη σπεσιαλιτέ των χωρών της Βαλτικής, είναι γεμάτο σπόρους κόλιαντρου απο το οποίο έχει εντονότατο άρωμα κ ελαφρώς γλυκό. Αυτό το ψωμί, όπως γενικά το κόλιαντρο, ταιριάζει πάρα πολύ με κελυφωτά φιστίκια (επίσης γνωστά ώς σάμφιστικια / φιστίκια Αιγίνης).

111. Καρότα κ αβοκάντο. Χρειάζεται προσοχή να βρούμε καλή ποιότητα, προπάντων αβοκάντο που να μήν είναι άγουρο ούτε παραωριμασμένο σε βαθμό που να έχει μαυρίσει. Τρώμε τα καρότα κ τα αβοκάντο μαζί σε όση ποσότητα θέλουμε, ωμά, χωρίς αλάτι ή άλλη προσθήκη. Αυτά τα δυό μαζί ταιριάζουν ωραία κ είναι ιδανικό γεύμα για τις νηστείες της ενδέκατης ημέρας. Όποτε είναι ενδέκατη μέρα της σελήνης, στα σανσκριτικά ονομάζεται "EKADAShII" που σημαίνει "ενδέκατη" (ημέρα του φεγγαριού), καθώς επίσης κ ενδέκατη απο την πανσέληνο δηλαδή 26η μέρα του φεγγαριού, είναι νηστεία απο κάθε είδους σπόρους, δέν επιτρέπεται τέτοια μέρα να βάλεις στο στόμασου ή να έχεις στην κοιλιάσου δημητριακά ή όσπρια ούτε κάτι που παράγεται απο αυτά, όπως π.χ. αλεύρι. Τί επιτρέπεται; ρίζες κ ριζώματα, καρποί (που δέν είναι σπόροι, παράδειγμα μπανάνες, βερύκοκα χωρίς το κουκούτσι, κλπ), γαλακτομικά, ζάχαρη κ σιρόπι σφενδάμνου, κοινώς maple syrup, κ αλάτι ορυκτό (το θαλασσινό δέν κάνει σε αυτήν τη νηστεία). Για αυτήν λοιπόν τη νηστεία, για να την περάσουμε υγιεινά κ αναμάρτητα χωρίς να στερηθούμε, συνιστώ πρώτα απ' όλα καρότα κ αβοκάντο. Αυτά τα δυό επιτρέπονται σε κάθε είδους δίαιτα. Σπάνια μπορεί κανείς να βρεί κάτι που κανενός είδους δίαιτα να μήν το απαγορεύει. Ωστόσο καρότα κ αβοκάντο επιτρέπονται σε κάθε είδους δίαιτα.

112. Βλαστάρια μπανανιάς. Η μπανανιά ευδοκιμεί στην Ελλάδα, όσοι έχουν κήπο πολλές φορές φυτεύουν κ μιά μπανανιά. Η μπανανιά είναι σάν το μπαμπού πολύ ζωντανό, παραγωγικό φυτό. Ακόμη κ όταν δέν κάνει καρπό, ξεπετάει πάμπολλα καινούργια βλαστάρια, που άν τα αφήσουμε όλα επεκτείνονται επ' αόριστον. Άν τα κόψουμε όσο είναι νέα κ τρυφερά, είναι νόστιμα ωμά ή αχνιστά. Μόνο προσοχή, να κοπεί κ να πεταχτεί το κομμένο μέρος που μαύρισε καθώς ήρθε σε επαφή με τον αέρα (ακριβώς όπως η αγγινάρα). Τα λουλούδια της μπανανιάς (τσαμπί) οι ασιάτες τα κάνουνε τουρσί. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κ εμείς, όταν τα λουλούδια δέν πρόκειται να γίνουνε καρποί. Αποφεύγουμε να τα τεμαχίσουμε γιατί μαυρίζουν στο σημείο κοπής όπως οι αγγινάρες.

113. Φυτικά "γάλατα" κ διάφορα αλεσμένα φαγητά παρασκευασμένα στο σπίτι με μηχανή παρασκευής γάλακτος σόγιας. Απο όσο ξέρω η πιό γνωστή τέτοια μηχανή είναι η Soyabella της εταιρείας Tribest. Ένα τέτοιο μηχάνημα ανοίγει έναν ολόκληρο νέο κόσμο φαγητών που χωρίς αυτό δέν μπορούν να παρασκευασθούν με επιτυχία. Διάφορες συνταγές μπορεί κανείς να βρεί στη διεύθυνση www.soyabella.com αλλα πέρα απο εκείνες τις συνταγές οι δυνατότητες είναι ανεξάντλητες. Εγώ προσωπικά δέν είμαι πολύ ικανοποιημένος με εκείνες τις συνταγές, διότι ελάχιστα μου χρειάζονται τα φυτικά γάλατα, όταν διψάω προτιμώ χυμούς φρούτων κ λαχανικών ή κεφίρ απο ζωικό γάλα. Παρακάτω δίνω δικήςμου ιδεολογίας συνταγές με τη soyabella:

114. Τοοφου με καυτό φυτικό γάλα. Αγοράζουμε έτοιμο το τοοφου κ το κόβουμε σε κυβάκια μήκους λίγο μεγαλύτερου απο ένα εκατοστό. Ρίχνουμε τα κυβάκια του τοοφου σε ένα μπώλ. Κατασκευάζουμε με το μηχάνημα φυτικό γάλα απο αμάρανθο ή απο σόγια ή απο ό,τι άλλο θέλουμε, κ μόλις γίνει, έτσι όπως είναι καυτό, ρίχουμε το φυτικό γάλα στο μπώλ πάνω απο τα ωμά κυβάκια όσο που να τα καλύψει. Έπειτα ρίχνουμε τουρσί απο ντομάτες που έχει παρασκευασθεί χωρίς προσθήκη νερού (μόνο με το ζουμί που βγάζουν οι ίδιες οι ντομάτες), κομμένο σε πολύ μικρά κομματάκια, πολύ μικρότερα απο τα κυβάκια του τοοφου. Απο πάνω μπορούμε να ρίξουμε για γεύση ψιλοτριμμένο φύκι, κατα προτίμηση νορι, ψυχράς πιέσεως φυτικό λάδι (όχι σε καυτό φαΐ), φρεσκοτριμμένο πιπέρι, turmeric (κιτρινόρριζα) ή άλλα μυρωδικά ανάλογα με το γούστο.

115. Καυτό φυτικό γάλα πάνω σε πράσινα χόρτα. Είναι κάποιοι που υποστηρίζουν οτι ο άνθρωπος πρέπει να τρέφεται 100% με ωμές τρωφές. Δέν συμφωνώ κατα 100% με αυτήν τη γνώμη. Θεωρώ οτι ωμό πρέπει να τρώγεται ό,τι μπορεί να φαγωθεί ωμό, αλλα ό,τι δέν μπορεί να φαγωθεί ωμό, πρέπει να μαγειρεύεται με ήπιο τρόπο ωστε να διατηρεί σχεδόν όλα τα θρεπτικάτου συστατικά. Τα χόρτα τα μαζεμένα απο την εξοχή είναι δυνατόν να έχουν επικίνδυνα μικρόβια, οπότε αφού τα πλύνουμε καλό είναι να τα βάλουμε σε μιά γαβάθα κ απο πάνω να ρίξουμε καυτό φυτικό γάλα, το αφήνουμε να κρυώσει (με το ζεμάτισμα έχουν καταστραφεί τα τυχόν επικίνδυνα μικρόβια), έπειτα βάζουμε ωμό λάδι κ μυρωδικά ανάλογα με τα γούστα.

116. Όταν το φυτικό γάλα έχει κρυώσει κ δέν θέλουμε να πιούμε αλλα να φάμε, το χρησιμοποιούμε για να μουσκέψουμε ωμά αμύγδαλα ή άλλους ξηρούς καρπούς, ή βεβαίως νιφάδες δημητριακών.

117. Σόγια με βανίλια κ μέλι. Μουσκεύουμε τρία μετρίδια (μετρητικά κουπάκια) φασόλια σόγιας για μιά νύχτα (το χειμώνα στο κρύο μπορούμε να τα μουσκέψουμε ακόμη περισσότερο) μαζί με ένα κομμάτι μήκους περίπου δύο εκατοστών κοτσανιού βανίλιας. Ρίχνουμε στην "κοιλιά" του μηχανήματος τα μουσκεμένα φασόλια με το κομμάτι της βανίλιας (κ νερό ώς εκεί που επιτρέπεται να γεμίσουμε) κ πατάμε το κουμπί ("paste"), σε ένα τέταρτο της ώρας περίπου έχει γίνει μαγειρεμένος πολτός. Όταν αυτός ο πολτός κρυώσει ρίχνουμε απο πάνω μέλι ή σιρόπι σφενδάμνου, ή κ λίγο χαρουπόμελο, ή άλλα γλυκαντικά απλών σακχάρων, κ το ανακατεύουμε. Είναι πολύ νόστιμο κ πολύ δυναμωτικό. Το μισό ή το ένα τρίτο της ποσότητας που παράγεται σε μιά φορά, σου δίνει δύναμη για μισή μέρα εργασίας. Το καλοκαίρι αυτός ο πολτός με ό,τι γλυκό του προσθέσαμε διατηρούμενος στο ψυγείο μοιάζει στην υφή κ στη γεύση με παγωτό.

Soy pulp with vanilla and honey. Soak three measuring cups of soybeans overnight together with an inch length piece of vanilla stick. Throw the soaked soybeans and the soaked vanilla piece straight into the machine's "belly" (without a screen), add water (in which the beans and vanilla had been soaked) until the filling mark inside the machine, then press the "paste" button. It normally takes a quarter of an hour to grind and cook the content into paste, to which, when it cools down we add a little honey and stir it well into the paste. (Of course, honey can be substituted by other sweeteners like carob syrup, kitul, malt, etc. Honey may be preferred for its flavors). This pulp is very tasty and gives great energy, so that half or one third of the machine's content can keep you strong for the busy half of your day. If kept in refrigerator, this pulp will resemble ice cream; then it is sort of vegan ice cream.

118. Σόγια με σκόνη μαστίχας κ μέλι. Όπως το προηγούμενο, μόνο που δέν βάζουμε βανίλια. Τη μαστίχα σκόνη δέν τη βάζουμε στηνκοιλιά του μηχανήματος, γιατί λιώνοντας κολλάει στα μεταλλικά τοιχώματα κ δέν ξεκολλάει. Αφού γίνει ο πολτός, αναμιγνύουμε τη σκόνη μαστίχα, κ αφού κρυώσει προσθέτουμε μέλι. Αυτό γίνεται με τα περισσότερα είδη φασολιών κ όχι μόνο με σόγια. Ωραιότατο γίνεται με φασόλι azuki. Ενώ τα φασόλια φημίζονται για τα αέρια που προκαλούν, αυτό το φαγητό με μαστίχα αντιθέτως σφίγγει τα χαλαρά έντερα κ δέν αφήνει να δημιουργηθούν αέρια.

Soy pulp with mastic powder and honey: it is like the previous, but without vanilla. Mastic powder is not added into the machine's carafe to be cooked together with the beans, because it is resinous so it will stick to the carafe's metallic walls when heated. (Mastic is an aromatic resin produced from a bush only in the Greek island of Khios - only a part of that island. In this recipe, if mastic is not at hand, it can substituted by other aromatic resins sold in Indian and Asian groceries). Mastic powder is to be added after the pulp is poured out, and honey is to be added when the pulp cools down. This can be done with other types of beans too; i suggest adzuki. Beans in Greece are reputed for producing intestinal gas; yet on the contrary, sweet adzuki paste with resin powder fixes loose bowels and prevents intestinal gas. Beans cooked in a soymilk making machine in general cause no intestinal gas, i.e. the need to pass wind.

119. Φαγητό ελιξήριο απο μαύρο φασόλι. Αυτή είναι ινδική συνταγή, την προσάρμοσα στα δεδομένα της μηχανής. Η ινδική συνταγή είναι για τρείς κουταλιές της σούπας "black gram" (urid dal), αλλα κατα τη γνώμημου κάθε είδους μαύρο φασόλι είναι κατάλληλο, μάλιστα το κινέζικο μαύρο φασόλι. Βάζουμε τρία μετρίδια (μετρητικά κουπάκια) μαύρο φασόλι να μουσκέψει μιά νύχτα μαζί με δυό μικρά ματσάκια gotu kola. Το gotu kola είναι ένα θαυμαστό βότανο που κάνει αρωματικό τσάι. Στην ελληνική αγορά το έχω βρεί μόνο σε μορφή ξερών βλαστών. Μπορούμε να αλέσουμε τους βλαστούς με τα φύλλα σε σκόνη, τότε χρησιμοποιούμε δυό κουταλάκια κοφτά απο τη σκόνη, αλλιώς βάζουμε δυό φορές  όσο πιάνουν τα τρία δάχτυλα απο το ξεραμένο φυτό. Τα μουσκεμένα φασόλια μαζί με το gotu kola τα ρίχνουμε στη μηχανή, μαζί ρίχνουμε φρέσκια ρίζα ζιγγίβερης (ginger) ένα κομματάκι μεγέθους όση η επάνω φάλαγγα του αντίχειραμας κ κουκουτσάκια μαύρο πιπέρι ένα μικρό κουταλάκι κοφτό (ή μετρούμε 14 κουκουτσάκια), κ νερό ως εκεί που επιτρέπεται να γεμίσουμε. Αυτά τα αλέθει κ τα μαγειρεύει η μηχανή σε ένα τέταρτο της ώρας. Όταν ο πολτός χλιαρέψει, βάζουμε πολτό miso (απο σόγια) ωστε να γίνει όσο αλμυρό το θέλουμε (η ινδική συνταγή λέει ορυκτό αλάτι, το αντικαθιστώ με miso), κ λίγες κουταλιές λάδι απο καρύδα (η ινδική συνταγή λέει gee, εξευγενισμένο βούτυρο, προσωπικά μου φαίνεται φοβερά αταίριαστο το βούτυρο με όσπρια, το αντικαθιστώ με βούτυρο καρύδας, ή άλλο φυτικό λάδι σε φαγητό όχι καυτό). Η ινδική συνταγή λέει οτι αυτό το φαγητό είναι απίστευτα δυναμωτικό για το σώμα, το κάνει γερό σάν διαμάντι. Το ίδιο θα έλεγα για την δικήμου παραλλαγή που παρουσίασα εδώ. Το μισό ή το ένα τρίτο απο όσο παρασκευάζεται σε μιά φορά σε κρατάει χορτάτο κ δυνατό για μισή μέρα.

A great elixir from black beans. This is a recipe from India, i adapted it for the soymilk maker. The indian recipe calls for 3 spoonfuls of black gram (urid dal) but in my opinion any kind of black beans will do, notably the Chinese black soybean. Soak 3 measuring cups of black beans together with 2 pinches of gotu kola (it is really not easy to measure gotu kola in its form as dried whole plants or stalks with leaves. The dried stuff can be finely chopped into powder, of which then we take two level teaspoonfuls for each batch). Now fill the machine's carafe with the soaked black beans and gotu kola, a piece of fresh ginger smaller than an inch's length, and 14 grains of black pepper, adding water (in which beans and gotu kola were soaked) up to the machine's measuring line. In a quarter of an hour, the ingredients are ground and fully cooked into a purplish black paste. When this paste cools down, add miso paste to make it as salty as you like, and some spoonfuls of raw coconut oil (or other cold pressed oil; i think that coconut oil goes better with this. The indian original recipe says ghee, which i find horrible with beans, also suggests rock salt, for which i substituted miso paste). This food will make the body perfectly strong and healthy according to the Indian source. Anyway, half or one third of what you make each time, will keep you strong for the busy half of your day.

120. Φάβα της μηχανής. Ρίχνουμε στο μηχάνημα (κατευθείαν στην κοιλιάτου, χωρίς το ειδικό καλαθάκι που χρησιμοποιείται για φυτικά ροφήματα) τρία μετρητικά κουπάκια μουσκεμένο όσπριο που προορίζεται για φάβα (είδη ρεβυθιών σπασμένα στα δύο ή αποφλοιωμένη φακή), με νερό όσο παίρνει, η μηχανή το αλέθει κ το μαγειρεύει σε ένα τέταρτο της ώρας, έπειτα βάζουμε καυτερό κάρι ή ό,τι μπαχαρικά μας αρέσουν.

121. Στο μηχάνημα (soyabella ή ανάλογο μηχάνημα) μπορούμε χωρίς το ειδικό "καλαθάκι" να βάλουμε τρία μετρίδια μουσκεμένο αναποφλοίωτο ρύζι ή άλλο δημητριακό, κ νερό όσο παίρνει, μέσα σε ένα τέταρτο το αλέθει κ το μαγειρεύει πολύ νόστιμο. Μπορούμε να προσθέσουμε βούτυρο ωμό ή λάδι ωμό (όχι σε καυτό) κ μπαχαρικά όπως πιπέρι, κανέλλα κλπ.

122. Αλεσμένο ψημένο καλαμπόκι κλπ. Όταν φτιάχνουμε ποπ κορν (τσατπάτια) πάντα μένουν σπόροι που έχουν ψηθεί αλλα δέν έχουν σκάσει. Τί τους κάνουμε τους άσκαστους σπόρους; τους αλέθουμε με το μηχάνημα (όπως αυτό που ανέφερα, τη soyabella), γίνοναι ένα χοντροαλεσμένο αλεύρι το οποίο είναι πολύ νόστιμο κ χρησιμεύει για να το πασπαλίζουμε πάνω σε διάφορα φαγητά, αυτό νοστιμίζει όλα τα φαγητά τόσο πολύ ωστε δέν χρειάζονται αλάτι. Εκτός απο καλαμποκιού, αυτό μπορεί να γίνει κ με άλλους ψημένους σπόρους.

123. Αλεσμένος λιναρόσπορος. Αλέθουμε τον λιναρόσπορο κ τον πασπαλίζουμε πάνω σε διάφορα φαγητά, δίνει πολλή γεύση κ είναι πολύ ωφέλιμος. Αναφέρω χωριστά τον λιναρόσπορο, γιατί ο λιναρόσπορος δέν πρέπει ποτέ να μαγειρεύεται. Γενικά τα λάδια δέν πρέπει να μαγειρεύονται, αλλα προπάντων στο λάδι του λιναριού απολύτως απαγορεύεται να μαγειρευθεί.

124. Πολτός απο ωμό σουσάμι. Το ταχίνι πολλοί το χρησιμοποιούν ώς υγιεινή κ ώς νηστίσιμη τροφή, εγώ δέν το συμπαθώ για τους εξής λόγους: αφ' ενός το ταχίνι παράγεται απο ψημένο σουσάμι, στο οποίο μέσα έχει ψηθεί κ το λάδιτου, αφ' ετέρου είναι πηχτό κ κολλώδες κ κολλάει στο στόμα κ στο λαιμό, προπάντων στο κάτω μέρος του βάζου μένει τρομερά πηχτό. Δέν καταλαβαίνω γιατί να τρώμε ταχίνι ή μαγειρεμένο σουσάμι, όταν μπορούμε απλούστατα να κάνουμε το εξής: μουσκεύουμε τρία μετρίδια ωμό σουσάμι κ το αλέθουμε (όχι όλο μαζί, δέν χωράει) στο μηχάνημα (όπως soyabella) μαζί με νερό κ λίγο χαρουπόμελο (ή ξερούς χουρμάδες χωρίς κουκούτσι, μέλι, σιρόπι σφενδάμνου, σταφίδες, σταφύλια με κουκούτσι κ τέτοια γλυκά πράγματα). Μπορούμε να φυτρώσουμε το σουσάμι προτού το αλέσουμε. Τότε πικρίζει λίγο, αλέθουμε μαζί κάτι γλυκό. Το τρώμε αμέσως μόλις το αλέσουμε.

125. Χούμους, λιβανέζικη σπεσιαλιτέ. Μουσκεύουμε σουσάμι τουλάχιστον 12 ώρες, μουσκεύουμε κ ρεβύθια τουλάχιστον 12 ώρες. Το μέν σουσάμι το αφήνουμε ωμό, τα δέ ρεβύθια τα σιγοβράζουμε στην πιό χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να μαλακώσουν. Στο μπλέντερ βάζουμε 1 μέρος μουσκεμένο σουσάμι, δύο μέρη ρεβύθια· φρέσκο χυμό λεμονιού, ελαιόλαδο, κύμινο, μαύρο πιπέρι, σκόρδο, προαιρετικά αλάτι (γίνεται κ χωρίς αλάτι νοστιμότατο). Το μπλέντερ τα κάνει όλα πολτό. Είναι εύκολο να το φτιάξεις κ εξαιρετικά ωφέλιμο, νόστιμο, εύπεπτο· μόλις το φάς νιώθεις τα μέλη του σώματοςσου να ανανεώνονται. Σημειωτέον η εταιρεία Άροτος παράγει κ πουλά έτοιμο χούμους νοστιμότατο κ βραβευμένο, πλήν όμως το χούμους του Άροτου είναι απο σχεδόν ωμά ρεβύθια κ όχι καλά αλεσμένα σε πολτό, έχει μικρά κομματάκια, κ παράγει στα έντερα πολλά αέρια. Το χούμους όπως το περιέγραψα δέν παράγει αέρια, προφανώς διότι τα ρεβύθια έχουν βρασθεί αρκετά κ αλεσθεί καλά, επίσης το κύμινο βοηθάει στην πέψη για μείωση των αερίων. Του Άροτου το χούμους είναι με μαϊντανό αντί για κύμινο που έχει η παραδοσιακή λιβανέζικη συνταγή. Σκέφτομαι να το δοκιμάσω με δεντρολίβανο αντί κύμινο. Κιτρινόρριζα επίσης μπορεί να προστεθεί.

126. Με όσπρια σιγοβρασμένα ή ωμά μουσκεμένα στο μπλέντερ ανοίγουμε έναν νέο μεγάλο δρόμο στην κουζίνα. Όπως, φιστίκια με κόλιαντρο. Μουσκεύουμε ένα ποτήρι (200 / 250 γραμμάρια) ωμά φιστίκια για 12 ή 24 ώρες σε νερό. Τα ρίχνουμε στο μπλέντερ, μαζί με το νερό στο οποίο μούσκεψαν, μιά κουταλιά μέλι, μισό κουταλάκι σκόνη κόλιαντρο, κ ένα κομμάτι ξεφλουδισμένο φρέσκο τζίντζερ, το μπλέντερ τα κάνει πολτό, υπέροχο. Πρέπει να καταναλωθεί αυθωρεί, όπως όλα τα ωμά τρόφιμα που αλέθονται στο μπλέντερ.

κλίκ στο 瞳 για επιστροφή στην αρχική σελίδα.