42  49   2    8

 7    3  46  45

48  43   9    1

4     6  44  47

 

Εζήτησε δύναμη για να κάνει μεγάλα έργα. Του δόθηκε αδυναμία για να κάνει καλά έργα.

 

Εζήτησε κύρος για να έχει έγκριση κ έπαινο από τους ανθρώπους. Του δόθηκε καταφρόνια για να έχει ανάγκη από το Θεό.

 

Εζήτησε  πλούτο για να γίνει ευτυχισμένος. Του δόθηκε φτώχεια για να γίνει σοφός.

 

Εζήτησε πολλά πράγματα ωστε να χαρεί τη ζωή. Του δόθηκε ζωή ωστε να χαίρεται όλα τα πράγματα.

 

Δέν έλαβε τίποτε από όσα ζήτησε. Και όμως κέρδισε πολύ περισσότερα από όσα ήλπισε.

 

Το παραπάνω ποίημα το βρήκα σε μιά εφημερίδα ヽテーン アデラ゜イダ アウヽトラリ゜ヤヽ ト千九百九十七, κ το κράτησα στη μνήμημου όπως το παρέθεσα. Μέσα στις πρώτες μέρες του 2010, το έψαξα κ το βρήκα στα αγγλικά, σχεδόν ακριβώς όπως ήταν στην εφημερίδα που το πρωτοείδα ώς εξής:

 

He asked for strength that he might achieve,
He was made weak that he might obey.

He asked for health that he might do greater things,
He was given infirmity that he might do better things.

He asked for riches that he might be happy,
He was given poverty that he might be wise.

He asked for power that he might have the praise of men,
He was given weakness that he might feel the need for God.

He asked for all things that he might enjoy life,
He was given life that he might enjoy all things.

He has received nothing that he asked for,
but he gained much more than he could hope for.
 

Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις σπίτι αλλα όχι κατοικία.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις ρολόι αλλα όχι χρόνο.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις κρεββάτι αλλα όχι ύπνο.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις βιβλία αλλα όχι γνώση.
Με το χρήμα μπορείς να δείς γιατρούς αλλα όχι να δείς υγεία.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις κοινωνική θέση αλλα όχι σεβασμό.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις αίμα αλλα όχι ζωή.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις σέξ αλλα όχι έρωτα.
Λέγεται οτι αυτά τα αποφθέγματα φέρνουν μεγάλη καλή τύχη άν τα διαδόσει κανείς σε πολλά άτομα. Δέν ζητώ να σας πείσω γι' αυτό. Άν αυτά τα λόγια σας φαίνονται σοφά κ χρήσιμα, διαδόστετα. Άν όχι, αφήστετα εκεί που είναι.
Παραθέτω το αγγλικό κείμενο όπως μου το δώσανε, κάπου είναι πιό σαφές απο την ελληνική μετάφραση, νομίζω.


ABOUT MONEY
WITH MONEY YOU CAN BUY A HOUSE BUT NOT A HOME
WITH MONEY YOU CAN BUY A CLOCK BUT NOT TIME
WITH MONEY YOU CAN BUY A BED BUT NOT SLEEP
WITH MONEY YOU CAN BUY A BOOK, BUT NOT KNOWLEDGE
WITH MONEY YOU CAN SEE A DOCTOR, BUT NOT GOOD HEALTH
WITH MONEY YOU CAN BUY A POSITION BUT NOT RESPECT
WITH MONEY YOU CAN BUY BLOOD BUT NOT LIFE
WITH MONEY YOU CAN BUY SEX BUT NOT LOVE.

(Σε μιά γαλλική ταινία ειπώθηκε): Για  να παιχθεί το βρώμικο παιχνίδι, ο καθέναςμας πρέπει να λέει το ψέματου. Έστω κ ένας άνθρωπος να μήν πεί το δικότου ψέμα, το παιχνίδι δέν μπορεί να παιχθεί. Αλλά, τί θα πεί ψέμα; κάποτε ψέμα είναι το να μή λές ολόκληρη την αλήθεια.

(κατα Ματθαίον 10): 34.μη νομισητε οτι ηλθον βαλειν ειρηνην επι την γην ουκ ηλθον βαλειν ειρηνην αλλα μαχαιραν

    35.ηλθον γαρ διχασαι ανθρωπον κατα του πατρος αυτου και θυγατερα κατα της μητρος αυτης και νυμφην κατα της πενθερας αυτης

    36.και εχθροι του ανθρωπου οι οικιακοι αυτου

Καθημερνώς στην πόρτασου θα σου χτυπώ ν ανοίξεις, είμαι ζητιάνος και γι αυτό μή με παραξηγήσεις…

Και μή μου δώσεις, πρόσεξε, ό,τι κι άν σου γυρεύω, κλείσε την πόρτασου καλά κι εγώ άς ζητιανεύω…

Κι ένα πρωί στην πόρτασου θα μ’ εύρει ο σκουπιδιάρης, δέν θα σου ζητιανεύω πιά, στο κάρο θα με βάλεις…

Το ξέρω αφιλότιμη, θα χύσεις μαύρο δάκρυ. Να είσαι πάντα σου εύχομαι ζητιάνα στην αγάπη…

(Ρεμπέτικο της κατοχής).

Στο τραπέζι που τα πίνω

λείπει το ποτήρισου

Λείπουν τα γλυκάσου μάτια

απ’ το παραθύρισου

Όπου ρίξω τη ματιάμου

βλέπω τη σφραγίδασου

Κι’ αν ματώνει η καρδιάμου

ζώ με την ελπίδασου.

Εχτές το βράδυ είδα στ’ όνειρόμου πως είχες τα μαλλάκιασου ριγμένα στο λαιμόμου…

Artist: Norman Blake Lyrics
Song: You are My Sunshine
Lyrics

The other night dear, as I lay sleeping
I dreamed I held you in my arms
But when I awoke, dear, I was mistaken
So I hung my head and I cried.

You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away

I'll always love you and make you happy,
If you will only say the same.
But if you leave me and love another,
You'll regret it all some day:

You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away

You told me once, dear, you really loved me
And no one else could come between.
But not you've left me and love another;
You have shattered all of my dreams:

You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away

In all my dreams, dear, you seem to leave me
When I awake my poor heart pains.
So when you come back and make me happy
I'll forgive you dear, I'll take all
the blame.

You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away
.

Tα πιό ωραία πράγματα έρχονται όταν δέν τα περιμένεις

Και γίνονται όλα τα θαύματα όταν πάψεις να επιμένεις.

घामो την ανέχεια! (:έτσι συνήθιζε να λέει στο 557 ένας απο τη Λακωνία, κ απο καμιά φορά:) घामो την ανεπάρκεια!

Καλότυχοι είναι οι άνθρωποι που έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

1.                 Υγιή πεσσιμισμό. Σκέφτονται πάντα τί κακό μπορεί να συμβεί, δέν το θεωρούν αναπόφευκτο, λαμβάνουν μέτρα για να μή συμβεί.

2.                 Έκτη αίσθηση. Διαισθάνονται πού είναι το συμφέρον κ ποιό το πρακτέον.

3.                 Αράχνης ιστό. Δημιουργούν έναν ιστό ευκαιριών, δυνατοτήτων στην καλήτους τύχη να τους βρεί.

4.                 Ανάσχεσης ικανότητα. Όταν η κακή τύχη εκδηλώνεται, έχουν το θάρρος κ τη δύναμη να τη σταματήσουν να μήν επεκταθεί.

Οι άνθρωποι που ζούν πολλά χρόνια έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

1.                 Μακρόβιους προγόνους.

2.                 Ποτέ πονοκέφαλο.

3.                 Αφαιρετική ικανότητα.

(Αυτά είναι αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών, τα είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό όταν ήμουν μαθητής).

ΕΥ-ΦΗΜΟΝ ΤΕ και την αγαπημένη («για την οποία όλοι λένε καλά λόγια») ΣΦΑΙΡΑΝ μπάλα ΕΫ-ΚΡΟΤΑΛΟΝ ΤΕ και την εύηχη («αυτήν που κροταλίζει ωραία») ΦΙΛΟ-ΚΛΗΣ ο Φιλοκλῆς

‘ΕΡΜΕΙΗι στον (Θεό) Ερμή ΤΑΥΤΗΝ αυτήν εδώ ΠΥΞΙΝΕΗΝ την απο ξύλο πύξου ΠΛΑΤΑΓΗΝ κουδουνίστρα

ΑΣΤΡΑΓΑΛΑΣ τΘε και τα κότσια ‘ΑΙΣ για τα οποία ΠΟΛΛα ΕΠ-ΕΜΗΝΑΤΟ πολλές τρέλλες έκανε ΚΑΙ ΤΟΝ ‘ΕΛΙΚΤΟΝ κ την γυριστή

ΡΟΜΒΟΝ σβούρα, ΚΟΥΡΟΣΥΝΗΣ της παιδικής ηλικίας(του) ΠΑΙΓΝΙα τα παιχνίδια ΑΝ-ΕΚΡΕΜΑΣΕΝ κρέμασε ψηλά (ώς αναθήματα, δώρα για τον Θεό Ερμή). (ελεγειακό μέτρο, επίγραμμα απο την Παλατινή Ανθολογία)

(Ωστε είναι λοιπόν αλήθεια; κ εγώ νόμιζα πως ήταν νοσηρή φαντασία!) - Κ η πιό νοσηρή φαντασία δέν φτάνει την ελληνική πραγματικότητα. (Απο σελίδα κώμικ του Γιώργου Ιωάννου στην Ελευθεροτυπία).

(αφρικανικές παροιμίες): The Igbo say that a mature eagle feather will always remain spotless.

The Igbo say who knows how water entered the stalk of a pumpkin?

Όλα γίνονται μέσω των φυσικών νόμων, αλλα με τρόπο που δέν μπορούμε να αντιληφθούμε ή να ελέγξουμε. Η σουμερική παροιμία έλεγε: άν μπεί λάδι μέσα σε σκήπτρο (δηλαδή άν ένας αξιωματούχος λαδωθεί, δωροδοκηθεί) κανείς δέν θα το καταλάβει.

The Igbo say that the maker of the lion does not let the lion eat grass.

The Igbo say the walking ground squirrel sometimes breaks into a trot, in case the need to run arises.

The Igbo say that the place from where one wakes up is his home.

Οι Τούρκοι λένε: ne-rde aqšam orda sabah, «όπου το βράδυ, εκεί και το πρωί» για ανθρώπους που δέν νοιάζονται για το μέλλον. Οι Έλληνες λένε «όπου γής (ή: όπου ζείς) εκεί πατρίς». Στα Σανσκριτικά αυτό λέγεται μεμία λέξη:  játra-saaja~-grha ή  játra-saajam-pratizrajataking up an abode wherever evening overtakes one”.

The Igbo say that unless a snake shows its venom, little children will use it for tying firewood.

Κλασσική κινέζικη αντίληψη: ο ηγεμόνας είναι μιά τίγρη που πρέπει να έχει νύχια κ δόντια κ άς μήν τα χρησιμοποιεί. Άν δέν έχει νύχια κ δόντια, θα τον λογαριάσουνε σάν ανυπεράσπιστο κουτάβι.

The Igbo say let us salute the deaf, for if the heavens don’t hear, then the earth will hear.

Οι Yoruba λένε "(ποτέ μήν κλέβεις, γιατί) κι άν άνθρωπος δέν βλέπει, ο Olumudare (Θεός) βλέπει"

The Igbo say that a fish that does not swallow other fish does not grow fat.

Η κινέζικη παροιμία λέει ακριβώς όπως η ελληνική: «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Απο Κωνσταντινουπολίτες Έλληνες έχω ακούσει την παροιμία: «άμα δέν φάς θεριό δέν θεριεύεις».

The Igbo say that the chicken frowns at the cooking pot, and yet ignores the knife.

(Δηλαδή ο άνθρωπος λογαριάζει τον μακρινό κίνδυνο κ ξεχνάει τον κοντινό).

The Igbo say that when a man falls, it is his god who has pushed him down.

Βασική αντίληψη των αρχαίων Μεσοποταμίων κ όχι μόνο, οτι ο κάθε άνθρωπος έχει τον προσωπικότου θεό, ο οποίος ρυθμίζει την μοίρατου. Στα ελληνικά λεγόταν «δαίμων» = θεότητα, αλλα και =μοίρα ενός ανθρώπου.

PAMUQ PAZARINDA BEJAZ iT ZARAR:

στου βαμβακιού το παζάρι λευκό σκυλί είν’ επιζήμιο (τουρκική παροιμία)

(李延年) 北方有佳人 絕世而獨立 一顧傾人城 再顧傾人國 寧不知傾城與傾國 佳人難再得.

(του ποιητή 李延年): βόρειαπεριοχή έχει όμορφο άτομο, τελείως κόσμο και μόνη στέκεται. μιά βάζει στο νούτης να αναποδογυρίσειανθρώπων τειχισμένη πόλη, δεύτερο βάζει στο νούτης να ανατρέψει ανθρώπων κράτος. καλύτερα να μήν ήξερε να ανατρέπει τειχισμένες πόλεις καθώς και να ανατρέπει κράτη,  όμορφο άτομο δύσκολα ξανά θα το μπορέσει.

("όμορφο άτομο" σημαίνει "καλλονή". είναι παραδοσιακή κινέζικη αντίληψη οτι για μιά όμορφη γυναίκα μπορεί να καταστραφεί ένα ολόκληρο κράτος, γι' αυτό χιουμοριστικά για τις πολύ όμορφες γυναίκες λέγεται: "η καλλονή για την οποία χάνεται το κράτος". Μεταφράζω το ποίημα):

Στα βόρεια υπάρχει μιά πανέμορφη γυναίκα, δέν έχει κανέναν στον κόσμο (ούτε αφέντη ούτε προστάτη, ούτε σύζυγο). Τη μιά λογαριάζει να καταστρέψει μιά ολόκληρη πόλη (κάνοντας τους ανθρώπους να μαλώνουν για χάρητης), την άλλη λογαριάζει να διαλύσει ένα ολόκληρο κράτος (με τον ίδιο τρόπο). Καλύτερα όμως να μήν ήξερε να χαλνάει πόλεις και κράτη, απο τώρα πιά η όμορφη εκείνη γυναίκα δέν θα το καταφέρνει (όπως παλιότερα).

KiMi iNSAN OTLARIN, KiMi iNSAN BALIQLARIN XE$iDiNi BiLiR - BEN AJRILIQLARIN.

KiMi iNSAN EZBERE SAJAR JILDIZLARIN ADINI - BEN HASRETLERiN. (του NAAZIM HiKMET = "άλλος άνθρωπος των φυτών, άλλος των ψαριών τα είδη γνωρίζει - εγώ των χωρισμών. άλλος απο μνήμης απαριθμεί των αστεριών τα ονόματα - εγώ των πόθων").

Η προστυχιά βολεύεται να κρατήσει εκατό χρόνια, με την παλιανθρωπιά κερδίζονται τα πάντα. αντίθετα, η καλοσύνη χρειάζεται φρουρό. δέν βρίσκει όμως κανέναν. (του Bertold Brecth)

He Toi Whakairo He Mana Tangata - Where there is artistic excellence, there is human dignity. (Maori saying).

Ανέκαθεν είναι καλά όλα όσα δίνουν οι θεοί στους ανθρώπους. Απο τη στενομυαλιάτους όμως οι άνθρωποι λένε οτι άλλα είναι καλά κ άλλα κακά. (καθώς είπε ένας απο τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας).

Η αγάπη ποτέ δέν είναι λάθος, διότι  όλα τα λάθη οφείλονται σε έλλειψη αγάπης .

Φιλοδοξώ εδώ να μαζέψω στίχους και άλλα διάφορα λόγια που με έκαναν να δακρύσω ακούγονταςτα. Εκεί φαίνεται η ποίηση, όταν έχει τη δύναμη να κάνει κάποιον να δακρύσει, έστω και άν άλλοι γελάνε με εκείνα που ο άλλος δακρύζει. Προσκαλώ τους συμφορουμίστες / φορουμίστριες να προσθέσουν δικάτους κειμενάκια που τους έφεραν δάκρυα.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αρχίζω με αυτό: Ο Λί Τάι Πό (李太白) της δυναστείας Ταγγ (唐) ήταν περίφημος ποιητής, είναι και σήμερα πολύ γνωστός ώς ένας απο τους κορυφαίους ποιητές της παλιάς Κίνας, έγραψε πάρα πολλά ποιήματα και άλλα λογοτεχνήματα. Του άρεζε πολύ το κρασί, γι’ αυτό του βγάλανε παρασούμι «του Κρασιού ο Αθάνατος». Πέθανε στα 62του χρόνια, η παράδοση λέει τα εξής για τον θάνατοτου: μιά φορά τα είχε πιεί και είχε κάνει μεγάλη σούρα, έτσι μεθυσμένος πήρε μιά βάρκα και ανοίχτηκε στη θάλασσα, πάνω στο γαλήνιο νερό είδε λαμπρότατο το φεγγάρι, θέλοντας να το πιάσει βούτηξε στο νερό, έτσι πνίγηκε και πέθανε. Ύστερα κάποιοι άνθρωποι είπαν οτι είδαν μιά φάλαινα να βγαίνει απο το νερό και να πετάει με έναν άνθρωπο ντυμένο με κάτασπρα ρούχα στη ράχητης,. Η φάλαινα με τον άνθρωπο καβάλα στη ράχητης πέταξε και πήγε ίσια στο φεγγάρι. Εκείνος ο ασπροφορεμένος άνθρωπος ήτανε ο Λί Τάι Πό.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Στην Ιαπωνία είναι ένας βουδδιστικός ναός που λέγεται Σό Τζό (κάπως έτσι). Λένε οτι για αιώνες ο ναός εκείνος ήτανε κλειστός, κανένας ιερέας και κανένας άνθρωπος δέν μπορούσε να μπεί εκεί, πόσο μάλλον να κατοικήσει. Ύστερα απο πολλά χρόνια ερημίας, ένας μοναχός με τον μαθητευόμενοτου, σκεπτόμενος οτι οι άλλοι που αποπειράθηκαν να κατοικήσουν εκεί δέν είχαν αρκετή πίστη, πήγε να μείνει εκεί. Σάν νύχτωσε, άρχισε να απαγγέλλει ασταμάτητα μιά ευχή προς τον Πολυεύσπλαχνο Βούδδα, παίρνοντας έτσι θάρρος. Βγήκανε όμως τα τέρατα που στοιχειώνανε το ναό, ένα παιδάκι με ένα μόνο κυκλώπειο τεράστιο μάτι, μιά γυναίκα που ο λαιμόςτης μάκραινε μέτρα ολόκληρα σάν του Τιραμόλα, και άλλα τέτοια, μόλις τα είδανε, όπου φύγει φύγει. Ύστερα ένας άλλος μοναχός σκέφθηκε οτι σε τέτοια περίπτωση η πίστη και η καλοσύνη δέν αρκεί, χρειάζεται δύναμη. Αυτός κάτεχε καλά τις πολεμικές τέχνες. Πήγε λοιπόν εκεί, και όταν ήρθανε τα τέρατα, έδωσε στο παιδάκι μιά μπουνιά και το έκανε σάν ακκορντεόν, της γυναίκας το μακρύ λαιμό τον έδεσε κόμπο, και ανάλογα τα άλλα τέρατα, και φύγανε. Έτσι πίστεψε πως θα κατάφερνε να μείνει εκεί. Αλλα τη νύχτα βγήκανε στο δάσος γύρω οι ασβοί και αρχίσανε να χτυπάνε ταμπούρλο στις κοιλιέςτους, μιά ώρα, δυό ώρες, όλη τη νύχτα, ώσπου όσο κι άν ήταν δυνατός ο μοναχός δέν άντεξε, έφυγε. Το ίδιο έφευγαν όλοι όσοι προσπαθούσαν να μείνουν εκεί. Μιά φορά μετά απο αιώνες που ο ναός ήταν ακατοίκητος, πήγε εκεί ένας μοναχός, απο εκείνο το σπάνιο είδος μοναχών που συχνά αναφέρει η ανατολίτικη παράδοση οτι δέν γνωρίζουν καθόλου κανόνες και περιορισμούς, δέν στενοχωριούνται για τίποτε, όλο γελάνε, είναι χοντροί και βαδίζουν με γυμνή την κοιλιάτους, καθώς λέει η κινέζικη παροιμία: «τυμπανίζοντας με τα χέρια στην κοιλιάτου βαδίζει στη γή». Ένας τέτοιος λοιπόν μοναχός έτυχε μιά φορά να βραδιάσει εκεί, και μπήκε να μείνει στον έρημο ναό. Έρχονται τη νύχτα τα τέρατα να τον τρομάξουν να φύγει, σάν τα είδε εκείνος έβαλε κάτι γέλια και δέν σταματούσε, έτσι που τα τέρατα χωρίς ελπίδα πιά να τον τρομάξουν έφυγαν. Ύστερα μπήκαν σε ενέργεια οι ασβοί. Ήταν και πανσέληνος. Μαζεύτηκαν γύρω απο το ναό αμέτρητοι ασβοί και άρχισαν να χτυπάνε τις κοιλιέςτους σάν τύμπανα. Τί να είναι αυτός ο θόρυβος, αναρωτήθηκε ο μοναχός, βγαίνει έξω, βλέπει τους ασβούς να τυμπανίζουν τις κοιλιέςτους. Ά!, σκέφθηκε, θέλουν να παίξουμε, να συναγωνιστούμε ποιός χτυπάει την κοιλιάτου πιό δυνατά! Έτσι, άρχισε και ο μοναχός να τυμπανίζει την χοντρή κοιλιάτου. Θύμωσαν οι ασβοί, άρχισαν να χτυπάνε δυνατότερα τις κοιλιέςτους – ακόμη δυνατότερα ο χοντρός μοναχός – ακόμη δυνατότερα τις κοιλιέςτου οι ασβοί – δυνατότερα ο μοναχός – δυνατότερα οι ασβοί. Σε μιά στιγμή, απο την πολύ δύναμη που βαρούσε την φουσκωμένη κοιλιάτου ο αρχηγός των ασβών, ΠΑΤ! έσκασε σάν μπαλόνι! Ω! τον καημενούλη, φώναξε ο μοναχός, δέν ήτανε για τόσο σκληρό παιχνίδι! έτρεξε και έφερε επιδέσμους και φάρμακα, έδεσε την κοιλιά του ασβού, και του διάβασε διάφορες ευχές για να γίνει γρήγορα καλά – όπως και έγινε. Οι ασβοί δέν ήξεραν πώς να εκφράσουν την ευγνωμοσύνητους, που έκανε τον αρχηγότους καλά. Απο τότε έπαψαν πιά να θορυβούν τις νύχτες, και ο ναός Σό Τζό κατοικήθηκε απο μοναχούς και λειτουργεί έως σήμερα. Μόνο κάθε μήνα όταν έχει πανσέληνο βγαίνουν οι ασβοί και χτυπάνε τις κοιλιέςτους, για να γιορτάσουνε εκείνη τη φεγγαρόλουστη νύχτα που ο χοντρός γελαστός μοναχός κέρδισε την αγάπητους.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο ήλιος εβασίλεψε και το φεγγάρι εχάθη

κι ο καθαρός Αυγερινός που πάει κοντά στην Πούλια

τα τέσσερα κουβέντιαζαν, και σιγοκουβεντιάζουν.

Γυρίζει ο ήλιος και τους λέει, γυρίζει και τους κρένει:

«εψές οπου εβασίλεψα πίσω απο μιά ραχούλα

άκ(ου)σα γυναίκεια κλάματα κι αντρών τα μοιρολόγια

γι’ αυτά τα ηρωικά κορμιά στον κάμπο ξαπλωμένα

για την πατρίδα πήγανε στον Άδη τα καημένα».

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΡΕΙΣ ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΕΣ ΚΑΘΟΝΤΑΝ

ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΕΙΧΑΝ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΚΟΚΚΙΝΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΒΑΜΜΕΝΑ

ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ

ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΒΟΥΤΗΜΕΝΑ

ΜΟΙΡΟΛΟΓΟΥΣΑΝ ΚΙ ΕΛΕΓΑΝ

ΜΟΙΡΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΝΕ

ΤΡΙΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΛΙΒΕΡΗ

ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΜΕΝΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΞΗΜΕΡΩΣΕ

ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ

ΠΟΥ ΠΙΑΣΤΗΚΕΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΝΤΟΥΦΕΚΙ

ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕ

ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΕΡΜΑΣΜΕΝΟΣ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΪΖΗ ΤΟΥ ΕΚΡΑΞΕ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΪΖΗ ΛΕΓΕΙ

ΣΕΪΖΗ ΣΤΡΩΣΕ ΤΟ ΑΛΟΓΟ

 ΒΑΛ’ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΚΙΜΙ

ΚΡΙΝΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ

ΤΩΝ ΚΑΠΕΤΑΝΑΡΑΙΩΝ

ΤΡΟΧΑΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑ ΣΠΑΘΙΑ

ΣΥΓΥΡΙΣΤΕ ΤΑ ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ

ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ

ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΑΝ ΠΙΑΣΤΗΚΕΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕΝ Ο ΚΑΜΠΟΣ

ΒΑΡΕΘΗΚΕ(Ν) Ο ΑΡΧΗΓΟΣ

(ΚΑΙ) Ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ

παιδιά μου να νταγιαντίσετε

να γίνετε ένα σώμα

να μή χαθεί η πατρίδα μας

την πάρετε στο λαιμόσας

εμένα με πάν στην Κούλουρη

πέρα στον Αϊ-Δημήτρη

που είναι παντοτινός γιατρός

αυτός θα με γιατρέψει

πουλάκι πήγε κι έκατσε

στου Αϊ-Δημητριού το δέντρο

δέν ελαλούσε σάν πουλί

ουδέ σά χελιδόνι

μόν(ο) το δεντρί μαράθηκεν

απ’ τον κελαηδισμότου

ΤΟΝ ΚΛΑΙΝΕ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

ΚΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΙ

ΤΟΝ ΚΛΑΙΝ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑΤΟΥ

(ΚΙ) ΟΛΟΣ Ο ΤΑΪΦΑΣΤΟΥ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μου παρήγγειλε το αηδόνι – με το πετροχελιδόνι

να του χτίσω τη φωλιάτου – με τα χρυσοπούπουλατου

να τη χτίσω με την τάξη – γύρω γύρω με μετάξι

του παρήγγειλα κ’ εγώ – το μετάξι είν’ ακριβό

μου παρήγγειλε κ’ εκείνο – όσο κάνει εγώ τα δίνω.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η μέρα εκείνη δέν θα αργήσει κυνηγημένομου πουλί

σε πήρε κάποτε η δύση σε ξαναφέρνει η ανατολή

http://www.youtube.com/watch?v=39TOQlWQeF8

------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. Ζωγράφισα πρώτα έναν κύκλο και γύρα ήταν λόγχες. Αυτός ο κύκλος ήταν η πατρίδα, οπού’ ταν τρογυρισμένη με τις λόγχες της τυραγνίας τόσους αιώνες.
  2. Παρακάτω είναι ένα σκυλί ζωγραφισμένο. Είναι ο πιστός ο Έλληνας οπου φύλαγε την λευτεριά της πατρίδαςτου τόσους αιώνες νηστικός και γυμνός εις τα χιόνια, σάν εκείνο το καλό σκυλί οπου φυλάγει τα πρόβατα απο το λύκο.
  3. Παρακάτω είναι δυό τραγόπουλα και πολεμούν. Έτσι μάθαν την πολεμική και οι Έλληνες, να λευτερώσουν την πατρίδατους.
  4. Παρακάτω είναι μιά αλαφίνα, βυζαίνει τ’ αλαφάκιτης. Όταν έχομεν ομόνοια, έτσι μας φροντίζει και εμάς η πατρίδαμας.
  5. Παρακάτω είναι ένα τρανό λιοντάρι και το τρώγει ένα λυκόπουλο. Με τη βοήθεια του Θεού, έτσι φάγαμεν τον Τούρκο.
  6. ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΔΈΝΤΡΟ ΦΟΡΤΩΜΈΝΟ ΚΑΡΠΌΝ, ΚΙ ΈΧΕΙ ΈΝΑ ΣΑΚΚΟΥΛΆΚΙ ΕΝΑΣ ΔΥΣΤΥΧΉΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΟΠΟΥ ΠΟΛΕΜΆΕΙ ΝΑ ΜΑΖΏΞΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΠΌΝ ΤΩΝ ΑΓΏΝΩΝΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΧΤΥΠΟΎΝΕ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΑΒΔΕΛΛΕΣ. ΤΟΥΣ ΛΕΓΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ: ΦΕΥΓάΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟΝ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥΜΟΥ! ΜΟΥ ΤΟ ΤΡΟΓΥΡΙΣΑΤΕ! ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ!
  7. Παρακάτω είναι ένας άλλος Έλληνας γενναίος, καλά αρματωμένος. Φυλάγει βάρδια δια την λευτεριά της πατρίδαςτου, οπου λευτέρωσε με το αίματου, να μήν τολμήσει να την πειράξει κανένας.
  8. Παρακάτω είναι ένα τρανό λιοντάρι και έχει τα νύχιατου ρίξει εις τον δυστυχή, απάνω σ’ έναν Έλληνα, και θα τον ξεκλούσε. Προσκαλέστη τον Θεόν και με την λόγχηντου ο Έλληνας το σκότωσε.
  9. Παρακάτω είναι οι κολόνες του Ολυμπίου Διός και η Πόρτα, και το σύμβολο η κουκουβάγια.
  10. Παρακάτω είναι ένας χορός οπου γένεται: ένας με σκουτιά φράγκικα χορεύει με έναν Έλληνα… Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικότου χορό, ο Έλληνας τον δικότου – και θα μαλώσουνε ογλήγορα, οτι δέν μπορεί να μάθει ένας του άλλου το χορό.
  11. Παρακάτω είναι ο ελληνικός και των Τούρκων ο πόλεμος και βλέπεις πεζούρα και καβαλλαρία και πλήθος σκοτωμένους.
  12. Παρακάτω είναι οι Έλληνες οι αγωνισταί, οπου πολεμούσαν δια την λευτεριά της πατρίδας, καταπληγωμένοι. Είναι και βόδια ζωγραφισμένα, κάρα, οπου κουβαλούν πέτρες, φουσκιές. Και φκιάνουν οι αγωνισταί των ΝΕΩΝ ΑΦΕΝΤΑΔΩΝ τα σπίτια και τα υποστατικά.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 (τραγούδι των Αζτέκων): Στην Tamoanchan (πρωτεύουσα των Αζτέκων) είναι ένα ανθισμένο δέντρο. Εκεί έγνεσε τα νήματα της ζωήςμας, εκεί μας έστριψε (όπως στρίβουν το μαλλί για να γίνει κλωστή) τέσσερις φορες εκείνος που δίνει στα πάντα ζωή. Όπως για να φτιάξω όμορφα πράγματα κατεργάζομαι το χρυσάφι, κατεργάζομαι τις ημιπολύτιμες πέτρες, έτσι όμορφο φτιάχνω το τραγούδιμου, διότι μας έστριψε τέσσερις φορές εκείνος που δίνει στα πάντα ζωή.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τώρα φεύγω, και κανείςσας δέν με ρωτά «πού πηγαίνεις»! Θα σας το πώ, γιατί είσαστε φίλοιμου. Δέν είστε πιά δούλοι, γιατί ο δούλος δέν ξέρει τί κάνει ο αφέντηςτου. Εγώ όμως σας λέω τί κάνω: τη ζωήμου θα δώσω για χάρησας. ΜΕΙΖΟΝΑ ΤΑΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΝ ΟΥΔΕΙΣ ΕΧΕΙ, ‘ΙΝΑ ΤΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΔΩι ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΥΤΟΥ: κανείς δέν έχει αγάπη μεγαλύτερη απο το να δίνει τη ζωήτου για τους φίλουςτου. (: απο το κατα Ιωάννην ευαγγέλιο)

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αδερφή μυγδαλιά, μίλησεμου για το Θεό! -  κ η μυγδαλιά σκεπάστηκε με άνθη. (του Ν. Καζαντζάκη)

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Για τη γιορτή του φθινοπωρινού φεγγαριού.

Όλοι οι Ασιάτες κάνουνε λαμπρές γιορτές για το λαμπρό φθινοπωρινό φεγγάρι (την πανσέληνο του 8ου σεληνιακού μήνα άν θυμάμαι καλά), σε αυτήν τη γιορτή οι Βιετναμέζοι διηγούνται αυτήν την ιστορία:

Ο θείος Τζουόι ήταν ένας πολύ φτωχός άνθρωπος, μάζευε καυσόξυλα απο το δάσος και πουλούσε για να βγάλει τα προς το ζήν, απο τη φτώχειατου καμιά γυναίκα δέν τον παντρευόταν. Μιά φορά εκεί που μάζευε καυσόξυλα στο δάσος, βρήκε κάτι μωρά τιγράκια, ακόμη τυφλά. Πήρε ένα τιγράκι και κίνησε να πάει στο σπίτιτου (τί θα το έκαμνε; υποθέτω σούπα!). Εκείνη την ώρα πλησίασε η μαμά τίγρη, ακούει το μουγκρητότης, πετάει το τιγράκι (πέφτει εκείνο πάνω σε μιά πέτρα και σκοτώνεται), σκαρφαλώνει ο θείος Τζουόι σε ένα δέντρο. Η τίγρη δέν μπορούσε να σκαρφαλώσει σε τόσο ψηλό δέντρο. Πάει η μαμά τίγρη, βρίσκει ένα δέντρο, μασάει απο εκείνο ένα φύλλο, και βάζει το μασημένο φύλλο πάνω στο τιγράκι, αμέσως το τιγράκι ζωντάνεψε, γερό δυνατό. Το είδε αυτό ο θείος Τζουόι, έμεινε έκπληκτος. Κάποτε έφυγε η τίγρη, κατεβαίνει ο θείος Τζουόι απο το δέντροτου, παίρνει μιά παραφυάδα απο το θεραπευτικό δέντρο, και τη φυτεύει στο σπίτιτου, φύτρωσε ένα υπέροχο δέντρο, με εκεινού του δέντρου τα φύλλα γιάτρευε τον κόσμο και έβγαζε χρήματα. Μιά φορά του βασιλιά η κόρη ήταν ετοιμοθάνατη. Πάει ο θείος Τζουόι, μασάει απο τα φύλλα εκεινού του δέντρου, το βάζει πάνω στο κορίτσι, αμέσως έγινε καλά! Ο βασιλιάς του έδωσε πολλά χρήματα, ο θείος Τζουόι έγινε πλούσιος, παντρεύτηκε μιά γυναίκα καλή και όμορφη, (αποδείχθηκε όμως ξεχασιάρα). Ο θείος Τζουόι της είπε: το μαγικό δέντρο θα το ποτίζεις πάντοτε με το πιό καθαρό νερό, ποτέ μήν του ρίξεις νερό βρώμικο. Πράγματι, πάντοτε πότιζαν το δέντρο με καθαρό νερό. Μιά φορά που ο Τζουόι έλειπε απο το σπίτι, η γυναίκατου είχε κάτι απόνερα που έπλυναν τα μαγειρικά σκεύη, τέτοια νερά τα πετάνε στον κήπο για λίπασμα, εκείνη ξέχασε και τα έρριξε στο μαγικό δέντρο. Αμέσως άρχισε το δέντρο με έναν βροντερό κρότο να τραντάζεται, να σαλεύει, σιγά σιγά μόνοτου βγήκε απο τη γή, εκείνη την ώρα ερχόταν στο σπίτι ο Τζουόι, το δέντρο είχε βγεί απο τη γή και άρχισε να απογειώνεται. Μόλις που πρόλαβε ο θείος Τζουόι να πιάσει τις ρίζεςτου, τις κράτησε γερά, αλλα το δέντρο δέν συγκρατήθηκε, δέν χαμήλωσε, συνέχισε να απογειώνεται με τον Τζουόι γαντζωμένο στις ρίζεςτου, πέταξε και έφτασε στο φεγγάρι. Εκεί στο φεγγάρι μένει απο τότε ο θείος Τζουόι, αθάνατος, αλλα λυπημένος που έχασε την γυναίκατου και όλα τα πράγματα της γής.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι Κινέζοι (όπως και οι Ινδοί) πιστεύουν οτι στο φεγγάρι κατοικεί ένας λαγός, κάτω απο ένα δέντρο γαζίας έχει ένα καζάνι και ανακατεύει με μιά κουτάλα, μαγειρεύει το ελιξήριο της αθανασίας. Αυτή λένε πως είναι η εικόνα των κηλίδων του φεγγαριού.

Μιά φορά, λέει η κινέζικη παράδοση, στη γή ήταν ένας αλχημιστής, που αγωνιζότανε να φτιάξει το ελιξήριο της αθανασίας. Τελικά, δέν ξέρω πώς έμαθε τα μυστικά των θεών και έφτιαξε το ελιξήριο, το έβαλε σε ένα μπουκάλι για να πιεί απο εκείνο μαζί με τα πιό αγαπημένατου πρόσωπα, προτού όμως προλάβει να πιεί κανείς άλλος, η γυναίκατου, η Chang E, βρήκε το ελιξήριο και κρυφά το ήπιε όλο μόνητης. Αμέσως απογειώθηκε και έφτασε στο φεγγάρι, όπου ζεί απο τότε. Κάποιος Κινέζος ποιητής έφτιαξε ένα ποίημα που λέει:

«τόσες χιλιάδες χρόνια πλέοντας μέσα στο σκοτάδι, με μόνη συντροφιά τον λαγό του φεγγαριού, η Chang E θα έχει πικρά μετανιώσει που έκλεψε το ελιξήριο…».

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κοντά στο Sydney είναι τα πανέμορφα "Blue Mountains", μέσα σ' αυτά ξεχωρίζουν τρείς βουνοκορφές που ονομάζονται "3 Sisters". Στα βουνά μέσα τριγυρίζει το (σπάνιο κ απειλούμενο σήμερα) πουλί - λύρα, που έχει γοητευτικό κελάηδημα κ μιμείται με ακρίβεια ό,τι ήχο ακούσει. Ο μύθος των ιθαγενών εξηγεί πώς έγιναν οι 3 βουνοκορφές που ονομάζονται "3 Sisters", τρείς αδερφές: παλιά, στην εποχή του ονείρου, εκεί ζούσε ένας άνθρωπος, μάγος - ιερέας της φυλήςτου, με τις 3 κόρεςτου. Όταν κάπως μεγάλωσαν, τις άφηνε στον καταυλισμό, η μεγαλύτερη να προσέχει τις μικρότερες, κ ο ίδιος πήγαινε στο κυνήγι. Φεύγοντας τις έλεγε: εκεί κοντά έχει ένα water - hole (μιά μικρή πηγή που σχηματίζει λιμνούλα), προσέξτε καλά να μή ρίξετε μέσα καμιά πέτρα, γιατί εκεί μέσα ζεί ένα bunyip (μυθικό τέρας, πνεύμα των πηγών κ ποταμών). Για κάμποσο καιρό η ζωή κυλούσε ειρηνικά. Μιά μέρα, το πιό μικρό απο τα τρία κορίτσια παίζοντας, ξέφυγε την προσοχή των άλλων, ίσως κ απο περιέργεια, έριξε μέσα στο water - hole μιά μεγάλη πέτρα. Αμέσως ακούγεται ένας βρυχηθμός, κ βγαίνει απο το νερό ένα bunyip, θύμωσε που πειράξανε το water - hole όπου κατοικούσε κ άρχισε να κυνηγάει τα κορίτσια. Ο πατέραςτους, ώς μάγος που ήτανε, απο μακριά κάτι άκουσε, κατάλαβε τί συμβαίνει κ έτρεξε πίσω στον καταυλισμό να τις σώσει, είδε το bunyip να κυνηγάει τα κορίτσια. Τις σημάδεψε με το μαγικό κόκκαλο που είχε κ τις μετέτρεψε σε βράχους (τις τρείς βουνοκορφές που σήμερα λέγονται "3 αδερφές"). Έτσι το bunyip δέν μπορούσε να τις πειράξει. Τότε το bunyip θυμωμένο στράφηκε εναντίον του πατέρατους. Εκείνος, πώς να γλύτωνε, έστρεψε το μαγικότου κόκκαλο στον εαυτότου κ μεταμορφώθηκε σε πουλί λύρα. Πέταξε μακριά κ γλύτωσε (στη βιάσητου όμως του έπεσε το μαγικό κόκκαλο που κρατούσε). Το πουλί - λύρα που τριγυρίζει μέσα στα "Blue Mountains" είναι στην πραγματικότητα εκείνος ο πατέρας, είναι δύσκολο να δείς αυτό το πουλί, όλο κρύβεται τριγυρίζοντας μέχρι σήμερα μέσα στα βουνίσια δάση κ χώνεται ανάμεσα στους θάμνους ψάχνοντας, όλο ψάχνει να βρεί το μαγικότου κόκκαλο, με εκείνο να ξανακάνει τον εαυτότου άνθρωπο κ να ξανακάνει τις τρείς βουνοκορφές κορίτσια - τις κόρεςτου.

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πρίν κάμποσα χρόνια έπιασα ένα κανάλι ξένο που έτυχε να λέει για τις διηγήσεις των αφρικανών.¨Όλοι οι λαοί έχουν μιά ιστορία που εξηγεί τις κηλίδες του φεγγαριού. Αυτοί οι Αφρικανοί λένε το εξής:
τα παλιά χρόνια όταν ακόμη κανείς δέν είχε πεθάνει, το φεγγάρι μάλωνε με τον λαγό γιατί ο λαγός έλεγε πως το σώμα θα τυμπνιάσει θα σαπίσει θα λιώσει κ δέν θα μας μείνει τίποτε, ενώ το φεγγάρι έλεγε οτι ακόμη κι άν φαινομενικά χαθούμε, πάλι θα έρθουμε στη ζωή. Μή μπορώντας να συμφωνήσουν, πιάστηκαν στο ξύλο. Απλώνει το μπροστινότου πόδι ο λαγός, του γρατζουνάει του φεγγαριού το πρόσωπο. Απο κεί οι κηλίδεςτου. Πιάνει κ το φεγγάρι ένα ξύλο, του κοπανάει μιά του λαγού, τον βρήκε στο πάνω χείλι, γι' αυτό απο τότε το χείλιτου είναι σκισμένο.
Έπειτα το φεγγάρι ανταμείφθηκε για την πίστιτου: όταν χάνεται, ύστερα ξαναεμφανίζεται κ μεγαλώνει.
Ο δέ λαγός τιμωρήθηκε για την απιστίατου: πέθανε κ τυμπάνιασε. Σάν είδανε τα άλλα πλάσματα τον λαγό, χάσανε κι εκείνα την πίστητους, κ πεθάνανε σάν το λαγό, τα άλλα πλάσματα είδαν τα προηγούμενα που πεθάνανε, κ. ο. κ. ώσπου όλα χάσανε την πίστητους κ έγιναν θνητά.
Ο γέρος που διηγούνταν την ιστορία θύμωσε πολύ κ είπε: εξαιτίας εκεινού του χαζολαγού έχασα κι εγώ τη μάναμου κ τον πατέραμου.

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Ο Ανταρ είναι  ήρωας ο μεγάλος της εποχής προϊσλαμικής  των Αράβων. Ήταν νόθος, τον έκανε ο πατέραςτου  με μιά σκλάβα που λεγόταν Cubaiba, κ σύμφωνα με τον τότε νόμο ο γιός σκλάβας ήταν σκλάβος. Μιά μέρα, υπέστη η φυλή του Ανταρ  επιδρομή, τους έκλεψε μιά άλλη φυλή  τα βόδια κ τις καμήλες. Έκανε επίθεση η φυλή του Ανταρ ύστερα για να πάρει πίσω τα ζώα τα κλεμμένα, η μάχη ήταν πολύ δύσκολη κ αιματηρή. Είπε  ο πατέραςτου τότε: Ανταρ, πολέμα κι εσύ (ο Ανταρ δέν απάντησε). Του φώναξε ξανά: επάνωτους, Ανταρ! Απάντησε ο Ανταρ: "οι δούλοι δέν είναι για να πολεμούν, είναι για να αρμέγουν τα ζώα κ να τυλίγουν τα μαστάρια μετά το άρμεγμα". - "Πολέμα, κ σάν νικήσουμε δέν θα είσαι πιά δούλος!". Ρίχτηκε τότε ο Ανταρ  στη μάχη τραγουδώντας τα λόγια αυτά:

"Είμαι ο Ανταρ ο νόθος!

Υπερασπίζεται ο κάθε άνθρωπος την ελευθερίατου

κι ας είναι αυτή κατάμαυρη ή κόκκινη

όταν σημάνει η ώρα της μοίρας!"

Πολέμησε ο Ανταρ γενναία, αληθινά, στη μάχη εκείνη, νίκησε η φυλή του πατέρατου, κ τον αναγνώρισε ο πατέραςτου για γιότου ελεύθερο απο τότε.

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

Ceviz Ağacı İle Topal Yunus'un Hikayesi   Με την καρυδιά του κουτσού Ιουνούς η ιστορία.

    Burda bir dostumuz var: Εδώ (στη φυλακή) έναν φίλο έχουμε:

Çerkeş'in Απο της Τσερκεσίας

Kavak köyünden. το Καβακ (ονομαζόμενο) χωριό.

Büyük kitaplar gibi Όπως τα μεγάλα βιβλία (έτσι είναι κι αυτός):

içinde bir şeyler saklı. μέσατου διάφορα πράγματα (είναι) φυλαγμένα κρυφά.

Akıllı adamlara Για τους σοφούς ανθρώπους,

ajans haberlerine για των ειδησεογραφικών πρακτορείων τις ειδήσεις

ve bilmeceye meraklı. και για τα κάθε είδους αινίγματα δείχνει ενδιαφέρον.

Adı: Yunus. Το όνοματου (είναι): Ιουνούς.

Ateşimizi yakıp Τη φωτιάμας ανάβει και

suyumuzu veriyor. το νερόμας φέρνει.

Ağaçlardan Σχετικά με δέντρα

ve günlerden konuşuyoruz. και σχετικά με τις μέρες συζητάμε.

Herhal ilerdedir Όπως και νά’χει, μπροστά (=στο μέλλον) είναι

yaşanacak günlerin απο τις μέρες που θα ζήσει ο κόσμος

en güzelleri. οι πιό όμορφες.

Şimdilik Προς το παρόν

sohbetimizde kederi: στις κουβέντεςμας η θλίψη (είναι):

kesilip κομμένης και

satılmış πουλημένης

bir ceviz ağacının... μιάς καρυδιάς…

 

Onu tanıyoruz: Αυτό ξέρουμε:

avlunun içinde στην αυλήτου μέσα

kapının solundaydı. απο την πόρτατου αριστερά ήτανε.

Ve altı yaşında Και στα έξι χρόνια (της ηλικίας)του

dalından düştü Yunus, απο το κλαδίτης έπεσε ο Ιουνούς,

topallığı ondandır. η αναπηρίατου απο εκείνο είναι.

 

Öküzler topalları sever, Τα βόδια τους κουτσούς τους αγαπάνε,

çünkü topallar ağır yürürler. διότι οι κουτσοί βαριά βαδίζουνε.

Öküzler topalları sever, Τα βόδια τους κουτσούς τους αγαπάνε,

ceviz ağaçları sevmez topalları: οι καρυδιές δέν αγαπάνε τους κουτσούς:

çünkü topallar sıçrayamazlar yemişlere, διότι οι κουτσοί δέν μπορούν να αναπηδήσουν για (να πιάσουν) τους καρπούς,

çünkü üzerlerine çıkıp διότι ψηλά στα δέντρα να ανεβούν και

silkeleyemezler dalları. να τινάξουν δέν μπορούν τα κλαδιά.

Ceviz ağaçları sevmez topalları... Οι καρυδιές δέν αγαπάνε τους κουτσούς…

 

Bir acayiptir muhabbet bahsi: Ένα μυστήριο είναι της φιλότητος το θέμα!:

mutlaka kendini dereye atmaz οπωσδήποτε τον εαυτότου στο ρέμα δέν τον πετάει

sevilmeyenlerin hepsi. απο όσους δέν αγαπιούνται ο καθένας.

İnsanların hünerleri çoktur: Των ανθρώπων οι ικανότητες πολλές είναι:

insanlar οι άνθρωποι

sevilmeden de sevmesini bilirler... ακόμη και χωρίς να αγαπιούνται να αγαπάνε μπορούνε.

 

Bir acayiptir muhabbet bahsi, Ένα μυστήριο είναι της φιλότητος το θέμα,

bir acayiptir ένα μυστήριο είναι

ceviz ağacı ile με την καρυδιά

topal Yunus'un hikâyesi... του κουτσού Ιουνούς η ιστορία…

 

..... Cevizlerini Eylülde döker, … Τα καρύδιατης τον Σεπτέμβριο τα έρριχνε,

yaprakları yeşil dururdu Kasıma kadar. τα φύλλατης πράσινα έμεναν μέχρι το Νοέμβριο.

Ve Çerkeş yolu üzerinden Και στης Τσερκεσίας το δρόμο επάνω

sabah namazı ışıyıp geldiği zaman, της πρωινής προσευχής όταν έφεγγε και ερχόταν η ώρα,

kadınlardan önce uyanırdı dalları. απο τις γυναίκες πρωτύτερα ξυπνούσαν τα κλαδιάτης.

Altından geçerken düşünürdü Yunus... απο τα οποία απο κάτω καθώς περνούσε σκεφτόταν ο Ιουνούς…

 

..... Düşünmek: …Το να σκέφτεσαι:

ne mukaddes bir iş τί ιερή εργασία

ne felâket τί συμφορά

ne de bahtiyarlıktı, αλλα και τί ευτυχία ήταν!

ve ölüm: ενώ ο θάνατος:

mutlaka varılıp dönülmeyen, οπωσδήποτε που πηγαίνεις και δέν γυρνάς

fakat üzerinde düşünülmeyen αλλα για το οποίο δέν σκέφτεσαι

bir köydü Yunus için... ένα χωριό (ήταν) για τον Ιουνούς.

(=για τον Ιουνούς ο θάνατος ήταν ένα χωριό στο οποίο οπωσδήποτε πηγαίνει κανείς και δέν επιστρέφει, αλλα για το οποίο δέν σκέφτεται κανείς)

 

..... Cevizlerini Eylülde döker, …Τα καρύδιατης τον Σεπτέμβριο τα έρριχνε,

yaprakları yeşil dururdu Kasıma kadar. τα φύλλατης πράσινα έμεναν ώς το Νοέμβριο.

Güneşte gölgesi hain olurdu, στον ήλιο η σκιάτης προδότρα γινόταν,

rüzgârda konuşurdu kendi kendine, στον άνεμο μιλούσε μόνητης με τον εαυτότης,

dalları yukardan Yunus'a bakar... τα κλαδιάτης απο ψηλά τον Ιουνούς κοίταζαν…

 

..... Gündüzleri yıldızların niye söndüğünü, …Τις μέρες τα αστέρια γιατί σβήνουν,

dünyanın yuvarlak olduğunu ο κόσμος στρόγγυλος οτι είναι

ve güneşin etrafında döndüğünü και στου ήλιου τα πέριξ οτι γυρίζει

bilmiyordu Yunus. δέν ήξερε ο Ιουνούς.

Bunları biz anlattık ona Αυτά τα πράγματα εμείς του τα εξηγήσαμε

şaşıp kalmadı... έκπληκτος δέν έμεινε…

 

..... Cevizlerini Eylülde döker, …Τα καρύδιατης τον Σεπτέμβριο τα έρριχνε,

yaprakları yeşil dururdu Kasıma kadar. τα φύλλατης πράσινα έστεκαν ώς το Νοέμβριο.

Yüksekti, genişti alabildiğine. Ψηλή ήταν, φαρδιά ήταν τόσο που δέν γίνεται άλλο.

Üç kişi el ele versen Τρία άτομα χέρι με χέρι πιασμένα άν έβαζες

kütüğünü çeviremezdin. τον κορμότης να περιβάλεις δέν μπορούσες.

Gece altında oturdun muydu Τη νύχτα απο κάτωτης κάθισες;

yıldızları göremezdin. (έτσι και κάθισες απο κάτω απο την καρυδιά) τα άστρα να δείς δέν μπορούσες.

Her gece altında otururdu Yunus... Κάθε νύχτα απο κάτωτης καθόταν ο Ιουνούς.

 

..... Çinli müslümanlara, …Για Κινέζους μουσουλμάνους,

burunları tek boynuzlu gergedanlara, για ρινόκερους με ένα μόνο κέρατο στη μύτη,

ve bir damla suda bir milyon mikroba dair και σε μιά σταγόνα νερό για ένα εκατομμύριο μικρόβια, σχετικά (με αυτά τα πράγματα)

fikri yoktu Yunus'un. ιδέα δέν είχε ο Ιουνούς

Bunları bizden öğrendiği gün Τη μέρα που έμαθε αυτά τα πράγματα απο μάς

hayret etmedi... δέν θαύμασε…

 

..... Cevizlerini Eylülde döker, …Τα καρύδιατης τον Σεπτέμβριο τα έρριχνε,

yaprakları yeşil dururdu Kasıma kadar. τα φύλλατης πράσινα έστεκαν ώς τον Νοέμβριο.

Toprağın içinde gider kökleri, Στο έδαφος μέσα πήγαιναν οι ρίζεςτης,

karanlık bir sudur tepende akar. ένα σκούρο υγρό στην κορυφήσου έτρεχε (μάζευε το κεφάλισου ένα σκούρο υγρό όταν καθόσουν απο κάτω απο την καρυδιά).

Her akşam altından geçerdi Yunus... Κάθε βράδυ απο κάτωτης περνούσε ο Ιουνούς…

 

..... Bir gün ateşimizi yakıp …Μιά μέρα τη φωτιάμας καθώς άναβε

verirken suyumuzu: και καθώς έφερνε το νερόμας:

«- Biz hizmetkârınız senin, «- Εμείς υπηρέτεςσου είμαστε δικοίσου,

sen efendimizsin» - dedik. εσύ ο αφέντηςμας είσαι» του είπαμε.

Şaşırıp kaldı Yunus... Κατάπληκτος έμεινε ο Ιουνούς…

 

..... Cevizlerini Eylülde döker, …Τα καρύδιατης τον Σεπτέμβριο τα έρριχνε,

yaprakları yeşil dururdu Kasıma kadar. τα φύλλατης πράσινα έστεκαν ώς το Νοέμβριο.

Rüzgârda konuşurdu kendi kendine. Στον άνεμο μιλούσε μόνη με τον εαυτότης.

Yüksekti, genişti alabildiğine. Ψηλή ήταν, φαρδιά ήταν, τόσο που δέν μπορούσε να γίνει περισσότερο.

Gece altında oturdun muydu Τη νύχτα απο κάτωτης κάθισες;

yıldızları göremezdin. τα άστρα δέν τα έβλεπες.

Karanlık bir sudur tepende akar, Ένα σκούρο υγρό στην κορυφήσου έτρεχε,

toprağın içinde gider kökleri, στη γή μέσα πήγαιναν οι ρίζεςτης,

dalları, yukardan Yunus'a bakar... τα κλαδιάτης απο ψηλά τον Ιουνούς κοίταζαν…

 

«- Köy işi zordur katiyen «-η χωριάτικη εργασία δύσκολη είναι, δέν υπάρχει περίπτωση,

vücut ezilir bir defa. το κορμί συνθλίβεται μιά φορά. (μιά φορά = πάντως)

Toprağa çömelip bak dört tarafa: Στο χώμα κάτσε (κουκούβισε) και κοίτα στις τέσσερις μεριές (=ολόγυρα):

bela hangi inde pusmuş η συμφορά σε ποιά φωλιά να χώθηκε

bilinir mi? μπορεί κανείς να μάθει;

Mümkünü yok vurulsun...» Δυνατότητα δέν υπάρχει να χτυπηθεί…»

 

Vurmuş belâ, ciğerinden Yunus'u... Χτύπησε η συμφορά στα σπλάχνα τον Ιουνούς…

 

«- Biz hiç dünyada yaşamış değiliz. «- Εμείς καθόλου στον κόσμο δέν έχουμε ζήσει.

Geldik Ήρθαμε,

gidiyoruz öylesine... φεύγουμε στο έτσι…

Tevatür güzelmiş İstanbul şehri, καθώς όλοι λένε όμορφη είναι η Κωνσταντινούπολη,

varıp görülmesi nasibolmadı. να πάμε να τη δούμε τυχερό δέν στάθηκε.

Velâkin niye tiftiği yok Πρέπει να το πούμε κι αυτό, γιατί να μήν έχουνε τιφτίκι

altmış haneden otuzunun? ...» απο τα εξήντα σπίτια τα τριάντα;

 

Tiftiği yoktu Yunus'un... Τιφτίκι (κατσίκας λεπτό, μαλακό, γυαλιστερό μαλλί, μοχαΐρι, αγκόρα) δέν είχε ο Ιουνούς…

 

«- Attığın taş «- η πέτρα που πετάς

dediğin kuşu vurmuyor. το πουλί που σημαδεύεις δέν χτυπά. (παροιμία)

Dünya trene bindi. Η οικουμένη στο τραίνο ανέβηκε.

Gayrı dünya öküzün boynuzunda durmuyor. Άλλο πιά η οικουμένη στου βοδιού το κέρατο δέν στέκεται.

Elimiz ayağımız: öküz. Το χέριμας, το πόδιμας (είναι) το βόδι (=η κινητήρια δύναμη).

Çok zor olur öküzü satmak, πολύ δύσκολο είναι άν πρέπει το βόδι να πουλήσεις,

yarı ölümdür yani. μισός θάνατος είναι δηλαδή.

Öküz gitti mi korkulursun...» (με τη σκέψη:) το βόδι μήπως έφυγε τρομάρα σε πιάνει…»

 

Sattılar öküzünü Yunus'un... Το πουλήσανε το βόδι του Ιουνούς…

 

«- Herhal yolların sonu göründü. «- όπως και να το κάνουμε, των δρόμων το τέλος φάνηκε.

Bu olan işleri akıl almaz. Αυτές που γίνονται τις δουλειές ο νούς δέν τις χωράει.

Toprak sabuna döndü Η γή σε σαπούνι μετατράπηκε,

kayar insanın elinden. γλιστράει απο του ανθρώπου το χέρι.

Cümle mahlukatın mekânı vardır Το κάθε πλάσμα μιά κατοικία έχει,

kurdun mekânı olmaz. (μόνο) για τον λύκο κατοικία δέν γίνεται.

Toprağın elinden kaydı mıydı Η γήσου απο το χέρισου γλίστρησε;

bir mekânsız kurt olursun...» (έτσι και γλίστρησε), ένας χωρίς κατοικία λύκος γίνεσαι…»

 

Kaydı toprağı elinden Yunus'un... Γλίστρησε η γήτου απο το χέριτου του Ιουνούς…

 

Cevizlerini Eylülde döker, Τα καρύδιατης τον Σεπτέμβριο τα έρριχνε,

yaprakları yeşil dururdu Kasıma kadar. τα φύλλατης πράσινα έστεκαν μέχρι το Νοέμβρη.

Güneşte gölgesi hain olurdu. Στον ήλιο η σκιάτης προδότρα γινόταν.

Yunus durmadan Ο Ιουνούς χωρίς να σταθεί

Yunus kaybettikçe onu düşünür, Ο Ιουνούς πως την χάνει σκέφτεται,

o, bir şey isteyip, bir şey sormadan (ενώ) εκείνη (η καρυδιά), χωρίς τίποτε να θέλει, χωρίς τίποτε να ρωτά

rüzgârda konuşurdu kendi kendine... στον άνεμο μιλούσε η ίδια στον εαυτότης.

 

Çocuklara ana, Για τα παιδιά μάνα,

tohuma toprak για τον σπόρο χώμα (χρειάζεται),

ve karı lâzımdır erkek kısmına... (έτσι) και γυναίκα χρειάζεται απο μεριάς του άντρα…

 

Bir kız kaçırdı Yunus: Μιά κοπέλα «έκλεψε» ο Ιουνούς (kaçırdı επι λέξει σημαίνει «την έκανε να φύγει» (απο το σπίτιτης, την πήρε και ζούσε μαζίτης)

Çünkü düğün pahalı Διότι ο γάμος κοστίζει πολλά χρήματα,

kız kaçırmak ucuz... (ενώ) μιά κοπέλα να «κλέψεις» κοστίζει λίγα.

 

Fakirin karısı kavi olmaz... Του φτωχού η γυναίκα γερή δέν γίνεται… (καθώς λέει η παροιμία)

 

Ve bir gün Και μιά μέρα,

Çerkeş yolu üzerinden στης Τσερκεσίας το δρόμο επάνω

sabah namazı ışıyıp geldiği zaman της πρωινής προσευχής όταν έφεξε και ήρθε η ώρα

giderlerdi. φεύγανε.

Yunus'un arkasında yuvarlandı yere, Στου Ιουνούς την πλάτη (εκείνο που κουβαλούσε, εκείνο που είχε στους ώμους) κύλισε (και έπεσε) στη γή,

kırmızı peştemalının içinde ölüverdi... στο κόκκινο ζώματου μέσα νεκρώθηκε…

 

Topraksız, öküzsüz ve kadınsız, Χωρίς γή, χωρίς βόδι και χωρίς γυναίκα

kaldılar dünyada bir başlarına έμειναν στον κόσμο ολομόναχοι

ceviz ağacı ile Yunus. η καρυδιά και ο Ιουνούς.

Yalnızlık koydukça koydu Yunus'a. Η μοναξιά έπεσε, μα πώς έπεσε, στον Ιουνούς!

El toprağında ter döker oldu. Με το χέρι (ακουμπώντας) στο χώμα, ιδρώτα να χύνει κατάντησε.

Cevizi karanlıkta kaybolur sanıp Την καρυδιά στο σκοτάδι πως χάνει νομίζοντας

uyumaz beklerdi sabaha kadar. δέν κοιμόταν, περίμενε ώς το πρωί.

Yalnızlık umrunda değil cevizin, της μοναξιάς την έγνοια δέν την έχει η καρυδιά,

toprağın içinde gider kökleri, στο έδαφος μέσα πηγαίνουν οι ρίζεςτης,

dalları yukardan Yunus'a bakar... τα κλαδιάτης απο ψηλά τον Ιουνούς κοιτάζουν…

 

Cevizden konsol yaparlar, Απο καρυδιά κονσόλες φτιάχνουνε,

topal Yunus ne işe yarar? (ενώ) ο κουτσός ο Ιουνούς σε τί να χρησιμεύσει;

 

Zemheriler geldi barınamazsın. Τα μεγάλα κρύα (22 Δεκ. έως 30 Ιαν.) ήρθανε, δέν μπορείς να βρείς καταφύγιο.

Cevizden konsol yaparlar. Απο καρυδιά κονσόλες φτιάχνουνε.

Gayrı daha fazla sürünemezsin. Άλλο πιά δέν μπορείς να το τραβήξεις.

Sat Yunus cevizini... Πούλα, Ιουνούς, την καρυδιάσου…

 

Yün yorgan değil bu sarınamazsın. Μάλλινο σκέπασμα δέν είναι αυτή, δέν μπορείς να την τυλιχτείς.

Cevizden konsol yaparlar. Απο καρυδιά κονσόλες φτιάχνουνε.

Bir cansız ağaçtır yaranamazsın. Ένα άψυχο δέντρο είναι, δέν μπορείς (αλλιώς) να ωφεληθείς απο αυτό.

Sat Yunus cevizini... Πούλα, Ιουνούς, την καρυδιάσου…

 

Varlılar varsıza dokur mu kilim, Εκείνοι που έχουν για ’κείνον που δέν έχει υφαίνουν κιλίμια;

vay cevizin hali, vay benim halim... αλίμονο στης καρυδιάς το χάλι, αλίμονο (και) στο δικόμου το χάλι…

 

Mekânsız kurda mekândı. Για τον δίχως κατοικία λύκο, κατοικία ήτανε.

Cevizden konsol yaparlar. Απο καρυδιά κονσόλες φτιάχνουνε.

Yarı ağaç, yarı insandı. Μισό δέντρο, μισός άνθρωπος ήτανε.

Sat Yunus cevizini... Πούλα, Ιουνούς, την καρυδιάσου…

 

Cenaze çırçıplak, kara uzandı. Πτώμα κατάγυμνο, μαύρο, απλώθηκε στο μάκρος.

Cevizden konsol yaparlar. Απο καρυδιά κονσόλες φτιάχνουνε.

Kesildi dalları, dallar budandı. Κόπηκαν τα κλαδιάτης, τα κλαδιά κλαδεύτηκαν (απο τα λεπτότερα κλαδιά).

Sattı Yunus cevizini... Την πούλησε ο Ιουνούς την καρυδιάτου…

 

Varlılar varsıza dokur mu kilim, Εκείνοι που έχουν για ’κείνον που δέν έχει υφαίνουν κιλίμια;

vay cevizin hali, vay benim halim... αλίμονο στης καρυδιάς το χάλι, αλίμονο (και) στο δικόμου το χάλι…

 

Sabahın sahibi vardır. Το πρωινό τον αφέντητου τον έχει. (παροιμία: το κάθε πρωινό έχει τον δικότου αφέντη, δηλαδή δέν ξέρεις τί θα φέρει η μέρα που θα ξημερώσει, δέν θα είναι πάντα ίδια η κατάσταση, θα γυρίσει η τύχη για το δικόμας καλό).

Gün daima bulutta kalmaz. Η μέρα (=ο ήλιος) για πάντα στα σύννεφα δέν μένει.

Herhal ilerdedir Όπως και να το κάνουμε, μπροστά (στο μέλλον) είναι

yaşanacak günlerin απο τις μέρες που θα ζήσουμε

en güzelleri... οι πιό όμορφες…

Şimdilik Προς το παρόν

sohbetimizde kederi: στην κουβένταμας η θλίψη:

kesilip κομμένης και

satılmış πουλημένης

bir ceviz ağacının... μιάς καρυδιάς…

(= προς το παρόν, στην κουβένταμας, στην όλη συναναστροφήμας η θλίψη είναι μιάς καρυδιάς που κόπηκε και πουλήθηκε).

 

Nazım Hikmet Ran (είναι ο θεσσαλονικεύς ποιητής που έγραψε το ανωτέρω ποίημα)

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kookaburra sits on the old gum tree,
Merry merry king of the bush is he.
Laugh, Kookaburra, laugh, Kookaburra,
Gay your life must be!

 

 Kookaburra Kookaburra sits on the old gum tree
Merry merry king of the bush is he
Laugh Kookaburra, laugh Kookaburra
Gay your life must be

 

Kookaburra sits on the old gum tree
Eating all the gumdrops he can see
Stop Kookaburra, stop Kookaburra
Leave some gums for me

 

Kookaburra sits on the old gum tree
Counting all the monkeys he can see
Stop Kookaburra, stop Kookaburra
That's no monkey, that's ME!!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Του Κινέζου ποιητή Wang Wei, 8ος αιώνας ΜΕΤΑ Χριστόν. (σημείωση: τα κινέζικα παράθυρα δέν είχαν τζάμι, είχαν ημιδιαφανές χαρτί. Το πιό περιποιημένα, αντί για χαρτί είχαν δαντέλα ή κεντημένο λεπτό πανί. «Ο άρχοντας» είναι ευγενική έκφραση που απλώς εννοεί «εσύ»):

 

Ο άρχοντας που έρχεται απο την ιδιαίτερημου πατρίδα,

θα πρέπει να ξέρει τί γίνεται εκεί, στον τόπομου.

Τη μέρα που φεύγατε, στο κεντημένο παράθυρο μπροστά,

η ταλαιπωρημένη απο το χειμώνα δαμασκηνιά είχε ανθίσει, ή όχι ακόμη;

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

BiZiM QAPIDA BiRXE XINAR, TAP CÖRE_JiM NE_DiR, HA KEXEL

            Στην πόρταμας (κοντά που στέκεται) μονάχο ένα πλατάνι, μάντεψε να δώ (άν μπορείς να το βρείς), τί σημαίνει, έ Κετσέλ;

DALChIQLARI AShAGI, TAP CÖRE_JiM NE_DiR, HA KEXEL

            Τα λεπτά κλαδάκιατου που φτάνουν μέχρι χαμηλά, μάντεψε να δώ (άν μπορείς να το βρείς), τί σημαίνει, έ Κετσέλ;

AALEME ShULE VERiR, TAP CÖRE_JiM NE_DiR, HA KEXEL

            Σε όλη την πλάση φώς εκείνο που δίνει, μάντεψε να δώ (άν μπορείς να το βρείς), τί είναι, έ Κετσέλ;

 

SiZiN QAPIDA BiRXE XINAR, BOJUN DECiL_Mi, HANIM

            Στην πόρτασας (κοντά που στέκεται) μονάχο ένα πλατάνι, το παράστημασου δέν είναι, Κυρία;

DALChIQLARI AShAGI, SAXIN DECiL_Mi, HANIM

            Τα λεπτά κλαδάκιατου που φτάνουν μέχρι χαμηλά, τα μαλλιάσου δέν είναι, Κυρία;

AALEME ShULE VERiR, JYZYN DECiL_Mi, HANIM

            Σε όλη την πλάση εκείνο που φώς δίνει, το πρόσωποσου δέν είναι, Κυρία;

 

(τουρκικό παραδοσιακό τραγούδι)

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Άνεμος κακός θύελλας: την εποχή άλλαξε, τους θεσμούς αφάνισε, την τάξη τη σωστή της χώρας Κεγγερ την χάλασε.

Η εποχή βασιλέων δικαίων – έχει περάσει.

Τώρα οι πόλεις χαλάσματα γεμάτες, τα μαντριά, οι στάβλοι έρημα στέκονται.

Τον Ibbi Sin, βασιλέα της Ur, σε χώρα ξένη τον απήγαγαν,

πέρα απο τα σύνορα του Elam, στη χώρα Anshan τον κρατούσαν,

σάν το πουλί που τη φωλιάτου χάλασαν, έτσι ήταν,

σάν τον αιχμάλωτο που πατρίδα δέν βλέπει, έτσι ήταν.

(απο σουμερικό θρηνητικό τραγούδι για την άλωση της Ur).

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΧΛΑΙΝΑΝ ΠΟΡΦΥΡΕΗΝ ΑΝΤ(Ι) ΟΦΘΑΛΜΟΙ‘ΙΝ ΑΝΑΣΧΩΝ

…την χλαίνη (πανωφόρι)του την πορφυρή μπροστά στα δυότου μάτια σηκώνοντας.

(όταν ο Τηλέμαχος επισκέπτεται τον Μενέλαο, δέν ξέρουν ακόμη ποιός είναι, η Ελένη βλέπονταςτον λέει, ποιός να είναι ο ξένος που μας επισκέφθηκε; μοιάζει να είναι ο γιός του Οδυσσέα ο Τηλέμαχος, που τον άφησε μικρό φεύγοντας για την Τροία». Ο Μενέλαος απαντά: «ναί, και εγώ έτσι νομίζω, γιατί σε όλα μοιάζει στον πατέρατου, στα πόδια, στα χέρια, στα μαλλιά, στα μάτια… και μάλιστα, όταν θυμήθηκα και ανέφερα τον Οδυσσέα, πόσα περάσαμε μαζί, αυτός τότε έχυσε δάκρυ πικρό στη γή, την χλαίνητου την πορφυρή μπροστά στα δυότου μάτια (για να τα κρύψει) ανασηκώνοντας». Οδύσσειας δ).

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Ινδικό ποίημα, γραμμένο γύρω στα 1970, απο μιά ανθολογία σύγχρονης ινδικής ποίησης.

 

Ο Nard άνοιξε ένα μαγαζί σ’ αυτόν τον πλανήτη,

και στη βιτρίνα έγραψε επιδεικτικά:

«ΕΔΩ ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΟΘΕΙΤΕ».

Πήγε κόσμος να ψωνίσει, πήγα κι εγώ.

Η πωλήτρια η Meneqa χάρηκε βλέποντας

πως είχα όρεξη πολλά πράγματα να αγοράσω.

«Τί θα θέλατε;» με ρώτησε.

Είπα: «την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη δικαιοσύνη».

- «δέν έχουμε καρπούς για πούλημα», μου απάντησε, «σπόρους έχουμε».

 

(σημείωση: Meneqa και Nard είναι συνηθισμένα ινδικά ονόματα. Nard στα σανσκριτικά είναι Naarada, αρχικά το όνομα ενός μεγάλου αθάνατου αγίου του οποίου ο ρόλος στη σανσκριτική λογοτεχνία είναι να αποκαλύπτει στους ανθρώπους τα μυστικά των θεών και των άλλων ανθρώπων, όταν είναι η κατάλληλη ώρα. Όταν η ιστορία φτάνει σε αδιέξοδο, τότε εμφανίζεται ο Naarada σάν απο μηχανής θεός και αποκαλύπτοντας κάποιο μυστικό δίνει τη δυνατότητα να εξελιχθεί η ιστορία. Ο Naarada κάποτε επισκέφθηκε τον Qr,s,ná που ζούσε στην πόλη Dwaraqa με 16000 όμοια σώματα σε ισάριθμα παλάτια με ισάριθμες βασίλισσες. Αφού τίμησε τον Qr,s,ná, εκείνος, ο υπέρτατος Θεός ενσαρκωμένος, τον ρώτησε τί δώρο θα ήθελε. Ο Naarada απάντησε: «ένα πράγμα σου ζητώ: καθώς αιώνια ταξιδεύω ανάμεσα σε όλους τους κόσμους εξυπηρετώντας την επικοινωνία μεταξύ θεών και ανθρώπων, να μπορώ πάντοτε εσένα να σκέφτομαι, πάντοτε εσένα να έχω στην καρδιάμου». Και έλαβε αυτό το δώρο).

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Στην ανατολική Θράκη, κοντά στην Αδριανούπολη είναι η τοποθεσία QΙΡQ ΠΙΝΑΡ. QΙΡQ ΠΙΝΑΡ σημαίνει σαράντα βρύσες. Η παράδοση λέει οτι εκεί ο σουλτάνος είχε συγκαλέσει τους καλύτερους παλαιστές του Οθωμανικού κράτους σε έναν αγώνα πάλης. Σχημάτισαν 20 ζευγάρια, σύνολο 40 παλαιστές. Απο το κάθε ζευγάρι όποιος νικούσε θα πάλευε με έναν άλλο νικητή και ούτω καθεξής ώσπου να έβγαινε ο πρώτος νικητής. Αρχίσανε το πρωί να παλεύουνε, ενώ μαζί με τους άλλους θεατές και ο ίδιος ο σουλτάνος παρακολουθούσε το θέαμα. Ωστόσο, κανένας δέν ενέδιδε αλλα έβαζε όλητου τη δύναμη, παρόλο που η πάλη ήταν πολύ κοπιαστική, κανένας δέν δεχόταν τη ντροπή να νικηθεί μπροστά στον σουλτάνο, έτσι όλοι συνέχισαν να παλεύουν με πείσμα μέχρι το βράδυ. Τότε, χωρίς κανένας να έχει νικήσει τον αντίπαλοτου, και χωρίς κανένας να έχει νικηθεί, απο την κόπωση όλοι οι παλαιστές ξεψύχησαν. Στη θέση όπου ο καθέναςτους ξεψύχησε, ανάβλυσε νερό. Έτσι δημιουργήθηκαν οι σαράντα βρύσες που έδωσαν το όνομα στην τοποθεσία. Τότε ένας απο τους διαιτητές πήγε στον σουλτάνο, του υποκλίθηκε και επίσημα του ανακοίνωσε: «πολυχρονεμένεμου σουλτάνε, κανείς δέν βγήκε νικητής, και συνάμα κανείς δέν νικήθηκε. Όλοι βγήκανε νικητές. Προτίμησαν να πεθάνουν παρά να νικηθούν μπροστά στα μάτιασου».

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

(κρητικό δημοτικό τραγούδι)

Μιά νύχτα δρόμο πάγαινα σάν και τον πάσαν ένα – βρίχνω σαράντα μνήματα σειρά σειρά βαρμένα·

πατώ (έ)να μνήμα και βογγά και βαραναστενάζει – ίντά (έ)χεις μνήμα και βογγάς και βαραναστενάζεις; μπά νά’ν’ το χώμασου πολύ κ’ η πλάκασου μεγάλη; - δέν είν’ το χώμαμου πολύ κ’ η πλάκαμου μεγάλη· μόνό (ή)ρθες και με πάτησες απάνω στο κεφάλι – κοντό δέν ήμουνε κι εγώ άντρας και παλληκάρι; κοντό δέν επορπάτηξα μιά νύχτα με φεγγάρι;

(βρίχνω = βρίσκω. κοντό = μήπως).

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

απο ακριτικό ποντιακό τραγούδι

Τον Μάραντον χαρτίν ερθεν να πάει σην στρατείαν-ε
Πού πας πού πας Μάραντε και μέν τίναν αφίνεις-με;
Αφίνω-σε τον κύριν-μου τον Άγιον Κωσταντίνον-ε
Αφίνω-σε την μάνα-μου την Αγίαν Ελένην-ε
Αφίνω-σε χρυσό σταυρόν κ ασήμιν δαχτυλίδιν-ε

Να φοράς το δαχτυλίδι κ να προσκυνάς το σταυρό.

κλίκ για επιστροφή
στην αρχική σελίδα

κλίκ στο για επιστροφή στην αρχική σελίδα.