τὸ δὲ ἄγαλμα νεανίσκος, Ἀπόλλων
(Ἀπόλλων, δοτ. εν.) μᾶλλον ἐοικώς
τοὺς μὲν γὰρ κύν
(κύων, αιτ. πληθ.) τοὺς χαλεποὺς τὰς μὲν ἡμέρας διδέασι
δελέ
(δέλεαρ, δοτ. εν.) δὲ καὶ ἀγκίστρῳ οὐχ αἱρήσεις αὐτόν
τῆς δὲ ν
(ναῦς, γεν. εν.) βυθισθείσης, ταραχὴ κατέσχε τὸ ναυτικὸν τῶν βαρβάρων
ἔνθα δὴ δεινὴ μάχη ἦν καὶ δορ
(δόρυ, γεν. πληθ.) καὶ ξυστῶν καὶ μαχαιρῶν
καὶ ἐν τῷ ναῷ τῷ πλησίον
Μούσας καὶ χαλκοῦν Δί
(Ζεύς, αιτ. εν.) ἐποίησε Λύσιππος
τούτοις μάρτυ
(μάρτυς, δοτ. πληθ.) χρῆσθαι ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν
τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ
χρόνῳ μέγεθος μὲν ἦν πρὸς τὸν Ἠριδανὸν καὶ τὸν Ἰλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ
περιειληφυῖα ἐντὸς τὴν Πύκν
(Πνύξ, αιτ. εν.) καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὅρον
ἀπέβη δὲ ὁ οἶκος αὐτοῦ ὥσπερ
σῆ
(σής, ον. πληθ.) καὶ ὥσπερ ἀράχνη
πάντα τὰ ἄστρα διὰ τοῦ κνέφ
(κνέφας, γεν. εν.) φαίνεται ὀξέα καὶ λαμπρά
ὦ Πόσειδ
(Ποσειδών, κλητ. εν.) οὐχ ὁρᾷς ὅσον συνείλεκται κακὸν ὀρνέων;
αὕτη μὲν
γὰρ ἡ φλὲψ ἐπιτηδειοτάτη τοῖς πεπονθόσι τὰ κάτω τῶν κλει
(κλείς, γεν. πληθ.)
καὶ ἀναβὰς ἐπὶ τὸν ἵππον τὰ παλτὰ εἰς τὰς χεῖρ
(χείρ, αιτ. πληθ.) ἔλαβε
Εἰδέναι χρή, ὡς πρὸς τῷ γόν
(γόνυ, δοτ. εν.) ὁ μηρὸς ἔχει δύο γληνοειδεῖς κοιλότητας
καὶ ὁρῶν διὰ
παντὸς τὰ ὦ
(οὖς, αιτ. πληθ.) κινοῦντα “τί πάσχεις;” ἔφη, “καὶ τί δήποτε οὐδὲ μικρὸν
ἀτρεμεῖ σου τὸ οὖς;
περὶ δὲ τὴν ἀγοράν σφισιν αἱ πηγαὶ τῶν ποτίμων
εἰσὶν ὑδά
(ὕδωρ, γεν. πληθ.)
κατʼ ἐκεῖνον γὰρ τὸν καιρὸν φρέ
(φρέαρ, ον. πληθ.) ἦν ἐν τῷ τόπῳ
Ἀπὸ μὲν τοῦ ἥπ
(ἧπαρ, γεν. εν.) οὕτως ἔχει τῶν φλεβῶν
χρίου δέ σου τὰ χείλη τοῖς στέ,
(στέαρ, δοτ. πληθ.) τὸ δὲ σῶμα συνάλειψαι στυρακίνῳ ἐλαίῳ |