Άλλα βιογραφικά

Φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Παπαδόπουλου. Γεννήθηκε στα Γιάννενα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε ιατρική στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση και ιδιαίτερα με την κριτική της λογοτεχνίας. Τα έργα του κυκλοφόρησαν συγκεντρωμένα στις εξής εκδόσεις: α) Άπαντα, Αισθητικά-Κριτικά, Θεωρητικά-Κριτικά, Ιδεολογικά ζητήματα της τέχνης (Εκδ. «Νέα Τέχνη», 1964-1965) β) Άπαντα Ποιητικά (Εκδ. «Κέδρος», 1975).

 

Πηγή: Σχολικό βιβλίο β' λυκείου

 

Ο Μάρκος Αυγέρης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Ν. Παπαδόπουλου) γεννήθηκε στην Καρίτσα της Ηπείρου, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στα Γιάννενα και το 1901 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1907 και άσκησε το επάγγελμα του γιατρού σε ιδιωτικές κλινικές. Το 1912 στρατεύτηκε ως έφεδρος γιατρός και η θητεία του διήρκεσε συνολικά έξι χρόνια με διακοπές ως το 1922. Το 1927 διορίστηκε στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1929 έφυγε για μετεκπαίδευση στο Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην επαγγελματική υγιεινή και στη συνέχεια έφυγε για τη Γερμανία όπου μελέτησε τον θεσμό των κοινωνικών ασφαλίσεων, για την εισαγωγή του οποίου στην Ελλάδα εργάστηκε μετά την επιστροφή του. Το 1926 τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Εργασίας ως επιθεωρητής επαγγελματικής υγιεινής, θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1947 για πολιτικούς λόγους· ήδη πριν την κήρυξη της δικτατορίας του Μεταξά ο Αυγέρης είχε ενταχτεί στον χώρο της Αριστεράς και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, παραμένοντας πιστός στην ιδεολογία του ως το τέλος της ζωής του. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και πέθανε στην Αθήνα. Την πρώτη του εμφάνιση στον χώρο των γραμμάτων πραγματοποίησε το 1904 από τις στήλες του Νουμά όπου δημοσίευσε το ποίημα Η βάβω η Τασιά. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το θεατρικό έργο Μπροστά στους ανθρώπους που παραστάθηκε από τη Νέα Σκηνή του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Ακολούθησαν συνεργασίες του με τα περιοδικά Ηγησώ, Παναθήναια, Παν, Οι νέοι, Ακρίτας και άλλα. Η ποιητική του παραγωγή διακρίνεται σε δύο περιόδους τη νεανική και την όψιμη, ανάμεσα στις οποίες υπάρχει ένα μεγάλο χρονικό κενό από το 1908 ως το 1969, οπότε εκδόθηκε εκτός εμπορίου η συλλογή του Αντίδρομα και Παράλληλα, θεωρούμενη από τη λογοτεχνική κριτική ως η σημαντικότερή του, με ποιήματα γραμμένα τα περισσότερα μετά το 1960. Το νεανικό του έργο τοποθετείται στον χώρο του ιδεαλισμού και της παράδοσης της σολωμικής ποίησης όπως αξιοποιήθηκε από τους ποιητές του μεσοπολέμου στην Ελλάδα (Σικελιανός, Βάρναλης, Μελαχρινός κ.α.). Στην όψιμη περίοδό του στράφηκε προς τη νεωτερική ποίηση και ανανέωσε τα εκφραστικά του μέσα και τον προσανατολισμό του, διατηρώντας ωστόσο αναλλοίωτη τη βάση της ποιητικής του οπτικής. Παράλληλα ο Αυγέρης ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική κριτική κινούμενος στο πλαίσιο της μαρξιστικής θεωρίας της λογοτεχνίας, ενώ σημαντικό είναι το λογοτεχνικό και θεατρικό μεταφραστικό του έργο.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ.

Εργογραφία

 

Ι. Ποίηση

• Τραγούδι της τάβλας, 1921.

• Αντίδρομα και παράλληλα· Στίχοι, 1969

• Φωνές της νύχτας· Δώδεκα ποιήματα, 1970

ΙΙ. Μελέτες - Δοκίμια

• Αι κοινωνικαί ασφαλίσεις και η δημόσια υγεία, 1931

• Η πολυμέρεια του Παλαμά· Διάλεξη, 1943

• Ο Έλιοτ ποιητής του δυτικού κόσμου, 1951

• Άγγελος Σικελιανός· Ι.Η ποίησή του ΙΙ. Το θέατρό του ΙΙΙ. Κριτικός απόλογος, 1952

• Η έννοια της ελευθερίας στο Σολωμό, 1959

• Εισαγωγή στην ποίηση του Παλαμά, 1959

• Κριτικά, αισθητικά, Ιδεολογικά, 1959

• Η ποίηση του Σεφέρη. Αθήνα, 1962

• Ζητήματα της λογοτεχνίας μας, 1964

• Έλληνες λογοτέχνες, 1966

• Εισαγωγή στην ελληνική ποίηση και πεζογραφία, 1966

• Ξένοι λογοτέχνες, 1966

• Θεωρήματα, 1972

• Η παγκόσμια έρις, 1972

• Ιδεολογικά, 1974

ΙΙΙ. Θέατρο

• Θεατρικά  Ι. Μπροστά στους ανθρώπους ΙΙ. Χριστούγεννα, 1972

IV. Μεταφράσεις

• Σοφοκλή, Ηλέκτρα

• Αισχύλου, Ικέτιδες.

• Ουγκώ, Οι Άθλιοι

• Andreas Latzko, Οι άνθρωποι στον πόλεμο

• Αριστοφάνους, Αχαρνής, 1911

• Αριστοφάνους, Ειρήνη, 1911

• Αριστοφάνους, Ιππής, 1911

• Αριστοφάνους, Σφήκες, 1911

• Αριστοφάνους, Πλούτος, 1912

• Αριστοφάνους, Θεσμοφοριάζουσαι, 1912

• Goethe, Φάουστ, 1914

• Ερρίκου Ίψεν, Ο εχθρός του λαού· Δράμα εις πράξεις τρεις1915

• Ερρίκου Ίψεν, Ο Αρχιτέκτων Σόλνες· Δράμα εις πράξεις τρεις, 1915

• Σαίξπηρ, Ο Βασιλεύς Ληρ· Τραγωδία εις πράξεις πέντε, 1916

• Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα· Τραγωδία εις πράξεις πέντε, 1916

• Σαίξπηρ, Οθέλλος· ή Ο Μαύρος της Βενετίας· Τραγωδία εις πέντε πράξεις, 1917

• Latzko Andreas, Οι άνθρωποι στον πόλεμο, 1953

• Λένιν· Αναμνήσεις επιφανών συνεργατών του, 1961

• Μαίτερλιγκ, Η αδελφή Βεατρίκη.