Εκτενέστερο βιογραφικό

Ο Κώστας Ουράνης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το πραγματικό του όνομα ήταν Κώστας Νέαρχος. Ο πατέρας του Νικόλαος Νέαρχος καταγόταν από την Κυνουρία και η μητέρα του Αγελική το γένος Γιαννούση από το Λεωνίδιο Αρκαδίας, όπου ο Ουράνης πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο του Ναυπλίου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη (Ροβέρτειος Σχολή και Λύκειο Χατζηχρήστου). Το 1908 ήρθε στην Αθήνα και συνεργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα με την Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Το 1920 διορίστηκε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Λισαβόνα και επέστρεψε τέσσερα χρόνια αργότερα στην Αθήνα, όπου άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος (διευθυντής στον Ελεύθερο Λόγο, συνεργάτης στον Νουμά, τη Δάφνη, τον Καλλιτέχνη, τα Γράμματα (Αλεξάνδρειας), τη Νέα Ζωή (Αλεξάνδρειας), τη Μούσα, το Ελεύθερο Βήμα, τον Ελεύθερο Λόγο, τον Εθνικό Κήρυκα της Αμερικής κ.α. ). Πέθανε το 1953 από καρδιακή προσβολή στο σανατόριο Παπανικολάου.

Η αγάπη του Κώστα Ουράνη για τη λογοτεχνία χρονολογείται από τη νεανική ηλικία του. Μαθητής ακόμα στη Ροβέρτειο Σχολή έγραψε ένα ποίημα για την καταστροφή της Αγχιάλου και το 1908 εμφανίστηκε στις στήλες του περιοδικού Ελλάς. Η επίσημη εμφάνιση του όμως στον χώρο της λογοτεχνίας σημειώθηκε το 1909, όταν δημοσίευσε τη νεανική ποιητική συλλογή του Σαν Όνειρα, την οποία αποκήρυξε αργότερα, θεωρώντας ως πρώτη δημιουργία του τη συλλογή Spleen, που τύπωσε το 1912. Ακολούθησαν οι Νοσταλγίες (1920) και οι Αποδημίες, ποιήματα που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες, και συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του ποιητή στην έκδοση Ποιήματα του 1953. Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία (Αχιλλεύς Παράσχος), την ταξιδιωτική λογοτεχνία (Sol y sombra, Σινά, το θεοβάδιστον Όρος, Γλαυκοί δρόμοι, Ταξίδια στην Ελλάδα και άλλα), το χρονογράφημα, τη συνέντευξη, ενώ εξέδωσε επίσης την κριτική μελέτη Κάρολος Μποντλέρ (1918).

Ο Ουράνης τοποθετείται ανάμεσα στους λεγόμενους παρακμιακούς ή νεορομαντικούς έλληνες ποιητές του Μεσοπολέμου (Καρυωτάκης, Άγρας, Λαπαθιώτης, Κλέων Παράσχος και άλλοι) και καθοριστική ήταν η επίδραση που δέχτηκε από τον Μποντλέρ. Το έργο του χαρακτηρίζεται από έντονες συμβολιστικές επιρροές με κυρίαρχο τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, τον μελαγχολικό τόνο, το αίσθημα της ανεκπλήρωτης ευτυχίας, της νοσταλγίας, της πλήξης και τη διάθεση φυγής, η οποία όμως υπονομεύεται από μια ρεμβαστική νωχελικότητα.

 

Εργογραφία

 

Ι.Ποίηση

• Σαν όνειρα. Αθήνα, Ταρουσόπουλος, 1909.

• Spleen. Αθήνα, Νίκος Τσ[ούχλος], 1912.

• Νοσταλγίες. Αθήνα, Τύπος, 1920.

• Ποιήματα· Spleen, Νοσταλγίες, Αποδημίες, Παιχνίδια, Τελευταία σχεδιάσματα, Τραγούδια. Αθήνα, Εστία, χ.χ.

ΙΙ.Ταξιδιωτική λογοτεχνία - Κριτική - Πεζογραφία

• Κάρολος Μποντλέρ · Κριτική μελέτη. Αλεξάνδρεια, έκδοση περ.Γράμματα, 1918.

• Sol u Sombra · Μορφές και τοπεία της Ισπανίας. Αθήνα, Φλάμμα, 1934.

• Σινά, το θεοβάδιστον όρος. Αθήνα, Γλάρος, 1944.

• Αχιλλεύς Παράσχος· Η ζωή του. Αθήνα, Γλάρος, 1944.

• Γλαυκοί δρόμοι. Αθήνα, Οι φίλοι του βιβλίου, 1947.

• Ταξίδι στην Ελλάδα. Αθήνα, Οι Φίλοι του Βιβλίου, 1949.

• Ταξίδια· Ιταλία. Αθήνα, Εστία, 1953.

• Ταξίδια· Ισπανία. Αθήνα, Εστία, 1954.. Αθήνα, Εστία, 1954.

• Δικοί μας και ξένοι Ι· Μποντλέρ, Σατομπριάν, Μπάιρον, Πορτογάλοι ποιητές

• Αναβίωση· Διηγήματα. Αθήνα, Εστία, 1955.

• Γλαυκοί δρόμοι· Βορινές θάλασσες. Αθήνα, Εστία, 1955.

• Δικοί μας και ξένοι ΙΙ· Αχιλλεύς Παράσχος, Καβάφης · Πορτραίτα και σκίτσα. Αθήνα, Εστία, 1955.

• Αποχρώσεις. Αθήνα, Εστία, 1956.

• Ταξίδια· Ελλάδα. Αθήνα, Εστία, 1956.

• Δικοί μας και ξένοι ΙΙΙ. Αθήνα, Εστία, 1956.

• Ταξίδια· Από τον Ατλαντικό στη Μαύρη θάλασσα. Αθήνα, Εστία, 1957.

• Στιγμιότυπα. Αθήνα, Εστία, 1958.

ΙΙΙ. Μεταφράσεις

• Κόνσταν · Αδόλφος. Αθήνα, Τύπος, χ.χ.

• Τουαίν · Διηγήματα. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο Γανιάρη, χ.χ.

• Ερωτικές επιστολές μιας πορτογαλίδας μοναχής. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο Γανιάρη, 1921.

• Λουϊς, Η Αφροδίτη. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο Βασιλείου, 1921.

• Μπουρζέ, Φυσιολογία του σύγχρονου έρωτος. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, χ.χ.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ