Στεφάνου Λύντια (1927-2013)
Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο 
«Πήρα έναν αντίλαλο
Τον αγκάλιασα
Κι έγινε φως.»
Η Λύντια Στεφάνου γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στο πειραματικό γυμνάσιο του Πανεπιστημίου Αθηνών, τη Σχολή Ρυθμικής και Ορχηστικής Τέχνης της Κούλας Πράτσικα, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, το ελληνοαμερικανικό κολέγιο Pierce και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (νομική και πολιτικές επιστήμες). Παντρεύτηκε διπλωμάτη και ταξίδεψε μαζί του στην Ιερουσαλήμ, την Άγκυρα, τη Λευκωσία, τη Σόφια, τη Γενεύη, το Λονδίνο και την Καμπέρα της Αυστραλίας. Ήταν ιδρύτρια της γκαλερί Μέρλιν και ιδρυτικό μέλος διαφόρων περιοδικών. Εκτός από ποιήτρια και δοκιμιογράφος ήταν μεταφράστρια ξένων συγγραφέων, όπως του Ντύλαν Τόμας. Το έργο της τιμήθηκε μεταξύ άλλων και με το Κρατικό βραβείο δοκιμίου.
Η Λύντια Στεφάνου τοποθετείται στη μεταπολεμική ελληνική ποίηση. Στην πρώτη της ποιητική συλλογή αντλεί τη θεματική της από τα βιώματα της περιόδου της γερμανικής κατοχής, ενώ στην πορεία του έργου της στράφηκε προς την προσπάθεια απεικόνισης του αδιεξόδου του ανθρώπου μπροστά στις απάνθρωπες συνθήκες ζωής του σύγχρονου κόσμου. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής της είναι ο συνδυασμός του λυρικού στοιχείου με τη θεωρητική σκέψη, η οποία πηγάζει από τη θητεία της στη λογοτεχνική κριτική και τη θεωρία της λογοτεχνίας. Η ίδια είχε πει πως «η ποίηση δεν χρειάζεται υπερασπιστές και συνηγόρους. Εκείνο που χρειάζεται είναι να διαβάζεται, κι όταν πρόκειται για κριτικές τοποθετήσεις να διαβάζεται προσεκτικά», ενώ η Ελισάβετ Κοτζιά είχε επισημάνει ότι τα κείμενά της είναι «από εκείνα που συμβάλλουν στο να κρατιέται η φλόγα της αγάπης για τη λογοτεχνία ζωντανή».
Πηγές: Ε.ΚΕ.ΒΙ., sansimera.gr, tomov.gr, oanagnostis.gr, poeticanet.gr
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Σάιτ
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Άλλα βιογραφικά
Γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήτρια και δοκιμιογράφος. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Ποιήματα (1958), Τοπία από την καταγωγή και την περιπλάνηση του Υκ (1965), Έξη επεισόδια από τον κύκλο των τεράτων (1971), Τα μεγάφωνα (1973), Οι λέξεις και τα πράγματα (1983). Δοκίμια: Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης (1972), Γενικά και ειδικά για την ποίηση (1993). Μετέφρασε ξένους συγγραφείς, όπως: Ντύλαν Τόμας, Σ.Μ. Μπάουρα, Απολλιναίρ. Έχει τιμηθεί με Κρατικό βραβείο δοκιμίου (1994).
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Η Λύντια Στεφάνου, το γένος Γεωργούλη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Τέλειωσε το πειραματικό γυμνάσιο του Πανεπιστημίου Αθηνών, τη Σχολή Ρυθμικής και Ορχηστικής Τέχνης της Κούλας Πράτσικα, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (1943-1946), το ελληνοαμερικανικό κολέγιο Pierce (1946-1947) και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (νομική και πολιτικές επιστήμες, 1945-1949). Παντρεύτηκε διπλωμάτη και ταξίδεψε μαζί του στην Ιερουσαλήμ, την Άγκυρα, τη Λευκωσία, τη Σόφια, τη Γενεύη, το Λονδίνο και την Καμπέρα της Αυστραλίας (1953-1979). Ιδρύτρια της γκαλερί Μέρλιν (1963) και ιδρυτικό μέλος των περιοδικών «Παλμός» (1944-1945), «Αιγαίο» (1945) και «Στάχυς» (1950-1951). Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με δημοσιεύσεις στο περιοδικό «Νεανική Φωνή» και στον «Παλμό» και το 1958 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο «Ποιήματα». Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Τομές», «Ζυγός», «Νέα Ποίηση», «Νέα Ελληνικά», «Εποχές» κ.α. Το σύνολο του έργου της περιλαμβάνει ποιητικές συλλογές, μεταφράσεις και μελέτες. Το 1973 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για τη μελέτη της «Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης». Η Λύντια Στεφάνου τοποθετείται στη μεταπολεμική ελληνική ποίηση. Στην πρώτη της ποιητική συλλογή αντλεί τη θεματική της από τα βιώματα της περιόδου της γερμανικής κατοχής, ενώ στην πορεία του έργου της στράφηκε προς την προσπάθεια απεικόνισης του αδιεξόδου του ανθρώπου μπροστά στις απάνθρωπες συνθήκες ζωής του σύγχρονου κόσμου. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής της είναι ο συνδυασμός του λυρικού στοιχείου με τη θεωρητική σκέψη, η οποία πηγάζει από τη θητεία της στη λογοτεχνική κριτική και τη θεωρία της λογοτεχνίας. Το 1994 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο δοκιμίου για το «Γενικά και ειδικά για την ποίηση». Πέθανε στην Αθήνα το πρωί της 6ης Φεβρουαρίου 2013 σε ηλικία 86 ετών.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ
Εργογραφία
Κριτικές μελέτες και σημειώματα
Άπαντα τα ποιήματα: Ανέκδοτα και νεανικά
Άπαντα τα ποιήματα: Οι συλλογές 1958-1983
Γενικά και ειδικά για την ποίηση
Τοπία από την καταγωγή και την περιπλάνηση του ΥΚ
Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης
