Εκτενέστερο βιογραφικό

Ο Σπυρίδων Βασιλειάδης γεννήθηκε στην Πάτρα, γόνος πλούσιας οικογένειας, η οποία όμως χρεοκόπησε όταν ο ποιητής βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Πατρών και κατόπιν σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1868. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Το 1874 έφυγε για το Παρίσι, όπου πέθανε από φυματίωση σε ηλικία τριάντα μόλις ετών.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1866 κερδίζοντας έπαινο στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό με την ποιητική συλλογή του Εικόνες και κύματα, η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή, μέλος τότε της κριτικής επιτροπής. Το 1872 δημοσίευσε τη δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο Έπεα πτερόεντα, που επίσης ξεχώρισε, ενώ το 1874 εξέδωσε τη συλλογή Παντείαι ποιήσεις. Ο Βασιλειάδης ανήκει στους τελευταίους εκπροσώπους των αρχαϊστών ρομαντικών ποιητών της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής με επιρροές από τον Ουγκώ και τον Λαμαρτίνο. Έγραψε στην καθαρεύουσα και ήταν στενός φίλος του Δημητρίου Παπαρρηγόπουλου, τόσο που οι σύγχρονοί τους τους αποκαλούσαν Διόσκουρους. Ανήσυχο πνεύμα, σύχναζε στα βιβλιοπωλεία και τα γραφεία των περιοδικών της εποχής, καθώς και στους φιλολογικούς συλλόγους, κυρίως στον Παρνασσό, του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος, ενώ επιμελήθηκε επίσης της ίδρυσης της Σχολής Απόρων Παίδων. Στην ώριμη περίοδο της δημιουργίας του στράφηκε προς μια κριτική αντιμετώπιση του ρομαντισμού και ενδιαφέρθηκε έντονα για το δημοτικό τραγούδι ως γνήσια έκφραση του λαϊκού λυρισμού.

Η ποίησή του παρουσιάζει υφολογικές επιδράσεις από τον Αχιλλέα Παράσχο, διακατέχεται ωστόσο από έντονη απαισιοδοξία και κάποια σατιρική διάθεση. Αξιοσημείωτη, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψιν το σύντομο της ζωής του, είναι η έκταση και η ποικιλία του γραπτού έργου του. Παράλληλα προς την ενασχόλησή του με την ποίηση ο Βασιλειάδης έγραψε πεζογραφήματα, θεατρικά έργα, επιφυλλίδες, μεταφράσεις και κριτικές μελέτες. Πιο συγκεκριμένα άφησε επτά πεζογραφήματα, επτά επιφυλλίδες, τρία δοκίμια, επτά λόγους, δώδεκα κριτικές μελέτες και έντεκα θεατρικά έργα, με γνωστότερα έργα τη Γκόλφω και τη Γαλάτεια, που ανατυπώθηκε, μεταφράστηκε στα γαλλικά, ιταλικά και ουγγρικά και παραστάθηκε εκτός από την Ελλάδα στο Παρίσι και τη Βουδαπέστη. Στον χώρο του θεάτρου πρόβαλε την ανάγκη για τη δημιουργία Εθνικού Θεάτρου και υπήρξε πολέμιος του γαλλικού κωμειδυλλίου, που κυριαρχούσε την εποχή εκείνη στην αθηναϊκή σκηνή. Τα έργα του άρχισαν να εκδίδονται σε τόμους με τίτλο Αττικαί Νύκται το 1873 και η έκδοσή τους συνεχίστηκε μετά τον θάνατό του.

 

Εργογραφία

 

Ι.Ποίηση

• Εικόνες και κύματα.Αθήνα, τυπ.Π.Β.Μωραϊτίνη,1866.

• Έπεα πτερόεντα. 1872.

• Παντείαι ποιήσεις. 1874.

ΙΙ.Θέατρο

• Γαλάτεια. Στον τόμο Θεατρική βιβλιοθήκηΗ'. Κωνσταντινούπολη, τυπ. Ι.Παλλαμάρη, 1882.

• Σκύλλα.

• Οι Καλλέργαι - Λουκάς Νοταράς. Αθήνα, τυπ. Α.Κτενά - Σ.Οικονόμου, 1869.

• Θάνος Καλλισθένης.

• Αλέξανδρος Υψηλάντης. [ημιτελές]

• Χίμαιρα.

• Σεμέλη.

• Γαλάτεια και Πολύφημος.

• Αμάλθεια.

• ΄Εγγαμος ή αυτόχειρ.

ΙΙΙ.Διηγήματα

• Οι σκοτεινοί έρωτες.

• Το χρυσίον.

• Η λουομένη Ρωμαία.

IV. Συλλογικές εκδόσεις

• Αττικαί νύκτες1-4. Αθήνα, τυπ. της Ενώσεως 1873-1874.

• Τα Άπαντα. Αθήνα, Φέξης, 1900.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ