Εκτενέστερο βιογραφικό

Ο Άγγελος Βλάχος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Σταύρου Βλάχου και της Σοφίας το γένος Τρικκαλιανού. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (αποφοίτησε το 1859) και το 1961 έφυγε για σπουδές στη Γερμανία, όπου παρέμεινε ως την έξωση του Όθωνα. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα εργάστηκε στα Υπουργεία Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης (1863 και 1895). Διετέλεσε επίσης τμηματάρχης του Υπουργείου Εξωτερικών της πρώτης κυβέρνησης του Χαριλάου Τρικούπη (θέση από την οποία πήρε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου του 1878 και στη συνέχεια έγινε γενικός γραμματέας), βουλευτής Αττικής με το κόμμα του Τρικούπη (1885), πρεσβευτής στο Βερολίνο (1887-1890), νομάρχης Κέρκυρας (1893). Συνέβαλε αποφασιστικά στην ίδρυση του Βασιλικού Θεάτρου, αναγκάστηκε ωστόσο να παραιτηθεί πριν την έναρξη της λειτουργίας του και ανέλαβε τη διεύθυνσή του κατά τη διετία 1905-1906, εποχή που ήταν επίσης γενικός διευθυντής των Ελληνικών Τηλεγράφων και Ταχυδρομείων. Πέθανε στην Αθήνα. Συνεργάστηκε με πολλές αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά της εποχής του (Εφημερίς των Φιλομαθών, Αιών, Καιροί, Το Άστυ, Ακρόπολις, Αυγή, Ασμοδαίος, Εφημερίς, Ελπίς, Στοά , Πανδώρα, Χρυσαλλίς, Ιλισσός, Παρισινή Ηχώ, Παρνασσός, Εστία κ.α.). Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο, την κριτική, τη φιλολογία.

Στον χώρο της πεζογραφίας ο Άγγελος Βλάχος ξεκίνησε τη λογοτεχνική του διαδρομή από τον χώρο του ρομαντισμού της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής, γρήγορα όμως στράφηκε προς μια ρεαλιστική απεικόνιση της καθημερινής ζωής στην Αθήνα, που βρισκόταν τότε στα πρώτα στάδια της αστικοποίησης. Υποστηρίζοντας εξάλλου την άποψη του περί παρακμής του δυτικού πολιτισμού ο Βλάχος πρόβαλε μια ιδεαλιστικής καταγωγής ελληνοκεντρική κοσμοθεωρία στον χώρο της ποίησης, τακτική που προκάλεσε την περίφημη κριτική διαμάχη του με τον Εμμανουήλ Ροΐδη το 1877, με αφορμή την εισήγηση του τελευταίου στον ποιητικό διαγωνισμό του Παρνασσού τη χρονιά εκείνη. Ανάλογη υπήρξε και η πορεία του στον χώρο του θεάτρου, όπου υπήρξε ένας από τους εισηγητές της στροφής προς την ηθογραφία και υποστήριξε τη δημιουργία ενός είδους εθνικής κωμωδίας, η οποία συνδύαζε τη σατιρική αντιμετώπιση προσώπων και καταστάσεων της εποχής με σαφείς διδακτικές προθέσεις. Γενικότερα ο Άγγελος Βλάχος θεωρήθηκε ως πρόδρομος της λογοτεχνικής γενιάς του 1880. Στον χώρο της γλώσσας υιοθέτησε την απλή καθαρεύουσα, την οποία έκρινε ως ιδανική λύση στα πλαίσια της διαμάχης ανάμεσα στους αρχαϊστές και τους υποστηρικτές της δημοτικής.

 

Εργογραφία

 

Ι. Ποίηση

• Ηώς. Αθήνα, 1857.

• Ώραι. Αθήνα, 1860.

• Φειδίας και Περικλής. Αθήνα, 1863.

• Στίχοι. Αθήνα, 1865.

• Εκ των ενόντων. Αθήνα, 1866.

• Αηδών και Ίον. Αθήνα, 1872.

• Λυρικά ποιήματα. Αθήνα, 1875.

• Άσματα σχολικά. Αθήνα, 1880.

• Νέα άσματα παιδαγωγικά εκδιδόμενα επιμελεία Ιουλίου ΈνιγγΕ’ · Στιχουργήματα Άγγελου Βλάχου.Αθήνα, 1884.

• Τριάκοντα ασμάτια διά τα παιδιά. Αθήνα, έκδοση Καθημερινής, 1978.

ΙΙ. Πεζογραφία

• Ανάλεκτα Α’-Β’. Αθήνα, 1901.

ΙΙΙ. Θέατρο

• Κωμωδίαι. Αθήνα, 1871 (περιλαμβάνονται Η κόρη του παντοπώλου, Γαμβρού πολιορκία, Γάμος ένεκα βροχής, Ο λοχαγός της Εθνοφυλακής, Η εορτή της μάμμης, Προς το θεαθήναι, Η σύζυγος του Λουλουδάκη).

• A qui l’ aura. Αθήνα, 1874.

ΙV. Δοκίμια - Μελέτες

• Περί υπάτων και υπατείας εν Ρώμη. Αθήνα, 1856.

• Σύντομος ιστορική έρευνα περί ορκωτικού συστήματος. Αθήνα, 1860.

• Το ομηρικόν ζήτημα · ήτοι ιστορία των ομηρικών επών. Αθήνα, 1866.

• Neugriechischse Christomathie. Leipzig, 1870.

• Κρίσις του Νικομηδείου δραματικού αγώνος · Εφημερίς των Συζητήσεων. Αθήνα, 1875.

• Ο νεός κριτικός. Αθήνα, 1877.

• Κρίσις του Λασσανείου δραματικού αγώνος. Αθήνα, 1898.

V. Λεξικογραφία - Γλωσσολογία

• Λεξικόν Ελληνογαλλικόν. Αθήνα, 1871.

• Ο διδάσκαλος της Γαλλικής. Αθήνα, 1858.

• Elementar Grammatik der Neugriechischen Sprache. Leipzig, 1864.

VI. Μεταφράσεις

• Max Nordau, Εκφυλισμός· Μετάφρασις Άγγελου Βλάχου. Αθήνα, Φέξης-Κουμπούγιας, 1920.

• Eugene Labiche, Εγώ· Κωμωδία εις πράξεις τρεις· κατά παράφρασιν Άγγελου Βλάχου. Αθήνα, τυπ.Σακελλαρίου, 1906.

• Σοφοκλέους, Οιδίπους Τύραννος· κατ’ έμμετρον μετάφρασιν Άγγελου Βλάχου. Αθήνα, τυπ. Σακελλαρίου, 1906.

• Sardou V., Οι καλοί μας φίλοι· κωμωδία εις πράξεις τέσσαρας· κατά μετάφρασιν Άγγελου Βλάχου. Αθήνα, τυπ. Σακελλαρίου, 1906.

• Ερρίκου Χάινε, Τραγούδια· Κατά μετάφρασιν Άγγελου Βλάχου. Αθήνα, τυπ.Σακελλαρίου, 1908 (έκδοση β΄).

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ