Εκπαιδευτική Ρομποτική, Τάση ή Μόδα;
Σύμφωνα με την Wikipedia:
Η εκπαιδευτική ρομποτική προσφέρεται για την καλλιέργεια πνεύματος ομαδικής συνεργασίας στους μαθητές, ενώ τους ενθαρρύνει να πειραματιστούν και να εφαρμόσουν αυτά που έχουν διδαχθεί από από τα γνωστικά πεδία των Μαθηματικών, της Φυσικής, της Τεχνολογίας και της Πληροφορικής.
Επιπλέον, έρχονται σε επαφή με τις βασικές έννοιες του προγραμματισμού και ανακαλύπτουν τις υποσυνείδητες χρήσεις των οργάνων του ανθρώπινου σώματος και το πώς αυτές εφαρμόζονται στην τεχνολογία (π.χ κίνηση με εμπόδια, χρώμα).
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μία ολοένα και μεγαλύτερη προβολή της ρομποτικής σε σχέση με την εκπαίδευση. Γινόμαστε μάρτυρες του φαινομένου της δημιουργίας εκπαιδευτικών κέντρων ρομποτικής, την ένταξη της σε προγράμματα σχολείων (ιδιωτικών κατά κόρον), την αυξημένη ανησυχία των γονέων για το αν θα πρέπει να δώσουν στα παιδιά τους και αυτό το εμπόδιο, της απήχησης που έχει ο Πανελλήνιος διαγωνισμός ρομποτικής (μέχρι και πρόσφατη ταινία έγινε).
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πόσο εφήμερο είναι όλο αυτό ή μήπως ήρθε για να μείνει;
Ο χρόνος μόνο θα δείξει το τελικό αποτέλεσμα, αν και η άποψή μου είναι ότι πρέπει να εδραιωθεί, γιατί μόνο να προσφέρει έχει στην νέα γενιά και στην ένταξή της σε έναν κόσμο που τρέχει με ψηφιακούς ρυθμούς. Το μόνο που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση ώστε να ενταχθεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα των δημόσιων σχολείων Πρωτοβάθμιας αλλά και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τέλος η παρουσία μου σε έναν από τους διαγωνισμούς των τελευταίων ετών με έπεισε για όσα έχει να προσφέρει σε πολλά επίπεδα στην νεολαία μας καθώς και για το μέγεθος της διοργάνωσης που μου έδειξε ότι τελικά μοιάζει με τάση που ήρθε για να μείνει.