Η λέξη "κρασί"
αντικατέστησε τη λέξη "οίνος" στους
βυζαντινούς χρόνους -η αντικατάσταση αυτή
επιταχύνθηκε ίσως από το ότι ο "οίνος" (όπως
και ο "άρτος") αποτελούσε πλέον όρο του
χριστιανικού λειτουργικού-θρησκευτικού
λεξιλογίου. Η λέξη κατάγεται, με μεσολάβηση των
τύπων κρασίν<κρασίον, από τη λέξη κράσις=ανάμειξη,
που με τη σειρά της είναι παράγωγο του ελληνικού
θέματος  κρα-. Η
ετυμολογία της λέξης αντανακλά τη συνήθεια των
αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους
ανακατεμένο με νερό.Η λέξη "οίνος" μαρτυρείται στην ελληνική γλώσσα ήδη από τους μυκηναϊκούς χρόνους. Η λέξη απαντάται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της Μεσογείου καθώς και στις περισσότερες της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Υποστηρίχθηκε ότι η καταγωγή της λέξης είναι ινδοευρωπαϊκή, από τη ρίζα uei- ή wei- "κάμπτω, στρέφω" με αναφορά στη χαρακτηριστική μορφολογία της αμπέλου. Πιθανότερη εκδοχή θεωρείται ωστόσο ότι η λέξη προήλθε από μια άγνωστη γλώσσα της περιοχής του νοτίου Καυκάσου-Εύξεινου Πόντου, από όπου επίσης δείχνει να κατάγεται η σύχρονη άμπελος. |