ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
 

Τα σπίτια

 

Το σπίτι μας είναι ένα τυπικό ρωμαϊκό σπίτι. Μέσα σ' αυτό ζει η οικογένειά μας που την αποτελούν οι παππούδες, οι γιαγιάδες και τα παιδιά μας. Είναι χτισμένο με τούβλα και η στέγη του είναι κατασκευασμένη με κόκκινα κεραμίδια. Τα δωμάτια είναι πολλά και εκτείνονται γύρω από ένα κεντρικό πραύλιο.Τα παράθυρα και τα μπαλκόνια βλέπουν προς το προαύλιο κι όχι προς το δρόμο, για να κρατούν το σπίτι ασφαλές από τους διαρρήκτες. Οι τοίχοι εσωτερικά είναι διακοσμημένοι με υπέροχες τοιχογραφίες και τα δάπεδα είναι γυμνά χωρίς τάπητες και στολισμένα με περίτεχνα μωσαϊκά. Τα έπιπλα είναι λιγοστά. Η κεντρική θύρα βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του σπιτιού. Συνολικά τα σπίτι εσωτερικά περιλαμβάνει τα υπνοδωμάτια, ένα γραφείο, μια κουζίνα, την τραπεζαρία, μια τουαλέτα και ένα ιδωτικό λουτρό. Εξωτερικά το σπίτι διαθέτει ένα μεγάλο κήπο, ένα αίθριο και ένα μικρό ναό.
ο πατρίκιος Τίτος
η Λουκία, σύζυγος του Τίτου

 
Τα σπίτια στα οποία κατοικούν οι συμπολίτες που ανήκουν στην τάξη μου είναι συνήθως στενά, υγρά, βρώμικα και ανήλια διαμερίσματα σε συγκροτήματα κατοικιών, τα οποία συνήθως βρίσκονται πάνω από τα καταστήματά τους στους στενούς ανηφορικούς δρόμους της Ρώμης. Το σπίτι μου δεν είναι ευρύχωρο και δεν διαθέτει τρεχούμενο νερό. Βέβαια τα περισσότερα διαμερίσματα στη Ρώμη είναι, όπως το δικό μου, στενά, ανήλια και καθόλου ευχάριστα. Δεν είμαι παντρεμένος και ζω με τους γονείς μου μέσα σε ένα και μοναδικό δωμάτιο. Το νερό το μεταφέρω κάθε ημέρα από τις δημόσιες βρύσες μέσα σε πήλινα δοχεία. Ο κίνδυνος της πυρκαγιάς είναι καθημερινός, γιατί, μολονότι τα διαμερίσματά μας είναι κατασκευασμένα από ξύλο, όλες οι οικογένειες μαγειρεύουν ανάβοντας φωτιά σε μια άκρη του δωματίου. Το σπίτι μου δεν διαθέτει τουαλέτα ούτε μπάνιο και για την ανάγκη μας πρέπει να χρησιμοποιούμε τις δημόσιες τουαλέτες και τα δημόσια λουτρά που είναι στημένα σε αρκετά σημεία της πόλης.

 

ο πληβείος Βίβιος
 
   
   
   
   
   
   

 
Γιάννης Μόκιας © 2007