ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

 

Τα πρόσωπα

επιστροφή

ο πατρίκιος Τίτος
ο εκατόνταρχοςΆππιος
η Λουκία, σύζυγος του Τίτου
ο πληβείος Βίβιος
ο δάσκαλος Αλκιβιάδης

Η γνωριμία
Γεια σας. Ονομάζομαι Τίτος Άκίλιος Αγρίππας. Έχω, όπως βλέπετε, τρία ονόματα. Το πρώτο είναι το μικρό μου όνομα με το οποίο με φωνάζουν. Το δεύτερο φανερώνει το γένος καταγωγής μου. Το τρίτο είναι το επίθετό μου, που το μοιράζομαι με όλους τους εξ αίματος συγγενείς μου. Είμαι παντρεμένος με την Λουκία Αλπίνα. Αγριππίνα, η οποία κατάγεται από αριστοκρατική οικογένεια. Ανήκω στην ανώτερη τάξη της Ρώμης, είμαι δηλαδή πατρίκιος. Είμαι επίσης μέλος της συγκλητου. Το έργο μου είναι να παρακολουθώ την τήρηση των νόμων από τον αυτοκράτορα και να αποφασίζω για σοβαρά ζητήματα του κράτους. Η γνώμη μου έχει ιδιαίτερο κύρος. Έχω μεγάλη πολιτική δύναμη και όλοι με σέβονται. Η Ρώμη, η πόλη μου, είναι πολυπληθής, θορυβώδης με όμορφους ναούς, πολυτελείς κατοικίες και λαμπρά δημόσια κτίρια.
Γεια σας. Ονομάζομαι Λουκία Αλπίνα Αγριππίνα και είμαι η σύζυγος του Τίτου Αγρίππα. Γεννήθηκα στη Ρώμη και λατρεύω την πόλη μου. Λατρεύω επίσης τα κομψά κοσμήματα,και ιδιαίτερα τα μαργαριτάρια, τα βραχιόλια, τα δαχτυλίδια, τα περιδέραια, τις καρφίτσες και τα σκουλαρίκια. Αφιερώνω πολλές ώρες στον καθρέφτη, βάφοντας τα μαλλιά μου χρυσοκκόκινα Συνήθως τα αφήνω μακριά. Άλλες φορές τα κάνω σγουρά. Δεν αντέχω την ζέστη και γι' αυτό τις θερμές ημέρες χρησιμοποιώ ομπρέλα ή βεντάλια φτιαγμένη από φτερά παγωνιού. Μέσα στο σπίτι φορώ σανδάλια δερμάτινα, διακοσμημένα με ωραία σχέδια και χρώματα. Στο δρόμο φορώ δερμάτινα παπούτσια και μου αρέσει να τα διακοσμώ με μαργαριτάρια.

 

Γεια σας. Είμαι ο Βίβιος Φάνιος Ατέλλος και ανήκω στην κατώτερη τάξη, είμαι δηλαδή πληβείος.Το επάγγελμά μου είναι πεταλωτής. Φτιάχνω δηλαδή πέταλα για τις οπλές των αλόγων. Η Ρώμη, η πόλη μου, είναι βρώμικη,γεμάτη κόσμο, καπνό και σκόνη. Κάθε μέρα στην αγορά έχει πολλή φασαρία. Στις μεγάλες γιορτές της πόλης πηγαίνω στο θέατρο και στην αρένα για να παρακολουθήσω αρματοδρομίες, μονομαχίες και πάλη. Φυσικά όλα αυτά τα απολαμβάνω γιατί προσφέρονται δωρεάν από το κράτος.
 
 
   
Γεια σας. Είμαι ο εκατόνταρχος Άππιος Ασίνιος Άβιτος. Αυτό το διάστημα ζω στη Ρώμη. Μόλις γύρισα από μια μεγάλη εκστρατεία στην Αφρική. Η ζωή του στρατιωτικού δεν είναι καθόλου εύκολη. Όταν φεύγω σε πολεμική αποστολή, έχω το φόβο και την αγωνία ότι δεν θα επιστρέψω ξανά στην αγαπημένη μου πόλη. Η στρατιωτική στολή που φορώ αποτελείται από αρθρωτούς ιμάντες και από μια φολιδωτή εξάρτηση φτιαγμένη από μεταλλικές πλάκες,τρεις ίντσες μακριές και περίπου μια ίντσα φαρδιά η καθεμιά.Οι πλάκες αυτές ενώνονται μεταξύ τους με λινάρι ή δέρμα
 
   
Γεια σας, είμαι ο Έλληνας δάσκαλος Αλκιβιάδης και ζω στη Ρώμη, στο σπίτι του πατρίκιου Τίτου Αγρίππα.Το πώς βρέθηκα εδώ είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία. Γεννήθηκα στην Αθήνα και σπούδασα Φιλοσοφία στην περίφημη Ακαδημία του Πλάτωνα. Με την κατάκτηση της πατρίδας μου από τους Ρωμαίους, αιχμαλωτίστηκα και, επειδή ήμουν εγγράμματος, με αγόρασε ο κύριός μου, μου πρόσφερε διαμονή, τροφή και ενδυμασία με την υποχρέωση να διδάσκω ελληνική γλώσσα, φιλοσοφία και μαθηματικά στα παιδιά του κατ' οίκον. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη ζωή μου, γιατί δεν συγκρίνεται με τη ζωή των άλλων δούλων που χρησιμοποιούνται στους φούρνους, στα λουτρά, στα πλυσταριά, στις κουζίνες, στους κήπους και στις άλλες βαριές εργασίες του σπιτιού.Για να μην αναφέρω τους χιλιάδες ρακένδυτους και ξυπόλιτους που τριγυρνούν στα στενά σοκάκια της Ρώμης ζητιανεύντας λίγο ψωμί.
 

 
Γιάννης Μόκιας © 2007