Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ






          Η Λευκάδα είναι ένα πολύ ελκυστικό νησί με πλούσια βλάστηση, πολλές πράσινες κοιλάδες και καλλιεργημένες πεδιάδες, μικρές αλλά όμορφες αμμώδεις παραλίες και μια σειρά από χαριτωμένα παραθαλάσσια χωριουδάκια. Η πρωτεύουσα του νησιού, η Λευκάδα, μερικά μόνο λεπτά από την ηπειρωτική Ελλάδα στην άλλη πλευρά ενός καναλιού, ήταν μια πόλη με κτίρια έντονα επηρεασμένα από τη Βενετσιάνικη αρχιτεκτονική, τα οποία, κρίμα, καταστράφηκαν από το μεγάλο σεισμό του νησιού το 1948. Η πόλη ξαναχτίστηκε από τότε και το πιο έντονο χαρακτηριστικό της πια είναι τα ποικιλόχρωμα, ξύλινα σπίτια της. Σήμερα ζεί το δικό της ρυθμό, σ' ένα πολιτισμικό πυρετό διάφορων μουσείων και έναν αριθμό αρκετά σημαντικών και φημισμένων φεστιβάλ.
          Αφήνοντας τη πόλη, μια σειρά από χωριά κυριολεκτικά χτισμένων δίπλα στη θάλασσα αρχίζουν να ξεφυτρώνουν στο δρόμο μας, με πρώτο και πιο σημαντικό το Νυδρί, το πιο κοσμοπολίτικο και δημοφιλές μέρος του νησιού, προφανώς εξαιτίας της εξαιρετικής παραλίας του. Πέρα από αυτό το γεγονός, το μέρος είναι μια φυσική καλλονή, που ενισχύεται περαιτέρω από τη γραφική και ξεκούραστη θέα του, καθώς μπροστά του απλώνονται διάσπαρτα τα τέσσερα πανέμορφα, πνιγμένα στο πράσινο του δάσους νησάκια του κόλπου, η Μαδούρη, το νησί του ποιητή Βαλαωρίτη, η Σπάρτη, το Σκορπίδι και ο Σκορπιός, το αγαπημένο θέρετρο και τόπος φυγής του Ωνάση.
          Πιο πέρα, στην ανατολική ακτή του νησιού, το μαγευτικό Βλυχό βρίσκεται σε μικρή απόσταση περπατήματος από την αμμώδη παραλία Δεσσίμι, πριν φτάσουμε στα άλλα δύο αγαπημένα μέρη για κολύμπι των ντόπιων, τον Πόρο και τα Σύβοτα. Από κει και περνώντας μέσα από το Μαραντοχώρι με κατεύθυνση προς τα δυτικά, μπροστά στα μάτια σου ανοίγεται η Βασιλική, ένα γοητευτικό μικρό χωριό μέσα στο πράσινο, που είναι γνωστό σαν ένα από τα καλύτερα μέρη στην Ευρώπη για windsurfing, καθώς η θέση του βοηθάει στο να φυσάνε όλα τα είδη του ανέμου, από μια απαλή αύρα το πρωί για τους αρχάριους σε δυνατό αέρα το απόγευμα για τους έμπειρους, και πάλι ξανά ένα πολύ πιο ήπιο το βράδυ που κάνει δυνατό ένα ευχάριστο δείπνο.
          Με καϊκι από τη Βασιλική μπορεί κανείς να νιώσει το συναίσθημα του δέους στην όψη των λευκών βράχων στο ακρωτήριο Δουκάτο, από όπου η Σαπφώ πήρε τη ζωή της και τη ραγισμένη της καρδιά για πάντα μαζί της στη θάλασσα που απλώνεται από κάτω, για να φτάσει τελικά κανείς στο Πόρτο Κατσίκι στην άλλη πλευρά του νησιού, την όμορφη ,αν και απομακρυσμένη, παραλία με τα αστραφτερά βότσαλα. Από κει και προς τα πάνω ξεκινάει μια βραχώδης και απότομη διαδρομή, για να καταλήξει στο θέρετρο του Αγίου Νικήτα, το οποίο τελευταία άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλές με τη μεγάλη σε μήκος παραλία του και τα πεντακάθαρα, αν και κρύα, νερά του.

Σύντομη ιστορία του νησιού





περισσότερες φωτογραφίες