Το νηπιαγωγείο μου

Επειδή ένας εκπαιδευτικός πρέπει να τα γνωρίζει όλα, ιδίως αν είναι νηπιαγωγός στο βιντεάκι που ακολουθεί μαθαίνουμε πως να δένουμε σωστά έναν φιόγκο…

Είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο, μια σχολική τάξη να περιλαμβάνει παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων. Στο νηπιαγωγείο για παράδειγμα που εργάζομαι τα τελευταία δυο χρόνια η πλειονότητα των μαθητών είναι δίγλωσσοι ( 33 νήπια σε σύνολο 37 νηπίων)

Στο παρακάτω επισυναπτόμενο έγγραφο- δημιούργημα της σχολικής συμβούλου Τότας- Αρβανίτη Παπαδοπούλου μπορείτε να διαβάσετε για ποιο λόγο η μητρική γλώσσα των παιδιών είναι τόσο σημαντική και τι πρέπει να συμβουλέψουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί τους γονείς να κάνουν!

Η βελτίωση της μητρικής γλώσσας στα δίγλωσσα παιδιά (1)

 

Για όσους θέλουν να ενημερωθούν ακόμη περισσότερο για την έννοια της διγλωσσίας ακολουθεί ένα ακόμη αρχείο.

Diapolitismiki ekpedefsi_12

Είναι αλήθεια ότι η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο για κάποιο λόγο μένει σε όλους ανεξίτηλη για πολλά, πολλά χρόνια. Μπορεί να μην θυμόμαστε λεπτομέρειες από το δημοτικό, αλλά οι περισσότεροι από μας θυμόμαστε εκείνη την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε στην τάξη του νηπιαγωγείου.

Αν και στη σημερινή εποχή τα περισσότερα παιδιά περνάνε το στάδιο του παιδικού σταθμού κι επομένως φτάνουν κατά κάποιο τρόπο εξοικειωμένα στο νηπιαγωγείο, ωστόσο υπάρχουν ακόμη κι εκείνα τα παιδιά που η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο είναι και η πρώτη μέρα τους στη σχολική ζωή. Τι κάνουμε λοιπόν σ? αυτήν την περίπτωση;

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς, ότι συνήθως αυτοί είναι που έχουν το περισσότερο άγχος και όχι τα παιδιά τους? Στην ουσία οι γονείς είναι αυτοί που μπορούν να μεταδώσουν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα στο παιδί εκούσια και κυρίως ακούσια. Για το παιδί η πρώτη μέρα στο σχολείο ?όπως και κάθε τι καινούριο ? είναι μια καινούρια εμπειρία και επομένως εμπεριέχει το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Είναι λοιπόν αρχικά στο χέρι του γονιού με μια καλή προετοιμασία να επηρεάσει θετικά το παιδί του για αυτήν την καινούρια εμπειρία που το περιμένει. Καλό θα ήταν να πάρουμε το παιδί μας μαζί την ημέρα της εγγραφής, έτσι ώστε χωρίς άγχος και πίεση να περιεργαστεί το χώρο γύρω του, να δει άλλα παιδιά που βρίσκονται ήδη εκεί και πιθανόν να γνωρίσει και τη δασκάλα του. Θα έχουμε όλο το καλοκαίρι για να προετοιμάσουμε το παιδί μας και κυρίως τον εαυτό μας γι? αυτό το πρώτο μεγάλο βήμα στην μετέπειτα σχολική ζωή του.

Τι σημαίνει όμως καλή προετοιμασία; Πολλή , πολλή , πολλή συζήτηση? Με απλά λόγια εξηγούμε στο παιδί τι σημαίνει νηπιαγωγείο, γιατί πρέπει να πάει εκεί, τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμά του και φυσικά τονίζουμε τα θετικά στοιχεία της καινούριας κατάστασης. Ποια είναι αυτά; Πρώτον και κύριον τα καινούρια παιδιά που θα γνωρίσει και τα καινούρια παιχνίδια που θα μάθει, έπειτα όλα τα καινούρια πράγματα που θα κάνει εκεί και δεν υπάρχει η δυνατότητα να τα κάνει στο σπίτι και το γεγονός ότι είναι σε μια ηλικία που όλα τα παιδάκια πάνε στο σχολείο γιατί δεν είναι πια «μωρό». Αυτή η αίσθηση του ότι μεγάλωσε μπορεί να βοηθήσει το γονιό  να θέσει καινούριους κανόνες στο παιδί, μιας και η βάση του προγράμματός του αλλά και της διαπαιδαγώγησής του θα αλλάξει μετά την είσοδό του στη σχολική ζωή.

Για να μπορέσει όμως ο γονιός να τα κάνει όλα αυτά θα πρέπει πρώτα να καμφθούν οι δικές του αντιστάσεις και να καθησυχαστούν οι ανησυχίες του. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Κατ? αρχήν είναι απόλυτα φυσιολογικό για κάθε γονιό και να ανησυχεί και να φοβάται? Το να κάνει όμως μια λίστα με τις απορίες και τους φόβους του και να τα συζητήσει αυτά με τη νηπιαγωγό μπορεί να λύσει εν πολλοίς το πρόβλημα. Η εμπιστοσύνη και η καλή σχέση με τη νηπιαγωγό είναι κάτι που οφείλει να «χτίσει» ένας γονιός από την αρχή και να τη διατηρήσει ως το τέλος της φοίτησης του παιδιού του εκεί. Βέβαια είναι επίσης πολύ σημαντικό να υπάρχει καλή θέληση κι από την πλευρά της νηπιαγωγού, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η νηπιαγωγός θα είναι ο τροφοδότης πολλών και σημαντικών πληροφοριών για τη ζωή του παιδιού του, σε τομείς που ο γονιός δεν μπορεί να γνωρίζει αφού θα στερείται της φυσικής παρουσίας τις ώρες που το παιδί του θα είναι στο νηπιαγωγείο.

Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα βήματα που μπορεί να ακολουθήσει ο γονιός που θα στείλει για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο το παιδί του είναι τα εξής:

• Συζητάω με το παιδί μου και του λύνω τις απορίες που μπορεί να έχει
• Αποδέχομαι τους προσωπικούς μου φόβους και τις φοβίες και τα επιλύω χωρίς να τα περάσω στο ίδιο το παιδί μου
• Δεν διστάζω να μιλήσω με τη νηπιαγωγό για τις όποιες απορίες και του όποιους φόβους μου και να ζητήσω απαντήσεις
• Και το σημαντικότερο όλων συνεχίζω να είμαι παρόν στη ζωή του παιδιού μου διακριτικά με πολλή υπομονή και πολλή , πολλή αγάπη.

Ας μην ξεχνάμε ότι αφού εμείς μετά από τόσα χρόνια θυμόμαστε εκείνη την πρώτη  μέρα? σίγουρα θα το κάνει και το παιδί μας! (http://www.kindykids.gr/parents/100-goneis-prwti-mera.html)

Την ημέρα της χριστουγεννιάτικης γιορτής του νηπιαγωγείου μας, πραγματοποιήσαμε το πρώτο μας χριστουγεννιάτικο παζάρι.

Σκοπός του παζαριού ήταν η συλλογή χρημάτων για την αγορά παιχνιδιών για την αυλή του σχολείου μας.

Στην συλλογή που ακολουθεί μπορείτε να δείτε κάποιες από τις κατασκευές που φτιάξαμε εμείς οι νηπιαγωγοί για να αγοράσουν οι μαθητές μας μαζί με τους γονείς τους.

Το παιχνίδι της αραχνούλας

•       Η νηπιαγωγός μας ζητάει από τα νήπια να μεταφέρουν τα μαξιλάρια τους πιο κοντά το ένα με το άλλο για  μικρύνει ο κύκλος και να νιώσουν πιο οικεία και παίζουμε την «αραχνούλα».
• Η νηπιαγωγός έχει ένα κουβάρι μαλλί και δένει την άκρη του στο δάχτυλό της, αφήνει περίπου 50εκ και δένει το δάχτυλο ενός νηπίου και έτσι περνάει το κουβάρι και δένονται τα δαχτυλάκια όλων των παιδιών έτσι ενώνονται όλα στον ιστό της αράχνης διασκεδάζουν και έρχονται πιο κοντά.

Το παιχνίδι της καυτής πατάτας

1.    Η νηπιαγωγός,  κρατάει στα χέρια της μια μπάλα, κοιτάει ένα νήπιο και του λέει το όνομά της, καθώς του πετάει την μπάλα.
2. Το παιδί που θα πιάσει τη μπάλα κάνει το ίδιο με κάποιο άλλο ,πρέπει γρήγορα όμως να του δώσει τη μπάλα σαν ..να καίει .
3. Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται πολλές φορές, έτσι ώστε όλα τα ονόματα της ομάδας, να ακουστούν πολλές φορές.
4. Σε μια δεύτερη φάση του παιχνιδιού και όταν η ομάδα εξοικειωθεί περισσότερο, αυτός που πετάει την μπάλα, λέει το όνομα αυτού, στον οποίο την πετάει, κοιτώντας τον στα μάτια.

Καλωσήλθατε στο WordPress! Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε να γράφετε!