Ο λαγός και η χελώνα
Κάποτε ζούσε ένας λαγός που του άρεσε να υπερηφανεύεται για τη γρηγοράδα του.
<<Είμαι ο πιο γρήγορος στο δάσος>> έλεγε στους άλλους.
<<Έπρεπε να είμαι βασιλιάς!>>
Μια μέρα ο τυφλοπόντικας έτυχε να τον ακούσει και νευρίασε πολύ.
Έτρεξε λοιπόν στη φίλη του τη χελώνα και της παραπονέθηκε.
<<Ποιος νομίζει ότι είναι ο κυρ λαγός και θέλει να μας έχει όλους υπηκόους!>>
Η χελώνα το σκέφτηκε διπλά και τριπλά, αλλά δεν ήξερε τι να κάνει.
<<Πρέπει να πάμε στην κυρία κουκουβάγια, το πιο σοφό πουλί του δάσους>> είπε.
<<Εκείνη θα μας πει>>.
<<Καλή μας κουκουβάγια, πες μας, πως να τιμωρήσουμε τον ανόητο και περήφανο λαγό;>>
<<Μόνο η χελώνα μπορεί να δώσει ένα καλό μάθημα στο λαγό!>> είπε η σοφή κουκουβάγια.
Και γυρίζοντας στη χελώνα, που κοίταζε έκπληκτη, της είπε:
<<Θα βάλεις στοίχημα με το λαγό ποιος από τους δύο θα φτάσει πρώτος στο λόγο μετά το ποταμάκι!
Πάμε τώρα κιόλας να το κανονίσουμε>>.
Έτσι, πήγαν στο λαγό.
<<Εσύ, το πιο αργό ζώο του δάσους, θέλεις να μου παραβγείς στο τρέξιμο; Χάλασε ο κόσμος!>>
είπε έκπληκτος ο λαγός στη χελώνα.
<<Έτσι ακριβώς!>> είπε η χελώνα.
<<Κι όποιος κερδίσει θα πάρει το χρυσό καρότο>>.
<<Πες πως το πήρα ήδη!>> είπε ο λαγός, και όρισαν τη μέρα του διαγωνισμού.
Έφτασε λοιπόν η μέρα του διαγωνισμού.
Η κυρία κουκουβάγια έδωσε το παράγγελμα και ο αγώνας άρχισε.
<<Δε χρειάζεται να βιαστώ>> είπε ο λαγός.
<<Αποκλείεται να με κερδίσει η αργοκίνητη χελώνα!
Άσ' τη λοιπόν να ξεκινήσει πρώτη.
Έχουμε καιρό μπροστά μας>>.
Έτσι, ο λαγός, σίγουρος για τη νίκη του, ξάπλωσε κάτω από ένα δέντρο να αναπαυτεί.
<<Ας δώσω στη φτωχή χελώνα λίγο χρόνο>> σκέφτηκε <<και την κερδίζω αργότερα!>>
Και πήρε έναν υπνάκο.
Η <<φτωχή>> χελώνα όμως έκανε ό,τι μπορούσε. ¨Ετρεχε με όλη της τη δύναμη, κι έτσι κατά το μεσημέρι
πέρασε το ποταμάκι και κατευθύνθηκε προς το λόφο.
Ο λαγός, που μέχρι εκείνη την ώρα κοιμόταν του καλού καιρού, ξύπνησε απότομα και είδε πως η ώρα είχε περάσει.
Πετάχτηκε έντρομος κι άρχισε να τρέχει σαν τρελός για να προλάβει.
<<Πώς είναι δυνατόν!>> σκέφτηκε ο λαγός.
<<Είμαι το πιο γρήγορο ζώο του δάσους και κινδυνεύω να χάσω από το πιο αργό! Δε θα αντέξω τέτοιο ρεζιλίκι!
Ας τρέξω να προλάβω!>>
Όταν έφτασε όμως ο λαγός στο τέρμα, η χελώνα ήταν ήδη εκεί και κρατούσε το έπαθλο στα χέρια της πανηγυρίζοντας τη νίκη της.
<<Ήθελες να γίνεις και βασιλιάς!>> του φώναξε ο τυφλοπόντικας.
<<Βασιλιάς της τεμπελιάς να γίνεις καλύτερα!>>
<< Όποιος τον εαυτό του
βάζει πάνω από όλους
τον εαυτό του τυραννά >>.