Τραγούδια 28ης Οκτωβρίου

ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ
(Μ. Ρασούλης)
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στην Λευτεριά.
Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
-σάμπως φταις και συ καημένη-
και στην Αθήνα μέσα ζει στην ξενιτιά.

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω.
Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσει πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι.
M' εκβιάζεις μου κολλάς, σαν τον ξένο με πετάς,
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι.

Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
-Οδυσσέα γύρνα κοντά μου-
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά.
Καθένας είναι ένας που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ 
Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά.
Με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν,
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε σε μας λευτεριά.
Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν,
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Ο ΑΝΤΑΡΤΗΣ
Φόρεσε αντάρτη τ' άρματα, ζώσε και το σπαθί σου
και σύρε για τον πόλεμο κι η Λευτεριά μαζί σου.

Σύρε και θέλω νικητής παιδί μου να γυρίσεις,
για τη γλυκιά τη Λευτεριά το αίμα σου να χύσεις

Πολέμησε αντάρτη μου ως πολεμούνε όλοι
και με τον Άρη αρχηγό να 'ναι ναι γλυκό το βόλι.

Ο ΔΡΟΜΟΣ 
(Μ. Λοϊζος - Κ. Μητροπούλου)
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
Ήταν μια λέξη μοναχά :"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
είπανε, όμως πως την έγραψαν παιδιά.

Ύστερα κύλησ' ο καιρός κι η Ιστορία,
πέρασε εύκολ' απ' τη μνήμη στην καρδιά.
Ο τοίχος έγραφε 'Μοναδική Ευκαιρία !
Εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά !'

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο, στοιχήματα, καυγάς.
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ 
Πάνω εκεί στις Πίνδου μας τις κορφές,
που θαρρείς τ' αστέρια φιλούνε,
Της Πατρίδας λίγες αγνές μορφές,
τα πυκνά σκοτάδια ερευνούν.

Η νύχτα φεύγει, σβήνουν τ' αστέρια,
τ' αγρίμια πάνε να κρυφτούν.
Μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια,
δε θε να παν ν' αναπαυθούν.

Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν,
τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε.
Είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν
κι απ' τη γη μας πέρα τους πετούν.

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 
(Μ. Τραϊφόρος)
Μες τους δρόμους τριγυρνάνε,
οι μανάδες και ζητάνε ν' αντικρίσουνε
τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν,
στο σταθμό σαν χωριστήκαν να γυρίσουνε.

Μα για κείνους πού 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
και καμιά ποτέ ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας κλάψει κι ας ευχόμαστε.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Λέω σ' όσες ξαγρυπνάνε
και για κάποιον ξενυχτάνε και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια γνήσια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε.

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε,
υπερήφανα ας πούμε σα Σουλιώτισσες.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Mε της Νίκης τα φτερά,
σας προσμένουμε παιδιά.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 
(Δ. Σολωμός - Ν. Μάντζαρος)
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη.

Απ' τα κοκάλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
χαίρε ω χαίρε Ελευθεριά

ΠΑΝΩ ΚΕΙ ΣΤΙΣ ΠΙΝΔΟΥ ΜΑΣ  

Πάνω 'κει στις Πίνδου μας τις κορφές

που θαρείς τ' αστέρια φιλούνε

μόνο λίγες αχνές μορφές

τα πυκνά σκοτάδια ερευνούνε

Της πατρίδας μας οι πιστοί φρουροί

τον εχθρό να 'ρθεί καρτερούνε

τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί

στην Ελλάδα νικητής να μπει.

Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν

τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε

είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν

κι απ' τη γή μας πέρα τους πετούν.

ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ  

Με το χαμόγελο στα χείλη

παν οι φαντάροι μας μπροστά

και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι

γιατί η καρδιά τους δεν βαστά

Κορόιδο Μουσολίνι

κανένας δε θα μείνει

εσύ κι η Ιταλία, η πατρίδα σου η γελοία

τρεμετ' όλοι το χακί.

Δεν έχεις διόλου μπέσα

και σα θα μπούμε μέσα

ακόμη και στη Ρώμη

θα στήσουμε κανόνι

με σημαία ελληνική!

ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ  

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

και τη σκούφια την ψηλή του

μ' όλα τα φτερά (δις)

Και μια νύχτα με φεγγάρι

την Ελλάδα πάει να  πάρει

βρε το φουκαρά (δίς)

Ωχ... τον τσολιά μας το λεβέντη

βρίσκει στα βουνά

και τρομάζουν τον αφέντη το μακαρονά

Αχ, Τσιάνο, θα τρελλαθώ Τσιάνο,

με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάλω...

Ξεκινάει την άλλη μέρα,

μα και πάλι ακούει "αέρα"

από τον τσολιά (δίς)

Δρόμο παίρνει και δρομάκι

και πηδάει το ποταμάκι

ξέρει την δουλειά (δίς)

Ωχ... τρώει τις σφαίρες σα χαλάζι

από τον τσολιά

κι όλο στρατηγούς αλλάζει

για να βρει δουλειά

Αχ, Τσιάνο, θα τρελλαθώ Τσιάνο,

και στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να βάλω...

Τραγούδια 25ης Μαρτίου

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ' αιώνος μυστηρίου

η φανέρωσις.

Ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίγνεται και Γαβριήλ

την χάριν ευαγγελίζεται.

Διό και ημείς συν αυτώ, τη Θεοτόκω βοήσωμεν,

Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Εχε  γεια καημένε κόσμε

έχε γεια γλυκιά ζωή (2)

κι εσύ δύστυχη πατρίδα

έχε γεια παντοτινή (2)

Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες

έχετε γεια βρυσούλες κι εσείς Σουλιωτοπούλες

Στη στεριά δε ζει το ψάρι

ούτ' ανθός στην αμμουδιά (2)

κι οι Σουλιώτισσες δε ζούνε

δίχως την ελευθεριά (2)

Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες

έχετε γεια βρυσούλες κι εσείς Σουλιωτοπούλες

TΑ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ  

Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα

Τρώνε και τραγουδανε, άιντε πίνουν και γλεντάνε (2)

Μα ενα μικρό μα ένα μικρό κλεφτόπουλο

δεν τρώει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει δεν γλεντάει(2)

Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματά του κοίταζε

του τουφεκιού του λέει "Γειά σου Κίτσο μου λεβέντη"(2)

Πόσες φορές , πόσες φορές με γλίτωσες

απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια. (2)

ΤΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ  

Στην Αγιά Σοφιά αγνάντια βλέπω τα ευζωνάκια

Τα ευζωνάκια τα καημένα στους πολέμους μαυρισμένα(2)

κλέφτικο χορό χορεύουν και τ’ αντίπερα αγναντεύουν.

Κι αγναντεύοντας την πόλη τραγουδούν και λένε: (2)

Τούτοι είν' οι χρυσοί της θόλοι, αχ κατακημένη πόλη

να η μεγάλη εκκλησιά μας, πάλι θα γενεί δικιά μας.

Στην κυρά τη Δέσποινά μας πες να μη λυπάται

στις εικόνες να μη κλαίνε, τα Ευζωνάκια μας το λένε.(2)

Κι ο παπάς που 'ναι κλεισμένος μέσα στ' Αγιο Βήμα

Τά Ευζωνάκια δε θ' αργήσει, νά 'βγει να τα κοινωνήσει

και σε λίγο βγαίνουν τ' Αγια μέσα σε μυρτιές και βάγια.(2)

ΕΛΛΑΔΑ  

Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιο

που το φώς του σκορπάει στην πλάση

δε χορταίνω να βλέπω τους κάμπους

τα βουνά τις πλαγιές και τα δάση.

Δε χορταίνω να βλέπω τα δέντρα

τις πηγές τη μικρή μας πλατεία

δε χορταίνω να ζω ν' αναπνέω

στην ωραία αυτή Πολιτεία.

Δε χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια

και πανώρια νησιά στην αράδα

δε χορταίνω να βλέπω εσένα

ώ Πατρίδα Ελλάδα, Ελλάδα!

ΚΛΕΦΤΙΚΗ ΖΩΗ

Μαύρη μωρέ πικρή ειν' η ζωή που κάνουμε (2)

Εμείς οι μαύροι κλέφτες,  εμείς οι μαύροι κλέφτες (2)

Ολη μωρέ, όλη μερούλα πόλεμο (2)

όλη μερούλα πόλεμο το βράδι καραούλι (2)

με φό- μωρέ με φόβο τρώμε το ψωμί(2)

Με φόβο τρώμε το ψωμί, με φόβο περπατάμε (2)

Ποτέ μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε (2)

ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμε.

Γλυκοχαράζει χαραυγή  

Γλυκοχαράζει η χαραυγή

και λάμπ’ ο ουρανός κι η γή.

Φέρνει την ελευθεριά μας

και το τέλος της σκλαβιάς μας.(δις)

Στα Βέρβαινα στα Δολιανά

γειά σου χαρά σου κλεφτουριά.

Στο Βαλτέτσι στο Λεβίδι

πέφτει αδιάκοπο λεπίδι (δις)

Κι από του Διάκου το σουβλί

φτιάχνει ο Κανάρης το δαυλί

κι ο Μιαούλης το τιμόνι

πες το κότσυφα κι αηδόνι(δις)

Η 25η Μαρτίου

Της δόξας λάμπει γαλανό το φώς στη χώρα

γελούν οι κάμποι τραγουδούνε τα νερά

Γιγάντων ίσκιοι ηρωικοί ξυπνήστε τώρα

Στου λυτρωμού τη χρονογύριστη χαρά.  

Το σάλπισμά μας πιο τρανό ας αντιλαλήσει

κι απ’ το γλυκό της Άγιας Λαύρας ορθρινό

πλατειά είν’ η γή μας και το χώμα όπου κι ανθίσει

μια Λεφτεριά μοσχοβολά στον ουρανό

Κι όλα τα χέρια ας υψωθούν ανδρειωμένα

πόχουν τα σίδερα συντρίψει τα βαριά

Να στήσουν τρόπαια λαμπρά του εικοσιένα

να θρονιαστή η Ελληνοπούλα η Λευτεριά.

Άγια μέρα ξημερώνει  

Όλη η δόξα όλη η χάρη

άγια μέρα ξημερώνει

και τη μνήμη σου το Έθνος

χαιρετά γονατιστό

Και τα στήθη όλο φλόγα

με τον ήλιο σου πυρώνεις

που χρυσός με περηφάνια

περπατεί στον ουρανό

Στην Αγία Λαύρα τώρα

που χρυσές ακτίνες ρίχνει

και του Θείου Ιεράρχη

χαιρετάει τη σκιά.

 Τραγούδια Πολυτεχνείου

ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

'Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.(2)

Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θεέ μου πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θεέ μου πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα.
Θεέ μου πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θεέ μου πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα.

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού,
το ' χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου.
Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού,
το ' χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου.

Σ' ένα βαθύ πηγάδι το ' χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος.
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος.

Θεέ μου πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές και εσύ
Θεέ μου πρωτομάστορα , μύρισες την ανάσταση.
Θεέ μου πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές και εσύ
Θεέ μου πρωτομάστορα , μύρισες την ανάσταση.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΩΠΑ ΟΠΟΥ ΝΑ ‘ΝΑΙ

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα

Με τόσα φλάμπουρα λάμπει ο ουρανός

Και τούτοι μες στα σίδερα και κείνοι μες στο χώμα (2)

Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες (2)

Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας (2)

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ο ΔΡΟΜΟΣ

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.

Ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία

κι έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

Λα λα λα . . .

Ύστερα κύλησ’ ο καιρός κι η ιστορία

πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά.

Ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία

εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά.

Λα λα λα . . .

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία

κι έπειτα γήπεδο στοιχήματα καβγά.

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

κι είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά

Λα λα λα . . .

ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ
'Ηταν πρωί τ' Αυγούστου, κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη.
Βλέπω μια κόρη, κλαίει, σπαρακτικά θρηνεί,
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί.

Είχεν αντρειά και θάρρος κι αιώνια θα θρηνώ,
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό.
Ανάθεμα την ώρα , κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί.

Ω! να 'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνο από βόλι Εγγλέζου να 'χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα 'ταν τιμή μου που 'χασα το γελαστό παιδί.

Βασιλικιά μου αγάπη, μ' αγάπη θα στο λέω
για τ' ότι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ.
Δόξα τιμή στο αξέχαστο γελαστό παιδί.

Βασιλικιά μου αγάπη, μ' αγάπη θα στο λέω
για τ' ότι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ.
Δόξα τιμή στο αξέχαστο γελαστό παιδί.

Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ.
Δόξα τιμή στο αξέχαστο γελαστό παιδί .

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ

Πότε θα κάνει, πότε θα κάνει ξαστεριά,

Ε, πότε θα φλεβαρίσει, (2)

Να πάρω το, να πάρω το ντουφέκι μου, (2)

Ε,την όμορφη πατρώνα. (2)

Να κατεβώ, να κατεβώ στον Ομαλό, (2)

Ε, στη στράτα των Μουσούρων. (2)

Να κάνω μά, να κάνω μάνες δίχως γιους, (2)

Ε, γυναίκες δίχως άντρες, (2)

Να κάνω και, να κάνω και μωρά παιδιά , (2)

Ε, να κλαιν δίχως μανάδες. (2)

Πότε θα κά, πότε θα κάνει ξαστεριά.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ

Είμαστε δυο, είμαστε δυο

Η ώρα σήμανε οχτώ, σβήσε το φως.

Χτυπά ο φρουρός, το βράδυ θα ‘ρθουνε ξανά.

Ένας μπροστά, ένας μπροστά κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν

Μετά σιωπή κι ακολουθεί το ίδιο τροπάρι το γνωστό.

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις βαράνε χίλιοι δεκατρείς.

Πονάς εσύ, πονάω κι εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ,

Θα ‘ρθει καιρός να μας το πει.

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.

Καβάλα πάμε στον καιρό, με τον καιρό, με τη βροχή

Το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί.

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.

Καβάλα πάμε στον καιρό, με τον καιρό, με τη βροχή

Το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί.

Ο εκδικητής, ο λυτρωτής,

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς. . .

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΙΕ ΝΟΗΤΕ

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

και μυρσίνη εσύ δοξαστική.

Μη παρακαλώ σας μη (3)

μη την λησμονάτε τη χώρα μου.

Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά

στα ηφαίστεια κλήματα σειρά.

Και τα σπίτια πιο λευκά (3)

στου γλαυκού το γειτόνεμα.

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό

τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό.

Τους παλιούς μου φίλους καλώ (3)

με φοβέρες και μ’ αίματα.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΟΤΑΝ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΤΟ ΧΕΡΙ

Όταν σφίγγουν το χέρι (2)

Ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο (2)

Όταν χαμογελάνε (2)

Ένα μικρό χελδόνι φεύγει μέσα απ’ τα’ άγρια γένια τους. ( 2)

Όταν σκοτώνονται (4)

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα (2)

Με σημαίες (2)

Και με ταμπούρλα.

Όταν σκοτώνονται (4)

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα (2)

Με σημαίες (3)

Και με ταμπούρλα.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΠΑΛΗΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες, οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί (2)

Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι, λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί. (2)

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους, μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί (2).

Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα, για να ‘βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί (2).

Αρχική