Σαν παίρνω έναν ανήφορο

Στης έρημης τα πλάγια

Κούω την πέρδικα λαλεί (2)

Και συχνοκαταριέται,

Τ’ έχεις καημένη πέρδικα

και συχνοκαταριέσαι;

Έχω παιδιά στην ξενιτιά(2)

στα έρημα τα ξένα

τα τρώει η λέρα το κορμί (2)

και η ψείρα το κεφάλι.

Ανάθεμά σε ξενιτιά.

Τα έρημα τα ξένα ν’ ανάψουν να καούν

Κανούν τα παλικάρια κι αλησμονούν να ‘ρθούν

Με το λαμπρό φεγγάρι(2)

Και έναν καινούργιο κλέφτη(2)

Τον έδερναν τον σκέντζευαν

Για να τους μαρτυρήσει (2)

μαρτύρα μας ρε Χαραμή

Και συ καινούριε κλέφτη (2)

Πόσα κοράσια φίλησες

Και πόσες παντρεμένες (2)

Και καλογριές και παπαδιές

Λογαριασμό δεν έχουν (2)

Ένα μικρό Τουρκόπουλο (2)

Μικρό διαβολεμένο

Μια Ρωμιοπούλα κυνηγά (2)

Γυναίκα να την πάρει

Κι η κόρη από το φόβο της (2)

Κι από την αντροπή της

Τα πλάγια-πλάγια έπαιρνε (2)

Και στον Αη Γιώργη βγαίνει

Βόηθα σ’ με Αη Γιώργη μ’ βόηθα σ’ με (2)

Να μη με πάρει ο Τούρκος

Θα φέρει αμάξια το κερί (/2)

Φορτώματα το λάδι

Πέντε έξι ευζωνάκια

αποφασίσανε

Στην Πόλη για να πάνε Παναγιά μου να

πολεμήσουνε (2)

Στο δρόμο που πηγαίνουν

στη μαύρη θάλασσα

Καράβι κινδυνεύει Παναγιά μου

Δεν κλαίω το καράβι

Δεν κλαίω τα πανιά

Μόν’ κλαίω τα ευζωνάκια Παναγιά μου (2)

Τα δώδεκα παιδιά (2)

Βοήθα Παναγιά μου

Για να γλυτώσουνε

Κι όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου

Θα τ’ ασημώσουμε

Άντε από μικρός στα γράμματα

Βρε Παπα Γιώργη μου

Μικρός στα πινακίδια

Και τώρα, Γιώργη μ’, τα γεράματα

Άντε και τώρα, Γιώργη μ’, τα γεράματα

Αμαρτωλός και κλέφτης.

Όλα τα κάστρα πάτησα

Άντε όλα τα κάστρα πάτησα

Βρε Παπα Γιώργη μου

Κι όλα τα μοναστήρια

Μόν’ του Βαρλάμη το κελί

Άντε μόν’ του Βαρλάμη το κελί

Βρε Παπα Γιώργη μου δεν μπορώ να το πατήσω

Τριγύρω, μωρέ τριγύρω το ‘φερνα

Άντε μωρέ τριγύρω το ‘φερνα

Βρε Παπα Γιώργη μου

Τριγύρω γύρ’ το φέρνω

Ν’ αναθεμούσα κι έλεγα

Άντε ν’ αναθεμούσα κι έλεγα

Βρε Παπα Γιώργη μου

Ανάθεμα ποιος σ’ έφτιαχνε

Άντε ανάθεμα ποιος σ’ έφτιαχνε

Βρε Παπα Γιώργη μου

Και σκάλα δεν αφήνει

Και ρίχνω τα ματάκια μου

Άντε και ρίχνω τα ματάκια μου

Βρε Παπα Γιώργη μου

Ψηλά στο παραθύρι

Και βλέπω ένα μωρέ γούμενο

Άντε και βλέπω ένα μωρέ γούμενο

Βρε Παπα Γιώργη μου

Κι ένα καλογεράκι

Κατέβα κάτω μωρέ γούμενε

Άντε κατέβα κάτω μωρέ γούμενε

Βρε Παπα Γιώργη μου

Και εσύ καλογεράκο

Έχουμε έναν γούμενο

Άντε έχουμε έναν γούμενο

Να τον ξομολογήσεις

Έχουμε κι έναν άρρωστο

Άντε έχουμε κι έναν άρρωστο

Βρε Παπα Γιώργη μου

Να μας τον μεταλάβεις.

Μες στην Αγια Παρασκευή

Κόρη κοιμάται μοναχή

Κοιμάται κι ονειρεύεται

Και βλέπει πως παντρεύεται

Απόψε μητέρα

Γλυκιά μου μανούλα

Απόψε ονειρεύτηκα

Και είδα πως παντρεύτηκα

Είδα σε πύργο ανέβαινα

Σε περιβόλι έμπαινα

Και δυο ποτάμια με νερά

‘ξήγα μάνα μ’ το όνειρο.

Απόψε μητέρα γλυκιά μου μανούλα

Απόψε ονειρεύτηκα

Και είδα πως παντρεύτηκα

Ο πύργος είν’ ο γάμος σου

το περιβόλι ο άντρας σου

τα δυο ποτάμια με νερό

είναι κρασί για το συμπεθεριό

Απόψε μανούλα

Γλυκιά μου μανούλα

Απόψε ονειρεύτηκα

Και είδα πως παντρεύτηκα.

Πέρά στους πέρα κάμπους (3)

Που είναι οι ελιές.

Που πάν’ οι κοπελιές

Πήγά κι εγώ ο καημένος(3)

Για να λειτουργηθώ

Να κάνω το σταυρό μου(3)

Και να προσευχηθώ.

Στην εκκλησιά που μπαίνω(3)

Βλέπώ μια κοπελιά

Να κάνει το σταυρό της(3)

Να λάμπ’ η εκκλησιά.

8.ΗΛΙΕ ΜΟΥ (καλοκαιρινό)

Άντε ήλιε μου φόντας βάρεσες

Κι αργάς να βασιλέψεις

ωρέ μπαΐλισες την εργατιά

Λαλούν τ’ αρνίθια τρεις φορές

Και τα παγώνια πέντε

Τα περιστέρια δώδεκα (2)

Κι η Αναστασιά κοιμάται

Κι η μάνα της την έλεγε (2)

Κι η μάνα της τη λέγει

Ξύπνα καημένη Αναστασιά (2)

Και μη βαριοκοιμάσαι

Ξύπνα ν’ ανάψεις τη φωτιά (2)

Ν’ ανάψεις το λυχνάρι

Το πώς να σηκωθώ μωρ’ μάνα μου

Το νέο που’ χω δίπλα μου

Το πώς να τον αφήσω

Μαζί με τα δικά του

Μας πήρε η μέρα η χαραυγή

Μας πήρε το μεσημέρι

Αυτά τα μάτια Δήμο μ’ τ’ όμορφα

Τα φρύδια τα γραμμένα

Και γεια σου αγάπη μου

Τα φρύδια τα γραμμένα

Σε κλαίν’ τα μάτια μου.

Για πάρε Δήμο μ’ το ντουφέκι σου

Πάνε να κυνηγήσεις

Και γεια σου αγάπη μου

Πάνε να κυνηγήσεις

Σε κλαίν’ τα μάτια μου.

Βγήκα ψηλά παπαδούλα μου

Βγήκα ψηλά να στουν Έλυμπου

Άιντε κι αγνάντεψα τριγύρω, μικρή παπαδοπούλα

Κι αγνάντεψα τριγύρω, εσύ τα ξεύρεις ούλα.

Βλέπω κομμά- παπαδούλα μου

Βλέπω κομμάτι σύννεφο

Άιντε κι ένα κομμάτι αντάρα, μικρή παπαδοπούλα

Κι ένα κομμάτι αντάρα, εσύ τα ξεύρεις ούλα.

Ορέ βρύση μου μαλαματένια(2)

Ορέ πώς βαστάς κρύο νερό;

Αχ! Πώς βαστάς κρύο νερό.

Ορέ πώς βαστώ κι εγώ ο καημένος,(2)

Ορέ της αγάπης τον καημό!

Αχ! Της αγάπης τον καημό.

Κι μελαχρινό το κύμα, σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα(2)

Θυμά- καλέ θυμάσαι που σε φίλησα

Μες στ’ αμπέλι στη σταφίδα, σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα(2)

Εμ να πιω και να γεμίσω μαύρα μάτια να φιλήσω(2)

Εμ με τη χρυσή καδένα, σ’ αγαπώ μα δεν είναι ψέμα(2)

Με την καρδαροπούλα

Στο δρόμο να μωρέ που πήγαινε

Στο δρόμο να που πήγαινε

Στο δρόμο που πηγαίνει

Το Γιώργο-Μήτσο σταύρωνε (2)

Ωρέ και τους καλημερνάει

Τράβαν αέρα μ’ τράβα σ’ όλα τα ρέματα

Περνάει ο καπετάνιος με τα στρατεύματα

Ένα πουλάκι πάεισε κι έκατσε

Στης Παναγιάς τα δέντρα

Όλα τα δέντρα μάρανε

Κι όλα τα κοντοκλάδια

Το Θανασάκη βάρεσαν

Στο έρημο το Λόντση

………………………

να κάνει έναν κουμπάρο

να το ‘χει ο μαύρος γύρισμα

γίρισμα να γυρνιέται

κι οι χωριανοί τον πρόδωσαν

κι αυτοί οι κοτσαμπασήδες

τον πρώτο καπετάνιο τρία τουφέκια τον βαρούν

τα τρία αράδα αράδα

το ‘να τον παίρνει στο πλευρό

και τ’ άλλο στο κεφάλι

το τρίτο το φαρμακερό

τον παίρνει στην καρδιά του.

Άντε που ‘σταν εψές που ‘σταν προψές

Χρήστο μ’ Καραμπελιά

Ν’ αντιπροψές το βράδυ,

Άντε πατήσαν την Αγια Σοφιά

Χρήστο μ’ Καραμπελιά

το μέγα μοναστήρι

Πήραν άσπρα, πήραν φλουριά

Άντε πήραν άσπρα, πήραν φλουριά,

Χρήστο μ’ Καραμπελιά,

πήραν μαργαριτάρια

Πήραν ασημοβάγγελο.

Άντε πήραν ασημοβάγγελο,

Χρήστο μ’ Καραμπελιά

Στο μέγα μοναστήρι

και τ’ Άγιο Πνεύμα λάλησε

Άντε και τ’ Άγιο Πνεύμα λάλησε

‘πό μέσα απ’ τον Αη Δήμο

όλα τα εικόνια πάρτε τα

Άντε όλα τα εικόνια πάρτε τα

Χρήστο μ’ Καραμπελιά

Κι όλα χαρτζιάνιψέ τα

Μόν’ το σταυρό ν’ αφήσετε

Άντε μόν’ το σταυρό ν’ αφήσετε

Χρήστο μ’ Καραμπελιά

Να μας μοιράζει τις πίστες.

Ο χ’μώνας κι ου χινόπωρος αντάμα τρών’ και πίνουν

Κι κάλεσαν την άνοιξη να πάει να τη φιλέψουν

Κι η άνοιξη καμάρουνι-καμάρουνι δεν πάει

Τι καμαρώνεις άνοιξη με τα λουλούδια από ‘χεις;

Εσύ έχεις ασπρολεύκαδα εγώ έχω παλικάρια

Εσύ έχεις τα τσιγκόδεντρα κι εγώ έχω τους γερόντους

Εσύ έχεις τις αγριογκορτσιές εγώ έχω τις μπαμπίτσες

Εσύ έχεις τις τριανταφυλλιές εγώ έχω τις νυφίτσες

Εσύ έχεις το βασιλικό εγώ έχω τα κοτσύφια

Εσύ έχεις τα μαυρόγιτσια, εγώ έχω τα παιδάκια

Ταχιά ‘ρχεται χινόπωρος και θα στα μαραγκιάσει.

Στην κορυφή απ’ τον Έλιμπο, πουλάκι καθισμένο

Και με τον ήλιο μάλωνε και με τον ήλιο λέει:

Ήλιε μ’ δεν κρούεις το πρωί, κρούεις το μεσημέρι

ν’ απλώσει το κορμάκι μου, να ζεσταθούν οι πλάτες

ν’ απλώσω το χρυσόφτερο, να φτιάξω μία πένα.

Κάτω στα λιβάδια και στα λιβαδίτσια

Βόσκουν μούλες, βόσκουν κι αριοβόσκουν

Και μια μούλα στέκει, στέκει και δε βόσκει

Κι απερνάει αγάς της, την καλημερνούσε

Τ’ έχεις και δε βόσκεις, δεν αριοβόσκεις;

Με ταΐζ’ αγάς μου ρύζι και κριθάρι

ρύζι και κριθάρι και νερό απ’ το μπνάρι

Πορτοκαλιά μου φουντωτή, γεμάτη πορτοκάλια

χαμήλωσε τον κλώνο σου να κόψω πορτοκάλια

να τα στραγγίσω και να πιω, να μου διαβούν οι πόνοι

Εσύ ‘σαι άντρας περπατείς κι οι πόνοι σε διαβαίνουν

κι εγώ γυναίκα κάθομαι κι οι πόνοι μ’ ανεβαίνουν

Αηδόνι της πρωτομαγιάς, να παντρευτεί γυρεύει

Να πάρει άντρα γέροντα, να σκλαβωθεί γυρεύει

Κι η μάνα της την έλεγε, κι η μάνα της τη λέγει:

Κόρη μου μην παντρεύεσαι, μην παίρνεις γέρον άντρα

βάστα να ‘ρθεί χινόπωρο, να ‘ρθουν τα παλικάρια

τότε κόρη μ’ να παντρευτείς, να πάρεις παλικάρι

Σαράντα πέντε λεμονιές, στον άμμο φυτεμένες

Νερό στη ρίζα τες πολύ, καμιά λεμόν’ δεν κάνει

Και μια δική μου λεμονιά, στην πέτρα φυτεμένη

Δίχως νερό στη ρίζα της, αυτή λεμόνια κάνει

Και φούντωσε και κλάδωσε κι απόλληκε κλωνάρια

Κι όλον τον κόσμο σκέπασε κι μου ‘καψε τον κάμο

Για μάσ’ τα περιστέρια σου Ροδούλα μ’, Ροδούλα μ’

Με τρών’ με πίνουν το νερό, με κουβαλούν το χώμα

Το χώμα με χρειάζεται και το νερό το θέλω

Το θέλ’ να στήσω εκκλησιά, να στήσω μοναστήρι

Να ‘ρχονται οι νιες, να ‘ρχονται οι γριές, να ‘ρχονται παλικάρια

Για μας’ τα περιστέρια σου

Σουλτάνα μ’ Σουλτάνα μ’

Σουλτάνα μαυρομάτα

Με τρων με πίνουν το νερό

Σουλτάνα μ’ Σουλτάνα μ’

Σουλτάνα μαυρομάτα

Με τρων με πίνουν το νερό

Και με σκορπούν το χώμα(2)

Το χώμα με χρειάζεται

Σουλτάνα μ’ Σουλτάνα μ’

Σουλτάνα μαυρομάτα

Το χώμα με χρειάζεται

Και το νερό το θέλω(2)

Θέλω να χτίσω εκκλησιές

Σουλτάνα μ’ Σουλτάνα μ’

Σουλτάνα μαυρομάτα

Θέλω να χτίσω εκκλησιές

Να χτίσω μοναστήρια(2)

Να είν’ οι νιες καλόγριες

Σουλτάνα μ’ Σουλτάνα μ’

Σουλτάνα μαυρομάτα

Να είν’ οι νιες καλόγριες

Κι οι νέοι καλογέροι(2)

Σουλτάνα μαυρομάτα.

Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου

Κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατήρι σου

Έβγα να σε δω να παρηγορηθώ

Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ’ τη μάνα σου

Και κάνε πως ποτίζεις τη μαντζουράνα σου

Έβγα να σε δω να παρηγορηθώ

Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ΄ τ’ αδέρφια σου

Και κάνε πως ποτίζεις τα περιστέρια σου

Έβγα στο παραθύρι μ’ ένα δαυλί φωτιά

Ν’ ανάψω το τσιγάρο και να σ’ αφήσω γεια.

Τώρα τ’ αργά τ’ αργούτσικα

Να ειδείς μηλιά

Κι όταν γυρνάει ο ήλιος

Μήλο μου μυρισμένο

Κι όταν γυρνάει ο ήλιος

Πουλάκι μου γραμμένο.

Λόγια ν’ ακούσεις διάβαινε

Να ειδείς μηλιά

Στο Γρίβα καβαλάρης

Μήλο μου μυρισμένο

Στο Γρίβα καβαλάρης

Πουλάκι μου γραμμένο

Κάνας δεν το λόγιασε

Να ειδείς μηλιά

Κάνας δεν το λογιάζει

Μήλο μου μυρισμένο

Κάνας δεν το λογιάζει

Πουλάκι μου γραμμένο.

Κόρη ξανθή τον λόγιασε

Να ειδείς μηλιά

Από το παραθύρι

Μήλο μου μυρισμένο

Από το παραθύρι

Πουλάκι μου γραμμένο.

Γιάννη μου το μαντήλι σου

Να ειδείς μηλιά

Τι το ‘χεις λερωμένο

Μήλο μου μυρισμένο

Τι το ‘χεις λερωμένο

πουλάκι μου γραμμένο.

Το λέρωσε η ξενιτιά

Να ειδείς μηλιά

Το λέρωσαν τα ξένα

Μήλο μου μυρισμένο

Το λέρωσαν τα ξένα

πουλάκι μου γραμμένο.

Να ειδείς μηλιά

Να στο μαρμαροπλύνω

Μήλο μου μυρισμένο

Να στο μαρμαροπλύνω

Πουλάκι μου γραμμένο.

Ή

Τώρα τ’ αργά τ’ αργούτσικα

Φόντας γυρνάει ο ήλιος

Πουλάκι μου γραμμένο.

Ν’ ο Γιάννης εκεί διάβαινε

Στο Γρίβα καβαλάρης

Μήλο μου μυρισμένο

Στο Γρίβα καβαλάρης

Πουλάκι μου γραμμένο

Κοιμήσου και παρήγγειλα

Στην πόλη τα προικιά σου

Στα Γιάννινα τα ρούχα σου

Και τα χρυσαφικά σου

--

Κοιμήσου αγγελούδι μου

Κοιμήσου εσύ μωρό μου

Νάνι, νάνι, νάνι, νάνι

Το παιδάκι μου θα κάνει.

Έλα ύπνε απ’ τ’ αμπέλι

Πάρε το μωράκι απ’ το χέρι

Να κοιμ’θεί με τα κατσ’κούλια

Νάνι – νάνι – νάνι

Ώσπου να’ρθει η μάνα του

Να του φέρει κατιτί

Λουκουμάκι στο χαρτί.

Νάνι – νάνι κούνα το

Όσο να’ρθει η νούνα του

Να του φέρει λούλουδα

Λούλουδα τριαντάφυλλα

Και μοσχογαρίφαλα

Ύπνε που παίρνεις τα μωρά

Έλα πάρε και τούτο

Μικρό – μικρό σου το’δωσα

Μεγάλο φέρε μου το.

Ο ύπνος τρέφει τα μωρά

Κι η υγειά τα μεγαλώνει

Και η κυρά η Παναγιά

Τα καλοξημερώνει.

Αρχική