Κι έτσι καθώς τέλειωνε, με τη συνήθη δική του ραθυμία, ένας ακόμα ελληνικός Αύγουστος, αίφνης η φωτιά διείσδυσε στη ζωή μας. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη του homo sapiens, το ανυπολόγιστης αξίας αγαθό που «πρόσφερε» ο Προμηθέας στον άνθρωπο γίνεται εύκολα η καταστροφή του. Τα χλωρά ανάβουν, τα κλαδιά και τα κουκουνάρια λαμπαδιάζουν, οι άνεμοι μεταφέρουν τις φλόγες και νομοτελειακά τα σχίνα, οι βελανιδιές, οι χαρουπιές, τα σφεντάμια, οι καστανιές και οι ιτιές στο φαράγγι της Νέδας με τις λιβελούλες , οι μυρτιές, τα κυπαρίσσια και τα μαυρόπευκα του Ταύγετου αλλά και ολόκληρα ελατόδασα και δάση με κουκουναριές φλέγονται και παύουν να αναπνέουν, ένα «τέλος ζωής» βάναυσο για υπάρξεις που θα ζούσαν πολλά χρόνια και συγχρονως τα κουνάβια, οι νυφίτσες οι αλεπούδες, τα τσακάλια και τα κουνέλια τρέχουν να αποφύγουν τον μαρτυρικό θάνατο, οι τσαλαπετεινοί, οι βασιλαετοί και τα ξεφτέρια θρηνούν τον χαμένο τους παράδεισο.

Ειδικά όμως τον φετινό Αύγουστο είδαμε και δεκάδες ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί, σπίτια να αναφλέγονται, και εμείς οι «Άλλοι», οι περισσότεροι, να γινόμαστε «ακίνητοι παρατηρητές». Αλλά αυτή τη φορά ήταν τέτοιο το μέγεθος της καταστροφής που επιτέλους μας άγγιξε. Ωστόσο παραμείναμε θεατές μιας «μακριά από μας» οδύνης αλλά και συγχρόνως έτοιμοι να κρίνουμε τους Άλλους. Άνθρωποι και θεσμοί δικαιολογημένα ανήμποροι, και αδικαιολόγητα - κατά την άποψή μας – ανέτοιμοι, μια τηλεόραση που μπορεί να βοηθάει αλλά οπωσδήποτε επιλέγει τον πανικό και το σοβαρότερο η Σκέψη των περισσοτέρων. Ως συνήθως, «κάποιοι ΑΛΛΟΙ φταίνε για όλα αυτά». Η κλασική νεοελληνική αντίληψη για την απενοχοποίηση τη δική μας και την απόδοση ευθυνών σε κάποιους ΑΛΛΟΥΣ που πρέπει να έχουν σχέση με κάποια ΞΕΝΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΑ. Γεμίζουμε τη ζωή μας με σκουπίδια και με χωματερές, ανεχόμαστε τη ΔΕΗ που δεν συντηρεί τα δίκτυα, ξαναψηφίζουμε τους δημοτικούς μας άρχοντες μολονότι – οι περισσότεροι- είναι «απόλυτοι θεατές» περισσότερο κι από μας, αγνοούμε το οτιδήποτε σχετίζεται με πυρασφάλεια, επιτρέπουμε στη «δική μας» πολιτεία να προτείνει δασοκτόνα νομοσχέδια, θεωρούμε γραφικούς τους λίγους που κατεβαίνουν σε συλλαλητήρια για να αντισταθούν ας είναι και λίγοι, επιτρέπουμε στη «δική μας πολιτεία» να διατηρεί κενές χιλιάδες θέσεις πυροσβεστών και το μόνο που δηλώνουμε – όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι - είναι ότι εμείς δεν φταίμε σε τίποτε και τις φωτιές τις βάζουν κάποιοι ΕΧΘΡΟΙ της πατρίδας, κάποιοι σκοτεινοί ξένοι δάκτυλοι – πλάσματα της Σκέψης μας - χωρίς βέβαια να τολμούμε και να τους κατονομάσουμε.

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας, 26 Αυγούστου 2007.