Νάξος

Προκόπης, Απεράθου, Αριάγνη, Ουρσουλίνες του κάποτε και Αύγουστος του 2007

Ο Προκόπης ήταν κάποτε Ανθρωποάγιος. « Τι θα θα γίνεις άμα μεγαλώσεις ;» του έκαναν συχνά την ερώτηση. Κι εκείνος «το όνειρό μου είναι να γίνω πρώτα Άγιος κι ύστερα ΠΑΡΑΛΙΑ ναξώτικη ανάμεσα στην Άννα και τον Γεώργιο, παραλία που αγναντεύει την Πάρο απέναντι, με άμμο που να μην τελειώνει ποτέ και ομπρέλες όχι σαν εκείνες τις αλεξίβροχα , ομπρέλες αλεξήλια, ενοικιαζόμενες με δύο ευρώ».

Το δικό μας δρομολόγιο στο ναξώτικο αυγουστιάτικο σήμερα, η Άνω Ποταμιά, με τις κυδωνιές και τον πανάρχαιο γάιδαρο, οι καρυδιές προδίδουν το μυστικό ότι « το νερό έρχεται από παντού», μαζί και ο σολωμός όπως φωνάζουν την αγριοπασχαλιά οι ντόπιοι, η οδός Μανώλη Γιαμπουρά γίνεται «τεντωμένο δάχτυλο» που σου δείχνει τον δρόμο προς την κάτω Ποταμιά, τη διαδρομή τελικά δεν θα την κάνουμε, μας περιμένει το Χαλκί με το Τραγαίας Λύκειον, με «κίτρο σε απόσταγμα» και «μνήμες σε απόσταγμα από τις δεκαετίες που έφυγαν», η Νάξος ξετυλίγεται στο οπτικό πεδίο μας με την κάποτε αγνή Αριάγνη θυμωμένη με τον Θησέα για την εγκατάλειψη, ξέροντας ωστόσο ότι τελικά θα ενδώσει στις ηδονικές προτάσεις του Διόνυσου, κυκλοφορεί στο Πυργάκι και στις αμμουδιές αλλά και στις ανηφοριές του Δία, ο Ζας λένε οι αξώτες και δεν παραλείπουν να σου θυμίσουν τα χίλια ένα μέτρα της κορυφής, δηλαδή ότι ψηλότερο υπάρχει στο κυκλαδίτικο σύμπλεγμα

Αφετηρία ο Άγιος Προκόπης, Hotel Δειλινό με το θρασύτατο εκείνο νυχτολούλουδο, τι θα γίνει,

θα έλθεις στο ηλιοβασίλεμα της Πορτάρας ή θα συνεχίσεις με μία ακόμα από εκείνες τις ώρες που κοιμάσαι τ’ απογέματα ;

Χτες η διαδρομή για τ΄ Απεράθου, πιο ψηλά κι από το Φιλώτι, εκεί στα εκατοντάδες μέτρα υψόμετρο με τις βελανιδιές, τις βαθιές πλατανοσκιές και τα τρία μουσεία, είναι αδύνατο οι αισθήσεις σου να σιωπήσουν και να μην αρχίσεις να λες «τι ωραίο χωριό, έχουν δίκιο που το καμαρώνουν οι της γενιάς του Μανώλη Γλέζου ντοπιογέροντες».

Προχθές η Χώρα, το εξαιρετικό παγωτό και οι διαδρομές στο κάστρο το βενετσάνικο, η μουσική που έβγαινε από το βιολί της ρωσίδας, οι περιφερόμενοι Ιταλοί και το κάποτε σχολείο των Ουρσουλινών με τα κορίτσια από το Αρχιπέλαγος του παρελθόντος να διδάσκονται ανάγνωση, εργόχειρο και θρησκεία χριστιανική

Δυο μέρες πριν, η ανάβαση στα εξακόσια μέτρα υψόμετρο της Μονής και η αιφνίδια συνάντηση με την απίστευτη ναξώτισα Ρένα Χαμηλοθώρη, «πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στις Μελανές και να δοκιμάσετε κόκκορα», «πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στην Ψιλή άμμο και να βουτήξετε», της είναι αδύνατο να κρύψει το «πόσες χιλιάδες είναι τα ωραία πράγματα»,

Ένας δικός μας ναξώτικος Αύγουστος με πρωταγωνιστή την ευφορία του «να καταδύεσα»ι στα νερά της Πλάκας, της Άννας και του Προκόπη και τις νυχτερινές εμπειρίες γεύσης και δροσιάς στο εστιατόριο ο Παράδεισος, στη νήσο Νάξο κάποτε θα ξανάρθουμε οπωσδήποτε.

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Αύγουστος 2007