ο ΧΩΡΟΣ, ο ΧΡΟΝΟΣ και η ΚΙΝΗΣΗ

( Στο Περτούλι, τον Ιούλη, με Σκορδούλη )

Ο χώρος, ο χρόνος και η κίνηση. Τρεις έννοιες αγκαλιασμένες σφικτά.

Ιψενικό τρίγωνο μέσα στο οποίο καθεμιά από αυτές αντλεί ύπαρξη από τις άλλες δύο.

Τα εννιακόσια μέτρα υψόμετρο, οι πέντε μέρες του Ιούλη, οι καστανιές, η Ελάτη, τα έλατα, οι νυχτερινές ταβέρνες, οι άνθρωποι. Όπως ο Χάρης, γιος του Θύμιου και της Φωτεινής, τα πρωινά πρόεδρος, τις νύχτες περιφερόμενος φωτογράφος, αργότερα θα κάνει και την εμφάνισή του στην Αρκούδα, έτσι το λένε το μπαρ. Ο ΧΩΡΟΣ είναι τόπος ευλογημένος με Δήμαρχο που έρχεται και ακούει - κι ένας Δήμαρχος που ακούει να μιλούν για φιλοσοφία δεν είναι κάτι αυτονόητο- με νερό απίστευτο, με εντυπωσιακές καρυδιές και με ορατό νυχτερινό γαλαξία.

Μνήμη Βαγγέλη Γιαννακόπουλου - θα ερχόταν στην Ελάτη αλλά έφυγε τον περασμένο Μάιο από τη ζωή - , τιμητική εκδήλωση για τον Δημήτρη Λάκκα, η «Συνάντηση Εργασίας» για την Ιστορία της Επιστήμης για τη Φιλοσοφία και για τη Διδακτική, κι αυτό είναι ΚΙΝΗΣΗ εννοιολογικά αντίθετη της ακινησίας και μάλιστα κίνηση όχι αδρανειακή. Η «Συνάντηση» λέγεται και «τέταρτη», οι τρεις πρώτες στην Ερμούπολη Σύρας, με ανεμάκι κυκλαδίτικο, έχουν ήδη καταγραφεί στη μνήμη των περισσότερων από μας.

Και σε ΧΡΟΝΟ ενεστώτα είναι όλοι εκεί. Άνθρωποι διαφορετικοί καθένας τους και μία μοναδική σύνθεση λεπτονίων και κουάρκ, διαφορετικοί σε ηλικία, σε επιδιώξεις, σε μέγεθος, στο πως βιώνουν τον ενεστώτα της Ελάτης, στο πόσο μπορούν μια υπομείνουν τα στερεότυπα, στο τι ξέρουν και στο τι μπορούν να ελπίζουν και να φαντάζονται , μερικές δεκάδες άνθρωποι που θέλουν να είναι μαζί κυρίως γιατί αφουγκράζονται ότι πίσω από τη διαφορετικότητά τους υπάρχει κάτι κοινό.

Προηγούνται οι μεταπτυχιακοί, το μέλλον του θεσμού αλλά και το άλας των συναντήσεων.

Ο «νεοπατέρας» Αριστοτέλης Γκιόλμας, ο πρόσφατα νυμφίος Πλούταρχος, ο Κώστας Ταμπάκης με τις εξαιρετικές ερωτήσεις του, η Ιωάννα και η Ιωάννα με το ίδιο επώνυμο, ο Δημήτρης ο παλιός φίλος, ο Σάββας Οβαδίας και ο άλλος Δημήτρης ο Σταύρου και ο φίλος ο Θανάσης ο Βελέντζας.

Έπονται οι «δάσκαλοι». Η Λία Χαλκιά με τον Μένη, - ποτέ δεν «μένεις» από κουβέντα μαζί του- από τη Θεσσαλονίκη, ο Αριστείδης Μπαλτάς και

ο Ευτύχης Μπιτσάκης, γκουρού όλων εκείνων που ψάχνουν τους δεσμούς της Φιλοσοφίας με την Επιστήμη, η Γεωργία Πετράκη από την Πάντειο, η Ευγενία Κολέζα από τα Γιάννενα μαζί και ο δεκαοχτάχρονος Παναγιώτης προσπαθεί να καταλάβει όλα αυτά τα παράξενα για την Επιστήμη και τα καταφέρνει,

ο Ευθύμης Παπαδημητρίου, ο Θέμης Μπόκαρης, η Μαρία Πουρνάρη από τα Γιάννενα, - φέτος οι Γιαννιώτες και οι Θεσσαλονικείς έχουν κατεβάσει ιδιαίτερα δυνατές ομάδες - η Ελένη Γιαννακοπούλου κινείται ακόμα με αέρα βορρειοελλαδίτικο, ο Γιώργος Φουρτούνης, φέτος έκανε την εμφάνισή του και ο Δημήτρης Ψύλλος , πρωτοπόρος στη Διδακτική της Φυσικής. Η Ελένη Χοντολίδου δεν αρκείται στον «παιδαγωγικό λόγο για τη διδασκαλία των σχολικών λογοτεχνικών κειμένων» αλλά δοκιμάζει να ακινητοποιήσει τον ΧΡΟΝΟ με φωτόνια Ελάτης πάνω στη φωτογραφική της μηχανή. Και όχι μόνο αυτό αλλά μας στέλνει και τις φωτογραφίες.

Τριάντα τρεις εργασίες σε πέντε ημέρες, ορισμένες σε κουράζουν, οι περισσότερες όμως ακινητοποιούν το ακροατήριο.

Ο Θύμιος Νικολαίδης για την Ιστορία της Επιστήμης, ο Κώστας Στεργιόπουλος για τον επισημονικό ρεαλισμό, η Ευγενία Κολέζα για τη γλώσσα στο έργο του Βιτγκενστάιν, ο Δημήτρης Χασάπης για τη Διδακτική των Μαθηματικών, ο Θέμης Μπόκαρης για τα προβλήματα της Ιστοριογραφίας των επιστημών, η Μαρία Πουρνάρη για την Κοινωνιολογία της γνώσης, η Μαρία Τερδήμου για τα Μαθηματικά ως θεολογικό επιχείρημα, ο Γιάννης Σχίζας για τη χωροταξία της αναψυχής, η Γιάννα Κατσιαμπούρα για το Βυζάντιο.

Ο Francis Bacon του Ευθύμη Παπαδημητρίου συναντά τον Καρτέσιο του Ευτύχη Μπιτσάκη και τρεις μέρες αργότερα τον Σπινόζα και τον Βιτγκενστάιν του Αριστείδη Μπαλτά, ο Φουκώ του Φουρτούνη ξαναδιαβάζει τον Ιμάνουελ Καντ και ενώ το φάντασμα του Αλτουσέρ περιφέρεται στην αίθουσα, η συζήτηση παίρνει φωτιά , με Σκορδούλη, με Χασάπη, με Χοντολίδου, με Κολέζα, με Μπαλτά και με Μπόκαρη, είναι οι καλύτερες στιγμές της Συνάντησης, στην Ελάτη των Τρικάλων με τις καστανιές που σε λίγο θα γδυθούν για φθινόπωρο και τις αιφνίδιες εμφανίσεις μιας καρακάξας με ουρά μυτερή και κατάμαυρη έξω από τα παράθυρα του Δημαρχείου που όχι μόνο μας στεγάζει αλλά μας προσφέρει και καφέ.

Η Λαοκρατία διαμαρτύρεται γιατί «ξεχνάμε» τον Λαμάρκ, ο Ανδρέας φέρνει συνέχεια αντιρρήσεις στον γκουρού, αλλά ο το βράδυ της Πέμπτης ο Ευτύχης θα δηλώσει ότι «η ομιλία του Ανδρέα για τον Ρήγα» ήταν εξαιρετική. Μια από τις καλύτερες πάντως ομιλίες της Συνάντησης ήταν εκείνη του Αριστείδη Μπαλτά. «Υλισμός έναντι ιδεαλισμού. Ιστορία έναντι Φιλοσοφίας» και η Αγγελική Τρικαλίτη παρακολουθεί με ύφος που δείχνει να συμφωνεί με αυτή την εκτίμηση.

Είναι και οι ώρες οι μεταμεσονύχτιες ώρες, μετά την ταβέρνα και τον πανάρχαιο οίνο που κυκλοφορεί κάθε βράδυ σε ποσότητες εντυπωσιακές, το μπαρ Αρκούδα - κάτω από τη Μεγάλη Άρκτο - γίνεται τόπος συνάντησης όλων εκείνων που αντέχουν το ξενύχτι και μάλιστα με ένα διαφορετικό είδος κατάνυξης από εκείνη που επικρατεί στις συζητήσεις για τον Αλτουσέρ. Κώστας Σκορδούλης, Ευγενία, Δημήτρης Χασάπης και Θύμιος, οικοδεσπότες της Συνάντησης, διατηρούνται όρθιοι σε αυτό το μακράς διαρκείας «δεύτε λάβετε αλκοόλ».

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

27 Ιουλίου 2007