Το ερώτημα γ συνιστά:

α. το πιο σκληρό γνωστικό αντικείμενο των εξετάσεων των πέντε τελευταίων ετών στη Φυσική κατεύθυνσης της Δευτέρας Λυκείου και συγχρόνως

β. μία από τα αποτυχημένες επιλογές για την αξιολόγηση του διδακτικού έργου βάσει του Προγράμματος Σπουδών.

Και αυτά διότι απαιτεί από τον αξιολογούμενο

Να είναι σε θέση να «μεταγράφει» την έννοια ΣΤΙΓΜΙΑΙΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ σε κάποια ΙΣΧΥ η οποία εκτός του ότι είναι ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ( αναφέρεται δηλαδή σε χρονική στιγμή άρα δεν είναι δυνατόν να την υπολογίσει με κάποιο πηλίκο έργου προς χρόνο ) είναι και «ΟΛΙΚΗ» συνιστά δηλαδή το αλγεβρικό άθροισμα όλων των στιγμιαίων ισχύων κατά τις ενεργειακές δοσοληψίες του συστήματος με το περιβάλλον συνιστά σε τελική ανάλυση ΕΝΝΟΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΦΥΣΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.

Μοναδική εφικτή πράξη του αξιολογούμενου είναι το να προσφύγει στην εξίσωση ισχύς = «ολική δύναμη» επί «στιγμιαία ταχύτητα» σε μία δηλαδή σχέση την οποία δεν έχει διδαχθεί.

Διότι μπορεί στο Πρόγραμμα Σπουδών της Α΄ Λυκείου να παρουσιάζεται η σχέση αυτή αλλά

προτείνεται και αποδεικνύεται μόνο για σταθερή δύναμη και για ευθύγραμμη ομαλή κίνηση του αντικειμένου, και βέβαια – σε επίπεδο Α΄ ή και Β΄ Λυκείου - δεν μπορεί να αποδειχθεί για δύναμη η οποία από στιγμή σε στιγμή μεταβάλλεται και για κίνηση η οποία δεν είναι ούτε ομαλή ούτε ομαλά επιταχυνόμενη.

προτείνεται και αποδεικνύεται μόνο για μία δύναμη οπότε περιγράφει και την αντίστοιχη μεταβίβαση ενέργειας και όχι για «ολική ( συνισταμένη ) δύναμη οπότε περιγράφει κάτι απροσδιόριστα «συνολικό»

Εκτός όμως από αυτό – για χιλιάδες μαθητές –κατά τη διδασκαλία στην Α΄ Λυκείου ακόμα και η σχέση αυτή (Ρ = Fυ) με τους παραπάνω περιορισμούς -εμφανιζόμενη προς το τέλος του Προγράμματος- δεν έχει ποτέ υπάρξει ως διδακτικό αντικείμενο.

Καταλήγουμε έτσι να αξιολογούμε το «εάν ο μαθητής θυμάται μια σχέση η οποία δεν υπάρχει στο Πρόγραμμα Σπουδών, δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί, αλλά ενδεχομένως παρουσιάστηκε από τον διδάσκοντα κατά τη διδασκαλία ΕΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ( 5.62) του σχολικού βιβλίου».

Αυτό είναι άραγε το αντικείμενο της κοινής αξιολόγησης των δεκάδων χιλιάδων μαθητών;

Αν δεχθούμε την άποψη ότι τα θέματα των ετήσιων Πανελληνίων εξετάσεων ΧΑΡΑΣΣΟΥΝ ΓΡΑΜΜΕΣ ΠΛΕΥΣΕΩΝ ΣΤΟ «ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ» πρέπει να συμφωνήσουμε ότι τέτοιου είδους θέματα συμβάλλουν σημαντικά στο να δημιουργείται η επίπλαστη ανάγκη προσφυγής σε φροντιστήριο ή σε ιδιαίτερο μάθημα.

Μια λύση μόνο για φυσικούς

Βασιζόμενοι στον πρώτο νόμο της Θερμοδυναμικής μπορούμε να δώσουμε μια λύση του προβλήματος η οποία να «φωτίζει τις ενεργειακές ανταλλαγές» χωρίς να και να μην περιορίζεται στον «τύπο P = F υ. Η λύση όμως αυτή είναι «μόνο για φυσικούς».

Θεωρούμε το σύστημα «μαγνήτης και αγώγιμη διάταξη» σε σταθερή θερμοκρασία

dQ = dW + dE

Για τη αποδιδόμενη στο περιβάλλον θερμότητα ισχύει dQ = - Ι²(R + R₁)dt

Για τη μεταβιβαζόμενη στο σύστημα ενέργεια ως έργο ισχύει dW=-(F–T)dx

( μπορούμε δηλαδή να δεχθούμε ότι το φαινόμενο εξελίσσεται ως εάν η μεταβίβαση ενέργειας να γινόταν υπό την δράση μιας δύναμης F–T)

Η μεταβολή της ενέργειας του συστήματος είναι μεταβολή της κινητικής ενέργειας dE = dK

-Ι²(R + R₁)dt = -(F–T)dx + dK άρα -Ι²(R + R₁ = -(F–T)υ + dK/dt

dK/dt = (F–T)υ - Ι²(R + R₁)

και εφόσον Ι = ΒυL/ (R + R₁ ) Ι = 1,5 A

dK/dt=2,25 J/s.

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας