Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Βούρλα καμένα, τόξο ουράνιο, προγράμματα αναλυτικά

Δυο ακόμα περιφορές της Γης γύρω από τον Ήλιο, χρόνια δύο μετά την Πάτρα, σε χρόνο ενεστώτα και σε χώρο Καμένα Βούρλα, με τρύπες από υπαρκτό τριανταφυλλί, ένας Μάρτιος στα τελευταία του δηλαδή μια Άνοιξη ερωμένη έτοιμη να δοθεί σε οποιονδήποτε μπορέσει να την κοιτάξει στα μάτια, εκεί στο ξενοδοχείο Γαλήνη , Συνέδριο 14^ο, κύλησαν χρόνια ένα σωρό από τότε 1⁰ της Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Φι ήταν ακόμα νεαρό παιδί, αλλά τώρα Σάββατο τελευταία Μαρτίου, απέξω οι αχλαδιές έχουν ανάψει τα χαμηλά φώτα και μέσα στην αίθουσα Θέτις, συμπόσιο του Πανεκφέ, μια εξαιρετική δουλειά του Νίκου Ρούμελη για τη μέτρηση της ταχύτητας του ήχου, τρία συν ένα εντυπωσιακά πειράματα με όλα τα χρώματα με Μάκη Μαυρόπουλο και Γιώργο Χαλκιόπουλο, γρίφοι σε χρωματιστά κουτιά από το ΕΚΦΕ Νέας Ιωνίας, κάτι σαν ένα Συνέδριο Χρωμάτων,

. . . . έτσι που στη συνέχεια ανοίγει ξάφνου τόξο ουράνιο, με τα χρώματα στην ίδια πάντα σειρά, τέκνο διεργασιών ερωτοτροπίας του φωτός με σταγόνες βροχής, με το φως να διεισδύει σε αυτές διαθλώμενο και μερικώς ανακλώμενο και ξαναδιαθλώμενο να ταξιδεύει προς το ανθρώπινο μάτι και ο Νώε, στο Αραράτ, να βλέπει ένα τόξο με χρώματα χαραγμένο λες από διαβήτη, να το αντικρίζει σαν άγγελο εξάγγελο γαλήνης, ενώ ο Καρτέσιος να το αποδίδει σε διάθλαση και ανάκλαση και να επινοεί το πρώτο γήινο πείραμα για ένα τόξο του ουρανού,

. . . . τόξο ουράνιο μέσα στην αίθουσα με πρελούδιο Ανδρέα Κάπα, και κομψοτέχνημα Ηλία, ΕΚΦΕ Ηλείας, Καλογήρου το επώνυμο, άνθρωποι φυσικοί αμίλητοι τον ακούν να λέει ότι «καθένας μας έχει το δικό του ουράνιο τόξο», δεξιός ψάλτης ο Πάνος Μουρούζης, ΕΚΦΕ Κέρκυρας, παρουσιάζει έναν ύμνο σε γλώσσα Γεωμετρίας και Calculus που θα συμπεριλάβει δημιουργήματα του Ηλία Σιτσανλή, έτσι που αναπόφευκτα θα διακρίνεις μια συνάντηση ενός Ηλία με έναν άλλο Ηλία, δύο καλλιτέχνες της Φυσικής, και οι δύο άνθρωποι «δικοί μας», της Δευτεροβάθμιας.

Αίθουσα Θέτις με την ιδιοπεριστροφή της Γης να συνεχίζεται, έτσι που οι άνθρωποι της Ελλάδας να λένε «πήγε δύο παρά είκοσι» και το επόμενο Συμπόσιο «Διδάσκω Φυσική στη Δευτεροβάθμια», να αρχίζει με μεγάλη καθυστέρηση, ο Ανδρέας Κάπα και πάλι σε πρελούδιο αλλά αύτή τη φορά για μια «ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού Ουρανού», ο Πάνος Κουμαράς, κάποτε νεαρό παλικάρι της δεκαετίας του 70, τώρα με μαλλί πυκνό σε χρώμα κατάλευκο, παρακολουθεί με προσοχή τα εκτιθέμενα, λίγο πιο πέρα Μαριάνθη της Κέρκυρας, σιωπηλή δύναμη όλων των Συνεδρίων εδώ και χρόνια, Γιάννης Κυριακόπουλος, Γιώργος Φασουλόπουλος, Γιώργος Μωραΐτης και Κώστας Παντίδης άνθρωποι που ξέρουν να ακούν αλλά και να αλέθουν, η απουσία του Γιάννη του Θάνου αισθητή.

.... σε χρόνο ενεστώτα ο Πρόδρομος Κορκίζογλου, παιδί με ρίζες Μικράς Ασίας, καταθέτει τις σκέψεις του για την Άσκηση Φυσικής στη Δευτεροβάθμια , ο Παύλος Τζαμαλής με πρόταση γέννημα μιας συνεργασίας με τον Χρήστο Παπανικολάου, για το Πρόγραμμα της άλφα Λυκείου, και καθώς η ώρα κυλάει – γιατί ο χρόνος είναι χύμα κι εμείς δίνουμε το σχήμα- έρχεται στο μικρόφωνο η Μαρία Διακόνου, ήρεμη δύναμη, επιτέλους και μια γυναίκα στην ομάδα «Διδάσκω Φυσική στη Δευτεροβάθμια», μια εργασία για να ανοίξει επιτέλους ο φάκελος « πόση και ποια Φυσική στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου», και να φωτιστεί το ότι «εμείς οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας» μπορούμε όχι μόνο να κρίνουμε, να επικρίνουμε και να δυσανασχετούμε αλλά και να ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ επιτέλους κάτι.

Και η συζήτηση να ανάβει, και να μετακινείται και προς το νέο Πρόγραμμα του Γυμνασίου αλλά και στο «τι θα κάνουμε για τη Φυσική της εποχής μας , θα επιχειρήσουμε κάποτε τον διδακτικό μετασχηματισμό έτσι ώστε οι νέοι άνθρωποι/μαθητές να μυηθούν στην αντιύλη και στην μαγική αποθήκευσή της, στο νετρίνο – φάντασμα, στο μποζόνιο Higgs και στο Standard Model;»

Κυριακή μεσημέρι, Ανδρέας και Απρίλιος , μαζί δηλαδή με τον παράξενο φετινό Απρίλιο - ένας ακόμα Απρίλιος στη ζωή μας - έχει κάνει την εμφάνισή του και ο Ανδρέας Βαλαδάκης – ένας ακόμα Ανδρέας στη ζωή μας – με παρουσίαση στο Συνέδριο «Νευτώνεια Μηχανική χωρίς ταχύτητα, επιτάχυνση, δύναμη και μάζα» για να μας αποδείξει ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε τη Μηχανική με αντικείμενα χρονόμετρο, μετροταινία, και ελατήριο, αρκεί να τα συνδυάσουμε με δράση πάνω σε αυτά , ανθρώπινη σκέψη και μαθηματικά. Την επόμενη μικρή παρουσίαση για τον LHC θα την εμπλουτίσει με μουσική, το Smoke on the Water των Deep Purple, αφιερωμένο μάλιστα στον συνονόματό του Ανδρέα Κάπα . Λέγεται ότι εκείνος συγκινήθηκε.

http://14o-synedrioeef.ea.gr/node/46