Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Μεγαλοφυία είναι κάποιος που ανακαλύπτει ταυτότητες ανάμεσα σε γεγονότα φαινομενικά απομακρυσμένα μεταξύ τους. Κάποιος που ανακαλύπτει ότι η πέτρα που πέφτει και η Σελήνη που δεν πέφτει είναι το ίδιο φαινόμενο.

Ernesto Sabato, Περί ηρώων και τάφων

ΣΚΗΝΗ Α΄

( Η αυλαία είναι κλειστή. Ακούγεται μια φωνή )

Ήταν κάποτε μια γιαγιά και μια γιαγιά. Η μία κανονική, η άλλη φυσικός κοκκινομάλλα. Ο εγγονός Αλέξανδρος κι ο εγγονός Ηλίας.

( Ανοίγει αργά η αυλαία . Στη μια άκρη της σκηνής η μία γιαγιά η ασπρομάλλα με τον εγγονό Αλέξανδρο νήπιο στα ποδιά της. Στην άλλη άκρη η γιαγιά η κοκκινομάλλα με το νήπιο Ηλία. Ο προβολέας πέφτει αρχικά στον Αλέξανδρο και στην ασπρομάλλα γιαγιά του )

Αλέξανδρος ( τη σκουντάει ) Γιαγιά . . . . όταν μεγαλώσω θέλω να μάθω να παίζω τάβλι

Γιαγιά ασπρομάλλα : Ναι μωρό μου θα μάθεις ( Του χαϊδεύει το κεφάλι ). Κάτσε όμως τώρα να σου πω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς. . . . Είναι περασμένη η ώρα . .

Αλέξανδρος: Όχι πάλι εκείνο με το λύκο . . Δε μ’ αρέσει καθόλου που στο τέλος τρώει τη γιαγιά

Γιαγιά ασπρομάλλα : Καλά . . . θα σου πω ένα άλλο . Κλείσε τα ματάκια σου κι εγώ θ’ αρχίσω .

( Για λίγο σκοτάδι, κι αμέσως μετά ο προβολέας πέφτει στον Ηλία και στην κοκκινομάλλα γιαγιά του ).

Ηλίας : Γιαγιά . . . . γιατί τα μαλλιά σου δεν ασπρίζουν ;

Γιαγιά κοκκινομάλλα ( του χαιδεύει το κεφάλι ) : Ηλία μου . . . . . . . . δεν θες καλύτερα να σου πω ένα παραμύθι;

Ηλίας : ( την αγνοεί ) Γιαγιά τι θα γίνω άμα μεγαλώσω;

Γιαγιά κοκκινομάλλα ( του χαιδεύει το κεφάλι ) : Τι άλλο . . . . . . . φυσικός κι εσύ σαν τη μανούλα

Ηλίας : Γιαγιά τι είναι φυσικός;

Γιαγιά κοκκινομάλλα: Κάτσε να σου πω το παραμύθι κι ίσως απ’ αυτό θα καταλάβεις

Ηλίας : Γιαγιά . . . . . οι φυσικοί πίνουν ουζάκι με μεζέ; Θαρρώ πως η μαμά δεν πίνει.

Γιαγιά κοκκινομάλλα: Ηλία μου . . . . . . . ( του χαϊδεύει τρυφερά το κεφάλι )

( Σκοτάδι . Ακούγεται το «μια φορά κι έναν καιρό κι όπως μες στα παραμύθια κυνηγούσα τ’ όνειρο για να μάθω την αλήθεια» του Μάνου Χατζιδάκι . Η μουσική χαμηλώνει σβήνει και οι δύο γιαγιάδες διηγούνται το παραμύθι. Ανάμεσα στα μικρά διαλείμματα της αφήγησης ακούγεται μουσική )

Γιαγιά του Αλέξανδρου ασπρομάλλα: Μια φορά κι ένα καιρό ήταν 1665 μετά Χριστόν και ο βασιλιάς της Αγγλίας λεγόταν Τσαρλς. Στην επαρχία Λινκονσάιρ, σε ένα κτήμα με οπωροφόρα, τα περισσότερα μηλιές, ζούσε μια καλή γυναίκα η κυρία Νεύτωνα. Ήξερε να φτιάχνει πολύ ωραίες κομπόστες που άρεσαν ιδιαίτερα στο μοναχογιό της τον Ισαάκ

( ΜΟΥΣΙΚΗ )

Γιαγιά του Ηλία κοκκινομάλλα: Μόλο που χε περάσει τα είκοσι ο Ισαάκ ήταν ένα παράξενο παιδί που πάντα αναρωτιότανε για όσα συνέβαιναν γύρω του. Κι όχι μόνο για τα νερά που τρέχανε, για το φως που έπεφτε πάνω στα πράγματα, και για τις πεταλούδες που πετούσαν από δω κι από κει. Συχνά, ιδίως τα βράδια, σήκωνε προς τα πάνω το βλέμμα βάζοντας ερωτήματα και σ’ εκείνα που συνέβαιναν στους ουρανούς.

( ΜΟΥΣΙΚΗ )

Γιαγιά του Αλέξανδρου ασπρομάλλα: Εκείνη την ημέρα . . . . ήταν φθινόπωρο, έκανε καλό καιρό κι ο Ισαάκ καθόταν παρέα μ’ ένα φίλο του πίνοντας τσάι κάτω από μια μεγάλη μηλιά. Είχε αρχίσει να πέφτει το σούρουπο

( ΜΟΥΣΙΚΗ )

Γιαγιά του Ηλία κοκκινομάλλα: Τα μήλα πάνω στο δέντρο ήταν ένα σωρό. Ένα όμως από αυτά θα έγραφε Ιστορία και στους για τους τρεις επόμενους αιώνες θα γινόταν σύμβολο. Ήταν κι αυτό όπως όλα τα μήλα . . . καρπός σαρκώδης και ψευδής που μέσα του κουβάλαγε και τα δικοτυλήδονα σπέρματα κάποιας μελλοντικής μηλιάς, την υπόσχεση, μ’ άλλα λόγια, για μηλιές-εγγόνια και για μηλιές- δισέγγονα. Δεν πρέπει να ήταν φιρίκι ίσως και μήτε μπελφόρ.

( ΜΟΥΣΙΚΗ )

Γιαγιά του Αλέξανδρου ασπρομάλλα: Τα πράγμα δεν έγιναν ξαφνικά. Ο καρπός είχε δέσει από καιρό, το μήλο είχε βαρύνει . . . θα ζύγιζε κάπου διακόσια γραμμάρια . . . και το μικρό κοτσάνι που το συγκρατούσε δεν άντεξε. Έσπασε και . . στην ηλικία πια της ωριμότητας . . . .το αγγλικό εκείνο μήλο ξεκίνησε για το ταξίδι του . . . από το κλαδί που μεγάλωσε, προς στο χώμα της επαρχίας Λινκολναάιρ. Είχε έρθει ο καιρός του . .

( ΜΟΥΣΙΚΗ )

Γιαγιά του Ηλία κοκκινομάλλα: Όλα άρχισαν και τέλειωσαν μέσα κάτι λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο. Τ ο μήλο ξεκίνησε κι αμέσως άρχισε να κινείται γρήγορα κι ύστερα ακόμα πιο γρήγορα, κι ολοένα πιο γρήγορα για προσγειωθεί στο έδαφος δίπλα στα πόδια του Ισαάκ. Αιώνες βέβαια πριν από αυτό, δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια ή δεν ξέρω πόσα μήλα είχαν πέσει από τις μηλιές του παρελθόντος κάνοντας παρόμοια βιαστικά ταξίδια για να συναντήσουν τη Γη. Το μήλο όμως αυτό έτυχε να πέσει μπροστά στα μάτια του Νεύτωνα.

( ΜΟΥΣΙΚΗ - ΑΥΛΑΙΑ . Η Αυλαία μένει κλειστή για όση ώρα οι ηθοποιοί Ηλίας και Αλέξανδρος ώστε να αλλάξουν γιατί θα επανεμφανιστούν ως ενήλικοι.

Όσο είναι κλειστή η αυλαία η μουσική συνεχίζεται )

ΣΚΗΝΗ Β΄

( Η σκηνή σε καφενείο. Ο Ηλίας και ο Αλέξανδρος, μεγάλοι τώρα πια παίζουν τάβλι .

Είναι οι ίδιοι ηθοποιοί με αυτούς που υποδύονταν τα δύο μωρά )

Αλέξανδρος ( κοιτάζει τον Ηλία στα μάτια ) : Ρε Ηλία . . . τη θυμάσαι εκείνη την παλιά εκείνη ιστορία με το μήλο; Εγώ ποτέ δεν την κατάλαβα .

Ηλίας ( τον κοιτάζει κι εκείνος ) : Χμμ . . . ( χαμογελάει ) Σου αρέσει να επιστρέφεις . . .

Αλέξανδρος: Πως να μη θέλεις να γυρίσεις πίσω . . . Ζούσαμε τότε στον Παράδεισο , χωρίς να ξέρουμε. Ο Μέλλων είχε μια γεύση από άπειρο. Ξέρεις . . . μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι όλα εκείνα κατοικούν μέσα μου. Οι εφτά νάνοι . . . . η τεράστια μύτη του Πινόκιο . . . . τα πράσινα μάτια της νεράιδας . . . . . το αγγλικό εκείνο μήλο . . . . . . Τι γίνεται τελικά μ’ εκείνο το μήλο; Καθώς πέφτει του ασκείται κάποια δύναμη;

Ηλίας: . . . Δεν παραγγέλνουμε κάνα ουζάκι καλύτερα;

Αλέξανδρος: Θα πιούμε και το ουζάκι. Πες μου όμως αυτό που σε ρωτάω. Εσύ τα πήγαινες καλά με τη φυσική

Ηλίας: . . . Καλά . . . θα σου πω . Ε . . ναι λοιπόν . . ασκείται δύναμη στο μήλο

Αλέξανδρος: Πως το καταλαβαίνεις ;

Ηλίας: . . . Είναι εύκολο ρε Αλέξανδρε . . . Ασκείται δύναμη στο μήλο κι όχι μόνο για το ξεκίνημα. Ασκείται συνεχώς . . . . Κι αυτό γιατί αλλάζει συνεχώς η ταχύτητά του.

( Εμφανίζεται ο καφετζής . Λαϊκός τύπος )

Καφετζής : Καλησπέρα . . . Τι θα πάρετε; . . .

Αλέξανδρος: Ένα ουζάκι με μεζέ

Καφετζής : ( απευθύνεται στον Ηλία) : Κι εσείς το ίδιο;

Ηλίας: . . . Φέρε ένα καραφάκι καλύτερα. Και . . . . κοίταξε μην ξεχάσεις το μεζέ . . Όχι μόνο ελιές . . Φτιάξε και κάνα σαγανάκι

Καφετζής : Έγινε ( Απομακρύνεται )

Αλέξανδρος: Για λέγε ρε Ηλία . . Πως το είπες αυτό ; Ότι η ταχύτητα του μήλου συνεχώς αλλάζει ;

Ηλίας: . . . Αυτό είπα

Αλέξανδρος: Καλά η ταχύτητα του μήλου, δεν έχει συνεχώς την ίδια κατεύθυνση καθώς πέφτει προς τη Γη;

Ηλίας: . . Η κατεύθυνσή της δεν αλλάζει . Η τιμή της όμως μεγαλώνει συνεχώς. Το μήλο κινείται όλο και πιο γρήγορα όλο και πιο γρήγορα μέχρι να προσγειωθεί . Έχουμε δηλαδή μια ταχύτητα που αλλάζει συνεχώς . .. . . . ( Πιάνει τα δύο ζάρια στα χέρια του και τα σηκώνει ψηλά ) Το ίδιο θα συμβεί αν αφήσω από τα χέρια που τα ζάρια ( Τα αφήνει . . Τα ζάρια πέφτουν στο τάβλι και υποτίθεται ότι φέρνει εξάρες )

Αλέξανδρος: ( Κοιτάζει έκπληκτος τις εξάρες και ανεβάζει τη φωνή ) Πάλι εξάρες ρε Ηλία . . . Εσύ δεν τρώγεσαι ( Κλείνει το τάβλι )

(Εκείνη τη στιγμή ο καφετζής φέρνει τα ούζα με το μεζέ και τα αφήνει με προσοχή πάνω στο τραπέζι )

Ηλίας: . . Άντε στην υγειά μας ( Τσουγκρίζουν )

Αλέξανδρος: Γεια . . . . .

( Τσουγκρίζουν ) ( Πίνουν και τρώνε για λίγο χωρίς να μιλούν )

Αλέξανδρος: Έ λοιπόν . . . μπορεί να βόηθησε και το ούζο αλλά ΕΓΩ τώρα το’ πιασα. (Μιλάει αργά ) . . . . . « Η ταχύτητα του μήλου μεταβάλλεται διαρκώς κι από όσο θυμάμαι και από το σχολείο «η μοναδική αιτία μεταβολής της ταχύτητας είναι η ΔΥΝΑΜΗ». Άρα στο μήλο ασκείται κάποια δύναμη. . (Σταματάει για λίγο και συνεχίζει ) . Ποιος όμως ασκεί στο μήλο αυτή τη δύναμη; . . . . . . . . . Αφού κανείς δεν το αγγίζει . . . . . . .

Ηλίας: . . Έλα ντε . . . Μαγικά πράματα αδελφέ . . . . . κι ας έχουμε μάθει να τα βλέπουμε όλα σαν προφανή . . . (Μιλάει αργά ) . . . . . «Ποιος άραγε ασκεί στο μήλο αυτή τη δύναμη;»

( Ξαφνικά ακούγεται μουσική από «Το φάντασμα της Όπερας. Βγαίνουν και καπνοί μέσα από τους οποίους κάνει την εμφάνισή του το φάντασμα του Νεύτωνα. Ντυμένος με ρούχα εποχής τους πλησιάζει αργά. Εκείνοι δείχνουν τρομαγμένοι . Η μουσική χαμηλώνει . . σβήνει και . . . )

Νεύτων: . . Ετοιμαστείτε να ακούσετε κάτι καταπληκτικό. . . . . . . . . ( Μιλάει αργά ) Τη δύναμη στο μήλο την ασκεί η Γη.

Αλέξανδρος και Ηλίας ( Ταυτόχρονα και έντονα ) : Ποια ΓΗ; Ολόκληρος ο πλανήτης ΓΗ;

Νεύτων: . . Αυτό ακριβώς εννοώ

Αλέξανδρος : Ο πυρήνας ; ο φλοιός; ο μανδύας; ο Ατλαντικός ωκεανός; Η Χίος;

Ο Λυκαβηττός; η Αργεντινή ;

Ηλίας : Τα Φάρσαλα, οι Ινδίες, η Σαντορίνη, η Τουρκία, το Μοσχάτο, η Αφρική;

Αλέξανδρος και Ηλίας ( Ταυτόχρονα, έντονα και αργά ) : Εννοείς ότι ολόκληρος ο πλανήτης Γη ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΛΑΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΚΕΙ ΔΥΝΑΜΗ;

Νεύτων: . . Αυτό εννοώ. Ολόκληρος ο πλανήτης Γη ασκεί στο μήλο δύναμη

Ηλίας : Και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε; . . . . ο Αϊνστάιν ;

Νεύτων: . . Όχι . . . . δεν είμαι αυτός που λέτε. . My name is Isaac Newton. Είμαι ο Ισαάκ Νεύτων και ή μάλλον το φάντασμά του Νεύτωνα.

Ηλίας : ( έντονα ) Το φάντασμα του Νεύτωνα; Άκου το φάντασμα του Νεύτωνα

( ο Αλέξανδρος και ο Ηλίας κοιτάζονται για λίγο χωρίς να μιλάνε )

Νεύτων: . . Άκουγα τη συζήτηση και είπα να σας επισκεφτώ

Αλέξανδρος : ( διστακτικά) Αν είν΄ έτσι . . . . . . κάτσε κύριε φάντασμα του Νεύτωνα μαζί μας να πιούμε κάτι . Τι λες Ηλία ;

( σηκώνεται, φέρνει μια καρέκλα και ο Νεύτων κάθεται )

Ηλίας : Θα κεράσουμε όμως εμείς . . (φωνάζει ) . . Καφενείο . . .

Νεύτων: . . Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας

( Εμφανίζεται ο καφετζής . Μόλις βλέπει το φάντασμα ταράζεται και το δείχνει. Ύστερα πλησιάζει διστακτικά και περιμένει αμίλητος )

Αλέξανδρος : Τι θα σε κεράσουμε; Εμείς πίνουμε ουζάκι..

Νεύτων: . . Θα προτιμούσα ένα ουισκάκι αν και έχω τριακόσια περίπου χρόνια να πιω

Καφετζής ( δείχνει ακόμα φοβισμένος ) : Να βάλουμε και κάνα ένα παγάκι;

Νεύτων: . . ( σκέφτεται λίγο ) . . . . Καλύτερα σκέτο

Καφετζής: Έγινε . . . . . .

( Οι τρεις παραμένουν για λίγο αμήχανοι και αμίλητοι )

Ηλίας : Λοιπόν; Τι συνέβη τελικά με το αγγλικό εκείνο μήλο; Η γιαγιά μου η κοκκινομάλλα μου μίλαγε γι αυτό σαν να ήταν παραμύθι. Μου λεγε πως εκείνο το απόγευμα πίνατε τσάι μ’ ένα φίλο κι ένα ώριμο μήλο έπεσε από τη μηλιά

Νεύτων: . . Εγώ άκουσα το θόρυβο, κατάλαβα, το κοίταξα κάτω στο χώμα κι αμέσως ανέβασα το βλέμμα . . . . κοίταξα πάνω προς τα κλαδιά . . . . . Πίσω τους διέκρινα το φεγγάρι. . . ένα φεγγάρι απογεύματος . . . στο χρώμα του ασβέστη . . . Τα κλαδιά της μηλιάς και στο βάθος το - σχεδόν γεμάτο- φεγγάρι. Δεν είμαι σίγουρος αλλά ίσως να ήταν εκείνη η πρώτη στιγμή που σκέφτηκα ότι το πέσιμο του μήλου και η κίνηση του φεγγαριού έχουν κάτι «ίδιο».

Αλέξανδρος : Είναι όμως δύο εντελώς διαφορετικά φαινόμενα. Το μήλο πέφτει ενώ το φεγγάρι δεν πέφτει στη Γη

Νεύτων : Σκέφτηκα ότι τα δύο αυτά φαινόμενα που δείχνουν τόσο διαφορετικά θα μπορούσα να τα εξηγήσω με την ίδια ιδέα

Αλέξανδρος : Και ποια ήταν η ιδέα ;

Νεύτων : Ότι ο πλανήτης Γη ασκεί δύναμη και στο μήλο και στο φεγγάρι.

( Κάνει την εμφάνισή του ο καφετζής με το ουίσκι και το βάζει στο τραπέζι. Μαζί έχει φέρει κι ένα μήλο πάνω στο δίσκο με το ουίσκι .Τα αφήνει στο τραπέζι )

Καφετζής : Έφθασε το ουισκάκι του αγαπητού φαντάσματος. . . . . . . Θα λέω το βράδυ στη γυναίκα μου ότι σερβίρισα ουίσκι σε ένα φάντασμα και είμαι σίγουρος ότι δεν θα με πιστεύει. . . . . . . . Στο μεταξύ σας έφερα κι ένα μήλο μιας και συζητάτε γι αυτό. . . . . Να σας φέρω και το φεγγάρι . . . . λίγο δύσκολο . .

( Ο Νεύτων πιάνει με το ένα του χέρι το μήλο και το κοιτάζει προσεκτικά . . Κανείς δεν μιλάει . . . ύστερα δοκιμάζει και λίγο από το ουίσκι . Ο καφετζής απομακρύνεται )

Νεύτων : Τι λέγαμε; . . . ότι η Γη ασκεί δύναμη στο μήλο. Το έλκει, το τραβάει δηλαδή προς το μέρος της . . . . . Είναι η δύναμη της βαρύτητας . . . . . . Αλλά ασκεί έλξη και στο φεγγάρι

Ηλίας : Και πώς, αφού είναι η ίδια δύναμη, το ένα πέφτει και το άλλο δεν πέφτει; Νεύτων : Όταν αφήνεις το μήλο που μέχρι τότε κράταγες στο χέρι σου, η δύναμη που του ασκεί η Γη το κάνει να ξεκινήσει αλλά και του αυξάνει συνεχώς την ταχύτητα. Κινείται ίσια προς το έδαφος επειδή δεν έχει ταχύτητα. Το φεγγάρι περιφέρεται γύρω από τη Γη . . . . Έχει ταχύτητα και η δύναμη της βαρύτητας δεν του αυξάνει την ταχύτητα αλλά το κάνει να στρίβει, να στρίβει συνεχώς . . . Δεν το αφήνει δηλαδή να κινείται ίσια όπως θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε βαρύτητα. Πώς να σας το πω για να το καταλάβετε . . . . . Είναι σαν η Γη να το έχει δέσει με ένα αόρατο σκοινί και να το στριφογυρίζει.

Ηλίας : Θες να πεις ότι το φεγγάρι δεν πέφτει επειδή έχει ταχύτητα; Αν δηλαδή κάποιος σούπερμαν βάλλει το χέρι του, το σταματήσει και το αφήσει το φεγγάρι θα πάει να πέσει πάνω στη Γη; και πως η βαρύτητα το κρατάει συνεχώς σε τροχιά όπως κάνει το τεντωμένο σκοινί σε μια πέτρα που του χουμε δέσει στην άκρη ;

Νεύτων : Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι ο σούπερμαν αλλά αν για κάποιο λόγο η Σελήνη καθώς περιφέρεται γύρω από τη Γη, σταματήσει, . . .θα πέσει στη Γη

Ηλίας : Θες να πεις ότι εάν ( κάνει με το χέρι την ανάλογη μια κίνηση ) εκσφενδονίσουμε οριζόντια το μήλο με πολύ μεγάλη ταχύτητα θα γίνει φεγγάρι και θα περιφέρεται γύρω από τη Γη ;

Αλέξανδρος : Τι λες ρε Ηλία. Αν κάνουμε κάτι τέτοιο, το μήλο θα πάει να πέσει με φόρα στον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας . .

Νεύτων : Ε βέβαια. Αν δοκιμάσετε να το κάνετε από δω που βρισκόμαστε, αυτό θα συμβεί.

Για να κάνετε το μήλο . . . . φεγγάρι πρέπει να το εκτοξεύσετε πάνω από την ατμόσφαιρα με πολύ μεγάλη ταχύτητα

Ηλίας : Πόσο μεγάλη;

Νεύτων : Κάπου 29 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα

Αλέξανδρος : Ψσσσς . . . . Και πως δίνεις σε ένα μήλο τόσο μεγάλη ταχύτητα;

Νεύτων : Μα από όσο ξέρω . . . . εσείς οι άνθρωποι το έχετε καταφέρει εδώ και πενήντα περίπου χρόνια.

Αλέξανδρος : Έχουμε καταφέρει κανένα μήλο να το κάνουμε φεγγάρι ; . . . . . . . και να περιφέρεται γύρω από τη Γη ;

Ηλίας : Έλα ρε Αλέξανδρε . . . Εννοεί τους δορυφόρους

Νεύτων : Έχετε εκτοξεύσει χιλιάδες από αυτούς

Ηλίας : Θες με όλα αυτά να μας πεις ότι οι νόμοι που ισχύουν για τα γήινα μηλαράκια ισχύουν και για τα ουράνια αντικείμενα;

Νεύτων : Ακριβώς . . . Αν και πολλοί εκεί πάνω, οι παλιοί ειδικά, δεν το παραδέχονται.

Ηλίας : Ποιος δεν το παραδέχεται;

Νεύτων : Ο πιο σημαντικός από αυτούς είναι ο Αριστοτέλης, ο Έλληνας. Αδύνατον να το παραδεχτεί . Επιμένει ότι άλλοι νόμοι ισχύουν για τα γήινα ( δείχνει προς τα κάτω ) κι άλλοι για τα ουράνια ( δείχνει προς τα πάνω ) . Και επηρεάζει πάρα πολλούς. Αν τον ρωτάγαμε θα έλεγε ότι το μήλο «επιστρέφει στη Γη όπως το άλογο επιστρέφει στο στάβλο». Κι όσο για το φεγγάρι θα έλεγε ότι στους ουρανούς τα πράγματα είναι διαφορετικά είναι φτιαγμένοι από άλλη ουσία, οι νόμοι εκεί πάνω είναι διαφορετικοί και πως το φεγγάρι κινείται έτσι χωρίς αιτία και δεν έχει καμία διάθεση να επιστρέψει κάπου

Αλέξανδρος : Με όλο το σεβασμό κύριε Νεύτωνα αλλά αυτό που λέει ο Αριστοτέλης μου αρέσει περισσότερο.

Ηλίας : ( κοιτάζει προς τον Νεύτωνα ) Ο Αϊνστάιν συμφωνεί μαζί σου;

Αλέξανδρος : ( με ύφος έκπληκτο ) Ο Αϊνστάιν είναι στον Παράδεισο; Δεν τον έχουν στείλει στην Κόλαση;

Νεύτων : Λέτε για τον Άλμπερτ. Μαζί μας είναι κι αυτός. Επιμένει όπως κι εγώ στο ότι «οι νόμοι είναι ίδιοι για όλο το Σύμπαν» . . . . . αλλά με κείνη τη Θεωρία της Σχετικότητας μου δίνει στα νεύρα. Κι ας είναι όλο «Newton verzeih mir» και «Newton verzeih mir» . Με τσαντίζει όσο κανένας άλλος. Ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες μου. Ακόμα και τη βαρύτητα δεν την περιγράφει με δύναμη. Αν ήταν εδώ θα σας έλεγε κάτι παράξενα. Ότι τόσο το μήλο όσο και το φεγγάρι κινούνται μέσα από τον καμπύλο χωρόχρονο κατά μήκος της συντομότερης δυνατής τροχιάς. Και ότι ο χωρόχρονος έχει διαμορφωθεί έτσι, επειδή υπάρχει το υλικό σώμα Γη

Αλέξανδρος : Τώρα μάλιστα . Πώς τα είπες; Χωρόχρονος . . . , καμπύλος χωροχρονος, . . . . υλικό σώμα Γη, . . . . Δεν καταλαβαίνω απολύτως τίποτα . . . .. Εσύ Ηλία;

Ηλίας : ( κοιτάζοντας τον Αλέξανδρο ) Ούτε κι εγώ μπορώ να τα καταλάβω αυτά. . . . . (Στρέφεται προς τη μεριά του Νεύτωνα ) Θαρρώ ότι ο τρόπος ο δικός σου ( δείχνει τον Νεύτωνα ) κύριε Νεύτωνα μου πάει περισσότερο. Και μού ρχεται τώρα στη σκέψη ότι το φεγγάρι που έβλεπες εσύ . . . τότε . . εκεί στον ουρανό της Αγγλίας πίσω από την αγγλίδα μηλιά είναι το ίδιο με αυτό που βλέπουμε εμείς πάνω από το Γαλάτσι, πάνω από την πλατεία της Νέας Σμύρνης, πάνω από τον Υμηττό.

Αλέξανδρος : Εμένα μου πάει περισσότερο η λογική του Αριστοτέλη. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η Γη και ο Ουρανός είναι το ίδιο πράγμα. Στον Ουρανό δεν είναι και ο Παράδεισος;

Νεύτων : ( κοιτάζει τον Αλέξανδρο ) Κοίταξε . . . όπως και να το κάνουμε, όσα και να σας λέω εγώ, ο καθένας σας έχει τις δικές του εικόνες για τον Κόσμο.

Ηλίας : Πολύ μου άρεσε αυτό μου είπες . . Άντε στην υγειά σου κύριε Νεύτωνα κι ας είσαι φάντασμα. Είσαι λεβεντιά.

Αλέξανδρος : Άντε στην υγειά μας . . . . ( Τσουγκρίζουν και )

ΑΥΛΑΙΑ