Το να δημιουργήσουμε έναν ατομικό πυρήνα από τα νουκλεόνια που θα τον συγκροτούν ΚΡΥΒΕΙ ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ. Αντί να απαιτεί κάποια ενέργεια , κάποιο «κόπο» τέλος πάντων για την πραγματοποίησή του, ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ γενναιόδωρα ενέργεια στο υπόλοιπο Σύμπαν.

Αν εξοικειωθούμε με αυτή την παράξενη ιδέα – η οποία έχει σχέση με τη ζωή των άστρων - εύκολα αποδεχόμαστε την επόμενη:

Το να «διαλύσουμε» - που διαβάζεται και «διασπάσουμε» - έναν πυρήνα στα νουκλεόνια που τον συγκροτούν ΑΠΑΙΤΕΙ ΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.

Αν αποδεχθούμε τη δεύτερη αυτή ιδέα θα έχουμε πρόβλημα – ταξινόμησης των προσωπικών μας αναπαραστάσεων για τα γεγονότα και τα αντίστοιχα ενεργειακά πάρε δώσε - με την αμέσως επόμενη ιδέα

Ωστόσο το να διασπάσουμε ένα πυρήνα σε δύο «κομμάτια» του ίδιου περίπου μεγέθους συνήθως αντιφάσκει με τη «διάλυση» του σε νουκλεόνια. Ενώ δηλαδή μοιάζει σαν επεισόδιο με τη διάλυση του πυρήνα, αντί να απαιτεί ενέργεια, συνήθως ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ και η σχετική πυρηνική αντίδραση χαρακτηρίζεται εξώθερμη.