Ο θεσμός ΣΧΟΛΕΙΟ δημιουργήθηκε για να αποτελεί νησίδα στον ωκεανό της λογικής τού «ο καθένας να κοιτάει το συμφέρον του και να κατασπαράζει τους ανταγωνιστές του»

Τι βαθμούς θα βάλουμε στους μαθητές της Τρίτης Λυκείου;

Σε κάθε μαθητή θα βάλουμε τον βαθμό στον οποίο καταλήξαμε αξιολογώντας το «κατά πόσο προσέγγισε του διδακτικούς στόχους» τους οποίους είχαμε θέσει στην αρχή της σχολικής χρονιάς.

Η αξιολόγηση δηλαδή στην οποία καταλήξαμε είναι «αξιολόγηση έργου» γι αυτό και την υλοποιήσαμε αποστασιοποιημένα και με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια μας ήταν δυνατόν.

Γιατί να μη του βάλομε κάνα δυο μονάδες παραπάνω;

Διότι βάζοντας σε έναν μαθητή έστω και μία μονάδα παραπάνω διαλύουμε τον ιστό της αξιολόγησης. Πρέπει να βάλουμε μια μονάδα παραπάνω σε όλους τους συμμαθητές του - εκτός βέβαια από εκείνους για τους οποίους κρίναμε ότι πρέπει να πάρουν είκοσι - πρέπει να ειδοποιήσουμε τους συναδέλφους του σχολείου μας οι οποίοι διδάσκουν άλλο μάθημα να βάλουν κι αυτοί μια μονάδα σε όλους τους μαθητές και πρέπει επίσης να ενημερώσουμε όλους τους συναδέλφους σε όλη την Ελλάδα να κάνουν το ίδιο. Αν δεν το κάνουμε είμαστε ηθικά εκτεθειμένοι σε όλους εκείνους τους χιλιάδες άγνωστους μαθητές ότι λειτουργήσαμε εις βάρος τους. Εάν το κάνουμε έχουμε διαλύσει τον θεσμό και δεν έχουμε βοηθήσει τους «δικούς μας».

Δηλαδή να μην τον βοηθήσουμε βάζοντάς του κάνα δυο μονάδες παραπάνω;

Όχι βέβαια.

Διότι το «να τον βοηθήσουμε» σημαίνει ότι υπονομεύουμε όλους τους συναδέλφους μας οι οποίοι αξιολογούν με βάση τη συνείδησή τους.

Διότι το «να τον βοηθήσουμε» σημαίνει «να συμβάλουμε στο να διαγκωνίσει κάποιον άλλον» γνωστό του ή το πιθανότερο άγνωστό του μαθητή ο οποίος βαθμολογήθηκε κανονικά.

Διότι το «να τον βοηθήσουμε» σημαίνει να τον διδάξουμε ότι «έτσι είναι η κοινωνία, επιβιώνει αυτός που ζητάει ρουσφέτια»

Διότι το «να τον βοηθήσουμε» σημαίνει ότι είμαστε ανασφαλείς και έχουμε ανάγκη να φαινόμαστε καλοί

Διότι το «να τον βοηθήσουμε» σημαίνει ότι ενώ η κοινωνία μας έχει αναθέσει να μεταφέρουμε το μήνυμα ότι «το πρωταρχικό είναι το να διδάξουμε στα νεότερα μέλη της πριν απ’ όλα το να σέβονται τους θεσμούς», εμείς όχι μόνο αγνοούμε τους θεσμούς, αλλά και διδάσκουμε τα κατά κανόνα πιο αθώα μέλη της να κάνουν το ίδιο.

Καλά είναι όλα αυτά ωστόσο όλοι οι άλλοι καθηγητές στα άλλα σχολεία - δημόσια και ιδιωτικά - βάζουν βαθμούς παραπάνω. Με το να βαθμολογούμε με βάση τη συνείδησή μας δεν αδικούμε τους δικούς μας μαθητές;

Κατ’ αρχήν δεν είναι «όλοι οι άλλο». Το «όλοι οι άλλοι παρανομούν» είναι το μόνιμο μοτίβο αυτών που ζητούν από τον βουλευτή το ρουσφέτι. Υπάρχουν χιλιάδες καθηγητές που αξιολογούν με βάση τη συνείδησή τους χωρίς όμως να γνωρίζουμε πόσοι.

Τους δικούς μας μαθητές δεν τους αδικούμε εμείς που αντιμετωπίζουμε την εκπαίδευση ως λειτουργοί αλλά εκείνοι που παραβιάζουν την δεοντολογία της αξιολόγησης. Και δυστυχώς, από ότι φαίνεται, αυτοί δεν είναι λίγοι.

Τους καταγγέλλουμε διότι κάνουν ότι αγνοούν ότι το κεφαλαίο ΛΑΜΔΑ στο ΟΛΜΕ, όπως και το κεφαλαίο ΛΑΜΔΑ στο ΟΙΕΛΕ, σημαίνει λειτουργοί .

Τους καταγγέλλουμε στους μαθητές μας, στους συναδέλφους μας, στην κοινή γνώμη, παντού. Διότι ακόμα και λίγοι να είναι κατάφεραν να αποδείξουν ότι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί φάνηκαν ανάξιοι στον κοινωνικό ρόλο που τους ανατέθηκε.

Τους καταγγέλλουμε διότι ακολουθώντας τον θλιβερό δρόμο του μαθητοπατερισμού αγνόησαν τις συνέπειες.

Και οι συνέπειες ήταν ότι αδίκησαν χιλιάδες άγνωστους μαθητές που είχαν την τύχη να αξιολογούνται από εκπαιδευτικούς με συνείδηση και παράλληλα,

με τη στάση τους, προκάλεσαν είτε αθόρυβες είτε έντονες πιέσεις από μαθητές και από γονείς προς εκείνους τους εκπαιδευτικούς που θέλουν να σέβονται τους θεσμούς, πιέσεις στη «λογική» τού «να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά γιατί είναι παιδιά δικά μας, παιδιά της Καρδίτσας, παιδιά της Ρόδου, παιδιά των συγχωριανών μας, παιδιά της Αλεξανδρούπολης, παιδιά του δικού μας σχολείου».

Τους συναδέλφους που ακολουθούν αυτή την πρακτική τους καταγγέλλουμε και εννοείται ότι δεν είναι δυνατόν να κάνουμε το ίδιο με εκείνους.

Ο θεσμός όμως της αξιολόγησης υπονομεύθηκε και φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την κατάργησή του.

ΥΓ. Ο θεσμός ΣΧΟΛΕΙΟ δημιουργήθηκε για να αποτελεί νησίδα στον ωκεανό μιας λογικής τού ο καθένας να κοιτάει το συμφέρον του και να κατασπαράζει τους ανταγωνιστές του» . Είναι συνεπώς τουλάχιστον επικίνδυνο το να μεταφέρει ο εκπαιδευτικός λειτουργός, στους μαθητές του, το μήνυμα «κοιτάξτε εσείς να βολευτείτε και να πάρετε τη θέση κάποιου άλλου μολονότι είναι κι εκείνος εξίσου άξιος ή και καλύτερος από εσάς». Αυτό που οφείλει να κάνει είναι να εκγυμνάζει καθημερινά τη νόηση των μαθητών του, να τους πείθει για το ότι η γνώση είναι κοινωνική αξία, να τους οπλίζει όλο και περισσότερο ώστε να τα καταφέρουν σε οποιεσδήποτε δοκιμασίες του μέλλοντος ακόμα και για εξετάσεις εισαγωγής σε κάποιο Πανεπιστήμιο αλλά και να καλλιεργεί τις ευαισθησίες τους χωρίς να σταματάει ποτέ.

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας