10. Σκέπτεται νοσταλγικά και αντικρίζει με τη ματιά των ρομαντικών την αρχαία ελληνική θρησκεία η οποία «γοήτευε την ευαισθησία και την υποκειμενικότητα και εισχωρούσε σ’ ολόκληρο τον ανθρώπινο κύκλο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, τον πολιτικό, τον ηθικό, τον καλλιτεχνικό.

Διαπιστώνει ότι ο χριστιανισμός της εποχής του έδιωξε τους θεούς έξω από τη φύση, είναι ξένος προς τα ανθρώπινα συμφέροντα και αφαιρεί από τον ΆΝΘΡΩΠΟ την ανθρώπινη ιδιότητα.

Στο σημείο μάλιστα αυτό είναι κληρονόμος του Ιουδαϊσμού στον οποίο ο διαχωρισμός ανάμεσα στον Άνθρωπο και στον Θεό έφθασε στον ακρότατο βαθμό του.