4. Στο πρώτο μέρος της Φαινομενολογίας εστιάζει σε ερωτήματα γύρω από την ανθρώπινη ΓΝΩΣΗ, τα οποία είχαν απασχολήσει τους φιλοσόφους από τον Καρτέσιο μέχρι τον Καντ.

Ο Χέγκελ ξεκίνησε απορρίπτοντας το καντιανό ding an sich . Γι αυτόν η άποψη του Καντ ότι « το ding an sich ήταν αδύνατον να γίνει γνωστό» ήταν μία καθαρή αντίφαση που παραβίαζε τον νόμο του Καντ για τα όρια της ανθρώπινης Γνώσης. Για τον Χέγκελ οτιδήποτε «ΕΙΝΑΙ» είναι και ΓΝΩΣΙΜΟ είναι δυνατόν δηλαδή να γίνει ανθρώπινη Γνώση.

Αποδεχόμενος το βασικό σκεπτικό της καντιανής θεώρησης -για τη γνώση – απέρριψε την καντιανή ΑΧΡΟΝΙΚΗ αντίληψη για τη γνώση και τη θεώρηση των κατηγοριών ως αιωνίων και αναλλοίωτων. Γι αυτόν, η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ κάτι που ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ. Όπως και ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τη ΒΙΟΛΟΓΊΑ και όχι όπως ο Καντ τη Φυσική και τα Μαθηματικά.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ δεν είναι μία υπερβατική προοπτική από την οποία ή δια μέσου της οποίας αποκτούμε γνώση του Κόσμου. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ, ΠΑΡΑΓΕΙ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ, συνιστούν μία διαλεκτική σχέση. ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.