13. Εναντιούμενοι στις διακηρύξεις περί tabula rasa των ακραίων ΕΜΠΕΙΡΙΣΤΩΝ οι ΡΑΣΙΟΝΑΛΙΣΤΕΣ επιμένουν στο ότι «ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΦΟΔΙΑΣΜΕΝΟΙ ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ». Ένα αρχικά άδειο φωτογραφικό φιλμ δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει καμία γνώση.

Από την άλλη έχει μόνο έμμεσο νόημα το να μπορούμε να λέμε πως ΞΕΡΟΥΜΕ ότι ο Κόσμος περιλαμβάνει Ουσίες και Αιτίες ενώ η αλήθεια είναι ότι μπορούμε να γνωρίσουμε τον Κόσμο μόνο εάν τον επεξεργαστούμε σαν οι Ουσίες και οι Αιτίες να υπάρχουν.

Ένας πιο ουσιαστικός Ρασιοναλισμός είναι αυτός που διατείνεται ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΣ ΧΩΡΙΣ Η ΓΝΩΣΗ ΑΥΤΗ ΝΑ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Μπορώ , χωρίς να κοιτάξω πουθενά, να ξέρω ότι κάθε αντικείμενο έχει όγκο και σχήμα, εφόσον βέβαια κατέχω τις έννοιες Όγκος και Σχήμα, για την κατανόηση των οποίων χρησιμοποίησα ήδη τις αισθήσεις μου.

Οι ΕΜΠΕΙΡΙΣΤΕΣ αποδέχονται ότι έχουμε γνώση αναλυτικών a priori προτάσεων αλλά αρνούνται να το αναγνωρίσουν ως κάτι σημαντικό λέγοντας ότι ΜΙΑ ΓΝΩΣΗ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Για τις ΣΥΝΘΕΤΙΚΕΣ όμως προτάσεις και οι μεν και οι δε συμφωνούν ότι λένε ουσιώδη πράγματα για τον Κόσμο. Ο Ρασιοναλισμός στη σοβαρότερη παραλλαγή του διακηρύσσει ότι κάποιες από αυτές μπορεί να είναι γνωστές a priori. Η πρόταση κάθε αντικείμενο με όγκο, έχει και σχήμα είναι ένα καλό παράδειγμα