1. Ο Ρομαντισμός είναι ένα φιλοσοφικό - αλλά και γενικότερα πολιτισμικό - κίνημα που έκανε την εμφάνισή του στην Ευρώπη στα τέλη του 18^ου αιώνα ως αντίδραση στον ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ του ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ και στη ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ για να απλωθεί στη συνέχεια κυρίως στην Ποίηση, στη Μουσική και στη Ζωγραφική.

Από μια άλλη σκοπιά ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ είναι μία φιλοσοφία της Φύσης, με μία αισθητή μετάγγιση Ποίησης

Επειδή όμως πρόκειται για ένα σμήνος στάσεων και ιδεών το να δοθεί ένας σαφής ορισμός του είναι προβληματικό, δεδομένου ότι θα χρειαστεί να βρεθούν έννοιες ικανές να περιγράψουν «το κοινό στοιχείο» που υπάρχει στην οπτική ανθρώπων όπως ο Ρουσσώ, ο Γκαίτε, ο Ντελακρουά, ο Μπάιρον, ο Φίχτε και ο Σοπενχάουερ.

Στο επίπεδο της Τέχνης και της Ποίησης ο Ρομαντισμός μπορεί να θεωρηθεί και σαν μία απόρριψη των εννοιών ΤΑΞΗ, ΗΡΕΜΙΑ, ΑΡΜΟΝΙΑ, και ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ, που χαρακτηρίζουν τον κλασικισμό της εποχής του . Στο επίπεδο της Φιλοσοφίας αρνείται τον Ορθολογισμό του Διαφωτισμού κα τον Υλισμό της Επιστήμης.

Δίνει έμφαση στην ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, στην ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ, στον ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ, στο ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ, στο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, στο ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, στη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, στο ΧΙΜΑΙΡΙΚΟ και στο ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ

Ο Ρομαντισμός ευνοεί

το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ σε σχέση με το ΑΦΗΡΗΜΕΝΟ,

την ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑ σε σχέση με τον ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ,

το ΑΠΕΙΡΟ σε σχέση με το ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ,

τη ΦΥΣΗ σε σχέση με την ΤΕΧΝΙΚΗ και την ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ,

το ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ σε σχέση με τους ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ,

τον ΑΝΤΙΚΟΜΦΟΡΜΙΣΜΟ σε σχέση με τη ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,

το ΟΡΓΑΝΙΚΟ έναντι του ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ,

την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε σχέση με ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥΣ, ΚΑΝΟΝΕΣ και ΟΡΙΑ.

Στα ζητήματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς ο Ρομαντισμός επιλέγει

την ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑ αντί για τον ΣΥΝΕΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ,

την ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ σε σχέση με συμπεριφορά ΜΕΣΟΥ ΟΡΟΥ,

το ΕΘΝΟΣ έναντι της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Στο διανοητικό πεδίο, ο Ρομαντισμός επιλέγει

ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ έναντι του ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ και ειδικότερα

τη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ αντί για τον ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ,

τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ αντί για την ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ,

τη ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ αντί για τον ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ.

Ο συνεκτικός αυτός ιστός επιλογών και πεποιθήσεων ενσαρκώνεται στη Λογοτεχνία, στη Μουσική, στη Ζωγραφική, στην Ηθική, στην ανάγνωση της Ιστορίας, στη Θρησκεία στην Επιστήμη και στη Φιλοσοφία και μπορεί να καθοδηγήσει τη σκέψη μας στο να διακρίνει το κοινό στοιχείο που ενυπάρχει στο έργο ανθρώπων όπως ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Γκαίτε, ο Φίχτε, ο Σέλινγκ, Έρστεντ, ο Μάγερ, ο Χέρντερ, ο Σοπενάουερ, ο Μπετόβεν, ο Σοπέν, ο Τέρνερ,

ο Ντελακρουά,

ο Γουίλιαμ Μπλέηκ, ο Γούντσγουορθ, ο Μπάυρον, ο Σέλλευ, ο Κητς, ο Πούσκιν, ο Λέρμοντοφ.