3. Ο Ρομαντισμός ήταν κατ’ αρχήν μία ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ στον ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ του ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ δεδομένου ότι έδινε έμφαση στην αξία των ανορθολογικών πτυχών της ανθρώπινης φύσης.

Από τη δική του την πλευρά ο Συντηρητισμός επικρίνει έντονα την, κατά την άποψή του, επιπολαιότητα του Διαφωτισμού. Γι αυτό και δεν εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σημαντικοί συντηρητικοί στοχαστές προσέγγιζαν τις ρομαντικές θεωρήσεις και αντίστροφα.

Ωστόσο υιοθετώντας αποσπάσματα από τη σκέψη του Ρουσσώ, η κυρίαρχη τάση στο κίνημα των ρομαντικών δίνει έμφαση στο ΦΥΣΙΚΟ, στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και στην ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Εάν δυσπιστείς στα έργα του ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ, μία πιθανή αντίδραση είναι να αντικαταστήσεις το ορθολογικό και το συμβατικό με το φυσικό και το αυθόρμητο και ακόμα παρά πέρα –όπως έκαναν οι Γερμανοί Ρομαντικοί – να επιδιώξεις να ανατρέψεις όλες τις υφιστάμενες κατηγορίες Σκέψης και Γλώσσας. Από την άλλη πλευρά ένας Συντηρητικός –μολονότι γαλουχημένος με το έργο του Χομπς και με την Ιστορία- είναι απόλυτα ενήμερος για το πεπρωμένο της αυθόρμητης ελευθερίας και ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΜΊΑ ΙΣΧΥΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΤΑΞΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.