Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Οία

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Οία να εύχεσαι να ναι βραχύς ο δρόμος. Καλντέρα - λέξη με διάφανη τη λατινική της καταγωγή - στη διάλεκτο των Σαντορινιών θα πει «το γαλάζιο που ξεκουράζει το βλέμμα σου, εσύ εκείνη την ώρα

στα διακόσια τόσα υψόμετρο από τα δρομάκια της Οίας, τις νύχτες το χρώμα γίνεται ασυμφιλίωτα κατάμαυρο, αλλά Καλντέρα είναι μαζί και ο αόρατος μεγάλου βάθους βυθός, παιδί των ηφαιστείων και του καιρού, μαζί οι δυο Καμμένες, η Θηρασιά και εκεί αριστερά στο βάθος το πιτσιρικονήσι Ασπρονήσι το φωνάζουν, το προσεγγίζεις μόνο με το φουσκωτό του Χριστόφορου . Οία είναι το να ατενίζεις το πελαγίσιο είτε προς τη μεριά του διασημότερου ελληνικού sunset είτε και προς τα νότια και η ψυχούλα σου να ευφραίνεται και να μη θες να πεις τίποτα. Είναι και η φωνή εκείνης τότε που η ματιά της σε νύχτα πανσέληνη συναντήθηκε με το μαργαριτάρι το σαιξπηρικό πάνω από το Ιμεροβίγλι κι ο φεγγαρίσος δρόμος πάνω στη ράχη της καλντέρας ασυνήθιστα σαγηνευτικός, νύχτα καλοκαιριού με τον Ιούλιο έτοιμο να αποσυρθεί για να ξανάρθει ανανεωμένος του χρόνου.

Αλλά Οία δεν είναι μόνον αυτό. Είναι ακόμα και κάτι «άρρητο» προσφερόμενο δηλαδή για περιγραφή μόνο από τη σκοπιά του «γράφω συμφωνική μουσική» ή του «ζωγραφίζω», είναι κάτι που έχει αισθητική, στα μαγαζιά , στους ψίθυρους, στα σκαρφαλωμένα στους βράχους σπιτάκια, τον περιορισμό του ευθύγραμμου και στην αυθάδεια της καμπύλης, στη διακριτική απουσία καλωδίων ηλεκτρισμού, στο ανεμάκι Αρχιπελάγου που σε θωπεύει τα απογέματα, στη σημασία στη λεπτομέρεια, ακόμα και σ’ αυτά που οι εκεί σαντορινιοί σου προτείνουν να αγοράσεις,

είναι η συνολική πρόταση που σε καλεί με τέτοιο τρόπο που σου λέει καθαρά «μην ξεχνάς πως οι αισθήσεις σου είναι πέντε» .

Γεύση από Οία έτους δύο χιλιάδες πέντε, με λέξεις που γεννήθηκαν στο ecoxenia - σε ώρες που ο Άρης του ουρανού κοίταζε στα μάτια την πλανήτη Αφροδίτη - αλλά αποτυπώθηκαν δέκα μέρες αργότερα . Καταγραφεύς ένας τύπος που παλιότερα είχε σημειώσει στο προσωπικό του ημερολόγιο « δεν επιτρέπεται ένας που του έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα να μη συναντηθεί σε όλη του τη ζωή έστω μία φορά με την Οία και με τον Μόλυβο».